Русиново

Од Википедија — слободната енциклопедија
Прејди на прегледникот Прејди на пребарувањето
Русиново
Викиекспедиција Малешевија (164).jpg

Поглед на Русиново

Русиново is located in Македонија
Русиново
Местоположба на Русиново во Македонија
Координати 41°40′59″N 22°48′29″E / 41.68306° СГШ; 22.80806° ИГД / 41.68306; 22.80806Координати: 41°40′59″N 22°48′29″E / 41.68306° СГШ; 22.80806° ИГД / 41.68306; 22.80806
Регион Logo of Eastern Region, North Macedonia.svg Источен
Општина Coat of arms of Berovo Municipality.svg Берово
Област Малешевија
Население 2.095[1] жит.
(поп. 2002)
Пошт. бр. 2315
Повик. бр. 033
Надм. вис. 900 м
Русиново на општинската карта
Русиново во Општина Берово.svg

Атарот на Русиново во рамките на општината
Commons-logo.svg Русиново на Ризницата


Русиново — село во Општина Берово, во областа Малешевија, во околината на градот Берово.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Населбата се наоѓа во областа Малешевија, во средишниот дел на територијата на Општина Берово, под северната падина на Малешевските Планини.[2] Селото е ридско, на надморска височина од 900 метри. Од градот Берово е оддалечено 6 километри.[2]

Русиново има еден од најголемите атари по површина во Македонија. Атарот зафаќа простор од 133,3 км². На него шумите заземаат површина од 9.078 хектари, на обработливото земјиште отпаѓа 2.518 хектари, а на пасиштата 1.542 хектари.[2]

Историја[уреди | уреди извор]

Сенародна панихида при гробот на Даме Груев во с. Русиново во 1916 година

Во 19 век, Русиново било христијанско село во рамките на Малешевската каза на Отоманската Империја.

Стопанство[уреди | уреди извор]

Селото, во основа, има мешовита земјоделска функција.[2]

Население[уреди | уреди извор]

Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Русиново имало 1.510 жители.[3] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Русиново имало 1.758 жители.[4]

Русиново е голема населба, населено со македонско население. Тоа, во 1961 година броело 2.242 жители, а во 1994 година 2.100 жители.[2]

Според последниот попис од 2002 година, во селото живееле 2.095 жители, од кои 2.092 Македонци, 1 Србин и 2 останати.[1]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900[5] 1905[6] 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002
Население 1.510 1.758 2.044 2.251 2.242 2.288 2.173 2.173 2.100 2.095
Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[7]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Средишното основно училиште „Никола Петров - Русински“ во селото

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Селото влегува во рамките на Општина Берово, една од малкуте општини, која не била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Берово.

Во периодот 1950-1952, селото било седиште на некогашната Општина Русиново, каде Русиново било единствено село во општината.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од некогашната Општина Владимирово, во која покрај селото Русиново се наоѓале и селата Владимирово и Мачево.

Во периодот 1955-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Берово.

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Главната селска црква „Св. Петка“
Археолошки локалитети[10]
Цркви[11]
Бисти
Споменици
  • Споменик од НОБ

Личности[уреди | уреди извор]

Галерија[уреди | уреди извор]

  • Биста на Никола Петров Русински

  • Дел од селото, заедно со главната селска црква „Св. Петка“

  • Градинката во селото

  • Поглед на селото

  • Селото заедно со поглед на црквата и селските гробишта

  • Споменикот од НОБ

  • Поштата во селото

  • Биста на Даме Груев

  • Поглед на селото

  • Панорамски поглед на Русиново

  • Поглед на Русиново од влезот на главната селска црква

  • Поглед на Русиново

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. конс. 12 април 2017. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998) (на македонски). Енциклопедија на селата во Република Македонија. Скопје: Патрија. стр. 263. https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%D0%95%D0%BD%D1%86%D0%B8%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D0%BF%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D1%98%D0%B0_%D0%BD%D0%B0_%D1%81%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%82%D0%B0_%D0%B2%D0%BE_%D0%A0%D0%B5%D0%BF%D1%83%D0%B1%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%B0_%D0%9C%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D1%98%D0%B0.pdf. посет. 12 април 2017 г. 
  3. ↑ Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 228.
  4. ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 140-141.
  5. ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  6. ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  7. ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика. 
  8. ↑ „ОУ „Никола Петров - Русински““. македонски: Општина Берово. конс. 12 април 2017. 
  9. ↑ „Клон с. Митрашинци“. Градинка 23 Август Берово (македонски). Берово. конс. 8 јануари 2017. 
  10. ↑ Коцо, Димче (1996). „Археолошка карта на Република Македонија“. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
  11. ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска. уред (на македонски). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7. 
  12. ↑ Германската телевизија „РТЛ“ со прилог за „малиот Нинџа“ Воденски!

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Населени места во Општина Берово
Населени места
Грбот на Oпштина Берово
Историски места
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Русиново&oldid=3741606“