Украинска бегалска криза (2022-денес)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Број на украински бегалци во секоја земја во јули 2023 година
(само земји со повеќе од 10.000 бегалци) *
Земја Број
Полска
  
 1,640,510
Русија*
  
 1,212,585
Германија
  
 1,125,950
Чешка
  
 547,670
Обединето Кралство
  
 210,800
Шпанија
  
 186,045
Бугарија
  
 168,570
Италија
  
 163,570
Молдавија
  
 116,615
Романија
  
 106,786
Словачка
  
 107,415
Холандија
  
 94,415
Ирска
  
 91,330
Австрија
  
 81,870
Франција
  
 70,570
Белгија
  
 70,435
Швајцарија
  
 65,555
Естонија
  
 63,850
Финска
  
 61,060
Португалија
  
 56,995
Литванија
  
 48,425
Шведска
  
 56,165
Норвешка
  
 56,970
Латвија
  
 43,592
Турција
  
 41,390
Данска
  
 41,155
Црна Гора
  
 37,050
Белорусија
  
 37,000
Унгарија
  
 33,316
Грузија
  
 27,000
Грција
  
 25,050
Хрватска
  
 23,035
Кипар
  
 18,225
Македонија
  
 17,315
Словенија
  
 10,140
Луксембург
  
 6,065
* Висок комесаријат на ООН за бегалци [1]

Украинска бегалска криза — тековна бегалска криза која започнала во Европа кон крајот на февруари 2022 година по руската инвазија на Украина. Над 6 милиони бегалци кои побегнале од Украина се регистрирани низ Европа, [2] додека околу 8 милиони други биле раселени во земјата до крајот на мај 2022 година. [3] [4] [5] Приближно една четвртина од вкупното население на земјата ги напуштило своите домови во Украина до 20 март. [6] 90% од украинските бегалци се жени и деца, додека на повеќето украински мажи на возраст помеѓу 18 и 60 години им е забрането да ја напуштат земјата. [7] До 24 март, повеќе од половина од сите деца во Украина ги напуштиле своите домови, од кои четвртина ја напуштиле земјата. [8] [9] Инвазијата ја предизвикала најголемата бегалска криза во Европа од Втората светска војна и нејзините последици, [10] е прва од ваков вид во Европа по војните во Југославија во 1990-тите, како и четвртата најголема бегалска криза во историјата, [11] [12] [13] и е најголемата бегалска криза во 21 век, со највисока стапка на бегство на бегалци на глобално ниво. [14] [15]

Огромното мнозинство бегалци првично влегле во соседните земји западно од Украина (Полска, Словачка, Унгарија, Романија и Молдавија). [16] Околу 3 милиони луѓе потоа се преселиле на запад во останатите европски земји. [17] Од 18 јули 2023 година, според податоците на УНХЦР, земјите во кои најголем број Украинци поднеле барање за азил или друга привремена заштита, се Полска (1,6 милиони), Германија (1 милион) и Чешка (0,54 милиони). Според податоци од септември 2022 година, Хјуман рајтс воч документирал дека украинските цивили биле насилно префрлени во Русија. [18] Канцеларијата за човекови права на ОН изјавила дека „Има веродостојни наводи за присилно пренесување на деца без придружба на руската окупирана територија или во самата Руска Федерација“. [19] [20] Стејт департментот на Соединетите Американски Држави проценил дека најмалку 900.000 украински граѓани биле насилно преместени во Русија. [21] Повеќе од 4,5 милиони Украинци се вратиле во Украина од почетокот на инвазијата. [22]

Земјите на Европската Унија (ЕУ) кои граничат со Украина дозволиле влез на сите украински бегалци, [23] а ЕУ се повикала на Директивата за привремена заштита која им дава право на Украинците да останат, работат и студираат во која било земја членка на Европската Унија за почетен период од една година. [24] Некои неевропски граѓани и Роми пријавиле етничка дискриминација на границата.

Бегалци пред инвазијата во 2022 година[уреди | уреди извор]

Пред инвазијата, анексијата на Крим од страна на Руската Федерација и војната во Донбас, кои и двете претставуваат дел од Руско-украинската војна, веќе резултирале со над два милиони бегалци и внатрешно раселени лица од 2014 година [25] [26] [27] Некои медиуми ги нарекуваат заборавените бегалци во Европа, [28] [29] поради нивниот ладен прием во Европската Унија, релативно ниската стапка на успех на барањата за азил и запоставувањето на медиумите. [30] [31] [32] [33]

Повеќе од еден милион од бегалците пред 2022 година, главно од Донбас, [34] заминале во Русија помеѓу 2014 и 2016 година, [35] додека бројот на раселени лица во Украина пораснал на 1,6 милиони луѓе до почетокот на март 2016 година [36]

Патување[уреди | уреди извор]

Транспорт[уреди | уреди извор]

Автомобили кои се движат кон запад на 25 февруари 2022 година.

За многу бегалци кои се упатиле кон запад, возовите одиграле витална улога во патувањето во Украина и во соседните земји. Александар Камишин, извршниот директор на Украинските железници, која управува со поголемиот дел од железничките услуги во Украина, проценил дека во рок од три недели од почетокот на инвазијата, мрежата превезла 2,5 милиони патници. [37] Тој, исто така, изјавил дека на својот врв, мрежата превезувала 190.000 луѓе дневно. [38]

За да се осигури дека возовите можат да патуваат што е можно побезбедно, мрежата морала постојано да се прилагодува на ситуациите на теренот, како на пример доколку шините биле оштетени од бомби или доколку тие повеќе не биле под контрола на Украина. [39] [40] Возовите морале да се движат побавно затоа што често биле преоптоварени за да соберат што е можно повеќе луѓе, како и да го минимизираат ризикот од удар на оштетените пруги. [40] Во текот на ноќта, возовите ги исклучувале светлата за да ја намалат можноста да бидат цел на напад. [41]

Железничките претпријатија во неколку европски земји, меѓу кои Австрија, Белгија, Чешка, Данска, Финска, Франција, Германија, Унгарија, Литванија, Холандија, Полска, Романија, Словачка и Швајцарија, им дозволиле на украинските бегалци бесплатно да патуваат со воз. [42] [43] [44] [45] [46] [47]

Други бегалци патувале со моторни возила или пеш. На некои гранични премини се формирал сообраќаен метеж од неколку километри. [48] Авиосообраќајот не бил достапен во Украина бидејќи земјата го затворила својот воздушен простор за цивилни летови на денот на инвазијата. [49]

Места и граничните премини[уреди | уреди извор]

Градот Лавов во западниот дел на Украина станал клучно место за бегалците. [50] Секој ден во градот пристигнувале до 100.000 бегалци, [51] кој пред инвазијата имал население од 700.000. [52] Од Лавов, возовите превезувале бегалци до граничните премини како Медика, Полска и Ужхород, блиску до границата со Словачка и Унгарија. [53] Од Медика, повеќето бегалци продолжувале кон Пшемишл, Полска, и понатаму кон остатокот од Европа. [54]

Други големи гранични премини биле Сирет, Романија; [55] Окница и Паланка, Молдавија; [56] Берегсуранија, Унгарија [57] и Вишне Немецке, Словачка. [58]

Број на бегалци[уреди | уреди извор]

* Забелешка: Бројките за Русија вклучуваат Украинци регистрирани за сите форми на престој во 2022 година, како и 64.500 доделени со статус на бегалци или привремен азил. Бројките за други земји се бегалци регистрирани за заштита во секоја земја или, доколку оваа бројка не е достапна, бегалци регистрирани како живеат во таа земја.

Бројот на бегалци би можело бргу да се промени и често бројките се само проценки. Движењата од земја до земја не се нужно официјално регистрирани. На Украинците им е дозволено да патуваат во некои земји во Европа без виза и може да им биде дозволено да останат во земјата подолг период, без посебна дозвола. На друго место, тие треба да поднесат барање за азил. Поради шенгенските аранжмани, откако влегуваат во која било земја од Шенген, бегалците можат да патуваат во други земји од Шенген без никакви визи или гранични проверки.

Канцеларијата на Обединетите нации за координација на хуманитарни прашања на 27 февруари 2022 година проценила дека за два месеци во Украина требало да има 7,5 милиони внатрешно раселени лица, 12 милиони луѓе требало да имаат потреба од здравствена заштита, а бројот на луѓе кои бегаат од војната може да достигне 4 милиони. [59] Високиот комесаријат за бегалци на Обединетите нации (УНХЦР) изјавил дека ситуацијата е најбрзо растечката бегалска криза во Европа од Втората светска војна. [60] До почетокот на ноември, според УНХЦР, бројот на украински бегалци регистрирани низ Европа изнесувал околу 7,8 милиони. Земјите кои примаат најголем број бегалци биле Русија (2,9 милиони), Полска (1,5 милиони), Германија (1 милион) и Чешка (0,4 милиони).

Шефот за комуникации на Високата комисија на ОН за човекови права ја нарекол брзината на егзодусот на бегалците од Украина „феноменална“. [61]

Иследувањето на агенцијата на ОН , Меѓународната организација за миграција, објавена на 21 март 2022 година, покажала дека 13,5% од раселените луѓе исто така биле раселени во 2014-2015 година. [62] Иследувањето покажало дека 60% од бегалските домаќинства патувале со деца, а од речиси 10 милиони луѓе раселени во и надвор од Украина на тој датум, 186.000 биле државјани на трета земја. [62]

Земји[уреди | уреди извор]

Соседни земји[уреди | уреди извор]

Соседните земји се наведени по редослед на бројот на бегалци кои влегле во нив; останатите се наведени по азбучен ред.

Полска[уреди | уреди извор]

Бегалци на централната железничка станица во Варшава
People sitting on a tiled floor, some eating food wrapped in paper
Бегалци во близина на полската гранична железничка станица Пшемишл

Уште на 15 февруари, Полска очекувала можен руски напад врз Украина. Полската влада побарала од заедниците да се подготват за до еден милион бегалци. [63] До 25 јули, повеќе од 1,2 милиони украински бегалци биле регистрирани во Полска. Полска во голема мера ги намалила вообичаените гранични формалности [64] и изјавила дека ќе бидат прифатени различни документи за идентификација. [65]

Собирни пунктови за бегалците биле отворени во секоја област на Полска. [66] Локалните власти обезбедиле бесплатно сместување, храна и други потребни материјали. [67] Освен тоа, огромен број граѓани и организации доброволно понудиле помош, бесплатно сместување и друга помош. [68] [69] [70] Интернет мрежните места со информации за бегалците се и на украински. [71] [72] Владата подготвува законски измени кои ќе го поедностават вработувањето на Украинците во Полска, бидејќи во моментов е потребна работна виза бидејќи Украинците се надвор од ЕУ. [73]

Претседателот на Европскиот совет Шарл Мишел го посетил полско-украинскиот граничен премин на 2 март и ги пофалил полските напори „да се гарантираат безбедни премини за Украинците, за европските граѓани“ и оние од други земји „без никаква дискриминација“. [74] Во подоцнежното интервју за France Inter, тој ги осудил наводните тврдења за расизам на украинскиот и полскиот војник како „руска пропаганда“ и дел од руската информативна војна. [75] (Исто така види Украинска бегалска криза (2022-денес) § Белешки.) Голем број на набљудувачи веруваат дека повеќето веројатно ќе останат во Полска и другите централноевропски земји бидејќи „тесните пазари на трудот, градовите со пристапни цени и претходно постоечката дијаспора ги направија тие земји попривлечни алтернативи за Украинците, кои сметаат дека опциите се послаби во Западна Европа“. [76]

Украинските бегалци во Краков протестираат против војната

Бројот на бегалци кои пристигннале во Полска е неспоредлив во Европа. Моделските проценки покажуваат дека до 1 април, Украинците (вклучувајќи ги и бегалците, но и оние кои претходно живееле во Полска) сочинувале помеѓу 15% и 30% од населението на секој од поголемите полски градови. [77] На пример, Украинците сочинувале 10% од вкупното население на Вроцлав пред војната [78] и оваа бројка се зголемила на 23% до април 2022 година [77]

Полска примила речиси 1,5 милиони украински бегалци. Миграцијата резултирала со пораст од 50% на населението во Жешов, најголемиот град во југоисточна Полска. Населението на Варшава се зголемило за 15%, на Краков за 23%, а на Гдањск за 34%. [79] [80] [81] [82] Украинските бегалци имаат законско право да престојуваат и работат низ Европската Унија. Тие исто така имаат право на истите бенефиции како Полјаците, вклучувајќи здравствено осигурување, бесплатно јавно образование и детски додаток. [83] [84]

Помалку од еден месец по инвазијата, полската влада го основила Фондот за помош, управуван од банката Gospodarstwa Krajowego, кој ги финансира сите акции и програми насочени кон помош и интегрирање на украинските бегалци. [85] [86] Европската инвестициска банка дала заем од 600 милиони евра на Фондот за помош, откако во јуни одобрила првичен заем од 2 милијарди евра. Фондот за помош го пренесува Банката Gospodarstwa Krajowego (BGK) до локалните самоуправи и другите јавни тела кои ги пречекуваат и сместуваат украинските мигранти. [87]

Романија[уреди | уреди извор]

Бегалци кои влегуваат во Романија, 5 март 2022 година

Заклучно со 27 мај, Владата на Романија пријавила 989.357 Украинци кои влегле во Романија. Романскиот министер за одбрана Василе Динчу на 22 февруари изјавил дека Романија може да прими 500.000 бегалци доколку е потребно; првите бегалци пристигнале два дена подоцна. На 15 март, министерот за надворешни работи Богдан Ауреску објавил дека околу 80.000 останале во земјата. [88]

Некои етнички Романци се меѓу Украинците кои побегнале во Романија. [89]

Русија[уреди | уреди извор]

Според украинските власти, руските војници на териториите на Украина окупирани од Русија се занимаваат со насилна депортација на луѓе од Украина во Русија, пренесувајќи ги како бегалци. Според податоците на Владата на Руската Федерација, до 26 мај во Русија заминале 971.417 бегалци. Во март, украинското министерство за надворешни работи обвинило дека 2.389 украински деца биле киднапирани од територијата окупирана од Русија во Доњецк и Луганск и биле префрлени во Русија, како и „неколку илјади“ жители на Мариупол. [90] Кон крајот на април било објавено дека украинските власти веруваат дека бројот на украински деца кои биле земени од источна Украина и влегле во рускиот систем за посвојување изнесува околу 150.000. Руските медиуми претходно објавиле дека децата без родители во Доњецк биле сместени кај руски родители преку нивната мрежа за посвојување. [91] [92]

Унгарија[уреди | уреди извор]

People in an ornate building handing out cartons and cans of food with a pile of clothes in the background
Унгарски волонтери им помагаат на бегалците

Од почетокот на руската инвазија до 26 јули, 1.041.762 бегалци од Украина пристигнале во Унгарија. Бидејќи нема гранични проверки во Шенген зоната, Унгарија не знае точно колку луѓе се преселиле во други земји од Шенген. 500 луѓе од трети земји пристигнале со воз во Будимпешта и побарале помош од полицијата; тоа биле претежно студенти или работници мигранти од Азија и Африка кои живееле во Украина. [93]

Молдавија[уреди | уреди извор]

An indoor sports hall with people on camp beds inside a running track
Еден од центрите за бегалци формиран во Кишинев

Молдавија станала меѓу првите земји кои примиле бегалци од регионите Одеса и Виница. [94] Молдавските власти активирале центар за управување со кризи за да се олесни сместувањето и хуманитарната помош за бегалците. [95] До 26 јули, 549.333 украински бегалци влегле во Молдавија. Премиерката на Молдавија Наталија Гаврилица на 5 април изјавила дека 100.000 бегалци престојувале во Молдавија, од кои речиси половина биле деца. [96] На 11 април, ОН соопштиле дека Молдавија „била домаќин на околу 95.000 Украинци“. [97] Според Лекари без граници, мнозинството бегалци кои не остануваат продолжуваат кон Романија, Полска или други европски земји. [98]

Молдавија примила најголем број бегалци по глава на жител од која било земја [99] и покрај тоа што е една од најсиромашните земји во Европа. [100] Според Middle East Eye, ова довело до социјални тензии, а меѓународната помош се сметала за клучна за да им се помогне на молдавските институции да се справат со приливот на бегалци. [99] На 22 март, Фајненшл тајмс проценил дека 4% од молдавското население се бегалци и објавил дека владата на Молдавија побарала финансиска помош за да се справи со вонредната состојба. [101] На конференцијата во Берлин на 5 април, Германија и неколку партнери, вклучително и Франција, Романија и Европската Унија, се согласиле да обезбедат 659,5 милиони евра помош за Молдавија.

Молдавија има критички став кон руската инвазија, поради нејзиниот внатрешен судир со Приднестровие, поддржана од Русија. [102] Владата на Молдавија обезбедува бесплатно возење со автобус, [102] и Романија и помогнала на Молдавија да ги премести луѓето понатаму во Романија, со цел да го намали притисокот во Молдавија. [103] На 12 март, Германија се согласила да прими 2.500 бегалци кои биле во Молдавија. [104] На 5 март, Германија објавила дека ќе прими дополнителни 12.000 бегалци. [105]

Некои украински бегалци заминале и во непризнатата отцепена држава Приднестровие. Државниот весник Новости Приднестровја на 4 април објавил дека вкупно околу 27.300 украински граѓани пристигнале во Приднестровие, од кои 21.000 поднеле барање за дозволи за привремен престој. [106]

Словачка[уреди | уреди извор]

Бегалци кои влегуваат во Словачка на 10 март

До 8 март, Словачка примила над 140.000 бегалци. [107] [108] До 26 јули, 627.555 украински бегалци влегле во Словачка. Сепак, најголемиот дел од бегалците продолжиле понатаму на запад, главно кон Чешка. [109] Во Словачка се населиле околу 80.000 бегалци. [110]

Белорусија[уреди | уреди извор]

Според бројките на белоруската влада, 30.092 заминале во Белорусија до 29 мај.

Останати европски земји[уреди | уреди извор]

Правна рамка на ЕУ[уреди | уреди извор]

Украина има потпишано договор за асоцијација со Европската Унија и од 2017 година Украинците со биометриски пасоши имаат право на 90 дена безвизен престој во Шенген зоната. [111] [112] По инвазијата на Украина, Комисијата ги повикала земјите-членки да одобрат влез и престој на оние без биометриски пасоши на хуманитарна основа, а земјите-членки го сториле тоа откако бегалците почнале да пристигнуваат преку границите. [113]

На 4 март, Советот на ЕУ едногласно се согласил да ја имплементира Директивата за привремена заштита за прв пат во својата историја, така што бегалците кои бегаат од Украина не мора да ја поминат стандардната процедура за азил на Европската Унија. [114] Привремената заштита претставува итен механизам кој дава право на престој во земја-членка на Европската Унија за почетен период од една година, кој може да се продолжи најмногу до три години. Корисниците уживаат хармонизирани права низ Европската Унија како што се престој, пристап до пазарот на труд и домување, медицинска помош и пристап до образование за децата. [24] Советот не донел систем на квоти на раселени лица, туку им оставил на корисниците слободно да ја изберат својата крајна цел. [113]

Австрија[уреди | уреди извор]

Евакуација на луѓе од ранливи категории во Австрија, 17 март 2022 година

Австрискиот министер за внатрешни работи Герхард Карнер од Австриската народна партија и федералниот канцелар Карл Нехамер објавиле дека Австрија е подготвена да прими бегалци од Украина. На сите бегалци им било дозволено да останат во земјата 90 дена. [115] Од 150.000 украински бегалци кои пристигнале во Австрија, околу 7.000 поднеле барање за азил, при што повеќето заминале во други земји. [116]

Белгија[уреди | уреди извор]

Бугарија[уреди | уреди извор]

До 5 март, околу 25.000 украински бегалци пристигнале во Бугарија. [117] До 12 март, нивниот број бил речиси 70.000. [118] До 28 март, околу 125.500. [119] До 16 април, 185.055 украински граѓани влегле во Бугарија, 87.439 останале во земјата, од кои приближно 25.000 биле деца. [120] Претседателот на Државната агенција за бегалци изјавил за Бугарското национално радио дека до 24 август, 91.903 украински бегалци останале во Бугарија, од кои речиси 40% биле деца. [121]

Хрватска[уреди | уреди извор]

Од почетокот на руската инвазија до 4 септември, според податоците, во Хрватска влегле 21.676 украински бегалци, од кои над 49,9% биле жени, над 33,5% деца и речиси 16,6% мажи. [122]

Кипар[уреди | уреди извор]

Според кипарскотоиистерство за внатрешни работиДо д март, околу 3.000 украински бегалци влегле на Кипар од денот по руската инвазија; 19 од нив побарале азил. [123] До април 2022 година нивниот број бешеил лу 10.000, [124] додека до април 2023 година достигнал 17.000 луѓе. [125] Според Евростат, Кипар имал највисок сооднос меѓу земјите-членки на ЕУ на украински граѓани на кои им била доделена привремена заштита за февруари 2023 година [126]

Чешка Република[уреди | уреди извор]

Украински бегалци во Брно, Чешка
Волонтери кои им помагаат на бегалците на станица во Прага

Чешката Република обезбедила финансиска, хуманитарна и друг вид помош за украинските бегалци, како и државно сместување и бесплатно образование за нивните деца. Чешка примила преку 100.000 украински бегалци до 7 март 2022 година, [127] приближно 200.000 до 10 март 2022 година, [128] над 270.000 до 17 март 2022 година, [129] со бројката која се искачила на над 300.000 до 23 март 2022 [130] и релативно побавно зголемување по тој период. До 1 април 2023 година, вкупно 504.107 украински лица добиле привремена заштита во земјата, од кои 325.742 поднеле барање за продолжување на статусот на бегалци по март 2023 година. 68% од бегалците биле работоспособни, од кои 65% биле жени и 35% мажи, 28% биле деца и 4% постари. [131] Во летото 2022 година, земјата станала домаќин на најголем број украински бегалци по глава на жител од која било европска земја. [132]

Во регионалните главни градови на земјата била создадена мрежа на регионални центри за помош за Украина (Krajská asistenční centra pomoci Ukrajině) за да им помогне на бегалците да добијат регистрација, сместување, здравствено осигурување или некоја друга помош. [133] [134] На 17 март 2022 година, парламентот на Чешката Република го усвоил законот познат како Lex Ukrajina за да им се олесни на бегалците да добијат дозволи за престој и пристап до здравствена заштита, по што следело усвојување на четири последователни закони во следната година. [135]

Исто така, на 17 март 2022 година, некои медиуми, вклучително и Асошиетед прес и Би-Би-Си, погрешно објавиле дека чешкиот премиер изјавил: „Чешка повеќе не може да прифаќа бегалци од Украина“. [136] [137] Сепак, некој погрешно го превел неговиот чешки цитат: „Ние сме на самата граница на она што можеме да го апсорбираме без никакви поголеми проблеми (...) мора да продолжиме со чекорите што ќе ни овозможат да се справиме со повисоки бројки“. БиБиСи подоцна го поправил погрешниот превод. [138]

Данска[уреди | уреди извор]

До 25 март, данските власти регистрирале околу 24.000 Украинци кои пристигнале во Данска, од кои приближно половина биле деца. [139] Поради безвизните правила за Украинците и границите се главно отворени, со само спорадични контроли, поради кое точната бројка не е позната. [140] [141] Властите проектирале дека бројот на крајот може да надмине 100.000 доколку војната се повлече. [139] Украинските граѓани, нивните блиски роднини и не-Украинците кои веќе имале статус на бегалци во Украина можат да добијат двегодишна дозвола за престој (со можност за продолжување) без претходно да бараат азил. [142] [143] До 1 април, околу 30.000 бегалци пристигнале во Данска, според властите, поради очекувањата дека бројот ќе се зголеми на околу 40.000 по Велигден. [144] [145]

Естонија[уреди | уреди извор]

До 18 март, 25.190 бегалци, од кои над една третина биле деца, пристигнале во Естонија. [146] Од нив, вкупно 6.437 бегалци транзитирале, а 18.753 останале или планирале да останат во Естонија. [146] До 31 март, 25.347 бегалци, од кои околу 40% се деца, влегле во Естонија. [147] Владата примила 13.289 барања за привремена заштита. [147]

До 3 јули, 49.016 украински бегалци влегле во Естонија. [148]

Финска[уреди | уреди извор]

Франција[уреди | уреди извор]

На 10 март, Министерството за внатрешни работи известило дека од Украина во Франција пристигнале 7.251 лица, од кои 6.967 биле украински државјани. [149] До 16 март, најмалку 17.000 украински бегалци влегле во Франција, според францускиот министер за внатрешни работи Жералд Дарманин. [150] На 24 март, премиерот Жан Кастекс го посетил новиот прифатен центар за украински бегалци во Ница во четвртокот и изјавил дека 30.000 украински бегалци влегле во Франција од 25 февруари. [151] Од 30 март, околу 45.000 Украинци, главно жени и деца, пристигнале во Франција. [152]

Од 27 април, повеќе од 70.000 бегалци ја користеле субвенцијата како баратели на азил во Франција, [153] и до 24 мај, повеќе од 85.000 според Француската канцеларија за имиграција и интеграција. [154] До 29 мај оваа бројка се верува дека била околу 93.000. [155] Бројот се очекувало да достигне 100.000 во текот на јуни, изјавил префектот Џозеф Зимет, [156] Од 4 јули, повеќе од 100.000 бегалци ја користеле субвенцијата за барателите на азил во Франција. [157]

Порталот наречен „Je m'engage pour l'Ukraine“ (Јас сум посветен на Украина) бил отворен со државна поддршка, чија цел станала да ја координира помошта од француските граѓани. [158] [159]

Францускиот портал за помош на украинските граѓани кои ја избираат Франција го сменила името „Pour l'Ukraine“ - „За Украина“ на француски. Франција е целосно солидарна со Украинците и мобилизирана да го олесни нивниот прием во Франција. Порталот „Pour l'Ukraine“ ги нуди сите корисни информации за да ги поддржи во првите денови во Франција. Исто така, им овозможува на граѓаните кои сакаат да се мобилизираат заедно со нив, да пристапат до уреди во близина на нивните домови. [160]

Анкетите покажуваат дека 85% од француската јавност е за помош на украинските бегалци. [161]

Грузија претрпела слични искуства за време на Руско-грузиската војна и Грузијците на тој начин станале дарежливи кон луѓето од украинските бегалци. [162] [163] Според податоците на Агенцијата за бегалци на ОН, од јануари 2023 година, Грузија официјално регистрирала 25.101 украински бегалци [164], но целосниот број на нерегистрирани Украинци во земјата останува непознат.

Грузија, исто така, отворила објекти во неколку градови за украинските деца за да можат да учат на својот јазик. [165] [166] Грузиската влада формирала засолништа за Украинците, испратила до 1.000 тони хуманитарна помош во земјата и „засолништа до 28.000 Украинци“, изјавил премиерот Иракли Гарибашвили на 27 мај 2022 година. Тој истакнал дека Владата одвоила 7 милиони американски долари за грижа за украинските бегалци и истата сума требало да ја додели за помош на Украина до 2022 година [167]

Германија[уреди | уреди извор]

Person holds high a cardboard sign reading "food donations, follow me"
Волонтер држи знак за водење на бегалците на железничката станица во Берлин

На 8 март, била донесена правна норма (Украина-Aufenthalts-Übergangsverordnung), која привремено го легализира влезот и престојот на Украинците и државјаните на трети земји во Германија кои биле легално престојувани во Украина на почетокот на рускиот напад на 24 февруари. [168] [169]

Германските железници, германската национална железничка компанија, им дозволила на бегалците со украински пасош или лична карта да патуваат бесплатно со возови на долги релации од Полска до Германија. [170] Компанијата, исто така, им дала бесплатни билети за бегалците кои сакале да продолжат до друга дестинација; до 17 март биле издадени повеќе од 100.000. [171] Здружението на германски сообраќајни компании, исто така, одлучило да ги укине трошоците за сите патувања на кратки растојанија со автобуси и возови за украинските бегалци во Германија. [172]

Германските медиуми започнале да дебатираат дали постои разлика во приказот на бегалците од Украина во споредба со оние од други земји, особено оние кои пристигнале за време на европската мигрантска криза во 2015 година. [173] [174] [175]

Според Сојузното Министерство за внатрешни работи и заедница, 37.786 воени бегалци од Украина биле регистрирани во Германија до пладне на 6 март; [176] до 14 март бројот достигнал речиси 147.000. [177] До 23 март, речиси 239.000 бегалци влегле во Германија. [130] Министерството за внатрешни работи соопштило дека до 10 март, 300.000 приватни домови понудиле сместување. [178] Биле изградени привремени засолништа на места како што се поранешниот аеродром Берлин-Тегел и Терминалот 5 на аеродромот Берлин-Бранденбург.

Грција[уреди | уреди извор]

На 1 март, грчката влада размислувала за евакуација на 100.000 етнички Грци од Мариупол и неговата околина. [179] Многу рани бегалци биле од големата етничка грчка заедница во Украина. [123] До 4 април, над 16.700 украински бегалци пристигнале во Грција, од кои 5.117 биле малолетни според владините претставници. [180]

Исланд[уреди | уреди извор]

Помеѓу 1 јануари и 25 април, 845 Украинци поднеле барање за азил во Исланд. Се претпоставува дека нивниот број бил поголем бидејќи дел од нив не поднеле барање за азил. [181] До 13 април, 748 Украинци поднеле барање за азил, од кои 26% биле на возраст под 18 години [182]

Ирска[уреди | уреди извор]

На почетокот на март, ирската влада објавила дека очекува да прими над 100.000 бегалци. [183] Меѓутоа, подоцна ова било зголемено на 200.000. [184] До 11 април пристигнале 21.000 бегалци, од кои околу 13.000 биле сместени во центри обезбедени од државата. [185] Владата очекува 40.000 Украинци до крајот на април. [186] До средината на ноември над 58.000 Украинци дошле во Ирска, што е еквивалентно на над 1% од населението на Ирска. [187] Во ноември 2022 година, исто така, започнале ирските антиимиграциски протести во периодот 2022-2023 година, против доаѓањето на бегалците. Според податоци од март 2023 година, речиси 60.000 Украинци добиле државно сместување. Родерик О'Горман, министерот за деца, еднаквост, попреченост, интеграција и млади, изјавил дека го „прифаќа“ недостигот од сместувачки капацитети, што го изнеле некои демонстранти. [188]

Италија[уреди | уреди извор]

До 9 март 2022 година, 23.872 украински бегалци пристигнале во Италија, според премиерот Марио Драги, главно пристигнувајќи преку италијанско-словенечката граница. [189] До 12 март, три дена подоцна, овој број се зголемил на 34.851. [190] До 7 април, бројката изнесувала 86.066, [191] и 137.385 до 21 јуни. [192]

Почнувајќи од март 2022 година, на имотот запленет од мафијата од страна на италијанската влада започнале да се сместуваат украински бегалци. [193] [194]

Латвија[уреди | уреди извор]

Билборд во Рига заблагодарувајќи им се на луѓето за континуираната поддршка на Украинците и Украина.

Летонското Министерство за внатрешни работи подготвило план во случај на голем прилив на луѓе од Украина уште на 14 февруари. [195] На 24 февруари, владата го одобрила планот за вонредни состојби за прием и сместување на околу 10.000 бегалци од Украина. [196] Неколку невладини организации, општини, училишта и други институции, исто така, ветиле дека ќе обезбедат сместување. [197] На 27 февруари, околу 20 професионални возачи волонтери заминале во Лублин со донации за снабдување, носејќи украински бегалци по нивното враќање. [198]

Првите бегалци почнале да пристигнуваат на 26 февруари [197] и до 2 март Латвија примила повеќе од 1.000 украински бегалци. [199] На 2 март бил отворен официјален назначен портал на латвиски, украински, англиски и руски јазик наречен „Украина до Латвија“ [200] и на 7 март, со 3.000 до 4.000 украински бегалци кои пристигнале во Латвија, бил отворен украински центар за помош на бегалците. [201] До 9 март, хуманитарни визи биле издадени на 67 украински граѓани. [202] За да се справи со сè поголемиот број бегалци, на 14 март било планирано да биде отворен втор украински центар за помош на бегалци во поранешната зграда на Техничкиот универзитет во Рига. [203] Од 20 март, 6.253 украински бегалци биле регистрирани во Рига. [204] Од почетокот на руската инвазија до 23 март, 12.000 украински бегалци влегле во Латвија. [205] Од почетокот на руската инвазија до 5 јуни, 31.960 украински бегалци влегле во Латвија. [206]

Литванија[уреди | уреди извор]

Од почетокот на руската инвазија до 23 мај, речиси 53.700 украински бегалци влегле во земјата, вклучително и 21.300 деца, од кои речиси 5.600 биле на возраст под шест години, како и 2.500 украински бегалци на возраст од 65 и повеќе години. [207]

Луксембург[уреди | уреди извор]

Министерството за надворешни работи на Луксембург ги поздравил европските регулативи и на почетокот на март 2022 година формирал „прв прифатен центар“ во градот Луксембург. [208] Од април 2022 година, околу 5.000 бегалци биле во Луксембург. [209]

Холандија[уреди | уреди извор]

Бродови во Јава-Ајланд.

Пред инвазијата, Украинците во потрага по безбедност веќе можеле да летаат во Холандија и да останат во период од три месеци. За тоа време, тие морале да си најдат сопствено сместување бидејќи центрите за азил веќе биле „пренатрупани“. [210] Државниот секретар за миграција Ерик ван дер Бург изјавил дека отсекогаш бил нагласен принципот дека бегалците треба да се примаат во нивниот регион, ако е можно, но дека „сега Европа е регионот“. До 27 февруари, помалку од 50 бегалци пристигнале во Холандија од Украина. [211]

Меѓутоа, до 8 март, во Ротердам пристигнале 325 украински бегалци. Локален функционер изјавил дека Ротердам ќе прими повеќе Украинци од 1,000 што првично се очекувало, „нашите луѓе напорно работат да најдат места и нема да застанат на илјада“. [212]

Холандскиот кабинет сакал да обезбеди 50.000 места за бегалците од Украина според писмото од министерот за правда и безбедност Јесилгоз, „ безбедносните региони ќе ја координираат имплементацијата, заедно со општините, на локациите за прием на најмалку 1.000 бегалци од Украина по регион во рок од два недели“. Потоа, во трета фаза, истиот број повторно требало да се примени. [213]

До 16 март, општината Амстердам купила бродови за засолниште во Јава-Ајланд за сместување на 300 бегалци како начин да ја прошират нивната постојна способност. [214]

До крајот на декември 2022 година, во Холандија биле регистрирани 85.210 бегалци. [2]

Норвешка[уреди | уреди извор]

Украинските бегалци добиле бесплатен јавен превоз. Рутер, органот за јавен превоз во Осло, обезбедил бесплатно возење од 4 март 2022 година. Vy, железничка компанија, обезбедува бесплатно возење со воз до прифатните центри. Округот Вестланд, исто така, обезбедува бесплатен јавен превоз. [215]

Португалија[уреди | уреди извор]

До 25 април, Португалија примила 33.106 бегалци од Украина. [216] Поголемиот дел од бегалците се украински државјани, додека 5% се неукраински државјани кои живееле во Украина во времето на инвазијата. [217] Жени имало 22.208, мажи 10.898 и малолетни 11.410. [216] Од 6 април, 350 малолетници пристигнале без родител или законски старател. Во повеќето случаи, овие малолетници пристигнале со блиски роднини, [218] но 16 од нив пристигнале без придружба; овој број се зголемил на 45 до 7 април. [219] Од 29 март, 1.800 португалски семејства се понудиле да обезбедат згрижување. Португалските власти очекуваат да најдат роднини за мнозинството, а само на мал број ќе им треба трајно посвојување. [220]

Пред инвазијата во 2022 година, Португалија веќе имала примено 27.200 украински имигранти. [221] Како резултат на кризата, украинската имигрантска заедница станала втора по големина во Португалија, речиси двојно се зголемила на над 52.000 во месец март. [222] Таа заедница помогнала во организирањето на транспортот на бегалците. [223]

До 6 април, 2.115 украински деца бегалци биле запишани во португалските државни училишта, од над 600 на 22 март. [224] [225] Што се однесува до вработувањето, до 6 април 2022 година, биле ангажирани 359 бегалци, 4.261 регистрирани како бараат работа и 2.880 се запишале на португалски паралелки. [226] Од 6 април, португалското социјално осигурување обработило 1.412 барања од украински бегалци. [227] Португалската влада повторила дека не поставила ограничување за украинските бегалци. [228] [229]

Србија[уреди | уреди извор]

Според Канцеларијата на Високиот комесаријат за човекови права на Обединетите нации, според податоци од 25 јули, во Србија имало 17.875 украински бегалци. [230]

Словенија[уреди | уреди извор]

Од почетокот на руската инвазија до 23 март, повеќе од 3.000 украински бегалци влегле во Словенија, [231] додека оваа бројка до 28 март 2022 година била повеќе од 7.000 украински бегалцикои влегле во Словенија, [122] и до 15 април овој број се зголемил на 18.415, иако мнозинството не останало во Словенија. [232]

Шпанија[уреди | уреди извор]

Шпанија најавила дека 100.000 украински граѓани кои веќе живеат во земјата ќе бидат целосно легализирани. [233] Ова требало да им овозможи да „работат легално, за да можат да пристапат до образованието, здравството и социјалните политики“, според премиерот Педро Санчез. [233] Неколку други власти од локалната до централната администрација изјавиле дека се подготвени да примат повеќе украински бегалци. [234] [235] На 31 март 2022 година, премиерот Санчез објавил дека 30.000 украински бегалци официјално добиле статус на привремена заштита, но очекувал дека тој број ќе се зголеми на 70.000 во следните денови. [236] Голем број од бегалците престојувале кај роднини или пријатели и се уште не ги известиле властите. [237]

Шпанското Министерство за инклузија, социјално осигурување и миграција овозможило центри за прием, внимание и преместување (CREADE) за украинските бегалци во Позуело де Аларкон, Барселона, Аликанте и Малага, решавајќи околу 40.000 барања за привремена заштита во текот на првите три недели од воениот судир. [238]

Шведска[уреди | уреди извор]

Од 11 март, шведските власти регистрирале 5.200 Украинци кои влегле во Шведска од руската инвазија. Поради 90-дневните правила за безвизен режим ширум ЕУ за Украинците и без потреба од регистрација на граница, се верува дека вистинската бројка е значително поголема, веројатно околу 4.000 дневно. Се предвидува дека Шведска најверојатно примила околу 76.000 бегалци од Украина во периодот на првата половина на 2022 година [239] [240]

Швајцарија[уреди | уреди извор]

И пред инвазијата било можно за украински државјанин (со биометриски пасош) да влезе во Швајцарија без виза, а максималниот престој бил три месеци. Министерката за правда Карин Келер-Сатер на 28 февруари објавила дека во иднина и бегалците без пасоши ќе бидат добредојдени и дека престојот повеќе нема да биде временски ограничен. Сојузната влада и кантоните би обезбедиле сместување за 9.000 бегалци. На 11 март, шефицата на Министерството за правда Карин Келер-Сатер изјавила дека во Швајцарија се веќе регистрирани 2.100 бегалци и дека вкупно може да пристигнат до 60.000 бегалци. [241] До 5 април, биле регистрирани 24.837 бегалци, а 18.149 од нив веќе добиле S дозволи. [242] До октомври 2022 година, во Швајцарија имало околу 70.000 бегалци. [243]

Обединето Кралство[уреди | уреди извор]

Велика Британија издала околу 1.000 визи до 13 март и била критикувана дека поставува премногу бирократски пречки за влез на бегалците во Обединетото Кралство и од меѓународни и од британски извори, и затоа што давала прием само на бегалци кои веќе имаат семејство во Обединетото Кралство. [244] [245] [123] На 4 март Обединетото Кралство објавило дека на британските државјани и на украинските жители на Обединетото Кралство ќе им биде дозволено да донесат членови на нивното пошироко семејство од Украина. [246] [247] Премиерот Борис Џонсон изјавил дека земјата може да прими 200.000 украински бегалци. [246] На 7 март 2022 година, францускиот министер за внатрешни работи Жералд Дарманин изјавил дека голем број украински бегалци биле одбиени од британски официјални лица во Кале и им било кажано да добијат визи во конзулатите на Обединетото Кралство во Париз или Брисел. [248] [249] Емануел Макрон, исто така, го критикувал Обединетото Кралство за недоволно помагање на украинските бегалци, особено критикувајќи ја британската визна политика која бара од апликантите лично да аплицираат за визи во Брисел или Париз пред да влезат во Британија. [250]

На 12 март, Мајкл Гоув го објавил моделот „Домови за Украина“ со која Британците кои ќе им го понудат својот дом на украинските бегалци ќе добиваат 350 фунти месечно. [251] [252]

На 28 март Министерството за внатрешни работи објавило дека издало 21.600 визи во рамките на моделот, според која бегалците може да им се придружат на членовите на блиското семејство кои веќе живеат во Обединетото Кралство. [253] Сепак, владата била критикувана за бавните и бирократски процедури, претходно објавени од Гов. Шефовите на Советот за бегалци, британскиот Црвен крст, Save the Children и Оксфам дале изјава во која предупредуваат дека системот „предизвикува голема вознемиреност на веќе трауматизираните Украинци“. [254] До 30 март биле одобрени 2.500 барања за визи според овој модел. [255] Во април 2022 година, „Тајмс“ открил дека жените-бегалки може да бидат изложени на ризик да бидат искористени од мажи од Обединетото Кралство кои се нудат да бидат нивни домаќини, а некои предлагаат сексуални односи или дури и брак. [256] На 13 април, УНХЦР побарало од Обединетото Кралство да престане да ги спојува самците Британци со осамени Украинки бегалци во рамките на шемата „Домови за Украина“, бидејќи жените се изложени на ризик од сексуална експлоатација. [257]

До 8 април во Британија влегле вкупно 12.000 украински бегалци. 1.200 од нив во рамките на шемата „Домови за Украина“ за оние кои се спонзорирани од домаќините на Обединетото Кралство и 10.800 според моделот за украински семејство за оние со претходни семејни врски со Обединетото Кралство. [258] Британската влада примила 79.800 барања за визи од Украинци и издала 40.900 до 7 април, [258], но само 21.600 бегалци всушност влегле до 22 април [259] и 27.100 до 22 април според двата модели. [260] До 29 мај оваа бројка достигнала 65.700. [155]

Други земји[уреди | уреди извор]

Аргентина[уреди | уреди извор]

Во мај 2022 година, првиот приватен авион со бегалци под хуманитарни визи пристигнал во Буенос Аирес со 9 патници. Аргентинската влада изјавила дека има намера да продолжи со ваквите летови. [261]

Австралија[уреди | уреди извор]

Во пресрет на руската инвазија во февруари, премиерот Скот Морисон изјавил дека барањата за визи од украинските државјани ќе бидат испратени. [262] Неколку Австралијци ги отвориле своите домови за да бидат домаќини на украински бегалци, при што биле обработени повеќе од 4.000 визи. [263] На 20 март, федералната влада објавила дека на Украинците кои пристигнуваат или веќе се во земјата ќе им бидат дозволени привремени хуманитарни визи, што им овозможува да работат, студираат и да имаат пристап до здравствена заштита. [264] До 20 март, околу 5.000 Украинци добиле визи за патување во Австралија, а 750 пристигнале. [264]

Бразил[уреди | уреди извор]

На 3 март, Бразил објавил дека Украинците ќе добијат хуманитарни визи како бегалци, со рок од 5 месеци да аплицираат за азил. [265] Земјата има околу 600.000 луѓе со украинско потекло, од кои околу 38.000 живеат во Прудентополис, според Украинско-бразилското централно претставништво. [266] Според бразилската полиција, од 3 февруари до 19 март, Бразил примил речиси 900 украински бегалци. [267] На 22 март, полицијата на земјата објавила дека 1.100 Украинци пристигнале во Бразил до таа дата. [268]

Канада[уреди | уреди извор]

На 3 март 2022 година, Владата на Канада објавила план за трајно повторно обединување на канадските граѓани со членовите на нивните украински семејства. [269] Имиграција, бегалци и државјанство Канада соопштила дека земјата ќе дозволи неограничен број Украинци да аплицираат за привремен престој во Канада и да обезбедат работни дозволи за Украинците кои или биле прифатени според овие миграциски модели или не можат безбедно да се вратат во Украина. [270] [269] На 17 март 2022 година, Владата го лансирала канадско-украинското овластување за итно патување (CUAET), [271] кое им дало виза на Украинците и нивните семејства привремено да дојдат во Канада и им дозволува да работат и студираат таму до три години. Нема ограничување на бројот на луѓе кои можат да аплицираат, а кандидатите кои се во странство можеле да аплицираат онлајн и да ги дадат своите биометриски податоци (отпечатоци од прсти и фотографија). [271] [272] Обработката на онлајн апликацијата траела 14 дена. [273] Украинците одобрени според CUAET можеле да патуваат во Канада до 31 март 2024 година. Потоа, тие требало бидат предмет на стандардните мерки за имиграција достапни за другите ширум светот. [274]

Канада е дом на скоро 1,4 милиони Украински Канаѓани, што ја прави Канада втора по големина популација во украинската дијаспора, по Русија. [275] Помеѓу 17 март и 8 јули 2022 година, биле примени 1.084.599 апликации преку CUAET, од кои 784.272 биле одобрени, а 164.626 пристигнале во Канада според наведената програма. [276] Во март 2022 година, Канада објавила дека инвестира дополнителни 117 милиони CA$ во спроведувањето на новите програми за имиграција за украинските бегалци. [277]

Луѓето кои доаѓаат во Канада од Украина според моделот CUAET законски се сметаат за привремени жители, а не за бегалци. Тие имаат право да работат или студираат во Канада три години, но не добиваат право на автоматски постојан престој како што тоа го прават бегалците. Оваа политика била усвоена за да се поедностави и забрза процесот на аплицирање. [278]

Египет[уреди | уреди извор]

Кога избил воениот судир, се проценува дека во Египет имало од 16.000 до 20.000 украински туристи, кое истовремено станале бегалци. [279] [280] Египетската влада им помогнала да го напуштат Египет, со бесплатни летови за Полска, Словачка и Унгарија - од 4 март, речиси 4.000 ја напуштиле земјата. [280]

Израел[уреди | уреди извор]

Украинско семејство пристигнува во Израел на 6 март 2022 година

Според податоците, до 22 мај, 36.600 Украинци пристигнале во Израел, од кои 18.600 имале право да влезат во Израел. [281]

Од 23 март, повеќе од 15.200 украински бегалци пристигнале во Израел, од кои само 4.200 можело добијат државјанство [282] Дополнително, уште 20.000 Украинци кои веќе биле во Израел кога избил судирот (за туристички визи или илегално во земјата) исто така биле сметани за бегалци и добиле дозвола за престој. [283] На 3 јули 2022 година, Врховниот суд на Израел ги укинал квотите за украинските бегалци во Израел и дозволил неограничен влез на бегалци во Израел. Претседателот на Украина ја поздравил одлуката и изјавил дека тоа е знак за „вистинска, развиена демократија“

Од јануари 2023 година, 15.000 украински бегалци останале во Израел, од околу 47.000 Украинци кои патувале во Израел од почетокот на инвазијата, но кои немаат право на државјанство според израелскиот Закон за враќање. Ниту еден од 15.000 не добил статус на бегалец од Израел. [284]

Јапонија[уреди | уреди извор]

Во редок потег, Јапонија ги отворила своите граници за бегалците од Украина кои бегаат од моменталната војна на 15 март [285] На 12 март, било потврдено од главниот секретар на кабинетот Хироказу Мацуно дека 29 Украинци влегле во Јапонија за да бараат засолниште кај пријатели или роднини во Хирошима. [286] Од почетокот на руската инвазија до 6 април 2022 година, 437 украински бегалци влегле во Јапонија. [287] Од почетокот на руската инвазија до 8 јуни 2022 година, 1222 украински бегалци влегле во Јапонија. [288] До 8 јуни 2022 година, според префектурите, најголем број украински бегалци имало во Токио (215 лица), Фукуока (92 лица) и Канагава (70 лица). [288] До 8 јуни 2022 година, 284 украински бегалци биле на возраст под 18 години. [288] Според податоците, по почетокот на руската инвазија до 30 ноември 2022 година, 2158 украински бегалци влегле во Јапонија. [289] До 30 ноември 2022 година, според префектурите, најголем број украински бегалци имало во Токио (545 лица), Осака (154 лица), Канагава (139 лица), Фукуока (122 лица) и Хјого (105 луѓе). [290] До 30 ноември 2022 година, 417 украински бегалци биле на возраст под 18 години, 1463 биле на возраст меѓу 18 и 61 година, а 278 биле над 61 година. [289]

Мексико[уреди | уреди извор]

Мексико како латиноамериканска земја примила најмногу Украинци од февруари 2022 година. [291]

Нов Зеланд[уреди | уреди извор]

Нов Зеланд ветил дека ќе прими 4.000 украински бегалци. До јули 2022 година, 227 Украинци пристигнале во Нов Зеланд. [292]

Филипини[уреди | уреди извор]

Одделот за правда на Филипините изјавил дека земјата ќе биде подготвена да прифати украински бегалци и баратели на азил како одговор на руската инвазија на Украина. Претседателот Родриго Дутерте на 28 февруари 2022 година ја изнел политиката на Филипините за заштита на бегалците, лицата без државјанство и барателите на азил според меѓународното право. [293]

Шри Ланка[уреди | уреди извор]

На почетокот на судирот, владата објавила дека ќе додели и ќе ги продолжи бесплатните визи за два месеци за над 15.000 Руси и Украинци кои се заглавени во Шри Ланка поради тековниот воен сурир. [294] [295] [296]

Американскиот претседател Џо Бајден ги поздравува украинските бегалци додека е во мартовска посета на Полска

Турција[уреди | уреди извор]

На 3 март, Турција објавила дека 20.000 украински бегалци влегле во Турција од руската инвазија. Министерот за внатрешни работи Сулејман Сојлу изјавил дека Турција со задоволство ќе ги прими. [297] До 8 март, официјалните податоци велат дека бројот на украински бегалци во земјата изнесувал 20.550, од кои 551 биле со Кримско-татарско потекло или Мескетски Турци. [298] [299] Засолниште во Турција побарал и украинската победничка на Евровизија 2016, Џамала, која има Кримско-татарско потекло. [300] До 23 март, бројот на украински бегалци се искачил над 58.000. [301] [302] До 25 април, бројот на украински бегалци во Турција надминал 85.000.

САД[уреди | уреди извор]

Соединетите Американски Држави објавиле на 4 март 2022 година дека на Украинците ќе им биде обезбеден привремен заштитен статус. [303] Се проценува дека ова влијаело на 30.000 украински државјани во Соединетите Американски Држави. [304] [305] На 24 март 2022 година, американскиот претседател Бајден објавил дека до 100.000 украински бегалци ќе бидат прифатени во Соединетите Американски Држави; особено, фокусирајќи се на оние со семејство веќе во земјата. [306] Од јуни 2022 година, само 300 Украинци биле преселени во рамките на Програмата за прием на бегалци на САД, а повеќето украински бегалци дошле во САД со визи што ги поседуваа или со преминување на границата меѓу САД и Мексико. [307] До крајот на 2022 година, приближно 85.000 Украинци ја искористиле програмата „Обединување за Украина“ која им овозможува на бегалците со американски спонзор да останат во Америка две години. [308] На 21 декември 2022 година, претседателот Џо Бајден за време на неговиот состанок со Володимир Зеленскиобјавил дека САД прифатиле приближно 221.000 украински бегалци преку претходните средби на Титулата 42, Обединување за Украина и други организации. [309]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Refugees fleeing Ukraine (since 24 February 2022)“. UNHCR. 2022. Посетено на 4 July 2023.
  2. ↑ 2,0 2,1 „Refugees fleeing Ukraine (since 24 February 2022)“. UNHCR. 2022. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 3 October 2022.
  3. ↑ „UNHCR: Ukraine, other conflicts push forcibly displaced total over 100 million for first time“.
  4. ↑ „Needs Growing for over 8 Million Internally Displaced in Ukraine“.
  5. ↑ „Ukraine“. IDMC (англиски). Посетено на 2022-05-24.
  6. ↑ Ramsay, George (21 March 2022). „A quarter of Ukrainians have fled their homes. Here's where they've gone“. CNN. Архивирано од изворникот на 21 March 2022. Посетено на 2022-03-21.
  7. ↑ „More than 4.4m Ukrainians flee war, UN says“. The Guardian. 9 April 2022. Посетено на 12 April 2022.
  8. ↑ „UNICEF: more than half of children in Ukraine were forced to leave their homes“. Meduza (Russian). 24 March 2022. Посетено на 3 April 2022.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  9. ↑ „One month of war leaves more than half of Ukraine's children displaced“. UN News. United Nations. 24 March 2022. Посетено на 3 April 2022.
  10. ↑ „'We couldn't stand it': the Ukrainians travelling for days to flee Russian bombs and rockets“. The Guardian (англиски). 2022-03-08. Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  11. ↑ „Protecting Ukrainian refugees: What can we learn from the response to Kosovo in the 90s?“. 7 March 2022. Архивирано од изворникот на 7 March 2022. Посетено на 9 March 2022.
  12. ↑ „IntelBrief: China Seeks to Balance Its Interests as Russia's War on Ukraine Intensifies“. The Soufan Center. 4 March 2022. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 9 March 2022.
  13. ↑ „IntelBrief: China Seeks to Balance Its Interests as Russia's War on Ukraine Intensifies“. The Soufan Center. 4 March 2022. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 9 March 2022.
  14. ↑ Beaumont, Peter (2022-03-06). „Ukraine has fastest-growing refugee crisis since second world war, says UN“. The Guardian (англиски). Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  15. ↑ Keaten, Jamey (2022-03-03). „UN refugee agency: 1 million flee Ukraine in under a week“. AP NEWS (англиски). Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  16. ↑ „UN-Angaben: 500.000 Menschen aus der Ukraine geflüchtet“. 2022-02-28. Архивирано од изворникот на 2022-02-28. Посетено на 2022-02-28.
  17. ↑ „Waves of Ukrainian Refugees Overwhelm Poland“. BusinessHala. 10 March 2022. Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 15 March 2022.
  18. ↑ „Forcible Transfer of Ukrainians to Russia“. Human Rights Watch (англиски). 2022-09-01. Посетено на 2022-09-11.
  19. ↑ „Human rights concerns related to forced displacement in Ukraine“. OHCHR (англиски). Посетено на 2022-09-11.
  20. ↑ „UN says 'credible' reports Ukraine children transferred to Russia“. www.aljazeera.com (англиски). Посетено на 2022-09-11.
  21. ↑ „Hundreds of thousands of Ukrainians forced to Russia, U.S. claims“. POLITICO (англиски). 8 September 2022. Посетено на 2022-09-11.
  22. ↑ „'They thought we were crazy': Why millions of Ukrainian refugees are coming home“. Grid (англиски). 2022-07-18. Архивирано од изворникот на 2023-04-24. Посетено на 2024-04-01.
  23. ↑ „Information for people fleeing the war in Ukraine“. European Commission. Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 18 March 2022.
  24. ↑ 24,0 24,1 „Ukraine: Council unanimously introduces temporary protection for persons fleeing the war“. www.consilium.europa.eu (англиски). Архивирано од изворникот на 19 March 2022. Посетено на 2022-03-18.
  25. ↑ „National Monitoring System Report on the Situation of Internally Displaced Persons - March 2020 - Ukraine“. ReliefWeb. 21 January 2021. Архивирано од изворникот на 14 February 2022. Посетено на 9 March 2022.
  26. ↑ Kuznetsova, Irina (20 March 2020). „To Help 'Brotherly People'? Russian Policy Towards Ukrainian Refugees“. Europe-Asia Studies. 72, 2020 (3): 505–527. doi:10.1080/09668136.2020.1719044. Посетено на 10 March 2022.
  27. ↑ „National Monitoring System Report on the Situation of Internally Displaced Persons - March 2020 - Ukraine“. ReliefWeb. 21 January 2021. Архивирано од изворникот на 14 February 2022. Посетено на 9 March 2022.
  28. ↑ Mitchneck, Beth; Zavisca, Jane; Gerber, Theodore P. (2016-08-24). „Europe's Forgotten Refugees“. Foreign Affairs (англиски). ISSN 0015-7120. Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 2022-03-17.
  29. ↑ „Ukraine: Europe's forgotten refugees“. openDemocracy (англиски). Архивирано од изворникот на 15 March 2022. Посетено на 2022-03-17.
  30. ↑ Lyman, Rick (2015-05-30). „Ukrainian Migrants Fleeing Conflict Get a Cool Reception in Europe“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 15 March 2022. Посетено на 2022-03-17.
  31. ↑ „Ukraine's 'Invisible Crisis': 1.5 Million Who Fled War With Russia“. United States Institute of Peace (англиски). Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 2022-03-25.
  32. ↑ „Ukrainian refugees get no protection in Poland – Ukraine“. ReliefWeb (англиски). 23 March 2015. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 2022-03-25.
  33. ↑ „Ukraine: World's unseen refugee crisis“. www.aljazeera.com (англиски). Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 2022-03-25.
  34. ↑ „UN says million people have fled“. BBC News. 2 September 2014. Архивирано од изворникот на 9 June 2021. Посетено на 17 March 2022.
  35. ↑ „Report on the human rights situation in Ukraine 16 November 2015 to 15 February 2016“. Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights. Архивирано од изворникот на 11 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  36. ↑ „Over 3 mln people live in conflict zone in Ukraine's east – UN report“. Interfax-Ukraine. 3 March 2016. Архивирано од изворникот на 4 March 2016. Посетено на 25 March 2022.
  37. ↑ Keane, Fergal (15 March 2022). „Ukraine's wartime rail chief has to be faster than the Russians tracking him“. BBC News. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  38. ↑ Tahanovych, Yevhenia (20 March 2022). „Ukrainian Railways Chief Says 'Honest' Belarusians Are Cutting Russian Supplies By Train“. Radio Free Europe/Radio Liberty. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  39. ↑ „Trains run through the dark to keep Ukraine going“. The Economist. 18 March 2022. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  40. ↑ 40,0 40,1 McLean, Scott; El Sirgany, Sarah; Streib, Christian (14 March 2022). „The command center on rails: How Ukrainians are keeping trains on track in war“. CNN. Архивирано од изворникот на 15 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  41. ↑ Burgess, Annika; Voloder, Dubravka; Barker, Anne (9 March 2022). „Crowds line train stations in Germany and Poland to welcome Ukrainian refugees into their homes“. ABC News. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  42. ↑ Times, The Brussels. „Germany, Austria announce free train transport for Ukrainian refugees“. www.brusselstimes.com. Архивирано од изворникот на 2022-02-28. Посетено на 2022-03-01.
  43. ↑ „European operators offer Ukrainian refugees free travel“. Railtech. 27 February 2022. Архивирано од изворникот на 1 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  44. ↑ „Europe continues to support Ukrainian refugees“. Railjournal. 4 March 2022. Архивирано од изворникот на 11 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  45. ↑ „France makes trains free for Ukrainian refugees“. BlazeTrends. 1 March 2022. Архивирано од изворникот на 1 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  46. ↑ „EU rail companies offer fleeing Ukrainians free travel“. Euractiv. 1 March 2022. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  47. ↑ „Informații pentru refugiații din Ucraina, despre călătoria GRATUITĂ cu trenul pe teritoriul României“. 7 March 2022. Архивирано од изворникот на 8 October 2022. Посетено на 6 April 2022.
  48. ↑ Ledur, Júlia; Moriarty, Dylan; Rindler, Danielle; Blanco, Adrian (27 February 2022). „Nearly 3 million people have left Ukraine, foreshadowing a massive humanitarian crisis“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  49. ↑ Timmins, Beth (24 February 2022). „Ukraine airspace closed to civilian flights“. BBC News. Архивирано од изворникот на 20 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  50. ↑ Stevis-Gridneff, Matina (11 March 2022). „Europe's trains take fighters to Ukraine, and bring back refugees“. The New York Times. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  51. ↑ Gunter, Joel (7 March 2022). „Chaos and tears as thousands try to catch a train out of Ukraine“. BBC News. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  52. ↑ Zadorozhnyy, Petro; Kesaieva, Yulia; Tawfeeq, Mohammed; Federico-O'Murchú, Seán; Renton, Adam; Qiblawi, Tamara (18 March 2022). „Russia has attacked Lviv. Here's why the western city is so important to Ukraine's defense“. CNN. Архивирано од изворникот на 23 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  53. ↑ Posaner, Joshua (27 February 2022). „Lviv: Ukraine's haven in the west“. Politico. Архивирано од изворникот на 21 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  54. ↑ McDonnell, Patrick J. (2 March 2022). „City in Poland's southeast becomes major travel hub for refugees from Ukraine“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  55. ↑ Празен навод (help)
  56. ↑ „Almost 26,000 Ukrainian refugees have arrived in Moldova, Romania since invasion“. Radio Free Europe/Radio Liberty. 25 February 2022. Архивирано од изворникот на 24 February 2022. Посетено на 26 March 2022.
  57. ↑ Coakley, Amanda (4 March 2022). „Anti-migrant town welcomes Ukrainian refugees in Hungary“. Al Jazeera. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  58. ↑ Charbonneau, Louis (25 March 2022). „Escaping the bloodshed: refugees reach Slovakia after fleeing Ukraine war“. Human Rights Watch. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  59. ↑ „België maakt 3 miljoen euro vrij voor humanitaire hulp Oekraïne“. HLN.be. 27 February 2022. Архивирано од изворникот на 1 March 2022. Посетено на 7 March 2022.
  60. ↑ „Ukraine exodus is fastest growing refugee crisis in Europe since WW2 – UNHCR chief“. Reuters (англиски). Reuters. 2022-03-06. Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  61. ↑ „More than 1.2 million refugees flee Ukraine“. France 24 (англиски). 2022-03-04. Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  62. ↑ 62,0 62,1 „Almost 6.5 Million People Internally Displaced in Ukraine: IOM“. International Organization for Migration. 21 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  63. ↑ Jan Pallokat (2022-02-15). „Polen bereitet sich auf Flüchtlinge vor“ (германски). Архивирано од изворникот на 2022-02-25. Посетено на 2022-03-01.
  64. ↑ „Information on the stay in Poland of persons fleeing from Ukraine – Urząd do Spraw Cudzoziemców – Portal Gov.pl“. Urząd do Spraw Cudzoziemców (полски). Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 2022-03-05.
  65. ↑ „Frequently Asked Questions – Urząd do Spraw Cudzoziemców – Portal Gov.pl“. Urząd do Spraw Cudzoziemców (полски). Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 2022-03-05.
  66. ↑ „Punkty recepcyjne – Urząd do Spraw Cudzoziemców – Portal Gov.pl“. Urząd do Spraw Cudzoziemców (полски). Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 2022-03-05.
  67. ↑ „Hotele dla uchodźców. Samorządy szukają miejsc zakwaterowania Ukraińców“. Rzeczpospolita (полски). Архивирано од изворникот на 20 February 2022. Посетено на 2022-03-05.
  68. ↑ Watch CNN reporter walk through Ukrainian refugee shelter in Poland. 1 March 2022. https://www.youtube.com/watch?v=vlQ3PQn_HNc. 
  69. ↑ „Mapa wielkiego serca. Tutaj widać, jak Polacy pomagają uchodźcom z Ukrainy“. Spider's Web (полски). 2022-03-02. Архивирано од изворникот на 6 March 2022. Посетено на 2022-03-04.
  70. ↑ More than 700,000 Ukrainian refugees in Poland. 4 March 2022. https://www.youtube.com/watch?v=Ypti9LA82Wg. 
  71. ↑ „#PomagamUkrainie“. pomagamukrainie.gov.pl. Архивирано од изворникот на 1 March 2022. Посетено на 2022-03-04.
  72. ↑ „домашня сторінка – Інформація для громадян України – Portal Gov.pl“. Інформація для громадян України (украински). Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 2022-03-05.
  73. ↑ „Rząd maksymalnie uprości zatrudnianie Ukraińców. Chce tego m.in. branża handlowa“. Businessinsider (полски). 2022-03-02. Архивирано од изворникот на 6 March 2022. Посетено на 2022-03-05.
  74. ↑ „Remarks by President Charles Michel after his meeting with Prime Minister of Poland Mateusz Morawiecki in Rzeszów“ (англиски). Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-07.
  75. ↑ „Charles Michel: "Abandonner l'Ukraine serait abandonner les valeurs européennes"“. France Inter (француски). 6 March 2022. Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-07.
  76. ↑ Hinshaw, D.; Lovett, I. (10 March 2022). „Two Ukrainian Refugees Enter Poland Every Three Seconds Right Now“. The Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на 13 March 2022. Посетено на 12 March 2022.
  77. ↑ 77,0 77,1 Marcin Wojdat; Paweł Cywiński (April 2022). „Urban hospitality: Unprecedented growth, challenges and opportunities. A report on Ukrainian refugees in the largest Polish cities“ (PDF). Metropolie. Research and Analysis Centre, Paweł Adamowicz Union of Polish Metropolises. Архивирано од изворникот (PDF) на 10 May 2022. Посетено на 10 May 2022.
  78. ↑ wah (25 April 2017). „Już co dziesiąty mieszkaniec Wrocławia to Ukrainiec. Co miesiąc przyjeżdża kolejne 5 tys“. Newsweek Polska (полски). Архивирано од изворникот на 10 May 2022. Посетено на 10 May 2022.
  79. ↑ „A solidarity package helps Poland integrate Ukrainian refugees“. European Investment Bank (англиски). Посетено на 2023-01-27.
  80. ↑ Duszczyk, Maciej; Kaczmarczyk, Paweł (2022). „The War in Ukraine and Migration to Poland: Outlook and Challenges“. Intereconomics (англиски). 2022 (3): 164–170. doi:10.1007/s10272-022-1053-6. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  81. ↑ „Rzeszow and other Polish cities welcome millions of Ukrainian refugees - Eurocities“. eurocities.eu (англиски). 2022-03-21. Посетено на 2023-01-27.
  82. ↑ „Polish cities feel the strain of helping Ukrainian refugees“. POLITICO (англиски). 2022-06-02. Посетено на 2023-01-27.
  83. ↑ „Policies to support refugees from Ukraine“. Eurofound (англиски). Посетено на 2023-01-27.
  84. ↑ „Housing support for Ukrainian refugees in receiving countries“. OECD (англиски). Посетено на 2023-01-27.
  85. ↑ „Poland: Funding from the EC to support those arriving from Ukraine | European Website on Integration“. ec.europa.eu (англиски). 28 October 2022. Посетено на 2023-01-27.
  86. ↑ „Aid Fund“. BGK (англиски). Архивирано од изворникот на 2023-01-27. Посетено на 2023-01-27.
  87. ↑ „Press corner“. European Commission - European Commission (англиски). Посетено на 2023-01-27.
  88. ↑ „Aurescu, pentru CNN: 460.000 de refugiaţi ucraineni au tranzitat România, dintre care 80.000 au rămas în ţara noastră“. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 18 March 2022.
  89. ↑ „EXCLUSIV – Mărturia unui român din Ucraina care a fugit de război în România: "Nord-bucovinenii nu prea sunt dispuși să lupte. Mulți habar nu au ce este o armă"“. www.hotnews.ro. Архивирано од изворникот на 4 March 2022.
  90. ↑ „Thousands of children 'kidnapped' by Russian forces, Ukraine claims“. 9news. 23 March 2022.
  91. ↑ „Омбудсмен Мария Львова-Белова: оставшихся без родителей детей из ЛНР и ДНР важно устроить в российские семьи“. Инфо24.ru. 13 April 2022. Посетено на 2022-05-04.
  92. ↑ Holcomb, Jamie (2022-04-25). „Vulnerable Ukrainian children at risk of illegal adoption“. www.euractiv.com (англиски). Посетено на 2022-05-04.
  93. ↑ Mehr als 100 000 Flüchtlinge in Ungarn Архивирано на 4 март 2022 г.. In: stgallen24.ch, 1 March 2022, retrieved 2 March 2022 (German).
  94. ↑ „Cozi la punctele de trecere a frontierei cu Ucraina, pe sensul de intrare în R. Moldova. Președinta Sandu: "Suntem pregătiți să acomodăm câteva zeci de mii de oameni. Avem pregătite mai multe scenarii în cazul în care vom avea un flux mai mare de refugiați"“ (романски). Ziarul de Gardă. 24 February 2022. Архивирано од изворникот на 25 February 2022. Посетено на 2 March 2022.
  95. ↑ „Prim-ministra Gavrilița a oferit detalii despre măsurile întreprinse de autorități pentru gestionare fluxului de migrați. A fost creat Centrul unic de gestionare a crizei“ (романски). Ziarul de Gardă. 27 February 2022. Архивирано од изворникот на 27 February 2022. Посетено на 2 March 2022.
  96. ↑ Escritt, Thomas (6 April 2022). „Donors give 659.5 mln euros in aid to Moldova“. Reuters. Посетено на 6 April 2022.
  97. ↑ „Daily Press Briefing by the Office of the Spokesperson for the Secretary-General“. United Nations. 11 April 2022. Посетено на 11 April 2022.
  98. ↑ „Thousands of people flee bombings in south Ukraine and head west“. Médecins Sans Frontières. 12 March 2022. Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  99. ↑ 99,0 99,1 Popoviciu, Andrei (15 March 2022). „Moldova greets Ukrainian refugee influx with compassion and wariness“. Middle East Eye (англиски). Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  100. ↑ Joyner, Tom; Dole, Nick (19 March 2022). „'We need to help … they are our neighbours': One of Europe's poorest nations is opening its doors to Ukrainians fleeing war“. ABC News (англиски). Архивирано од изворникот на 22 March 2022. Посетено на 23 March 2022.
  101. ↑ Foy, Henry (22 March 2022). „Moldova calls for help to stay on feet following invasion of Ukraine“. Financial Times. Архивирано од изворникот на 23 March 2022. Посетено на 23 March 2022.
  102. ↑ 102,0 102,1 Calugareanu, Vitalie; Ciochina, Simion (6 March 2022). „Moldova shows solidarity with Ukrainian refugees“. Deutsche Welle. Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  103. ↑ Foarfă, Cristina (15 March 2022). „Refugees fleeing Ukraine to Moldova find onward passage to Romania“. UNHCR (англиски). Архивирано од изворникот на 16 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  104. ↑ Lombardi, Pietro (12 March 2022). „Germany to take 2,500 Ukrainian refugees from Moldova“. Politico. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  105. ↑ „Germany and partners pledge €659 million to Moldova to assist with Ukraine refugees“. Deutsche Welle. 5 April 2022. Посетено на 10 April 2022.
  106. ↑ „В Приднестровье въехали свыше 27 тысяч украинских граждан“. Novosti Pridnestrovya (руски). 4 April 2022.
  107. ↑ „How many refugees have fled Ukraine and where are they going?“. BBC News (англиски). 2022-03-08. Архивирано од изворникот на 3 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  108. ↑ „Update: Initial Assessment Report: Eastern Slovakia 5th March 2022 – Slovakia“. ReliefWeb (англиски). 6 March 2022. Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  109. ↑ „Regional Refugee Response Plan for the Ukraine Situation - Inter-Agency Operational Update: Czech Republic, March - June 2022 - Czechia | ReliefWeb“. reliefweb.int. 15 July 2022.
  110. ↑ „How many Ukrainian refugees are there and where have they gone?“. BBC News. 4 July 2022.
  111. ↑ „ETIAS for Ukrainians“. ETIAS Visa. Архивирано од изворникот на 26 February 2022. Посетено на 12 March 2022.
  112. ↑ „Ukrainians Have Made Nearly 49 Million Trips to EU, During Three Years of Visa-Free Travel“. Schengen Visa Info. 19 June 2020. Архивирано од изворникот на 7 March 2022. Посетено на 12 March 2022.
  113. ↑ 113,0 113,1 Thym, Daniel (7 March 2022). „Temporary Protection for Ukrainians: the Unexpected Renaissance of 'Free Choice'“. EU Immigration and Asylum Law and Policy (англиски). Архивирано од изворникот на 15 March 2022. Посетено на 2022-03-18.
  114. ↑ Liboreiro, Jorge (3 March 2022). „EU agrees to trigger never-used law to host Ukrainian refugees“. euronews (англиски). Архивирано од изворникот на 3 March 2022. Посетено на 3 March 2022.
  115. ↑ „Putin droht weiter: Auch Innenminister will ukrainische Flüchtlinge aufnehmen“. 27 February 2022. Архивирано од изворникот на 2022-02-28. Посетено на 2022-03-01.
  116. ↑ „In Österreich haben 7.000 ukrainische Flüchtlinge um Schutz gebeten“. Kurier. Vienna. 2022-03-17. Посетено на 2022-03-29.
  117. ↑ „25,000 refugees fleeing from Ukraine have entered Bulgaria“. BNR. 5 March 2022. Посетено на 5 March 2022.
  118. ↑ „Number of Ukrainian refugees in Bulgaria goes above 33,000, one third of them are children“. BNR. 12 March 2022. Архивирано од изворникот на 13 March 2022. Посетено на 13 March 2022.
  119. ↑ „Bulgaria welcomes 2,500 more Ukrainian refugees“. BNR. 28 March 2022. Посетено на 7 April 2022.
  120. ↑ Council of Ministers of the Republic of Bulgaria (16 April 2022). „Bulgaria for Ukraine“. Council of Ministers of the Republic of Bulgaria. Посетено на 20 May 2022.
  121. ↑ „Актуализират плана за временна закрила за бежанци от Украйна“.
  122. ↑ 122,0 122,1 „Hrvatska za Ukrajinu“ [Croatia for Ukraine]. hrvatskazaukrajinu.gov.hr (хрватски). 12 May 2022. Посетено на 12 May 2022.
  123. ↑ 123,0 123,1 123,2 Smith, Helena (11 March 2022). „How European response to Ukraine refugees differs from UK“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 14 March 2022.
  124. ↑ „Revoke Russian investor passports, Zelensky urges Cyprus“. France 24 (англиски). 2022-04-07. Посетено на 2022-04-08.
  125. ↑ Kiliaris, Kyriacos (2023-04-29). „Headquartering, Ukrainian refugees boost property market“. Financial Mirror (англиски). Посетено на 2023-07-04.
  126. ↑ Kades, Andrea (2023-04-17). „Cyprus has highest ratio of Ukrainian nationals given protection in EU | Cyprus Mail“. Cyprus Mail (англиски). Посетено на 2023-07-04.
  127. ↑ „Czech Republic takes in more than 100,000 Ukrainian refugees so far“. Reuters (англиски). Reuters. 2022-03-07. Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  128. ↑ „Ukrainian refugees arriving by the thousands at Prague's main train station“. Radio Prague International (англиски). 2022-03-10. Архивирано од изворникот на 12 March 2022. Посетено на 2022-03-14.
  129. ↑ „Czech Republic on the verge of its capacity to handle more refugees“. Expats.cz. 17 March 2022. Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  130. ↑ 130,0 130,1 Koper, Anna; Hoske, Felix; Filipovic, Branko (23 March 2022). „A tale of 'cruelty' as Ukraine refugee exodus exceeds 3.6 million“. Reuters (англиски). Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 24 March 2022.
  131. ↑ „V České republice je aktuálně 325 tisíc uprchlíků z Ukrajiny - Ministerstvo vnitra České republiky“.
  132. ↑ „Regional Refugee Response Plan for the Ukraine Situation - Inter-Agency Operational Update: Czech Republic, March - June 2022“. Reliefweb. 15 July 2022. Посетено на 9 April 2023.
  133. ↑ „Seznam Krajských asistenčních center pomoci Ukrajině“. The Ministry of the Interior of the Czech Republic. Архивирано од изворникот на 15 March 2022. Посетено на 19 March 2022.
  134. ↑ „Pro potřeby obyvatel Ukrajiny vznikla KACPU – Krajská asistenční centra pomoci Ukrajině“. pozary.cz. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 19 March 2022.
  135. ↑ Jeřábková, Dominika (17 March 2022). „Uprchlíci z Ukrajiny dostanou snáz pobytové oprávnění, odklepli senátoři“. novinky.cz. Архивирано од изворникот на 19 March 2022. Посетено на 19 March 2022.
  136. ↑ „Ukraine war latest: Russia could be fought to a standstill, Western officials say – BBC News“. 2022-03-17. Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 2022-03-18.
  137. ↑ „Czech Republic can no longer accept refugees from Ukraine – PM“. Interfax-Ukraine (англиски). Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 2022-03-18.
  138. ↑ „Czech PM says country must take steps to cope with refugee numbers“. BBC News (англиски). Архивирано од изворникот на 18 March 2022. Посетено на 2022-03-18.
  139. ↑ 139,0 139,1 „Se, hvor mange ukrainere, der er flygtet til din kommune: Lemvig har snart ikke boliger til flere“ (дански). DR. 25 March 2022. Посетено на 31 March 2022.
  140. ↑ Trolle, J.S. (4 March 2022). „Udlændingestyrelsen: Mindst 4–6.000 ukrainere er kommet over den danske grænse“ (дански). DR. Архивирано од изворникот на 11 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  141. ↑ Krogh, K. (11 March 2022). „Ingen ved, om Danmark skal hjælpe 600, 6.000 eller 20.000 ukrainere“ (дански). Berlingske. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  142. ↑ „Information til ukrainske statsborgere“ (дански). NyIDanmark. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  143. ↑ Oldager, M. (4 March 2022). „Partier enige om særlov: Ukrainere skal have adgang til arbejdsmarkedet og uddannelse“ (дански). DR. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  144. ↑ „Se pressemødet: Regeringen vil ændre fordelingen af ukrainske flygtninge“ [From the press conference: The government will change the distribution of Ukrainian refugees]. Altinget (дански). 1 April 2022. Посетено на 17 April 2022.
  145. ↑ „Tesfaye: 30.000 ukrainere er kommet til Danmark“. Politiken (дански). 1 April 2022. Посетено на 17 April 2022.
  146. ↑ 146,0 146,1 „More than 25,000 refugees have arrived in Estonia“. Eesti Rahvusringhääling. 18 March 2022. Архивирано од изворникот на 19 March 2022. Посетено на 19 March 2022.
  147. ↑ 147,0 147,1 „More than 600 Ukrainian refugees arrived in Estonia on Wednesday“. Eesti Rahvusringhääling. 31 March 2022. Посетено на 1 April 2022.
  148. ↑ Estonian Police (29 April 2022). „Eestisse saabunud Ukraina sõjapõgenike arv“ [Number of Ukrainian war refugees arriving in Estonia] (естонски). Архивирано од изворникот на 4 April 2022. Посетено на 29 April 2022.
  149. ↑ Ataman, Joseph; Knight, Camille (10 March 2022). „Thousands of Ukrainian refugees reach France“. CNN. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  150. ↑ „Guerre en Ukraine: "17 000 réfugiés ukrainiens ont été accueillis en France" (Darmanin)“. laprovence (француски). 16 March 2022. Архивирано од изворникот на 16 March 2022. Посетено на 16 March 2022.
  151. ↑ „Guerre en Ukraine: le plus grand exode sur le sol européen depuis la seconde guerre mondiale“. Le Monde (француски). 25 March 2022. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 25 March 2022. In France, 30,000 Ukrainians have been counted upon entering the territory since the start of the Russian invasion.
  152. ↑ „Ukraine: la France, petite terre d'accueil des réfugiés ukrainiens“. l'Opinion (француски). 30 March 2022. Посетено на 30 March 2022.
  153. ↑ „Plus de 70 000 réfugiés ukrainiens bénéficient de l'allocation pour demandeurs d'asile en France“. le Parisien (француски). 27 April 2022. Посетено на 27 April 2022.
  154. ↑ „Guerre en Ukraine : quelque 85 000 Ukrainiens réfugiés en France depuis le début du conflit“. France tv info (француски). 24 May 2022. Посетено на 24 May 2022.
  155. ↑ 155,0 155,1 GOV.UK (2022-07-07). „Ukraine Family Scheme and Ukraine Sponsorship Scheme (Homes for Ukraine) visa data“. GOV.UK. Посетено на 2022-07-13.
  156. ↑ „Pour les 100 000 réfugiés ukrainiens en France, un provisoire qui dure“. liberation (француски). 25 May 2022. Посетено на 25 May 2022.
  157. ↑ „We have crossed the threshold of 100,000 Ukrainians in France“. Le Monde. 2022. Посетено на 14 July 2022.
  158. ↑ „L'État lance une plateforme pour les particuliers voulant héberger des réfugiés ukrainiens“. huffingtonpost (француски). 8 March 2022. Архивирано од изворникот на 13 March 2022. Посетено на 10 March 2022.
  159. ↑ „Je m'engage pour l'Ukraine“. parrainage (француски). Архивирано од изворникот на 16 March 2022. Посетено на 5 March 2022.
  160. ↑ „Pour L'Ukraine“. Pour L'Ukraine (француски). Посетено на 16 July 2022.
  161. ↑ „Rightwing presidential candidates' immigration 'obsession' belies reality of modern France“. Financial Times. 6 April 2022.
  162. ↑ „Georgians come to the aid of Ukrainian refugees“. Eurasianet. 27 April 2022. Посетено на 29 May 2022.
  163. ↑ „Georgians Offer Free Accommodation, Services to Stranded Ukrainians“. Civil.ge (англиски). 2022-02-24. Посетено на 2022-05-27.
  164. ↑ Ukraine Refugee Situation, UN Refugee Agency, July 2022
  165. ↑ „Ukrainian school opens in Tbilisi | Eurasianet“. Eurasianet (англиски). Посетено на 2022-05-27.
  166. ↑ „Public school in Black Sea city of Batumi opens classes in Ukrainian to welcome stranded students“. Agenda.ge. Посетено на 2022-05-27.
  167. ↑ „პრემიერ-მინისტრ ირაკლი ღარიბაშვილის გამოსვლა პარლამენტში, ინტერპელაციის წესით მოსმენაზე“. www.gov.ge (грузиски). Посетено на 2022-05-27.
  168. ↑ „BMI: Neue Ukraine Übergangsverordnung in Kraft getreten. Visumsfreier Aufenthalt auch für Drittstaatsangehörige“ (германски). Hessischer Flüchtlingsrat. 9 March 2022. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  169. ↑ „UkraineAufenthÜV Ukraine-Aufenthalts-Übergangsverordnung“. www.buzer.de. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 2022-03-09.
  170. ↑ „Ukraine-Krieg: Deutsche Bahn will ukrainischen Flüchtenden helfen“, Der Spiegel (German), 2022-02-27, ISSN 2195-1349, Архивирано од изворникот на 2022-02-28, Посетено на 2022-02-28CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  171. ↑ Grieshaber, Kirsten (17 March 2022). „Berlin train station turns into refugee town for Ukrainians“. Associated Press. Архивирано од изворникот на 18 March 2022. Посетено на 26 March 2022.
  172. ↑ „Ukrainische Geflüchtete können in Deutschland ab sofort kostenlos Bus und Bahn nutzen“. DSW21 (германски). Архивирано од изворникот на 2 March 2022. Посетено на 2022-03-16.
  173. ↑ Johnson, Dominic (1 March 2022). „Europas Flüchtlingspolitik: Auf der Flucht sind nicht alle gleich“. Die Tageszeitung (германски). Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  174. ↑ Leubecher, Marcel (1 March 2022). „Ukrainische Flüchtlinge: Die seltsame Verwunderung über die Aufnahmebereitschaft der Osteuropäer“. Die Welt (германски). Архивирано од изворникот на 3 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  175. ↑ Error on call to Template:Cite interview: Parameter subject (or last) must be specified
  176. ↑ „Faeser: Flüchtlingsaufnahme unabhängig vom Pass“. Tagesschau (германски). 6 March 2022. Архивирано од изворникот на 7 March 2022. Посетено на 17 March 2022.
  177. ↑ „Geflüchtete aus der Ukraine: Kommunen bitten um Hilfe“. Tagesschau (германски). 14 March 2022. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 14 March 2022.
  178. ↑ „Berlin warns Ukrainian refugees about trafficking danger“. Reuters. 15 March 2022. Архивирано од изворникот на 19 March 2022. Посетено на 19 March 2022.
  179. ↑ Bali, Kaki (2022-03-01). „Die russische Invasion bedroht die griechische Minderheit in der Ostukraine“. Deutsche Welle (германски). Архивирано од изворникот на 2 March 2022. Посетено на 2022-03-16.
  180. ↑ „War in Ukraine: Over 16,700 Ukrainian refugees in Greece, 5,117 minors“. Protothema (Greek). 3 April 2022. Посетено на 5 April 2022.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  181. ↑ „Alla vega 845 eru komin frá Úkraínu“. www.mbl.is (Icelandic). Morgunblaðið. 25 April 2022. Посетено на 25 April 2022.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  182. ↑ „Búist við miklum fjölda flóttafólks eftir páska“. www.ruv.is (Icelandic). RÚV. 13 April 2022. Посетено на 14 April 2022.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  183. ↑ Holland, Kitty. „Ireland may take in more than 100,000 Ukrainian refugees, Minister says“. The Irish Times. Архивирано од изворникот на 6 March 2022. Посетено на 7 March 2022.
  184. ↑ „Ireland could take in 200,000 refugees from Ukraine, says Minister“. The Irish Times (англиски). 22 March 2022. Архивирано од изворникот на 22 March 2022. Посетено на 2022-03-24.
  185. ↑ Bowers, Shauna (10 April 2022). „State has 'probably reached limit' of hotels for Ukrainian refugees, O'Gorman says“. The Irish Times. Посетено на 12 April 2022.
  186. ↑ Moloney, Eoghan (2022-04-14). „40,000 Ukrainians expected in Ireland by end of April: "Kind of thing you see in movies except it's real"“. Посетено на 2022-04-19.
  187. ↑ Phelan, Ciara (21 November 2022). „Number of Ukrainians supported in Ireland to exceed 70,000 by the end of the year“. Irish Examiner. Посетено на 6 February 2023.
  188. ↑ Wilson, James (4 April 2023). „O'Gorman 'accepts' housing situation for Ukrainians is not ideal“. Newstalk. Посетено на 16 April 2023.
  189. ↑ „Ukraine: Close to 24,000 refugees in Italy so far – Draghi – English“. ANSA.it. 9 March 2022. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 11 March 2022.
  190. ↑ „Ucraina: Viminale, arrivati in Italia 34.851 profughi – Ultima Ora“. 12 March 2022. Архивирано од изворникот на 13 March 2022. Посетено на 12 March 2022.
  191. ↑ Italian Government (2022-04-07). „86.066 i profughi arrivati finora in Italia dall'Ucraina“ [86,066 people have arrived in Italy so far from Ukraine]. Ministry of the Interior of Italy (италијански). Посетено на 2022-04-07. To date, 86,066 people fleeing the conflict in Ukraine have arrived in Italy, 82,400 of them through the border and 3,666 checked by the Friuli-Venezia Giulia railway police department. These are 44,422 women, 9,173 men and 32,471 minors. The cities of destination declared upon entry into Italy are still Milan, Rome, Naples and Bologna. The increase, compared to yesterday, is 1,009 admissions into the national territory.
  192. ↑ Italian Government (2022-06-21). „Crisi Ucraina: 137.385 profughi giunti finora in Italia“ [Ukrainian crisis: 137,385 the refugees that have arrived in Italy so far]. Ministry of the Interior of Italy (италијански). Посетено на 2022-06-21. 137,385 people fleeing the conflict in Ukraine have arrived in Italy so far, 130,164 of them through the border and 7,211 checked by the Friuli-Venezia Giulia railway police department. Out of the total, 72,365 are women, 21,224 are men and 43,796 are minors. The main cities of destination declared on entry into Italy are still Milan, Rome, Naples and Bologna.
  193. ↑ Italian Government (2022-03-25). „Ucraina: Viminale, 622 beni confiscati a mafie per profughi“ [Ukraine: Interior Ministry, 622 assets confiscated from mafias reserved for refugees]. ANSA (италијански). Посетено на 2022-05-23.
  194. ↑ Italian Government (2022-05-10). „Parma, altri sette appartamenti confiscati alla criminalità organizzata accoglieranno profughi ucraini“ [Parma, seven more apartments confiscated from organized crime will welcome Ukrainian refugees]. Ministry of the Interior of Italy (италијански). Посетено на 2022-05-23.
  195. ↑ „Interior Ministry plans potential accommodation for Ukrainian refugees“. Public Broadcasting of Latvia. LETA. 14 February 2022. Архивирано од изворникот на 15 February 2022. Посетено на 24 February 2022.
  196. ↑ „Latvia ready to take in Ukrainian refugees, visas for Russians to be suspended“. Public Broadcasting of Latvia. 24 February 2022. Архивирано од изворникот на 26 February 2022. Посетено на 24 February 2022.
  197. ↑ 197,0 197,1 „First Ukrainian refugees arrive in Latvia“. Public Broadcasting of Latvia. 26 February 2022. Архивирано од изворникот на 26 February 2022. Посетено на 26 February 2022.
  198. ↑ „Volunteer drivers depart Latvia to pick up Ukrainian refugees“. Public Broadcasting of Latvia. 27 February 2022. Архивирано од изворникот на 27 February 2022. Посетено на 27 February 2022.
  199. ↑ „More than 1,000 Ukrainians have come to Latvia so far“. Public Broadcasting of Latvia. 2 March 2022. Архивирано од изворникот на 4 March 2022. Посетено на 2 March 2022.
  200. ↑ „Online portal for Ukrainian refugees“. Public Broadcasting of Latvia. 2 March 2022. Архивирано од изворникот на 3 March 2022. Посетено на 2 March 2022.
  201. ↑ Līcīte, Madara (7 March 2022). „Help center for Ukrainians opens in Rīga“. Public Broadcasting of Latvia. LETA. Архивирано од изворникот на 7 March 2022. Посетено на 7 March 2022.
  202. ↑ „Latvia has issued 67 humanitarian visas to Ukrainians so far“. Public Broadcasting of Latvia. LETA. 9 March 2022. Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 9 March 2022.
  203. ↑ Anstrate, Vita (9 March 2022). „Second Ukrainian help center to be opened Monday in Rīga“. Public Broadcasting of Latvia. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 9 March 2022.
  204. ↑ „Staķis: Rīgā ir pirmais Ukrainas bēgļu vilnis un noteikti ne lielākais“. Архивирано од изворникот на 21 March 2022. Посетено на 21 March 2022.
  205. ↑ Lasmanis, Jans (24 March 2022). „Latvija trīskāršo uzņemamo Ukrainas bēgļu skaitu“. neatkariga.nra.lv (латвиски). Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 2022-03-26.
  206. ↑ „Latvijā reģistrēti 35 000 Ukrainas bēgļu“. delfi.lv. 19 July 2022.
  207. ↑ „Per savaitę į Lietuvą atvyko beveik tūkstantis karo pabėgėlių iš Ukrainos“.
  208. ↑ „Aufnahme von Menschen, die vor dem Krieg in der Ukraine fliehen“. gouvernement.lu (германски). 2022-03-03. Архивирано од изворникот на 6 March 2022. Посетено на 2022-03-16.
  209. ↑ „Luxembourg: Integrating Ukrainian refugees in education and the labour market system“. 30 June 2022.
  210. ↑ Petra Vissers: De opvang is al overvol: Oekraïense vluchtelingen wacht in Nederland een weinig warm welkom. Архивирано на {{{2}}}. In: trouw.nl. 25 February 2022, retrieved 1 March 2022 (Dutch).
  211. ↑ Petra Vissers: Vluchtelingen uit Oekraïne komen uit 'de regio' en zijn dus welkom in Nederland Архивирано на {{{2}}}.. In: trouw.nl. 27 February 2022, retrieved 1 March 2022 (Dutch).
  212. ↑ Peter Groenendijk: Al honderden Oekraïense vluchtelingen in Rotterdam: 'Het gaat nu heel snel' Архивирано на 9 март 2022 г.. In: ad.nl. 8 March 2022, retrieved 8 March 2022 (Dutch).
  213. ↑ Onze Parlementaire Redactie: Kabinet wil 50.000 plekken voor vluchtelingen Oekraïne: ook in leegstaande panden met noodbedden Архивирано на 9 март 2022 г.. In: telegraaf.nl. 8 March 2022, retrieved 8 March 2022 (Dutch).
  214. ↑ Amsterdam. „Opvang Oekraïense vluchtelingen in Amsterdam-Oost“. Amsterdam.nl (холандски). Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 2022-03-18.
  215. ↑ Gotaas Bonde, Yngvar (25 July 2022). „Byrådet ville at alle nye flyktninger skulle få gratis buss, trikk og båt. Over fire måneder senere gis tilbudet fortsatt bare til ukrainere“ [The city council wanted all new refugees to receive free travel by bus, tram and boat. Over four months later, the offer is still only given to Ukrainians.]. Aftenposten (норвешки букмол). Архивирано од изворникот на 25 July 2022. Посетено на 25 July 2022. Vy gir ukrainere gratis togreise til mottakssentre. I Vestland fylkeskommune får de gratis kollektivtransport. // Også i Oslo får ukrainske flyktninger gratis skyss med Ruter om de viser frem ukrainsk pass eller ID-kort. Ordningen kom på plass allerede 4. mars, én uke etter Russlands invasjon av Ukraina.
  216. ↑ 216,0 216,1 „SEF já concedeu proteção temporária a mais de 33 mil refugiados ucranianos“. ionline (португалски). Посетено на 2022-04-26.
  217. ↑ Henriques, Joana Gorjão (24 March 2022). „Refugiados da Ucrânia em Portugal já são mais de 20 mil, cerca de 5% têm outras nacionalidades“. PÚBLICO (португалски). Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 2022-03-25.
  218. ↑ „Dezasseis refugiados ucranianos menores chegaram a Portugal sozinhos“. www.sabado.pt (португалски). Посетено на 2022-04-07.
  219. ↑ Lusa, Agência. „Já chegaram a Portugal pelo menos 45 menores ucranianos não acompanhados“. Observador (португалски). Посетено на 2022-04-09.
  220. ↑ Henriques, Joana Gorjão (29 March 2022). „Portugal recebeu 65 menores não-acompanhados da Ucrânia“. PÚBLICO (португалски). Посетено на 2022-03-29.
  221. ↑ „Comunidade ucraniana passa a ser segunda maior residente em Portugal“. Impala (португалски). 2022-03-22. Архивирано од изворникот на 26 March 2022. Посетено на 2022-03-24.
  222. ↑ Lusa, Agência. „Mais de 25.000 refugiados com proteção temporária em Portugal“. Observador (португалски). Посетено на 2022-03-31.
  223. ↑ „Bus leaves Olhão to rescue group of Ukrainian women and children in Poland“. Sul Informação (англиски). 2022-03-02. Архивирано од изворникот на 22 March 2022. Посетено на 2022-03-24.
  224. ↑ „Refugiados ucranianos: mais de 2 mil crianças integradas nas escolas portuguesas“. SIC Notícias (португалски). 2022-04-06. Посетено на 2022-04-06.
  225. ↑ Borges, Liliana (22 March 2022). „Portugal já recebeu 17.504 refugiados e há 600 crianças ucranianas nas escolas portuguesas“. Publico. Архивирано од изворникот на 22 March 2022. Посетено на 22 March 2022.
  226. ↑ „Já foram celebrados 359 contratos entre refugiados e empresas portuguesas“. MSN (португалски). Посетено на 2022-04-06.
  227. ↑ „Ucrânia: Segurança Social atribuiu mais de 1400 prestações sociais a refugiados“. Dinheiro Vivo (португалски). 2022-04-06. Посетено на 2022-04-06.
  228. ↑ „Portugal vai continuar a "acolher o maior número possível" de refugiados, diz Governo“. ionline (португалски). Посетено на 2022-03-29.
  229. ↑ „Secretária de Estado diz que não há número limite de refugiados a acolher por Portugal – Renascença“. Rádio Renascença (португалски). 2022-03-08. Архивирано од изворникот на 12 March 2022. Посетено на 2022-03-24.
  230. ↑ „Sierra Leone“. OHCHR.
  231. ↑ „Accommodation Owners Offer to House Some 600 Ukrainian Refugees, Around 3,000 Now in Slovenia“. Total Slovenia News. 23 March 2022. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 23 March 2022.
  232. ↑ „Vsak dan prvi - 24ur.com“. www.24ur.com.
  233. ↑ 233,0 233,1 de 2022, PorNewsroom Infobae28 de Febrero (28 February 2022). „España anuncia la regularización de todos los ucranianos que viven en España“. infobae (шпански). Архивирано од изворникот на 4 March 2022. Посетено на 2022-03-04.
  234. ↑ „Galicia se ofrece a acoger refugiados procedentes de Ucrania“. Europa Press. 2022-02-28. Архивирано од изворникот на 4 March 2022. Посетено на 2022-03-04.
  235. ↑ „El Gobierno coordina con CCAA y ucranianos en España el plan de contingencia para recibir refugiados“. Europa Press. 2022-03-03. Архивирано од изворникот на 4 March 2022. Посетено на 2022-03-04.
  236. ↑ „Sánchez anuncia que la cifra de refugiados de Ucrania pasará de 30.000 a 70.000 en pocos días“. La Vanguardia (шпански). 2022-03-31. Посетено на 2022-03-31.
  237. ↑ „About 25,000 Ukrainian refugees have reached Spain so far, says minister“. Yahoo news. Reuters. 21 March 2022. Архивирано од изворникот на 21 March 2022. Посетено на 21 March 2022.
  238. ↑ „El 61% de los ucranianos atendidos en los CREADE del Ministerio de Inclusión tiene estudios superiores“. Ministerio de Inclusion, Seguridad Social y Migración. 5 April 2022. Архивирано од изворникот на 25 April 2022. Посетено на 12 April 2022.
  239. ↑ „Över 4 000 flyktingar kommer till Sverige varje dygn“ (шведски). Sveriges Television. 11 March 2022. Архивирано од изворникот на 13 March 2022. Посетено на 13 March 2022.
  240. ↑ „Sweden expects 76,000 Ukrainian refugees in coming months – Migration Agency“. Reuters. 11 March 2022. Архивирано од изворникот на 12 March 2022. Посетено на 13 March 2022.
  241. ↑ Keystone-SDA/sb (11 March 2022). „Up to 60,000 Ukrainians could seek refuge in Switzerland“. SWI swissinfo.ch (англиски). Архивирано од изворникот на 21 March 2022. Посетено на 2022-03-21.
  242. ↑ „Refugees fleeing Ukraine (since 24 February 2022)“. UNHCR. 2022. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 3 June 2022.
  243. ↑ „'Kyiv already feels cold', says Swiss president on visit“. Swissinfo. 21 October 2022. Посетено на 25 October 2022.
  244. ↑ Casey, Ruairi (13 March 2022). „'Shameful': UK's response to Ukraine refugee crisis criticised“. Al Jazeera. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 13 March 2022.
  245. ↑ Walker, Shaun; Townsend, Mark (13 March 2022). „Stranded and desperate, Ukrainian refugees wait for the Home Office reply. But it never comes“. The Observer. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 13 March 2022.
  246. ↑ 246,0 246,1 „Ukraine conflict: UK relaxes visa rules for refugees“. BBC News. March 2022. Архивирано од изворникот на 2022-03-04. Посетено на 2022-03-03.
  247. ↑ „Ukrainian refugees are becoming the latest victims of a hostile bureaucracy that was two decades in the making“. The Observer. 3 April 2022. Посетено на 3 April 2022.
  248. ↑ „France and Britain trade barbs over treatment of Ukraine refugees in Calais“. Reuters. 6 March 2022. Архивирано од изворникот на 7 March 2022. Посетено на 7 March 2022.
  249. ↑ „France accuses UK of 'lack of humanity' over Ukrainian refugees“. The Guardian. 6 March 2022. Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 7 March 2022.
  250. ↑ „Emmanuel Macron: UK not living up to "grand statements" on Ukraine's refugees“. The Herald Scotland. 12 March 2022. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 14 March 2022.
  251. ↑ Helm, Toby; Townsend, Mark (12 March 2022). „Gove bids to end Ukrainian refugee chaos with £350 'cash for rooms' offer“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 14 March 2022.
  252. ↑ Hall, Rachel (14 March 2022). „UK homes for Ukrainian refugees: how scheme is going to work“. The Guardian. Архивирано од изворникот на 14 March 2022. Посетено на 14 March 2022.
  253. ↑ „UK visa rule leaving refugees stranded in war-torn Ukraine, say charities“. The Guardian. 29 March 2022. Посетено на 10 September 2022.
  254. ↑ Gentleman, Amelia; Halliday, Josh (28 March 2022). „UK visa rule leaving refugees stranded in war-torn Ukraine, say charities“. The Guardian. Посетено на 30 March 2022.
  255. ↑ Gallardo, Cristina (30 March 2022). „Fewer than half of Ukrainian applicants have UK visas approved“. Politico. Посетено на 30 March 2022.
  256. ↑ Bakht, Shayma; Kenber, Billy (9 April 2022). „Single British men offer beds to female refugees“. The Times (англиски).
  257. ↑ Syal, Rajeev (13 April 2022). „Stop matching lone female Ukraine refugees with single men, UK told“. The Guardian. Посетено на 13 April 2022.
  258. ↑ 258,0 258,1 „Priti Patel apologises for low number of Ukraine refugees arriving in UK“. The Guardian (англиски). 8 April 2022. Посетено на 10 April 2022.
  259. ↑ „Ukraine Family Scheme and Ukraine Sponsorship Scheme (Homes for Ukraine) Visa Data“. UK Government. 21 April 2022. Посетено на 22 April 2022.
  260. ↑ Gentleman, Amelia (28 April 2022). „UK government admits to processing delays for Ukraine visas“. The Guardian. Посетено на 28 April 2022.
  261. ↑ „Cinco ucranianos llegaron a Argentina gracias a un vuelo humanitario“. Ámbito (шпански). 8 May 2022.
  262. ↑ Brown, Andrew (25 February 2022). „Ukrainian visas prioritised after invasion“. The Canberra Times. Архивирано од изворникот на 26 February 2022. Посетено на 18 March 2022.
  263. ↑ Crellin, Zac (17 March 2022). „As Ukrainians flee Russian invasion, ordinary Australians are opening their homes“. The New Daily. Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 18 March 2022.
  264. ↑ 264,0 264,1 Clarke, Melissa (20 March 2022). „Scott Morrison announces visas for Ukrainians, $50 million in military and humanitarian aid“. ABC News. Архивирано од изворникот на 23 March 2022. Посетено на 20 March 2022.
  265. ↑ „Brasil concederá vistos humanitários a refugiados ucranianos“. CNNBrasil (Portuguese). Архивирано од изворникот на 6 March 2022. Посетено на 2022-03-05.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  266. ↑ „Como imigrantes e descendentes consolidaram Prudentópolis como a Ucrânia brasileira“ (Portuguese). G1. 2 March 2022. Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-05.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  267. ↑ „Brasil já recebeu 894 refugiados ucranianos, informa a Polícia Federal“ (Portuguese). Metrópoles. 20 March 2022. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 2022-03-21.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  268. ↑ „Mais de 1.100 ucranianos desembarcaram no Brasil desde o início da guerra, diz PF“ (Portuguese). CNN Brasil. 22 March 2022. Архивирано од изворникот на 25 March 2022. Посетено на 2022-04-06.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  269. ↑ 269,0 269,1 Immigration, Refugees and Citizenship Canada (2022-03-01). „Additional Immigration Support for Those Affected by the Situation in Ukraine“. www.canada.ca. Архивирано од изворникот на 10 March 2022. Посетено на 2022-03-14.
  270. ↑ „Canada to welcome those fleeing the war in Ukraine“. Government of Canada. 2022-03-03. Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 2022-03-06.
  271. ↑ 271,0 271,1 Immigration, Refugees and Citizenship Canada (2022-03-17). „Canada launches new temporary residence pathway to welcome those fleeing the war in Ukraine“. www.canada.ca. Government of Canada. Архивирано од изворникот на 23 March 2022. Посетено на 2022-03-23.
  272. ↑ „Canada-Ukraine authorization for emergency travel“. www.canada.ca. Government of Canada. 17 March 2022. Архивирано од изворникот на 18 March 2022. Посетено на 2022-03-23.
  273. ↑ Nielsen, Nikolaj (22 March 2022). „Canada steps forward to help EU with Ukrainian refugees“. EUobserver (англиски). Архивирано од изворникот на 22 March 2022. Посетено на 2022-03-23.
  274. ↑ https://www.cbc.ca/amp/1.6907999
  275. ↑ „In Canada, world's second largest Ukrainian diaspora grieves invasion“. TheGuardian.com. 3 March 2022. Архивирано од изворникот на 18 March 2022. Посетено на 18 March 2022.
  276. ↑ Immigration, Refugees and Citizenship Canada (2022-10-07). „Ukraine immigration measures: Key figures“. www.canada.ca. Посетено на 2022-10-08.
  277. ↑ Brewster, Murray (10 March 2022). „Trudeau meets Polish president to talk about getting Ukrainian refugees to Canada“. CBC News. Архивирано од изворникот на 13 March 2022. Посетено на 14 March 2022.
  278. ↑ „Why Ukrainian newcomers are not refugees and why that matters“. CBC News. 25 June 2022.
  279. ↑ „More than 16,000 Ukrainian tourists are currently in Egypt's Red Sea resort cities: Ukrainian Embassy – Foreign Affairs – Egypt“. Ahram Online. Архивирано од изворникот на 20 March 2022. Посетено на 2022-03-19.
  280. ↑ 280,0 280,1 „Egypt Flies Out Stranded Ukrainians to Neighbouring Europe for Free | Egyptian Streets“ (англиски). 2022-03-07. Архивирано од изворникот на 9 March 2022. Посетено на 2022-03-19.
  281. ↑ „Here are the numbers“. facebook.com (англиски). Посетено на 2022-05-22.
  282. ↑ Kershner, Isabel (2022-03-23). „Ukraine War Ignites Israeli Debate Over Purpose of a Jewish State“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Посетено на 2022-03-26.
  283. ↑ Winer, Stuart; staff, T. O. I. „Israel said to reach cap on non-Jewish Ukraine refugees, days after announcing limit“. The Times of Israel (англиски). Архивирано од изворникот на 17 March 2022. Посетено на 2022-03-17.
  284. ↑ „Raped, abused, exploited: Ukrainian women seeking refuge in Israel find no haven“. The Times of Israel. 4 January 2023.
  285. ↑ „Interior Japan to accept refugees from Ukraine“. Nikkei Asia (англиски). Архивирано од изворникот на 2 March 2022. Посетено на 2022-03-02.
  286. ↑ „ウクライナ避難民29人受け入れ 「親族や知人が日本にいる方」“. FNNプライムオンライン (Japanese). 2022-03-15. Архивирано од изворникот на 15 March 2022. Посетено на 2022-03-24.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  287. ↑ „２２歳のウクライナ女性が神戸に…大学が奨学生にする意向 一方で家族はウクライナに（MBSニュース） - Yahoo!ニュース“. Архивирано од изворникот на 13 April 2022. Посетено на 13 April 2022.
  288. ↑ 288,0 288,1 288,2 „【まとめ】日本国内のウクライナ避難民を支援する方法 | 世界のソーシャルグッドなアイデアマガジン | Ideas for Good“. 21 June 2022.
  289. ↑ 289,0 289,1 „ウクライナ避難民に関する情報/Українцям, які проживають в Японії. Інформація розміщена тут. | 出入国在留管理庁“.
  290. ↑ 都道府県別ウクライナ避難民在留者数 (tr. "Number of Ukrainian refugees by prefecture") www.moj.go.jp accessed 20 January 2023
  291. ↑ Llegada de rusos y ucranianos a Cancún, Mexico. El Economista. 9 de mayo de 2022.
  292. ↑ „Ukrainian Kiwis slam cost, red tape as just 227 refugees arrive in NZ“. Stuff. 7 July 2022.
  293. ↑ Patag, Kristine Joy; Romero, Alexis (3 March 2022). „Philippines to welcome Ukrainian refugees — DOJ“. The Philippine Star. Архивирано од изворникот на 4 March 2022. Посетено на 5 March 2022.
  294. ↑ „SL to extend visa for over 15, 000 Russian and Ukrainian tourists by two months – Business News | Daily Mirror“. www.dailymirror.lk (English). Архивирано од изворникот на 2022-03-04. Посетено на 2022-03-02.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  295. ↑ „Sri Lanka Extends Visas Of Russian, Ukrainian Tourists By 2 Months“. NDTV.com. Архивирано од изворникот на 2022-03-04. Посетено на 2022-03-02.
  296. ↑ „Sri Lanka permits free visa extension to Ukrainian, Russian tourists as war rages“. EconomyNext (англиски). 2022-03-01. Архивирано од изворникот на 2022-03-04. Посетено на 2022-03-02.
  297. ↑ Cetinguc, Cem (2022-03-07). „Interior Minister Soylu: Over 20,000 Ukrainian citizens were evacuated to Turkey amid Russia's invasion“. P.A. Turkey (англиски). Архивирано од изворникот на 8 March 2022. Посетено на 2022-03-08.
  298. ↑ „Over 20,000 Ukrainians arrive in Turkey, says top official“. Hürriyet Daily News. 8 March 2022. Архивирано од изворникот на 15 March 2022.
  299. ↑ „Türkiye'ye ne kadar Ukraynalı geldi? İçişleri Bakanlığı açıkladı“. TR Haber. 7 March 2022. Архивирано од изворникот на 17 March 2022.
  300. ↑ „Eurovision winner takes refuge in Turkey after forced to flee Ukraine“. Hürriyet Daily News. 3 March 2022. Архивирано од изворникот на 5 March 2022.
  301. ↑ „İçişleri Bakanı Soylu: 58 bin Ukraynalı savaş sonrası Türkiye'ye geldi“. BBC. 22 March 2022. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 24 March 2022.
  302. ↑ „Some 58,000 Ukrainians take shelter in Turkey, says minister“. Istanbul: Hurriyet daily news. 23 March 2022. Архивирано од изворникот на 23 March 2022. Посетено на 23 March 2022.
  303. ↑ „U.S. offers temporary legal status to Ukrainians, citing Russian attack“. CBS News (англиски). 3 March 2022. Архивирано од изворникот на 2022-03-04. Посетено на 2022-03-04.
  304. ↑ „DHS Designates Ukraine for Temporary Protected Status | LIRS.org“. LIRS (англиски). 2022-03-03. Архивирано од изворникот на 2022-03-04. Посетено на 2022-03-04.
  305. ↑ „Biden administration gives protected status to Ukrainians“. Roll Call (англиски). 2022-03-03. Архивирано од изворникот на 5 March 2022. Посетено на 2022-03-16.
  306. ↑ Lucey, Catherine; Norman, Laurence (2022-03-24). „U.S. Will Admit 100,000 Refugees Fleeing Ukraine, White House Says“. The Wall Street Journal (англиски). ISSN 0099-9660. Архивирано од изворникот на 24 March 2022. Посетено на 2022-03-24.
  307. ↑ „More than 71,000 Ukrainians have arrived in the U.S. since March“. NBC News. 24 June 2022.
  308. ↑ Bruce Kennedy. (5 December 2022). "Ukrainian refugees in US 'have nowhere to return'". Al Jazeera website Retrieved 6 December 2022.
  309. ↑ „Remarks by President Biden and President Zelenskyy of Ukraine in Joint Press Conference“. The White House. 22 December 2022. Посетено на 23 December 2022.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Украинска_бегалска_криза_(2022-денес)&oldid=5194233“