Лерин: Разлика помеѓу преработките

Координати: 40°47′N 21°24′E / 40.783° СГШ; 21.400° ИГД / 40.783; 21.400
Од Википедија — слободната енциклопедија
[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с инфокутија
russian interiki
Ред 103: Ред 103:
[[nn:Florina]]
[[nn:Florina]]
[[ro:Florina]]
[[ro:Florina]]
[[ru:Флорина]]
[[simple:Florina]]
[[simple:Florina]]
[[sq:Follorina]]
[[sq:Follorina]]

Преработка од 14:58, 17 април 2009

Флорина пренасочува тука. За повеќе значења видете Флорина (појаснување).
Лерин
Φλώρινα
Поглед на рамнината и градот Лерин
Поглед на рамнината и градот Лерин
Лерин is located in Грција
Лерин
Лерин
Координати: 40°47′N 21°24′E / 40.783° СГШ; 21.400° ИГД / 40.783; 21.400
ЗемјаГрција
ОбластЗападна Македонија
ОкругЛерин
Управа
 • ГрадоначалникСтефанос Папанастасиу
Површина
 • Вкупна150,6 км2 (581 ми2)
Надм. вис.&10000000000000663000000663 м
Население (2001)[1]
 • Вкупно16.771
 • Густина11/км2 (29/ми2)
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Пошт. бр.531 00
Повик. бр.23850
Рег. таб.ΡΑ
Мреж. местоwww.cityoflorina.gr

Лерин (грчки: Φλώρινα) е град во Егејска Македонија, според современата административна поделба на Република Грција се наоѓа во западниот дел на периферијата Западна Македонија, и е главен град на префектурата Лерин. Сместен е на западниот раб на Пелагонија во Леринското Поле, на надморска височина од 680 метри. Со железничка пруга градот е поврзан со Битола и Солун. Градот има 16.771 жител, од кои се смета дека значаен број е македонско население.

Во Лерин се наоѓа седиштето на организацијата на Македонците во Грција - Виножито.

Историја

Бугарска Црква во Лерин (1910), под јурисдикција на Бугарската Егзархија.

Името веројатно потекнува од зборот χλωρό (македонски: зелено) што се однесува на климата и вегетацијата на областа. Како град и област со доминантно македонско население, Лерин во историјата дал голем број на македонски борци, револуционери и херои. Во времето на Отоманската империја, во Лерин и Леринско крстосувале повеќе македонски чети кои биле организирани од познатиот револуционер поп Коста од леринското село Буф. Врз основа на леринскиот говор во 1925 година грчката влада под притисок на лигата на народите ќе го изработи Букварот (Абецедарот) за учениците Македонци, кој по запалувањето на возот со кој бил транспортиран беше повторно издаден и промовиран во Солун и Атина во 2006 година. Лерин и леринско ќе дадат и голем број на партизани и борци во ДАГ за време на втората светска војна (1941 - 1945) и граѓанската војна во Грција (1945 - 1949), за што македонското население ќе доживее невиден терор, убиства, мачења и протерувања од своите огништа од страна на грчките власти. Најкрвав настан ќе биде убиството со обезглавување на повеќе млади Македонци и Македонки, од страна на грчките монархофашистички сили и англиските војници, среде бел ден во центарот на Лерин. Денес е актуелна состојбата со земјиштето на кое се наоѓа масовна гробница со тела на Македонци и Грци - борци на Демократската Армија на Грција кои загинале во битката за Лерин.

Во податоците на бугарскиот патеписец Васил К'нчов и Бугарската Егзархија од крајот на XIX век, Лерин бил претставуван како мешан бугарско-турски град.[2] Меѓутоа, по Втората светска војна во Лерин и леринско не се забележани жители кои имаат бугарско или турско самосознание[се бара извор].

Населби

Според пописот од 2001, општина Лерин брои 16.771 жител. Населбите во неа се:

  • Народна секција Флорина (14.555 жители)
  • Народна секција Алона
  • Народна секција Арменохори
  • Народна секција Корифи
  • Народна секција Месонисио
  • Народна секција Проти
  • Народна секција Скопија
Народна Секција Тривуно (10 жители)

Родени во Лерин

Видете исто така

Надворешни врски

  • ВИНОЖИТО, Официјален веб сајт на партијата на Македонците во Република Грција

Белешки

  1. Фактичка состојба на населението и домовите во Грција според пописот од 18 март 2001 г. (PDF 39 Мб). Државен завод за статистика на Грција. 2003.
  2. В. Кѫнчовъ, Македония. Етнография и Статистика, Българско Книжовно Дружество, София, 1900, с. 249