Горно Дивјаци
| Горно Дивјаци | |
  Горно Дивјаци | |
| Координати 41°24′56″N 21°10′23″E / 41.41556° СГШ; 21.17306° ИГДКоординати: 41°24′56″N 21°10′23″E / 41.41556° СГШ; 21.17306° ИГД | |
| Општина | Општина Крушево |
| Население | 46 жит. (поп. 2002) |
|
Горно Дивјаци на општинската карта | |
Горно Дивјаци е село во Општина Крушево, во околината на градот Крушево.
Содржина
Географиja и местоположба[уреди | уреди извор]
Горно Дивјаци е село во околината на Крушево, од кое е одалечево 14 км, соседни села се Пласница и Дреново од северната страна, Белушино од источната страна, Арилево и Долно Дивјаци од јужната страна, и Пуста Река од западната страна.
Месностите во атарот на селото се следните: Младеноа Слива, Арилеска Река, Петков Гроб, Волчев Камен, Рамна Нива, Распаќе, Усејноа Ливада, Беглишта и др.[1]
Историja[уреди | уреди извор]
Селото е настанато од доселеници, порано се викало Бајлак Дивјаци. Селото го основале три рода, Куменџиовци, Бајдевци и Грујовци.[1]
Во 19 век, Горно Дивјаци се наоѓало во Битолската Каза,, Крушевска нахија, во Отоманското Царство.
Економија[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Горно Дивјаци имало 285 жители, сите Македонци христијани.[2]
По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Горно Дивјаци имало 400 жители.[3]
Во 2002 година во селото живееле 46 жители, сите Македонци.[4]
На табелата е прикажан бројот на население низ сите пописни години:[5]
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Населие | 285[2] | 400[3] | / | / | 275 | 183 | 121 | / | 46 |
Родови[уреди | уреди извор]
Горно Дивјаци е македонско село.
Според истражувањата на Бранислав Русиќ во 1951 година родови во селото:
- Доселеници: Куменџиовци (14 к.) доселени се од селото Косоврасти, Дебарско (денес Горно и Долно); Бајдевци или Јанкуловци (33 к.) доселени се од раселеното село Барбарос, Порече, се доселил предокот Бајдо, ја знаат следната генеологија Соколе (жив на 59 год. во 1951 година) Никола-Сиљан-Ѓорги-Анѓеле-Бајдо, кој се доселил; Грујовци или Балабановци (2 к.) доселени се однекаде.[1]
Општествени институции[уреди | уреди извор]
Администрација и политика[уреди | уреди извор]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Археолошки локалитети[6]
- Кошари - средновековна црква со некропола;
- Лески - доцносредновековна населба;
- Петров Гроб - доцноантички рудник;
- Стајколас - средновековна некропола;
- Црквен Даб - средновековна населба;
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Иселеници од селото има во Скопје, Битола, Крушево, Прилеп, Романија, Бугарија, САД, селото Врбоец и др.[1]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 . Архив МАНУ Фонд „Бранислав Русиќ“ АЕ 97/1а „Железник“ Горно Дивјаци.
- ↑ 2,0 2,1 Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 240.
- ↑ 3,0 3,1 Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 172-173.
- ↑ "Попис на Македонија" (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. конс. 28 јули 2016.
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година) *Државен завод за статистика http://makstat.stat.gov.mk.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 978-9989-101-06-9
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||
