Градец (Виничко)
| Градец | |
_01.jpg)
Поглед на селото Градец | |
  Градец Местоположба на Градец во Македонија
Градец на интерактивна карта
| |
| Координати 41°50′12″N 22°30′58″E / 41.83667° СГШ; 22.51611° ИГДКоординати: 41°50′12″N 22°30′58″E / 41.83667° СГШ; 22.51611° ИГД | |
| Регион | Источен Регион |
| Општина | Виница |
| Население | 1.245[1] жит. (поп. 2002) |
| Пошт. бр. | 2310 |
| Повик. бр. | 033 |
| Шифра на КО | 05004 |
| Надм. вис. | 510 м |
|
Градец на општинската карта  Атарот на Градец во рамките на општината | |
 Градец на Ризницата
| |
Градец — село во Општина Виница, кое се наоѓа во самото подножје на планината Плачковица, во околината на градот Виница.
Географијa и местоположба[уреди | уреди извор]
_02.jpg)
Селото се наоѓа на 4 километри јужно од градот Виница, на падините на планината Плачковица, на надморска висина од 510 метри. Атарот на селото е голем и зафаќа површина од 59 км2, во чии рамки доминираат шуми со површина од 4.141,2 ха, потоа следуваат пасишта со 1.264,1 ха и обработливо земјиште со 423,1 ха. Атарот се издига до сртот на Плачковица, каде што се граничи со териториите на општините Карбинци и Радовиш. Со оглед на тоа дека селото се наоѓа на оддалеченост од неколку километри од Виница, Градец припаѓа на рурбалната зона на ова централно место.[2] Низ селото тече Градечка Река, којашто е значајна за наводнувањето на Виничко Поле, а претставува и извор за производство на електрична енергија.
Во април 2011 година е изготвен урбанистички план со кој е планирано изградба на нова населба Градец, којашто се предвидува да биде расположена на просторот меѓу Градец и Виница.[3]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Населението во селото главно се занимава со земјоделство и лов. Во поглед на земјоделството, селото има мешовита функција.[2]
Во непосредна близина на селото, во правец кон планината Плачковица, се наоѓа МХЕ „Градечка Река“, којашто има моќност од 0,7 MW. Акумулацијата на реката е изградена на околу 2 км од централата.
Население[уреди | уреди извор]
Според податоците на бугарскиот етнограф Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, селото имало 700 жители, сите Турци.[4]
Според пописот од 2002 година, селото имало 1.245 жители[1], од кои 1.215 Македонци, 21 Ром и 9 Турци.
Разгледувајќи го бројот на населението во текот на XX век, за Градец може да се забележи дека тоа покажува стабилност и постојаност на бројот на своите жители, кој постојано е над 1.000 жители. Според пописот во 1948 година, во селото живееле 1.513 лица; додека најголем број на жители е забележан на пописот во 1953 година, кога во селото живееле 1.639 лица. По 1953 година е забележан пад на бројот на населението во селото, па така на пописот во 1971 тоа изнесувало 1.132 лица, што претставува најмал број на населението на некој од спроведение пописи. Бројот на населението на пописите по 1971 години се одржувал на нивото од околу 1.200 жители.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900[5] | 1905[6] | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 700 | — | 1.513 | 1.639 | 1.312 | 1.132 | 1.244 | 1.184 | 1.175 | 1.245 |
- Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[7]
На табелата е прикажан националниот состав на населението низ сите пописни години:[8]
| Година | Македонци | Албанци | Турци | Роми | Власи | Срби | Бошњаци | Ост. | Вкупно |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1948 | — | — | — | — | — | — | — | — | 1.513 |
| 1953 | 1 | 1 | 1.614 | 18 | — | 1 | ... | 4 | 1.639 |
| 1961 | 485 | — | 818 | ... | ... | — | ... | 9 | 1.312 |
| 1971 | 968 | — | 160 | — | ... | 1 | ... | 3 | 1.132 |
| 1981 | 1.141 | — | 98 | — | — | 2 | ... | 3 | 1.244 |
| 1991 | 1.159 | — | 23 | — | — | 2 | — | — | 1.184 |
| 1994 | 1.162 | — | 11 | — | — | 1 | — | 1 | 1.175 |
| 2002 | 1.215 | — | 9 | 21 | — | 1 | — | — | 1.245 |
Родови[уреди | уреди извор]
Градец е македонско село, а порано било чисто турско село.
Според истражувањата од 1958 година, родови во селото се
Турски
- Пашалар (30 к.), Местанлар (15 к.), Ајралар (10 к.), Незир-Агалар (10 к.), Потурнаклар (10 к.), Солаклар (10 к.), Кафеџилер (9 к.), Чираклар (6 к.), Селманџиклер (7 к.), Дураќелер (6 к.), Леваклар (6 к.), Ешманлар (5 к.), Муалилер (5 к.), Налбатлар (5 к.), Оручлер (5 к.), Териќелер (5 к.), Шеелер (5 к.), Ќуселер (4 к.), Аџи-Усејинлар (3 к.), Гогалар (3 к.), Ѓуртилер (3 к.), Мракилар (3 к.), Таиралар (3 к.), Гронделер (2 к.), Фитилер (2 к.), Ајдарчелер (1 к.), Миртилер (1 к.) и Тиролар (1 к.) предците на наведените турски родови се населиле во XVIII век. Возможно е родот Потурнакалар да води потекло од Турцизиран Македонец. Преку 150 турски семејства се иселиле во Турција во општата преселба на турското население во 1950-тите.
- Блатчани (3 к.) доселени се од селото Блатец.
- Јуруклер (4 к.) доселени се од Радовишко. Они се Јуруци.
Ромски
- Ајвас (1 к.), Елмас (1 к.), Мустафа (1 к.) и Усеин (1 к.) стари родови во селото.
Македонски муслимани
- Алит (1 к.) и Асан (1 к.) доселени се од селото Горно Врановци кај Велес.
Македонски Православни
- Македонските православни родови се доселени во селото од 1955 година од селата Пресека, Безиково, Црн Камен, Илиово и градот Македонска Каменица, а потоа и од други места.[9]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Селото припаѓа во рамките на Општина Виница, во чијшто состав е според сите административни поделби од 1952 година. Во периодот од 1950 до 1952 година, истото претставувало посебна општина во рамки на Кочанската околија.
Избирачко место[уреди | уреди извор]
Во селото постојат избирачките места бр. 315 и 315/1 според Државната изборна комисија, сместени во основното училиште.[10]
На претседателските избори во 2019 година, на овие избирачки места биле запишани вкупно 1.125 гласачи.[11]
Општествени установи[уреди | уреди извор]
.jpg)
Во селото се наоѓа подрачно училиште на ОУ „Славчо Стојменски“ во Виница. Покрај тоа, во селото има дрводелска, односно автомеханичарска и лимарска работилница, амбуланта, продавници и угостителски објекти.[2]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви[12]
- Црква „Св. Илија“ — главната селска црква.
- Археолошки наоѓалишта[13]
- Бедеш — средновековна населба;
- Виничка Река — доцноантичка населба;
- Градец — средновековно стовариште на монети;
- Градиште — доцноантичка населба;
- Клисе Баир — римска некропола и могили.
Во селото исто така може да се забележат остатоци од минаре, што укажува на тоа дека во минатото во него имало џамија.
Галерија[уреди | уреди извор]
Глетка на селото од планината Плачковица
Пат низ селото
Селска куќа
Сретселото на Градец
Остатоци од минаре во селото
Споменик посветен на загинатите борци за ослободување на селото во НОБ
Поврзано[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Градец (Виничко) на Ризницата ?- Сателитска снимка на Градец на Карти на Гугл
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 6 јуни 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија: географски, демографски, и аграрни обележја. Скопје: Патрија. стр. 83.
- ↑ Пејчиновска-Андонова, Славјанка (март–април 2011). „Извештај за стратегиска оцена на плански документ врз животната средина: Урбанистички план за село „Нова населба Градец", Општина Виница, плански период 2010-2020“ (PDF). Скопје: Друштво за технички консултантски услуги „ЕкоМозаик“ ДООЕЛ Скопје. стр. 46. Посетено на 7 јуни 2016.CS1-одржување: датумски формат (link)
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 226
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат. Државен завод за статистика.
- ↑ Трифуноски, Јован (1970). Кочанска Котлина. Скопје: Универзитетска печатница.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 21 декември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 21 декември 2019.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069.
| ||||||||
