Буриловци
| Буриловци | |
Поглед кон селото | |
  Буриловци Местоположба на Буриловци во Македонија
Буриловци на интерактивна карта
| |
| Координати 41°55′04″N 22°03′47″E / 41.91778° СГШ; 22.06306° ИГДКоординати: 41°55′04″N 22°03′47″E / 41.91778° СГШ; 22.06306° ИГД | |
| Регион |  Вардарски
|
| Општина |  Свети Николе
|
| Област | Овче Поле |
| Население | 14[1] жит. (поп. 2021)[2]
|
| Пошт. бр. | 2225 |
| Повик. бр. | 032 |
| Шифра на КО | 24006 |
| Надм. вис. | 360 м |
|
Буриловци на општинската карта  Атарот на Буриловци во рамките на општината | |
 Буриловци на Ризницата
| |
Буриловци — село во областа Овче Поле, во Општина Свети Николе, во близина на градот Свети Николе.
Потекло на името[уреди | уреди извор]
Името на селото првпат е споменато како Бориловци во турски документи од 1519 година. Неговото потекло доаѓа од личното име Борило (Боре или Борислав).[3]
Село со слично име (Бурилчево) се наоѓа во западниот дел на Кочанската Котлина.[4]
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во областа Овче Поле, во источниот дел на територијата на Општина Свети Николе.[5] Селото е рамничарско, на надморска височина од 360 метри. Од градот Свети Николе е оддалечено 22 километри.[5]
Селото се наоѓа западно од селата Стануловци и Арбасанци, во плитката долина на Буриловска Река. Реката доаѓа од селата Мечкуевци и Ранчинци на север и оди кон Мустафино на југ. Жителите се снабдуваат со вода за пиење од една чешма и немаат бунари. Надвор од селото има неколку мали извора.[4]
Месностите во атарот на селото ги носат следниве имиња: Еѓупка, Главица, Војнички Рид, Бела Земја, Немашница, Бојаџија, Церибашица, Црвена Земја, Балев Крс, Пороиште, Долна и Горна Река и Тридолци.[4]
Селото има разбиен тип и е поделено на две маала: Горно и Долно. Постаро е Долното Маало.[4]
Селото скоро и да не е поврзано со никаков пат и до него се пристапува преку земјен пат низ ниви.
Историја[уреди | уреди извор]
Остатоците од старини укажуваат дека на денешното село имало жители уште од стари времиња. Мештаните зборуваат дека во самото село ископувале дебели ќерамиди, врчви и гробови.[4]
Буриловци е старо село, отсекогаш семстено на денешното место. Некогаш, ова село имало многу домови, но за време на отоманскиот период, кога беговите почнале да им ја одземаат земјата на селаните, селото се намалило и доста се иселиле.[4]
Во XIX век, Буриловци било село во Штипската каза на Отоманското Царство.
Стопанство[уреди | уреди извор]
Атарот зафаќа простор од 8,9 км2. На него преовладува обработливото земјиште на површина од 724,6 хектари, на пасиштата отпаѓаат 138,4 хектари, а на шумите само 7,7 хектари.[5]
Селото, во основа, има полјоделска функција.[5]
За време на отоманскиот период, голем дел од земјата ја држале турски бегови. Скоро една половина од селскиот атар бил во посед на Изет-бег. Овој, но и другите бегови, живееле во Штип. При ослободување, малобројните Македонци во селото дел од земјата ја откупиле, а еден дел во 1936 година го добиле од државата. Во овој период, државата доделувала земја во селскиот атар на доселениците, кои главно биле од Горна Пчиња во Србија.[4]
Население[уреди | уреди извор]
Селото е мало и е во фаза на наполно раселување. Во 1961 година селото броело 210 жители, а во 1994 година само 13 жители, македонско население.[5]
Според последниот попис од 2002 година, во селото Буриловци живееле 14 жители, Македонци.[1]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | — | — | 226 | 247 | 210 | 124 | 41 | 12 | 13 | 14 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[6]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[7]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[8]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]
Родови[уреди | уреди извор]
Буриловци е чисто македонско православно село.[4]
Според истражувањата на Јован Трифуноски во 1957/58 година родови во селото се:
- Родови доселени во турско време: Ташковци (4 к.), Кочевци (2 к.), Митевци (1 к.) и Марганци (6 к.). Ташковци се доселени од селото Ерџелија, подалечно потекло непознато. Останатите родови се доселени со непознато потекло.
- Родови доселени од 1936 година: Стајевци (2 к.), доселени се од селото Лесница кај Трговиште, Србија; Стојановци (2 к.), Тошевци (2 к.), Јаќимовци (2 к.), Божиловци (1 к.) и Баба-Ѓурчинци (2 к.), доселени се од селото Долни Стајевац кај Трговиште, Србија; Сурличанци (3 к.), доселени се од селото Сурлица кај Трговиште, Србија; Китановци (2 к.) и Петрушевци (1 к.), доселени се од селото Трница кај Трговиште, Србија; Петковци (1 к.), доселени се од селото Метежево, Кривопаланечко; Дичевци (1 к.), доселени се од селото Мечкуевци и таму биле доселени однекаде; Смилевци (1 к.), доселени се од селото Преод, таму биле староседелци; Стојчевци (1 к.) и Арсевци (1 к.), доселени се од селото Арбасанци, таму биле доселени од раселеното село Тоља и Спировци (1 к.), доселени се од Кичевско.
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Селото влегува во рамките на Општина Свети Николе, која била една од ретките општини кои не биле променети по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото исто така се наоѓало во Општина Свети Николе.
Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Свети Николе. Селото припаѓало на некогашната општина Свети Николе во периодот од 1955 до 1965 година.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Ерџелија, во која покрај селото Буриловци, се наоѓале и селата Амзабегово, Аџибегово, Богословец, Горно Црнилиште, Делисинци, Долно Црнилиште, Ерџелија, Кадрифаково, Мустафино и Пеширово. Селото било дел од некогашната општина Мечкуевци во периодот 1950-1952, во која влегувале селата Арбасанци, Буриловци, Мечкуевци, Ранчинци, Патетино и Станулевци.
Избирачко место[уреди | уреди извор]
Селото е опфатено во избирачкото место бр. 1698 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште во селото Мустафино. Во ова избирачко место се опфатени и селата Арбасанци, Буриловци и Стануловци.[10]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 347 гласачи.[11]
На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 340 гласачи.[12]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Археолошки наоѓалишта[13]
- Пинговски Гробишта — средновековна некропола; и
- Судички Пат — населба од доцноантичко време.
- Цркви[14]
- Црква „Св. Никола“ — главна селска црква, прогласена за споменик на културата на Македонија
- Реки[4]
- Буриловска Река — тече низ селото
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 24 март 2021.
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ Иванова, Олга (2014). Речник на имињата на населените места во Р. Македонија : (Б,Ѓ,Е,Ј,Н,Р,Т,Ќ,У,Ф,Х,Џ,Ш). Скопје: Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“. стр. 83. ISBN 978-608-220-026-2.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Трифуноски, Јован (1964). Овчепољска Котлина. Загреб: Југословенска академија на науките и уметностите. стр. 740–742.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 45. Посетено на 24 март 2021.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 24 март 2021.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Предвремени избори за пратеници 2020“. Посетено на 24 март 2021.
- ↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 346. ISBN 9989-649-28-6.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||
