Кадрифаково
| Кадрифаково | |
  Кадрифаково | |
| Координати 41°48′37″N 22°02′42″E / 41.81028° N; 22.04500° EКоординати: 41°48′37″N 22°02′42″E / 41.81028° N; 22.04500° E | |
| Регион |  Вардарски
|
| Општина | Општина Свети Николе |
| Област | Овче Поле |
| Население | 163 жит. (поп. 2002) |
| Шифра на КО | 24014 |
| Надм. вис. | 230 м |
|
Кадрифаково на општинската карта  | |
Кадрифаково — село во Општина Свети Николе, во областа Овче Поле, во околината на градот Свети Николе.
Географиja и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во источниот дел на областа Овче Поле, оддалечено 12,5 километри југоисточно од Свети Николе и на 15 километри западно од Штип.
Историja[уреди | уреди извор]
- Кадрифаковски масакр - колеж извршен од страна на ВМРО врз колонизираното српско население на 16 јануари 1923 година
Стопанство[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македониja, Етнографиja и статистика“) од 1900 година, во Кадрифаково живееле 50 жители, сите Македонци.[1]
Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Кадрифаково имало 40 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[2]
Според пописот од 2002 година, во селото Кадрифаково живеат 163 жители, сите Македонци. Според последниот попис на населението на Македонија од 2002 година, селото има 163 жители. Следува табела на националната структура на населението[3]
На табелата е прикажан бројот на населението во сите пописни години:[4]
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 50[1] | 40[2] | 519 | 339 | 280 | 186 | 183 | 184 | 180 | 163 |
Родови[уреди | уреди извор]
Кадрифаково е македонско село.
Според истражувањата од 1958 година, родови во селото се:
Доселеници:
- Од разни села во Овче Поле: Машевци (3 к.) доселени се во 1941 година од селото Немањици; Петровци (1 к.) доселени се од селото Криви Дол во 1941 година; Тренчевци (1 к.), Бучуковци (1 к.) и Мушевци (1 к.) доселени се во 1941 и 1944 година од селото Преод.
- Од Барбарево се: Коцевци (2 к.), Апостоловци (1 к.), Јосевци (1 к.), Крстевци (1 к.), Пенчевци (1 к.), Ѓоргевци (1 к.), Сарафиновци (1 к.), Дончевци (1 к.) и Ефремовци (1 к.) сите доселени во 1944 година.
- Од кратовско се: Цветановци (1 к.), Ефремовци (3 к.), Денковци (1 к.), Ѓерасимовци (1 к.) и Стаменковци (1 к.) доселени се од селото Нежилово, доселени во 1941 и 1944 година; Златановци (1 к.), Филиповци (1 к.) и Јаначковци (1 к.) доселени се во 1956 и 1957 година од селото Куново; Ѓоргијевци (1 к.) доселени се од селото Мушковон во 1942 година.
- Од кривопаланечко се: Петровци (1 к.) доселени се од селото Жидилово во 1941 година; Вучевци (1 к.) и Балкански (1 к.) доселени се од селото Трново во 1942 година; Милковци (2 к.) доселени се од некое кривопаланечко село во 1956 година.[5]
Општествени установи[уреди | уреди извор]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Изборно место[уреди | уреди извор]
Во селото постои изборното место бр. 1700 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[6]
На претседателските избори во 2019 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 141 гласачи.[7]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
Александар Спасов - основоположник и носител на информатичка споменица
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Во ова село живеело разно население. Сепак најстари и најбројни биле Македонците. До 1912 година во ова село живееле следните македонски родови. Ѓоргеви, Петрушеви, Ристови, Василкови, Коцеви, Трајчеви и Илиеви. Но тие се иселиле од селото. Ѓоргеви заминале во Амзабегово. Петрушеви во Ерџелија и Скопје. Василкови во Мустафино. Во 1946/47 година во селото биле населени околу 70 семејства на Македонци од Егејска Македонија. Но тие после 1950 година почнале да се иселуваат во Штип и Велес.
Во 1922 година на местото на раселеното население се доселиле колонисти од Црна Гора, Босна, Далмација, околината на Пирот и Крагуевац. Тие брзо нараснале во селото, и го промениле името на селото во Олујиќ. Некои од колонистичките семејства се викале Антоније Милковиќ (од околината на Крагуевац), Никола Бабиќ, Саво Родиќ (од Далмација), Миле Десница, Петар Вучковиќ, Тодор Осоченко, Мичо Костиќ (од околината на Пирот). Во текот на Втората светска војна кога завладеале Бугарите со овој крај тие ги иселиле колонистите, со исклучок на тие од пиротско. Но потоа и тие заминале од селото. Потомците на колонистите денес живеат воглавно во Војводина, во Рума.
Од селото е иселено и турското население кое живеело во селото.[5]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 232.
- ↑ 2,0 2,1 Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 134-135.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат. Државен завод за статистика.
- ↑ 5,0 5,1 Трифуноски, Јован (1961). Овчеполска Котлина.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 3 ноември 2019.
