Смиловци: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето Ознаки: Нагледно уредување Мобилно уредување Мобилно семрежно уредување |
с Отповикани уредувањата на 89.205.120.26 (разговор), враќајќи на последната преработка на Brsjakovski Ознака: Отповикување |
||
| Ред 19: | Ред 19: | ||
}} |
}} |
||
'''Смиловци''' — село во областа [[Клепа]], во [[Општина Чашка]], во околината на градот [[Велес]] |
'''Смиловци''' — село во областа [[Клепа]], во [[Општина Чашка]], во околината на градот [[Велес]]. |
||
== Географија и местоположба == |
== Географија и местоположба == |
||
Преработка од 10:29, 23 април 2020
| Смиловци | |
.jpg)
Новоизградени куќи во селото | |
  Смиловци Местоположба на Смиловци во Македонија
Смиловци на карта
| |
| Координати 41°29′31″N 21°41′36″E / 41.49194° СГШ; 21.69333° ИГД | |
| Регион | Предлошка:Грбови |
| Општина |  Чашка
|
| Област | Клепа |
| Пошт. бр. | 1414 |
| Повик. бр. | 043 |
| Шифра на КО | 29069 |
| Надм. вис. | 410 м |
|
Смиловци на општинската карта  Атарот на Смиловци во рамките на општината | |
 Смиловци на Ризницата
| |
Смиловци — село во областа Клепа, во Општина Чашка, во околината на градот Велес.
Географија и местоположба
.jpg)
Селото се наоѓа во областа Клепа, во југоисточниот дел на територијата на Општина Чашка, во средното сливно подрачје на реката Бабуна, недалеку од поранешниот регионален пат Велес-Прилеп.[1] Селото е ридско, на надморска височина од 410 метри. Од градот Велес, селото е оддалечено 31 километар.[1]
Селото се наоѓа на планината Бабуна, во подножјето на Штрби Камен. Поставено е кон северозапад и опкружено е од сите страни со планини така што климата е невообичаено блага за околното поднебје.
Историja
Во XIX век, Смиловци било село во рамките на Велешката каза на Отоманското Царство.
Стопанство
Атарот зафаќа простор од 14,7 км². На него преовладуваат шумите на површина од 1.126 хектари, а на обработливото земјиште отпаѓаат 186 хектари.[1]
Селото, во основа, има полјоделско-сточарска функција.[1]
Население
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Смиловци имало 350 жители.[2] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Смиловци имало 216 жители.[3]
Селото е мало, во фаза на целосно раселување, населено со македонско население. Во 1961 година селото броело 190 жители, а во 1994 година бројот се намалил на само 19 жители.[1]
Според последниот попис од 2002 година, во селото Смиловци живееле 20 жители, сите Македонци.[4]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 350 | 216 | 168 | 184 | 190 | 85 | 36 | 24 | 19 | 20 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[5]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[6]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[7]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[8]
Родови
Смиловци е македонско село.
Според истражувањата од 1966/67 година, родови во селото се
- Треневци (3 к.), Цветковци (1 к.), Шкуртовци (4 к.) и Димковци (2 к.) наведените родови во селото се староседелски. Во родот Шкуртовци се знае следната генеологија Ангеле (жив на 65 год. во 1966/67година) Анте-Пане-Мане-Бошко-Ангелко, основачот на родот.
- Деспотовци (3 к.), Северџиновци (2 к.) и Тошовци (2 к.) доселени се од соседното село Поменово.
- Тодоровци (1 к.) доселени се од селото Никодин кај Прилеп.
- Јасеновци (1 к.) доселени се од сега раселеното село Јасеново.
- Топузовци (1 к.) доселени се од селото Степанци.[9]
Самоуправа и политика
Селото влегува во рамките на Општина Чашка, која била проширена по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото се наоѓало во некогашната Општина Извор.
Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Титов Велес. Селото припаѓало на некогашната општина Чашка во периодот од 1957 до 1965 година, додека во периодот 1955-1957 селото припаѓало на тогашната општина Извор.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Извор, во која покрај селото Смиловци, се наоѓале и селата Владиловци, Долно Врановци, Извор, Крњино, Мартолци, Поменово, Попадија, Стари Град и Степанци. Општината Извор постоела и во периодот 1950-1952 година.
Изборно место
Селото е опфатено во рамки на изборното место бр. 2244 според Државната изборна комисија, кое е сместено во селски објект во селото Владиловци, во кое влегуваат и населените места Владиловци, Крнино, Поменово, Попадија и Степанци.[10]
На локалните избори во 2017 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 49 гласачи.[11]
Културни и природни знаменитости
- Археолошки локалитети[12]
- Гробишта-Голема Нива — некропола од римско време; и
- Старо Село — средновековна населба и црква.
- Цркви
- Црква „Св. Петар и Павле“ — главна селска црква
Наводи
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 277. Посетено на 27 август 2018.
- ↑ Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 158.
- ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 118-119.
- ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака
<ref>; нема зададено текст за наводите по имепопис. - ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ Трифуноски, Јован. Област Бабуне и Тополке. Скопје.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 27 август 2018.
- ↑ „Локални избори 2017“. Посетено на 27 август 2018.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
Надворешни врски
| ||||||||||||||||
