Радоешта
| Радоешта Radovesh | |
|---|---|
| село | |
  Радоешта | |
| Координати: 41°26′49″N 20°28′22″E / 41.44694° СГШ; 20.47278° ИГД | |
| Земја |  Албанија |
| Област | Дебар |
| Општина | Булчица |
| Општ. един. | Острени |
| Надм. вис. | 850 м |
| Население (2004) | |
| • Вкупно | ? |
| Часовен појас | CET (UTC+1) |
| • Лете (ЛСВ) | CEST (UTC+2) |
| Рег. таб. | BZ |
Радоешта (Радоишта или Радовишта) — село во општината Булчица на Дебарската област, источна Албанија. Населено е со Македонци-муслимани, иако порано било со мешана вероисповед.
Географија[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во македонската област Голо Брдо, на 2 км (по воздушна линија) западно од Тучепи 3 км од границата со Македонија, каде од другата страна е торбешкото село Отишани, Општина Дебар.
Некои од селските маала се Беѓовци, Бојаџиовци, Симановци и Тропчаништа.[1] Последно споменатото порано било одделно село.[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Радовишта (Radovichta) било село со 35 домаќинства, со 52 жители Македонци-муслимани (Торбеши) и 54 жители Македонци-христијани.[3][4] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во Радовешта живеат 120 жители, сите Македонци-муслимани.[3][5]
Весникот „Дебарски глас“ во 1909 г. напишал:
| „ | Радоешта од 25 македонски куќи запоседнато е сега од Тољовци, од кои најпрочуен грабач е Таир Тоља, и тие се од селото Горица (Малесија). Од истите е запоседнато и соседното село Заборје. Од овие две села Македонците се иселени претежно во градот Солун.[3][6] | “ |
По Првата балканска војна во 1912 г. селото влегло во состав на Албанија.
Во извештајот на Сребрен Поп Петров, главен инспектор-организатор на бугарската црковно-училишна дејност во Албанија, во 1930 г. Радовиш се води како село од 70 куќи, сите Македонци-муслимани.[3][7]
Сè до 2015 г. селото било во состав на Општина Острени.
Знаменитости[уреди | уреди извор]
- Радоешка џамија
Личности[уреди | уреди извор]
- Јаков Јанковски — општественик, во 1902 г. ја завршил Солунската машка гимназија[8]
- Фаик Курти (1938 – 2006) — балетан и кореограф во Албанија
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Асенова, Петя. Местни имена от Голо бърдо, Североизточна Албания, во: Езиковедски проучвания в памет на проф. Йордан Заимов, София 2005, с. 45 – 52.
- ↑ Карта на Голо Брдо, прва половина на XX век (обележано како Тръбчанища).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 172 – 173.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 262. ISBN 954430424X.
- ↑ Дебърски глас, година 1, брой 2, 12 април 1909, стр. 2.
- ↑ Доверлив извештај бр. 54 на Сребрен Поп Петров
- ↑ Кандиларовъ, Георги Ст (1930). Българскитѣ гимназии и основни училища въ Солунъ (по случай на 50-годишнината на солунскитѣ български гимназии). София: Македонски Наученъ Институтъ, печатница П. Глушковъ. стр. 97.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
