Договор од Цариград (1832)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Договор од Цариград
Територијално проширување на Грција (1832-1947)
КонтекстГрчка војна за независност
Напишан1832
МестоЦариград, денешна Турција
Потписници

Цариградскиот договор произлегол од конференцијата која се одржала во османлиската престолнина во февруари 1832 година со учество на големите сили (Велика Британија, Франција и Русија) од една страна и Османлиското Царство од друга страна.

Фактори кои го опфатиле договорот било одбивањето на Леополд (идниот крал на Белгија) да застане на чело на новата грчка држава, главно поради незадоволството од новата погранична линија на Грција од градовите Арта до Волос. Повлекувањето на Леополд како кандидат за грчкиот престол и избувнувањето на Француската револуција го одложило конечното решение за границите на новото кралство на Балканскиот Полуостров.

Во времето кога во Обединетото Кралство за нов секретар за надворешни работи бил избран Хенри Џон Темпал, тој се согласил за тоа Арта-Волос да биде новата гранична линија. Така, Грција била дефинирана како независно кралство. Османлиското Царство била обесштетена за износ од 40.000.000 пастери поради губење на територија. Границите на кралството биле потврдени на Лондонскиот протокол од 30 август 1832 година.

За прв крал на Кралство Грција бил избран Отон I. Како еден од основните услови за избирањето на Отон за крал на Грција пред баварскиот крал било престанување на воените дејствија врз Отоманското Царство. Тоа означувало дека Отон би ја имал титулата Крал на Грција, наместо Крал на Грците.