Прејди на содржината

Небојша Дугалиќ

Од Википедија — слободната енциклопедија

Небојша Дугалиќ (Краљево,17 мај 1970) е српски актер, режисер и професор по глума.

Биографија

[уреди | уреди извор]

Во Краљево завршил основно и средно образование. Дипломирал на Факултетот за драмски уметности во Белград во 1994 година.[1] Студирал заедно со Тамара Вучковиќ, Драгана Ѓукиќ, Олга Замуровиќ, Ивана Михиќ, Ивана Милашиновиќ, Драган Миќановиќ, Жељко Митровиќ, Јасмина Стајковиќ, Мирсад Тука, Дубравка Мијатовиќ Горан Шушљик и Уликс Фехмиу.[2]

Играл на сцените на Народниот театар во Белград, театарот во Теразије, Белградскиот драмски театар, Југословенскиот драмски театар, Ателје 212, театарот Ѕвездара, театарот Битеф, Мадленијанум, театарот во Краљевац и други.[3]

Во период од 2001 година до 2016 година бил професор по глума на Академијата за уметности во Белград,[4] а во 2017 година станал редовен професор на Факултетот за современи уметности.[5]

Реализирал повеќе улоги во телевизиски драми, филмови и радио емисии, за што бил награден со бројни награди и признанија. Член е на Друштвото на драмски уметници на Србија.

Оженет е со актерката Драгана Дугалиќ (1971) со која има пет деца.

Театарот

[уреди | уреди извор]
Небојша Дугалиќ, Милан Гутовиќ и Миљан Прљета во претставата Арт.

Реализирал голем број театарски улоги, за кои ги добил следните награди и признанија:

Играл во една од најдобрите театарски претстави во Србија во изминатата деценија, во претставата „Златно руно“ од Борислав Пекиќ, во режија на Небојша Брадиќ, во која покрај него настапувале Небојша Глоговац и Војин Ќетковиќ.

Небојша Дугалиќ како Хаџи Замфир на премиерата на претставата Зона Замфирова, Театар Теразије, 2012 година.

Бил режисер на следните претстави:

Награди

[уреди | уреди извор]
Премиера на претставата Продуценти, Театар Теразије, 2011 година.

На меѓународниот фестивал „Златен витез“ во Москва во 2006 година го добил Златниот витез за глума во претставата „Златно руно“ од Борислав Пекиќ.[9]

Златниот витез го добил и во 2012 година за монодрамата „Се работи за свет човек“.[10]

Добитник бил на уште два златни витези, вкупно четири и два сребрени витези, четири „Зоранови мустаќи“, три награди Стерја, „Награди Зоран Радмиловиќ“, „Награди Милош Жутиќ“ доделени од Здружението на драмски уметници на Србија за сезоната 2013-2014 година, награда од Народниот театар за најдобро индивидуално премиерно уметничко остварување за сезоната 2013-2014 година, годишната награда на Југословенскиот драмски театар за исклучителен придонес во високите стандарди во работењето на друштвото, наградата на град Белград за театарско творештво во 2013 година. На крајот на јуни 2019 година, Дугалиќ ја добил наградата „Витез на Србија“.[11]

Улоги

[уреди | уреди извор]

Филмографија

[уреди | уреди извор]
Филмографија на
Год. Назив Улога
1990-е
1992. Шангарепо, ти не растеш лепо
1992. Театар кај Србите
1992. Тито и јас Полицаец 1
1993. Броз и јас Полицаец 1
1994. Вуковар, една приказна Војник Далматинец
1995. Крај на династијата Обреновиќ Антоније Антиќ
1997. Горе доле Љубовникот на Нешка
1997. Враќање Никола Патиќ
1998. Недовршена симфонија Франц Варфел
1999. Пролет во Лимасол Лимасолу Петар Теодоровиќ
2000-е
2002. Недопрени од сонцето Јован
2004. По траговите на Караѓорѓе Гаја Пантелиќ
2004. Смешни и други приказни
2007. Песочен часовник Андреас Сам
2008. Ѕвер на месечината Арам Томасијан
2007—2008. Заборавени умови на Србија Владимир Дворниковиќ / Милан Влајинац / Никола / Асистент / Јован Бошковиќ / Селанец
2009. Беса Филип
2010-е
2002—2015. Театарска есен Вршац
2010. Гревот на нејзината мајка Добривоје
2010. Пријди поблиску Професор Марко Арсиќ
2011. Мирис на дожд на Балканот Доктор Барух
2013. Шеширот на професорот Коста Вујиќ (серија) Јован Јовановиќ Змај
2013. Вратата на Србија: Мојсинска Света гора Монах Исаија
2014—2015. Јагодиќ: Збогувачки валцер Мирољуб
2015. Ќе бидеме прваци во светот Владимир Дедијер
2016. Име: Добрица, презиме: непознато наратор
2016. Вери и завери Алберт Султајс
2016. Санта Марија дела Салуте Симо Матавуљ
2017. Санта Марија дела Салуте (серија) Симо Матавуљ
2017—2019. Сенки над Балканот армијски генерал Петар Живковиќ
2018. Корени Никола Пашиќ
2018. Утрото ќе променити се Душан
2018—2021. Жигосани во рекетот Воја Тодоровиќ
2018—2019. Беса (серија) Премовиќ
2018—2019. Народен театар во 10 чинови Наратор
2019. Бела врана Константин Сергејев
2019. Пет Пиги
2019. Моја генерација
2019—2020. Државен службеник Милојевиќ
2020-е
2021. Страхиња таксиста
2021. Јованка Броз и тајните служби Јосип Броз Тито
2021. Време на злото Бора Луковиќ (Бора Пуб)
2021. Бранител адвокат Слободан Суботиќ
2021. Во прегратка на Црна Рука митрополит Михаило
2022. Во клинч Јаков Антонијевиќ
2022. Вера Боривоје Мирковиќ
2023. Вера (серија) Боривоје Мирковиќ
2023. Јужен ветер: На граница
2023. Калкански кругови професор Теофил Петровиќ
2023. Немирни (ТВ серија) Славеј
2023. Tунел (ТВ серија) адвокат Анђелковиќ
2023. Хероите на Халијард Живко Топаловиќ
2023. Другарот Марко Александар Ранковиќ
2023. Што се борат моите мисли Миливоје Блазнавац
2023. Ургентен центар (српска ТВ серија) Јанко Мештеровиќ
2024. Кожа (ТВ серија) Владан
2024. Јорговани Олег
2024. Руски конзул Илија Југовиќ
2023. Воздушен мост Живко Топаловиќ
2024. Медитеран во сенка виш службеник
2024. Циклус
2024. Господ нека е со нас Јосип Броз Тито
2024. Сулфур (серија) Миливоје Петровиќ Блазнавац
Представа Улога Текст Драматургија

/адаптација/ 		Режија театар Премијера
Обичен човек Музика Бранислав Нушиќ Драган Марковиќ Варга Аматерски театар Краљево 28. март 1986.[12]
Тајна врска Александар Поповиќ Радмила Војводиќ Белградски драмски театар 18. јануар 1991.[13]
Балкон Ранетиот Жан Жене Душана Николиќ Ивана Вујиќ 18. април 1991.[14]
Мајка храброст Бертолт Брехт Дом на младите Белград[б 1] 1991/92.[5]
Татковци и отци Џон[б 2] Слободан Селениќ Ненад Прокиќ

Гордана Гонциќ 		Зоран Ратковиќ Атеље 212 5. јун 1992.[18]
Кнегиња од Фоли Бержер Шафлар[б 3] Жорж Фејдо Љубомир Драшкиќ

Душан Петровиќ 		1. август 1992.[20]
Седморица против тебе[б 4] Есхил Ирина Гилиќ Жировиќ Никита Миливојевиќ Белградски драмски театар 9. јануар 1993.[5]
Просјачка опера Џеки кука / Јаков кука,

пејач морито 		Бертолт Брехт Александра Јовиќевиќ Ивана Вујиќ Битеф театар 29. септембар 1993.[22]
Маска ќезаре Милош Црњански Никита Миливојевиќ Народен театар Белграду 1. новембар 1993.[23]
Кротењето на опаката Грумио Вилијам Шекспир Владимир Јевтовиќ 14. децембар 1993.[24]
Животот е сон[б 5] Сигизмунд Педро Калдерон де ла Барка Никита Миливојевиќ 8. новембар 1994.[26]
Идиот Мишкин Лав Николајевич Фјодор Достојевски Стево Жигон 22. новембар 1995.[27]
Говорна мана Петар Горан Марковиќ Ивана Димиќ Милан Караџиќ 26. децембар 1997.[28]
Нека иде животот Марко Ранко Божиќ Срѓан Карановиќ Ѕвездара театар 4. фебруар 1999.[29]
Владика Николај - Ослободување Бегалец, портпарол Ненад Илиќ Ивана Димиќ Ненад Илиќ Култ театар 15. фебруар 1999.[30]
Проклета авлија Караѓоз Иво Андриќ Небојша Брадиќ Крушевачки театар 30. септембар 1999.[31]
Златно руно Агатодемон / Симеон Њаго[б 6] Борислав Пекиќ 1. децембар 2000.[34]
Ѕвер на месечината Арам Томасијан Ричард Калиноски Белградски драмски театар 27. април 2002.[35]
Долго патовање ноќе Џеми Јуџин О’Нил Маја Драшковиќ Боро Драшковиќ Атеље 212 15. мај 2005.[36]
Мала триологија на смртта Патник Елфриде Јелинек Ивана Димиќ Небојша Брадиќ Белградски драмски театар 25. август 2005.[37]
Лага и паралага Мита Јован Стерија Поповиќ Молина Удовички

Славко Милановиќ 		Југ Радивојевиќ Народен театар Белград 25. март 2006.[38]
Бурлеска за Гркот Ел Греко Андреј Хинг Ања Суша Опера и театар Мадленијанум 9. март 2007.[39]
Така морало да биде Ѓорѓе Ѓорѓевиќ Бранислав Нушиќ Марина Миливојевиќ Маѓарев Егон Савин Југословенски драмски театар 6. јун 2007.[40]
Госпоѓа од морето Странец Хенрик Ибсен Стеван Бодрожа Битеф театар 25. децембар 2008.[41]
Патувачки театар Шопаловиќ Дробац Љубомир Симовиќ Небојша Дугалиќ Краљевачки театар 10. март 2009.[42]
Михољско лето Михаило Александрович

Ракитин 		Иван Тургењев Егон Савин Опера и театар Мадленијанум 25. децембар 2010.[43]
Приказната за Свети Сава Глас Жељко Петровиќ Миодраг Динуловиќ Крушевачки театар 26. јануар 2011.[44]
Продуценти Макс Бјалисток Мел Брукс и Томас Михен Југ Радивојевиќ Театар Теразије 7. октобар 2011.[45]
Зона Замфирова Хаџи Замфир Стеван Сремац Кокан Младеновиќ 9. новембар 2012.[46]
Дамата со камелии Жорж Дивал Александар Дима Син Спасоје Ж. Миловановиќ

Жељко Хубач 		Југ Радивојевиќ Народен театар Белград 1. октобар 2013.[47]
Миланковиќ Миланковиќ Василија Антонијевиќ Александар Николиќ Опера и театар Мадленијанум 23. новембар 2013.[48]
Предавство Роберт Халорд Пинтер Горан Шушљик Југословенски драмски театар 15. децембар 2013.[49]
Клетници Жан Валжан Виктор Иго Небојша Брадиќ Опера и театар Мадленијанум 15. март 2014.[50]
Гозба Јанко[51] Филип Вујошевиќ Вељко Миќуновиќ Ѕвездара театар 16. новембар 2016.[52]
Ричард Трети Крал Едвард IV Вилијам Шекспир Славко Милановиќ

Слободан Обрадовиќ 		Снежана Тришиќ Народен театар Белград 24. април 2017.[53]
Ожалостено семејство Прока Пуриќ Бранислав Нушиќ Молина Удовички Фотез Јагош Марковиќ 19. јануар 2018.[54]
Нечиста крв Ефенди Мита Борисав Станковиќ Маја Тодоровиќ

Молина Удовички Фотез 		Милан Нешковиќ 12. април 2019.[55]
Ајнштајновото предавство Ајнштајн[56] Ерик-Емануел Шмит Андреа Ада Лазиќ Театар Вук 29. фебруар 2020.[57]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „II КЛАСА, ФДУ, 1988“. Фејсбук. Посетено на 2 февруари 2014.
  2. ↑ „Repertoar - Sezona 1989 - Program otvaranja BITEF teatra“. БИТЕФ. Посетено на 21 јули 2020.
  3. ↑ Ивановић, Иван (24 мај 2019). „Veče sa Ivanom Ivanovićem: Gost Nebojša Dugalić“. Нова С. Јутјуб. Посетено на 26 мај 2019.
  4. ↑ Биографија на сајту Академије уметности, Приступљено 15. 4. 2013.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 „Profesor - Nebojša Dugalić“. Fakultet savremenih umetnosti (српски). 2018-01-08. Посетено на 2020-12-08.
  6. ↑ Kerenac, Vesna (мај 2014). „Godišnjak pozorišta Srbije 2012/2013“ (PDF). Стеријино позорје. Посетено на 16 април 2020.
  7. ↑ „Višnjik“. Краљевачко позориште, званична презентација. Архивирано од изворникот на 25 април 2010. Посетено на 12 април 2020.
  8. ↑ „Женски разговори“. Позориште Бора Станковић. 14 февруари 2012. Архивирано од изворникот на 25 октомври 2020. Посетено на 26 октомври 2020.
  9. ↑ „Dve nagrade u u Moskvi za BDP“. Б92. 7 ноември 2006. Посетено на 18 ноември 2019.
  10. ↑ „Златни витез“ Небојши Дугалићу („Политика“, 7. децембар 2012), Приступљено 15. 4. 2013.
  11. ↑ „На Златибору додељена признања Витез Србије“. Општина Чајетина. 28 јуни 2019. Посетено на 28 јуни 2019.
  12. ↑ Театрон, 170/171 (PDF). Музеј позоришне уметности. 2015. стр. 75.
  13. ↑ „Tajna veza“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 10 декември 2020.
  14. ↑ „Balkon“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 28 февруари 2021.
  15. ↑ Mitrevski, Ana (2020). „Recepcija drama Bertolta Brehta u Srbiji“. Doktorska disertacija. Филозофски факултет Универзитета у Новом Саду. стр. 93. Посетено на 10 декември 2020.
  16. ↑ „Rade Šerbedžija: Poslednji put sam igrao u Beogradu 1992, sa Mirom Karanović, Brankom Petrić, Petrom Kraljem… Te godine sam prestao da budem glumac na srpsko-hrvatskom jeziku“. Блиц. Недељник. 23 јуни 2019. Посетено на 10 декември 2020.
  17. ↑ „Očevi i oci“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 10 декември 2020.
  18. ↑ „Očevi i oci“. Атеље 212. Архивирано од изворникот на 22 април 2021. Посетено на 10 декември 2020.
  19. ↑ „Kneginja iz Foli-Beržera“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 10 декември 2020.
  20. ↑ „Кнегиња из Фоли Бержера“. Атеље 212. Архивирано од изворникот на 17 мај 2021. Посетено на 10 декември 2020.
  21. ↑ „Sedmorica protiv tebe“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 10 декември 2020.
  22. ↑ „19 - Bertold Breht / Bertolt Brecht - PROSJAČKA OPERA / DIE DREIGROSCHENOPER“. БИТЕФ. Фејсбук. 26 март 2015. Посетено на 10 декември 2020.
  23. ↑ „Стриминг драме Милоша Црњанског „Маска", у режији Никите Миливојевића, вечерас (23. мај) у 21,00 на YouTube каналу Народног позоришта у Београду“. Народно позориште у Београду. 22 мај 2020. Посетено на 28 февруари 2021.
  24. ↑ „Стриминг Шекспирове комедије „Укроћена горопад", вечерас (3. мај) у 21,00 на YouTube каналу Народног позоришта у Београду“. Народно позориште у Београду. 1 мај 2020. Посетено на 28 февруари 2021.
  25. ↑ „Живот је сан“. Народно позориште у Београду. Архивирано од изворникот на 2019-08-30. Посетено на 10 декември 2020.
  26. ↑ „Život je san“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 10 декември 2020.
  27. ↑ „IN MEMORIAM: Представа „Идиот" Ф.М. Достојевског, у режији Стеве Жигона, 12. децембра у 21 сат на YouTube каналу Народног позоришта, у част преминулог глумца Тихомира Арсића“. Народно позориште у Београду. 11 декември 2020. Посетено на 28 февруари 2021.
  28. ↑ „Govorna mana“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 28 февруари 2021.
  29. ↑ „Нек иде живот“. Звездара театар. Посетено на 28 февруари 2021.
  30. ↑ „Vladika Nikolaj - Oslobođenje“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 28 февруари 2021.
  31. ↑ „Проклета авлија“. Крушевачко позориште. 18 декември 2007. Посетено на 21 септември 2019.
  32. ↑ „Zlatno runo“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 28 февруари 2021.
  33. ↑ „Златно руно“. Дом културе Студентски град. Посетено на 28 февруари 2021.
  34. ↑ „Izložba i dve reprize“. Танјуг. Глас јавности. 14 јануари 2001. Архивирано од изворникот на 2023-04-04. Посетено на 17 ноември 2019.
  35. ↑ „Zver na mesecu“. Театрослов. Музеј позоришне уметности. Посетено на 28 февруари 2021.
  36. ↑ „Дуго путовање у ноћ“. Атеље 212. Архивирано од изворникот на 15 април 2021. Посетено на 28 февруари 2021.
  37. ↑ „Mala trilogija smrti“. Белеф. Архивирано од изворникот на 18 мај 2021. Посетено на 28 февруари 2021.
  38. ↑ „Лажа и паралажа“. Народно позориште у Београду. 25 март 2006. Архивирано од изворникот на 2020-09-30. Посетено на 15 ноември 2019.
  39. ↑ „Burleska o Grku“. Опера и театар Мадленијанум. 9 март 2007. Посетено на 17 ноември 2019.
  40. ↑ „„Tako je moralo biti" ili drama o moralnom padu“. Данас. 5 јуни 2007. Посетено на 18 ноември 2019.
  41. ↑ Matijević, I. (24 декември 2008). „„Gospa od mora" u Bitef teatru“. Данас. Посетено на 28 февруари 2021.
  42. ↑ „Putujuće pozorište Šopalović“. Краљевачко позориште, званична презентација. 10 март 2009. Архивирано од изворникот на 25 октомври 2010. Посетено на 15 септември 2019.
  43. ↑ „Miholjsko leto“. Опера и театар Мадленијанум. 12 ноември 2013. Посетено на 17 ноември 2019.
  44. ↑ Markovinović, Nina; Kerenac, Vesna (мај 2012). „Godišnjak pozorišta Srbije 2010/2011“ (PDF). Стеријино позорје. Посетено на 18 април 2020.
  45. ↑ „Продуценти“. Позориште на Теразијама. 26 февруари 2011. Посетено на 17 ноември 2019.
  46. ↑ „Зона Замфирова“. Позориште на Теразијама. 9 ноември 2012. Посетено на 17 ноември 2019.
  47. ↑ „Дама с камелијама“. Народно позориште у Београду. 1 октомври 2013. Архивирано од изворникот на 2020-10-31. Посетено на 15 ноември 2019.
  48. ↑ „Milanković“. Опера и театар Мадленијанум. 23 ноември 2013. Посетено на 17 ноември 2019.
  49. ↑ „Izdaja“. Југословенско драмско позориште. 15 декември 2013. Посетено на 15 ноември 2019.
  50. ↑ „Jadnici“. Опера и театар Мадленијанум. 15 март 2014. Посетено на 12 април 2020.
  51. ↑ „Gozba“. hocupozoriste.rs. 16 ноември 2016. Посетено на 12 април 2020.
  52. ↑ „Delo "Gozba", napisano pre 15 godina, imaće premijeru u Zvezdara teatru (VIDEO)“. Телеграф. 9 ноември 2016. Архивирано од изворникот на 13 ноември 2016. Посетено на 16 ноември 2019.
  53. ↑ „Ричард трећи“. Народно позориште у Београду. 24 април 2017. Архивирано од изворникот на 2020-05-09. Посетено на 15 ноември 2019.
  54. ↑ „Ожалошћена породица“. Народно позориште у Београду. 19 јануари 2018. Архивирано од изворникот на 2020-10-04. Посетено на 15 ноември 2019.
  55. ↑ „Нечиста крв“. Народно позориште у Београду. 12 април 2019. Архивирано од изворникот на 2020-05-10. Посетено на 15 ноември 2019.
  56. ↑ „Ајнштајнова издаја“. Театар Вук. 29 февруари 2020. Посетено на 12 април 2020.
  57. ↑ „Premijera predstave "Ajnštajnova izdaja"“. Блиц. 26 февруари 2020. Посетено на 28 февруари 2020.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Небојша_Дугалиќ&oldid=5279097“