Лозово

Од Википедија — слободната енциклопедија
Лозово

Панорама на Лозово

Лозово во рамките на Македонија
Лозово
Местоположба на Лозово во Македонија
Лозово на карта

Карта

Координати 41°47′2″N 21°54′20″E / 41.78389° СГШ; 21.90556° ИГД / 41.78389; 21.90556Координати: 41°47′2″N 21°54′20″E / 41.78389° СГШ; 21.90556° ИГД / 41.78389; 21.90556
Регион  Вардарски
Општина  Лозово
Област Овче Поле
Население 756 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 2208
Шифра на КО 24043, 24543
Надм. вис. 324 м
Лозово на општинската карта

Атарот на Лозово во рамките на општината
Лозово на Ризницата

Лозово — село во Општина Лозово, во областа Овче Поле, на патот помеѓу Велес и Штип. Старото име на селото е Џумајлија. Претставува едно од најголемите штипски села, а воопшто и овчеполски. Селото е административно седиште на истоимената општина.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото Лозово се наоѓа во западниот дел на Овче Поле, оддалечено 15 километри североисточно од Велес и 19 километри југозападно од Свети Николе.

Историја[уреди | уреди извор]

Лозово е населено уште од неолитско време, за што сведочат остатоците од две населби од тоа време.[2]

На крајот на XIX век селото било дел од Штипската каза на Отоманското Царство.

Демографија[уреди | уреди извор]

Според податоците на бугарскиот етнограф Васил К’нчов, селото во 1900 година имало 150 Турци.[3]

Како турско село означено било и од страна на Леонард Шулце Јена и Димитар Гаџанов.

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 300 Турци.[4]

Лозово е средно по големина село, коешто во 1961 година имало 570 жители, а во 1994 година 946 жители, од кои 889 биле Македонци, 5 Турци, 39 Власи, 6 Срби и седум други.

На пописот од 2002 година, селото имало 896 жители и спаѓа во групата на големи села. Следува табела на националната структура на населението[5]

Националност Вкупно
Македонци 889
Албанци 0
Турци 5
Роми 0
Власи 26
Срби 0
Бошњаци 0
останати 6

На табелата е прикажан националниот состав на населението низ сите пописни години:[6]

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948521—    
1953625+20.0%
1961570−8.8%
1971766+34.4%
1981959+25.2%
ГодинаНас.±%
1991943−1.7%
1994946+0.3%
2002896−5.3%
2021756−15.6%
Година Македонци Албанци Турци Роми Власи Срби Бошњаци Ост. Лица без под. Вкупно
1948 521
1953 30 571 16 8 625
1961 520 3 13 7 27 570
1971 695 10 ... 8 56 766
1981 871 4 36 15 33 959
1991 874 5 40 13 11 943
1994 889 5 39 6 7 946
2002 851 8 26 6 896
2021 672 1 24 18 10 1 30 756

Во пописот од 1953 година, 91 % од вкупното население го сочинувале Турци, кои во средината на 50-тите години масовно се иселуваат во Турција и на нивното место се населуваат Македонци од Кривопаланечко и Кратовско. Освен Македонците во Лозово живее и мала заедница на влашко население.

Родови[уреди | уреди извор]

Според истражувањата од 1958 година, родови во селото

Српски

  • Доселеници: Симо (1 к.), Томо (1 к.) и Нестор (1 к.) доселени се во 1923 година како колонисти. Последниот е од Хрватска, а другите од Србија.

Македонски

Албански

  • Доселеници: Доселени помеѓу 1954 и 1958 година. од околината на Гнилане (7 семејства). и од околината на Урошевац (4 семејства). Подоцна иселени.[7]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Црквата „Св. Петка“ во Лозово

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Избирачко место[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 1706 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[8]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 645 гласачи.[9]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Археолошки наоѓалишта[2]

Спорт[уреди | уреди извор]

Иселеништво[уреди | уреди извор]

Од 1954 до 1958 година од селото се иселиле 66 турски семејства во Турција. Турците заминале во Измир и во местото Дургут во непосредна близина на Измир.[7]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. 2,0 2,1 Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 354. ISBN 9989-649-28-6.
  3. Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр.226.
  4. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  5. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  6. Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат Архивирано на 10 декември 2021 г.. Државен завод за статистика.
  7. 7,0 7,1 Трифуноски, Јован (1961). Овчеполска Котлина.
  8. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  9. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]