Прејди на содржината

Кичевска Котлина

Од Википедија — слободната енциклопедија
Поглед на Кичевската Котлина од планината Баба Сач на југ
Градот Кичево претставува најголемиот центар во котлината
Поглед на котлината на зајдисонце од селото Јагол Доленци

Кичевска Котлина — една од поголемите котлини во Македонија која е неотектонска творба чијашто рамка ја прават планинските масиви на Бистра и Стогово од запад, Бушева Планина, Баба Сач, Бабењ и Плакенска Планина на исток. Дното на котлината — Кичевското Поле е на надморска височина од 680 м до 570 м. Најниската точка се наоѓа во источниот дел кај селото Атиште (570 м). Во јужниот дел котлината е прекршена со напречни раседи и има облик на симболот . Кичевската Котлина преку Бродска Клисура на исток се поврзува со Поречје, на југозапад преку превалот Пресека со котлината Дебрца, а на север преку превалите Стража и Буковиќ со Полошката Котлина. Вкупната површина е 1.059 км2, а дното има 88 км2. Во северниот дел се издига ниската планина Вардино (950 м), која овој дел го дели на две морфолошки целини: Зајас на запад и Осломеј на исток. Геолошкиот состав е доста сложен и е претставен со палеозојски шкрилци и тријаски варовници по рамката, а плиоцените и квартерните седименти по дното на котлината.[1] Во плиоцените седименти се откриени големи резерви на јаглен, врз основа на кои е изградена термоцентралата Осломеј. Развиена е градската населба Кичево.

Административен опфат

[уреди | уреди извор]

Котлината административно опфаќа територии на три општини:[2]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. Т. Андоновски, Абразиони и флувијални елементи во Кичевска котлина, „Годишен зборник на ПМФ“, кн. 27, Скопје, 1984
  2. Трифуноски, Јован Ф. (1968). Кичевска котлина : сеоска насеља и становништво. Скопје. стр. 300.