Големо Окштун

Координати: 41°24′22″N 20°23′16″E / 41.40611° СГШ; 20.38778° ИГД / 41.40611; 20.38778
Од Википедија — слободната енциклопедија
Големо Окштун
Okshtun i Madh
село
Големо Окштун is located in Албанија
Големо Окштун
Големо Окштун
Координати: 41°24′22″N 20°23′16″E / 41.40611° СГШ; 20.38778° ИГД / 41.40611; 20.38778
Земја Албанија
ОбластДебар
ОпштинаБулчица
Општ. един.Острени
Надм. вис.&10000000000000885000000885 м
Часовен појасCET (UTC+1)
 • Лете (ЛСВ)CEST (UTC+2)
Рег. таб.BZ

Големо Окштун (албански: Okshtun i Madh) — село во општината Булчица на Дебарската област, источна Албанија. Населено е со Македонци-муслимани.[1]

Географија[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓа во македонската област Голо Брдо. Крај селото тече реката Окштун (или Окштунска Река). Недалеку на запад е селото Орешња, а понатаму на југ лежи Моглица. Мало Окштун на извесно растојание на југозапад.

Историја[уреди | уреди извор]

Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Окштон (Okshton) било село со 40 домаќинства сочинети од 79 жители торбеши.[2] Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. го води Окшутин како село во Грика Вог’л (Мала Река) со 390 жители „Албанци-муслимани“, што претставува грешка.[3]

По Првата балканска војна во 1912 г. селото влегло во состав на Албанија.

Во извештајот на Сребрен Поп Петров, главен инспектор-организатор на бугарската црковно-училишна дејност во Албанија, во 1930 г. Окштун се води како село од 200 куќи, сите Македонци-муслимани.[4][5]

Сè до 2015 г. селото било во состав на Општина Острени.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Видоески, Божидар (1998). Дијалектите на македонскиот јазик, том I (PDF). Скопје: Македонска академија на науките и уметностите. стр. 309. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-06-20.
  2. „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 172 – 173.
  3. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 260. ISBN 954430424X.
  4. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  5. Доверлив извештај бр. 54 на Сребрен Поп Петров