Албанци

Албанци
Shqiptarët

Вкупен број
6.6-8 милиони
Подрачја со значајно население
Албанија 2,312,356 Косово 1,690,000
Македонија	509.083
Грција	274.390-600.000
Црна Гора	30,439
Хрватска	17,513 (попис 2011)
Романија	10,000
Србија	5,809 (бојкотирале таму),60,000 проц.
Италија	1,300,000 проц.482,627 + 800,000,
Германија	300,000
Швајцарија	200,000
Холандија	60,000
Шведска	60,000
Обединето Кралство	30,000
Австрија	28,212
Франција	20,000
Норвешка	10,000
Данска	8,000
Финска	7,804
Белгија	5,600–30,000
Украина	5,000
Турција	500,000-1,300,000
Египет	20,000 проц.
САД	193,813
Канада	22,395
Австралија	11,315
Јазици
албански
Вероисповед
Ислам сунити, бектеши Христијанство: Католици, Православни, Протестанти атеисти

Албанците (албански: Shqiptarë) се етничка група која воглавно живее во Албанија и Косово. Албанците се застапени и во околните земји, како во Македонија, Црна Гора, Србија и Грција . Повеќе од половината од денешните Албанци живеат на територијата на Албанија и го користат албанскиот јазик како мајчин јазик. Втората по големина група на Албанци живее на Косово, а потоа следуваат Македонија, Црна Гора, Грција и други. Албанците живеат и како имигранти во неколку западноевропски земји и САД. Друго име за албанците е „Шиптари“, термин кој потекнува од нивното име на албански, и кој во македонскиот јазик се смета за навредлив и омаловажувачки.

Име

Додека егзонимот (домашен назив за земја) „Албанија“ за општиот регион населен од Албанците потсетува на антиката, ова име се заборавило во албанската јазична средина, а денеска ендонимот (домашен назив за народност) е shqiptar, изведен од глаголот shqiptoj („правилно зборува“). Се смета дека овој збор во крајна линија е заемка од лат. excipio. Така, албанскиот ендоним, слично како „Словен“ е, по потекло, назив за „оние што зборуваат јасно, разбирливо“. Меѓутоа постои и значењето „планинци, горјани“.

Во минатото во македонското културно и говорно подрачје се употребувал називот „Арбанаси“ (веројатно од грч. Αρβανοί, Αλβανοί). Подоцна се појавува и називот „Арнаути“ (од тур. Arnavutlar). Откај 18 век почнал разговорно да се употребува називот „Шиптари“ според алб. Shqiptarët. Поради неговата употреба од страна на југословенската влада, Албанците го сметаат за навредлив и настојуваат на употребата на оштоевропскиот збор „Албанци“. Во македонскиот јазик во тековната употреба се смета за политички некоректен.

Етнички подгрупи

Постојат две етнички подгрупи на Албанците. Тоа се Гегите, кои го населуваат северното порачје на Шкумбин и Тоските, кои се на југ. Косовските Албанци се Геги. Постои голем географски простор помеѓу двата региона, којшто го вклучува и главниот град на Албанија — Тирана.

Гегите, кои претставуваат две третини од популацијата, се помалку мешани со неалбанците од Тоските, кои низ историјата потпаѓале на разни влијанија. Во минатото Гегите биле организирани во кланови а Тоските во полу-феудално општество. Пред Втората светска војна Гегите доминирале со Албанската политика, но по војната многу од Тоските доаѓаат на власт, заедно со новата комунистичка влада.

За време на владеењето на Енвер Хоџа, културните разлики помеѓу Гегите и Тоските се потиснати. Во граѓанските немири во 1997 во Албанија, оваа разлика станува јасно видлива, со тоа што Гегите го поддржуваат националистот Сали Бериша, а Тоските се спротивставуваат.

Потекло на Албанците

Албанците се потомци на балкански народи, но точна идентификација не е утврдена до денешен ден. Поголемиот број историчари и лингвисти, претпоставуваат дека Албаницте се потомци на Илирите или на Дако-Тракијците. Според Романските истражувачи постои уште една теорија која би ја објаснила Албанската етногенеза а таа гласи дека Албанците имаат поголема врска со Тракијците него што имаат со Илирите, поради тоа што е сатем јазик и дека неминовна е врската на Албанците со Словените, поради тоа што хипотетички, Албанскиот етноним Шќиптар е јазична форма на Словен.

Тезата за илирското потекло на Албанаците, служела за истакнување на природното право за проширување на албанската држава на целата територија на која некогаш живееле Илирите. Оваа теза е изградена само врз база на лингвистичка шпекулација. Имено, Птоломеј на територијата на денешна Круја, на својата прочуена географска карта го обележува градот Албанополис, во чија околина живеее племето Албани. А илјада години подоцна, на таа територија се појавува област Арбана, и народ Арбанаси, т.е. Албанци - се зема здраво за готово дека Птоломеј не ги разликувал „р“ од „л“. Науката би можела да прифати теорија за континуитет на име, но нема никакви докази за континуитет на народ. Без разлика на сè, албанските теоретичари се држеле и сѐ уште се држат до својата лингвистичка теорија. Дури ни неспорно утврдениот факт дека албанскиот јазик нема илирско потекло, туку тракиско, односно дакомезијско, едноставно е - игнориран. Зато што докажува дека Албанците не се староседелци, туку потекнуваат од источниот дел на Балканот.

Теоријата за илирското потекло денес е една од темелите на албанската национална идеологија. Постанокот на оваа нова национална идеологија почнува за време на препородот („Рилиндја“) во минатиот век, под мотото: „Религијата на Албанија е албанството!“. Албанството во таа идеологија е бог, а албанската држава „катедрала за вечна молитва кон тоа божество“. Довршување на таа идеологија, под плаштот на марксо-ленинизмот направено е во кабинетот на Енвер Хоџа, каде религиозната реторика е ублажена па мислите се упатени кон „Мајка Албанија“ додека за најголем празник се прославува „Денот на националното знаме“, 28. Ноември, кој се повикува на „светото правило на Илирите“ и албанската нација „која ја чува традицијата и карактерот на Илирите“.

Како ентитет прв пат се споменуваат во 1043. Исламот го заменил христијанството кога Отоманската империја ја зазела територијата на Албанија, во 15 век, па сè до 1912.

Јазик

Поголемиот број на Албанци го зборуваат албанскиот јазик, којшто е од индоевропската група на јазици. Постојат неколку варијации на албанскиот. Двете главни се Гег и Тоск дијалекти. Албанскиот јазик е сатем јазик, додека Илирскиот јазик е кентум, што би го побило секое тврдење на Албанците дека се Илирски потомци.

Етнички обележја

Албанското знаме претставува орел на црвена позадина, користен од Скендербег во востанието против Осмалниите. Албанците се нарекуваат себе „Shqiptarët“ (оригинално шиптари), што на албански значи „Синови на Орлите“ во слободен превод).

Религија

Албанците претежно се со исламска вероисповест, односно околу 75%, но исто така има и православни со 15%, и католици со околу 6%.

Поврзано

• Шиптари
• Косовски Албанци
• Македонски Албанци
• Арбереши
• Арванити
• Албанци во Црна Гора