ФК Јувентус сезона 2015-2016

Од Википедија — слободната енциклопедија
Јувентус
сезона 2015–2016
СопственикИталија Андреја Ањели
ТренерИталија Масимилијано Алегри
Серија АСкудето 1-ви
(32. титула)
Суперкуп на ИталијаСуперкуп на Италија шампиони
(7. титула)
Куп на ИталијаКуп на Италија шампиони
(11. титула)
Лига на шампиониосминафинале
Најдобар стрелецЛига:
Аргентина Пауло Дибала (19)
Вкупно:
Аргентина Пауло Дибала (23)
Домаќин
Гост
Трети

Сезоната 2015-16 за фудбалскиот клуб Јувентус била 118-та од неговото основање и деветта последователна сезона во највисоката лига на италијанскиот фудбал.

Преглед на сезоната[уреди | уреди извор]

Новото засилување аргентинецот Пауло Дибала, и покрај неговата млада возраст, тој набргу станал еден од камен-темелниците на обновениот тим на Јувентус.

Летото 2015 година во историјата на Јувентус било забележано како период во кој клубот направил значително обновување на играчкиот кадар.[1][2] Сметајќи дека во клубот е завршен еден циклус кој започнал во 2011 година, кој му донел четири последователни титули првак на Јувентус, управата на клубот се одлучила за робустно подмладување на играчкиот кадар: со оглед на заминувањето на некои од протагонистите во успесите од претходните сезони, Љоренте, Пирло, Тевес и Видал, како и на оние помалку запазените но кој исто така дале голем придонес од клупата како што се Огбона, Пепе и Сторари. Како нивни замени клубот на Алегри на трансфер пазарот донел неколку играчи со големо интернационално искуство, како колумбиското крило Квадрадо, германскиот репрезентативец и светски шампион од 2014 Хедира и хрватскиот напаѓач Манџукиќ, но и помалку познати играчи како бразилскиот бек Алекс Сандро, или младиот ветувачки аргентински напаѓач Дибала[3] - најскапиот трансфер на Јувентус во оваа година[4] - и двоецот млади италијански фудбалери, дефанзивецот Ругани и напаѓачот Ѕаѕа.[3]

Новиот Јувентус официјално ќе дебитира на 8 август 2015 година во Шангај, освојувајќи ја својата седма титула во Суперкупот на Италија, победувајќи го Лацио со 2-0 благодарение на головите на новите напаѓачи Манџукиќ и Дибала.[5] Меѓутоа почетокот на новата сезона во Серија А бил далеку од позитивен, бидејќи Јувентус ги загубил својте први два натпревари во првенството од Удинезе и Рома, што им се случило за вторпат во историјата на Старата Дама[6] за првпат уште од сезоната 1912-1913.[7] Следните два месеци екипата од Торино - како резултат на неуиграноста на новата група на играчи,[3] и многуте физички проблеми со кои се соочувала екипата[8][9] – има големо непостојанство во резултати и не можела да го смени курсот: првата победа во оваа сезона ја остваруваат во четвртото коло, на гостувањето кај Џенова,[10] a овој тренд на променливи резултати кулминирал со поразот на 28 октомври во Реџо Емилија против Сасуоло,[11] кога по десет кола се нашле на единаесеттото место на табелата со -11 бода од врвот, по што веќе во оваа фаза разни експерти ги исклучиле однапред од борбата за титулата, и набрзина го отфрлиле проектот за обновување одлучен од страна на клубот.[12][13][14]

Помеѓу 19-тото и 30-тото коло од сезоната Џанлујџи Буфон, со 974 минути, постави нов рекорд во Серија А за број на минути без примен гол надминувајќи го рекордот од 929 минути на некогашниот голман на Милан Роси стар 22 години; капитенот на бјанконерите по 43 години вече го надминал клупскиот рекорд на Ѕоф, како и оној што било кога во историјата на првата италијанска лига бил поставен од друг голман на Јувентус Комби, со 934 минути без примен ггол во текот на сезоната Прима дивизионе 1925-1926.

Сепак, само клубот од Пиедмонт ги затворил редовите биле неколку дена во карантин како би се подигнала атмосферата во соблекувалната, но и тактички да напредуваат, по неуспешните експерименти, за потоа да се потпрат на формацијата 3-5-2 која во основата се користела во претходните четири години на успеси[9][15][16] - почнувајќи да се движат нагоре на табелата со серија на победи, за веќе до Божиќ да бидат меѓу претендентите за титулата;[3][15][17] со победата на Мараси над Сампдорија Јувентус го затворил првиот круг од првенството (во Италија познат како андата) на второто место,[18] со два бода помалку од зимскиот шампион Наполи,[19] а потоа ја продолжиле својата низа на победи до директната пресметка со наполитанците на Сари на 13 февруари во Торино, кога со голот на Ѕаѕа на две минути пред крајот домаќините победиле со 1-0 достигајќи ја својата петнаесетта последователна победа[20] - што е најдолгата победничка низа во историјата на Јувентус[21] - која ги води, за првпат во сезоната, на врвот на табелата.[22][23] Во следните неколку недели екипата од Пиедмонто ја легитимизира надмоќта благодарение на цврстата одбрана[24] потпирајќи се на фантастичниот голман Буфон и одбранбената тројка позната како BBC (Би-Би-Си, изведено од првата буква од презимињата) (Барцалји - Бонучи - Кјелини), кој е најпозната во историјата на Јувентус[25][26] - и ако оваа тројка била помалку компактна отколку во минатото поради повреди, сепак со квалитетни алтернативи како Алекс Сандро и Ругани[24] - му овозможуваат на капитенот да го воспостави новиот рекорд за најмногу минути без примен гол од еден голман во италијанската лига (974'),[27] и заедно со тим да запишат 10 последователни натпревари без примен гол, што не и успеало на ниту една друга екипа во највисоката лига на италијанскиот фудбал.[28]

Момците на Алегри го продолжиле својот пат кон титулата во април, искористувајќи ја кризата во резултатите на Наполи за да избегаат на врвот на поголем дистанца од својте главни соперници,[29][30] приближувајќи се многу блиску до наловот италијански шампион со успехот на гостувањето во Фиренца на 24 април со 2-1 - натпревар кој бил решен во последните минути, со голот на Мората и одбранетиот пенал од страна на Буфон -[31] a математички титулата била прославена следниот ден, благодарение на поразот на Наполи во Рим од Рома:[32] со скудетото клубот поставил неколку рекорди како журналистички така статистички - «"Никој во историјата досега не се искачил на врвот од бездната во која беше потонат Јуве на почетокот на сезоната; никој никогаш не поставил стратосферска серија од 24 победи во 25 натпревари, и никој, па дури и великан како Дино Ѕоф, не бил во можност така да ја запечати својата мрежа како Буфон во оваа сезона"» - по осумдесет години Јувентус ги повторил своите Quinquennio d'oro од златните 1930-ти години со што исто така, успеа да стане првата екипа во историјата на италијанскиот фудбал, која во две различни победнички серии успеала да освои по пет последователни првенства.[33]

Паралелно Јувентус се натпреварувал и во куповите. Во Лигата на шампионите,[34] финалистите од претходното издание добиле доста квалитетна избалансирана група со шампионот на Англија, Манчестер Сити, шпанската екипа Севиља освојувачи на Лигата на Европа и германската Борусија Менхенгладбах.[35] Торинезите обезбедиле математичка квалификација за нокаут-фазата на едно коло пред крајот, благодарение на победата со 1-0 на 25 ноември над Ман Сити;[36] сепак поразот во последното коло на гости против Севиља го потиснува Јувентус на второто место во нивната група[37] и пресметка, во осминафиналето, со Бајерн Минхен.[38] Во двата натпревари, бјанконерите биле речиси рамоправни со баварците кој влегле како фавортити, но сепак, неуспеале да минат понатаму иако успеале да се опорават после два гола негатива во првиот натпревар на Јувентус Стедиум,[39] во реваншот на Алијанц Арена момците на Алегри го имале пласманот понатаму во својте раце сè до првата минута од судиското продолжение кога во 91-вата минута примиле гол за 2-2 и дополнителни двапати по петтнаесет минути, каде што тимот на Гвардиола бил подобар со 4-2 и на тој начин го елиминирал минатогодишниот вицешампион од натпреварувањето.[40]

Во Купот на Италија Јувентус ја започна својата кампања за одбрана на трофејот од осминафиналната рунда, каде на својот стадион го декласира својот градски соперник Торино со 4-0,[41] за потоа да избори пласман во полуфиналето преку успехот над Лацио во четврт-финалето на гости со 1-0, со голот на Лихтштајнер признат благодарение на технологијата на гол-линијата (која покажа дека топката со целиот обем ја минала гол линијата по ударот на швајцарскиот десен бек на Јувентус).[42] Многу покомплицирано се покажало полуфиналето, каде бјанконерите одиграле двомеч Дерби на Италија со Интер: И покрај победата со 3-0 во првиот натпревар на домашен терен,[43] тие не успеале да се справат со одржувањето на предност во реваншот на Сан Сиро, дозволувајќи им на играчите на Манчини да одговорат на ист начин (победа со 3-0) по што следувало изведување на пенали во кој Јувентус бил подобар со 5-3 и се изборил за ново финале во натпреварувањето, втора година по ред[44] - нешто што не се случило уште од времето на Трио маџико , педесеттина години пред тоа.[45] Во решавачкиот натпревар одигран на 21 мај на Олимпико во Рим, Јувентус ја освоил својата единаесетта титула во италијанскиот куп, втора по ред, победувајќи го Милан со 1-0 благодарение на голот на Мората кој дошол во второто продолженије:[46] со тоа торинезите се првиот клуб во историјата на италијанскиот фудбал, кој успеал да ја освои двојната круна во двапати по ред во две години едноподруго; конечно затворањето на сезоната со освојување на сите три сезонски домашни трофеи (Лигата, Купот и Суперкупот на национално ниво) во организација на Lega Serie A, за Јувентус значи нивниот прв национален требл (тројна круна).[47]

Дресови[уреди | уреди извор]

Спортска опрема: Адидас
Главен спонзор: Jeep

Домашен
Гостински
Резервен
Прв голмански
Втор голмански
Трет голмански
Четврти голмански

Состав[уреди | уреди извор]

Бр. Позиција Играч
1 Италија ГМ Џанлуиџи Буфон (капитен)
3 Италија ОД Џорџо Кјелини
4 Уругвај ОД Мартин Касерес
6 Германија СР Сами Хедира
7 Италија НП Симоне Ѕаѕа
8 Италија СР Клаудио Маркизио
9 Шпанија НП Алваро Мората
10 Франција СР Пол Погба
11 Бразил СР Ернанес
12 Бразил ОД Алекс Сандро
15 Италија ОД Андреја Барцаљи
16 Колумбија СР Хуан Квадрадо
17 Хрватска НП Марио Манџукиќ
18 Габон СР Марио Лемина
19 Италија ОД Леонардо Бонучи
Бр. Позиција Играч
20 Италија СР Симоне Падоин
21 Аргентина НП Пауло Дибала
22 Гана СР Квадво Асамоа
24 Италија ОД Даниеле Ругани
25 Бразил ГМ Нето
26 Швајцарија ОД Стефан Лихтштајнер
27 Италија СР Стефано Стураро
33 Франција ОД Патрис Евра
34 Бразил ГМ Рубињо
37 Аргентина СР Роберто Переира
38 Италија ГМ Емил Аудеро [48]
39 Италија НП Андреја Фавили [48]
46 Италија ОД Филипо Ромања [48]
47 Италија СР Лука Клеменца [48]
49 Италија СР Франческо Касата [48]

Трансфери[уреди | уреди извор]

Прикажани се само побитните операции

Дошле[уреди | уреди извор]

Хрватскиот напаѓач Марио Манџукиќ бил купен од Атлетико Мадрид за сума од 19 милиони евра. Тој во текот на сезоната оформил одлично партнертство во нападот со уште едно ново засилување на Јувентус, аргентинецот Пауло Дибала, и двајцата заедно постигнале преку 30 голови кој бил од фундаментално значење за клубот.
Чилеанецот Артуро Видал по четири шампионски сезони поминати во Јувентус, го напуштил клубот и се преселил во германскиот Бајерн Минхен за сума од 37 милиони евра. Продажбата на Видал е највисокиот излезен трансфер на Јувентус во последните шест години, откако претседателската функција ја презел Андреја Ањели.
Дата Поз. Играч Од Начин и сума
4 јуни 2015 c НП Аргентина Пауло Дибала Палермо Палермо конечно (32 мил. €) плус бонуси (8 мил. €)[1] Архивирано на 16 март 2016 г.
9 јуни 2015 c СР Германија Сами Хедира Реал Мадрид Реал Мадрид Бесплатно [2]
22 јуни 2015 c НП Хрватска Марио Манџукиќ Атлетико Мадрид Атлетико Мадрид конечно (19 мил. €) плус бонуси (2 мил. €) [3][мртва врска]
1 јули 2015 c ОД Италија Даниеле Ругани Емполи Емполи вратен од заем [4]
3 јули 2015 c ГМ Бразил Нето Фјорентина Фјорентина Бесплатно [5]
7 јули 2015 c НП Италија Симоне Ѕаѕа Сасуоло Сасуоло конечно (18 мил. €) [6]
13 јули 2015 c НП Аргентина Гвидо Вадала Бока Хуниорс Бока Хуниорс позајмица до јули 2017 (3.5 мил. €) [7]
20 август 2015 c ОД Бразил Алекс Сандро Порто Порто конечно (26 мил. €) [8] Архивирано на 27 јануари 2016 г.
25 август 2015 c СР Колумбија Хуан Квадрадо Челси Челси позајмица (1.5 мил. €) до јуни 2016 [9]
31 август 2015 c СР Габон Марио Лемина Марсеј Олимпик Марсеј позајмица (0.5 мил. €) плус бонуси (1 мил. €) до јуни 2016, со право на откуп за 9.5 мил. € [10]
31 август 2015 c СР Бразил Ернанес Интер Интер конечно (11 мил. €) плус бонуси (2 мил. €) [11]

Заминале[уреди | уреди извор]

Дата Поз. Играч Од Начин и сума
30 јуни 2015 c СР Италија Ромуло Верона Верона вратен од заем [12]
30 јуни 2015 c НП Италија Алесандро Матри Милан Милан вратен од заем [13]
3 јули 2015 c ГМ Италија Марко Сторари Каљари Каљари Бесплатно [14]
6 јули 2015 c СР Италија Андреја Пирло Њујорк Сити Њујорк Сити Бесплатно [15]
8 јули 2015 c СР Италија Лука Мароне Карпи Карпи позајмица до јуни 2016 [16]
10 јули 2015 c ОД Италија Анџело Огбона Вест Хем Јунајтед Вест Хем Јунајтед конечно (11 мил. €) [17][мртва врска]
13 јули 2015 c НП Аргентина Карлос Тевес Бока Хуниорс Бока Хуниорс конечно (6.5 мил. €) [18]
28 јули 2015 c СР Чиле Артуро Видал Бајерн Минхен Бајерн Минхен конечно (37 мил. €) плус бонуси (3 мил. €) [19]
11 август 2015 c СР Италија Симоне Пепе Кјево Кјево Бесплатно [20] Архивирано на 5 март 2016 г.
27 август 2015 c НП Шпанија Фернандо Љоренте Јувентус Јувентус Бесплатно [21]
30 август 2015 c НП Франција Кингсли Коман Бајерн Минхен Бајерн Минхен позајмица (7 мил. €) до 2017, со право на откуп за уште 21 мил. € [22]
31 август 2015 c ОД Чиле Маурисио Исла Марсеј Олимпик Марсеј позајмица до јуни 2016, со право на откуп за 7 мил. € [23]
31 август 2015 c ОД Италија Паоло де Чеље Марсеј Олимпик Марсеј позајмица до јуни 2016 [24]

Натпреварувања во сезоната[уреди | уреди извор]

Суперкуп на Италија[уреди | уреди извор]

Главна статија: Суперкуп на Италија 2015

Серија А[уреди | уреди извор]

Главна статија: Серија А 2015-2016

Завршна табела[уреди | уреди извор]

Поз. Екипа Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
Шампион на Италија Освојувач на Купот на Италија 1. Јувентус Јувентус 91 38 29 4 5 75 20 +55
2. Наполи Наполи 82 38 25 7 6 80 32 +48
3. Рома Рома 80 38 23 11 4 83 41 +42
4. Интер Интер 67 38 20 7 11 50 38 +12
5. Фјорентина Фјорентина 64 38 18 10 10 60 42 +18
6. Сасуоло Сасуоло 61 38 16 13 9 49 40 +9
7. Милан Милан 57 38 15 12 11 49 43 +6
8. Лацио Лацио 54 38 15 9 14 52 52 0
9. Кјево Кјево 50 38 13 11 14 43 45 −2
10. Емполи Емполи 46 38 12 10 16 40 49 −9
11. Џенова Џенова 46 38 13 7 18 45 48 −3
12. Торино Торино 45 38 12 9 17 52 55 −3
13. Аталанта Аталанта 45 38 11 12 15 41 47 −6
14. Болоња Болоња 42 38 11 9 18 33 45 −12
15. Сампдорија Сампдорија 40 38 10 10 18 48 61 −13
16. Палермо Палермо 39 38 10 9 19 38 65 −27
17. Удинезе Удинезе 39 38 10 9 19 35 60 −25
18. Карпи Карпи 38 38 9 11 18 37 57 −20
19. Фрозиноне Фрозиноне 31 38 8 7 23 35 76 −41
20. Верона Верона 28 38 5 13 20 34 63 −29

Легенда:

      Шампион на Италија и се квалификува за групната фаза на УЕФА Лигата на шампионите 2016-2017
      Се квалификува за групната фаза на УЕФА Лигата на шампионите 2016-2017
      Се квалификува за плејоф рундата (од квалификациите) за УЕФА Лигата на шампионите 2016-2017
      Се квалификува за фазата по групи во УЕФА Лига Европа 2016-2017
      Се квалификува за третото коло од квалификациите за УЕФА Лига Европа 2016-2017
      Испаѓа во Серија Б 2016-2017

Нотес:

Три бода за победа, еден за нерешено, нула за пораз.
Во случај на еднаков број на бодови помеѓу две или повеќе екипи, позицијата на табелата на екипата ќе биде одредена по следниве критериуми:
  • Освоени бодови во меѓусебните двобои
  • Гол-разлика во меѓусебните двобои
  • Вкупна гол-разлика
  • Вкупен број на постигнати голови
  • Ждрепка

Натпревари[уреди | уреди извор]

Куп на Италија[уреди | уреди извор]

Главна статија: Фудбалски куп на Италија 2015-2016

Јувентус го започнал своето учество во Купот на Италија директно во осминафиналето, како една од осумтте најдобро рангирани екипи.

Лига на шампиони[уреди | уреди извор]

Главна статија: УЕФА Лига на шампиони 2015/16

Фаза по групи[уреди | уреди извор]

Главна статија: УЕФА Лига на шампиони 2015/16 § Група Д
Табела ОН Поб. Н Пор. ДГ ПГ ГР Бод.
1. Англија Манчестер Сити Манчестер Сити 6 4 0 2 12 8 +4 12
2. Италија Јувентус Јувентус 6 3 2 1 6 3 +3 11
3. Шпанија Севиља Севиља 6 2 0 4 8 11 -3 6
4. Германија Борусија Менхенгладбах Б. Менхенгладбах 6 1 2 3 8 12 -4 5

Нокаут фаза[уреди | уреди извор]

Осминафинале[уреди | уреди извор]

Статистика[уреди | уреди извор]

Список на стрелци[уреди | уреди извор]

Ранг Бр. Поз. Нац. Име Серија А Суперкуп Куп на Италија УЕФА ЛШ Вкупно
1 21 НП Аргентина Пауло Дибала 19 1 2 1 23
2 17 НП Хрватска Марио Манџукиќ 10 1 0 2 13
3 9 НП Шпанија Алваро Мората 7 0 3 2 12
4 10 СР Франција Пол Погба 8 0 1 1 10
5 7 НП Италија Симоне Ѕаѕа 5 0 2 1 8
6 6 СР Германија Сами Хедира 5 0 0 0 5
16 СР Колумбија Хуан Квадрадо 4 0 0 1 5
8 19 ОД Италија Леонардо Бонучи 3 0 0 0 3
9 12 ОД Бразил Алекс Сандро 2 0 0 0 2
18 СР Габон Марио Лемина 2 0 0 0 2
26 ОД Швајцарија Стефан Лихтштајнер 0 0 1 1 2
27 СР Италија Стефано Стураро 1 0 0 1 2
33 ОД Франција Патрис Евра 2 0 0 0 2
14 3 ОД Италија Џорџо Кјелини 1 0 0 0 1
11 СР Бразил Ернанес 1 0 0 0 1
15 ОД Италија Андреја Барцаљи 1 0 0 0 1
20 СР Италија Симоне Падоин 1 0 0 0 1
Авто-голови 3 0 0 0 3
Вкупно 75 2 9 10 96

Последен пат ажурирано: 21 мај 2016

Асистенции[уреди | уреди извор]

Ранг Бр. Поз. Нац. Име Серија А Суперкуп Куп на Италија УЕФА ЛШ Вкупно
1 10 СР Франција Пол Погба 12[49] 1 0 2 15
2 9 НП Шпанија Алваро Мората 7 0 2 2 11
3 21 НП Аргентина Пауло Дибала 9 0 0 0 9
4 16 СР Колумбија Хуан Квадрадо 5 0 1 0 6
5 17 НП Хрватска Марио Манџукиќ 4 0 0 1 5
6 12 ОД Бразил Алекс Сандро 3 0 0 1 4
6 СР Германија Сами Хедира 4 0 0 0 4
8 33 ОД Франција Патрис Евра 3 0 0 0 3
9 8 СР Италија Клаудио Маркизио 2 0 0 0 2
22 СР Гана Квадво Асамоа 1 0 1 0 2
11 37 СР Аргентина Роберто Переира 1 0 0 0 1
11 СР Бразил Ернанес 1 0 0 0 1
19 ОД Италија Леонардо Бонучи 1 0 0 0 1
26 ОД Швајцарија Стефан Лихтштајнер 1 0 0 0 1
27 СР Италија Стефано Стураро 0 1 0 0 1
15 ОД Италија Андреја Барцаљи 0 0 0 1 1
Вкупно 54 2 4 7 67

Последен пат ажурирано: 25 мај 2016

Суви мрежи[уреди | уреди извор]

Ранг Бр. Поз. Нац. Име Серија А Суперкуп Куп на Италија УЕФА ЛШ Вкупно
1 1 ГМ Италија Џанлујџи Буфон 21 1 0 3 25
2 25 ГМ Бразил Нето 1 0 4 0 5
Вкупно 22 1 4 3 30

Последен пат ажурирано: 21 мај 2016

Дисциплина[уреди | уреди извор]

Бр. Поз Нац Играч Серија А Суперкуп Куп на Италија УЕФА ЛШ Вкупно
добил жолт картон Yellow cardYellow cardRed card Red card добил жолт картон Yellow cardYellow cardRed card Red card добил жолт картон Yellow cardYellow cardRed card Red card добил жолт картон Yellow cardYellow cardRed card Red card добил жолт картон Yellow cardYellow cardRed card Red card
1 ГМ Италија Џанлујџи Буфон 1 1 0 0
25 ГМ Бразил Нето 0 0 0
34 ГМ Бразил Рубињо 1 0 0 1
3 ОД Италија Џорџо Кјелини 4 1 2 1 7 1 0
4 ОД Уругвај Мартин Касерес 0 0 0
12 ОД Бразил Алекс Сандро 5 1 1 6 1 0
15 ОД Италија Андреја Барцаљи 2 1 3 0 0
19 ОД Италија Леонардо Бонучи 6 2 1 9 0 0
24 ОД Италија Даниеле Ругани 2 1 3 0 0
26 ОД Швајцарија Стефан Лихтштајнер 5 1 6 0 0
33 ОД Франција Патрис Евра 5 1 5 1 0
6 СР Германија Сами Хедира 3 1 1 4 0 1
8 СР Италија Клаудио Маркизио 8 1 1 10 0 0
10 СР Франција Пол Погба 10 2 12 0 0
11 СР Бразил Ернанес 6 1 6 0 1
16 СР Колумбија Хуан Квадрадо 2 1 1 4 0 0
18 СР Габон Марио Лемина 4 1 5 0 0
20 СР Италија Симоне Падоин 2 2 0 0
22 СР Гана Квадво Асамоа 1 1 0 0
27 СР Италија Стефано Стураро 6 1 3 10 0 0
37 СР Аргентина Роберто Переира 1 1 0 0
7 НП Италија Симоне Ѕаѕа 6 1 3 9 0 1
9 НП Шпанија Алваро Мората 6 1 2 9 0 0
17 НП Хрватска Марио Манџукиќ 5 5 0 0
21 НП Аргентина Пауло Дибала 1 1 1 3 0 0
Вкупно 90 3 3 0 0 0 17 0 0 14 0 1 121 3 4

Последен пат ажурирано: 21 мај 2015

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Enrico Turcato (16 јули 2015). „Vidal e la rivoluzione rischiosa, ma necessaria, della Juventus“. eurosport.com.
  2. ↑ Lorenzo Vendemiale (16 јули 2015). „Juventus, la rivoluzione dopo l'exploit. Per non ripetere l'Inter post triplete“. ilfattoquotidiano.it.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Giorgio Crico (18 декември 2015). „Il rischio calcolato della Juventus“. contropiede.ilgiornale.it.
  4. ↑ „Dybala-Juve, ora è ufficiale: al Palermo 32 milioni + 8 di bonus“. gazzetta.it. 4 јуни 2015.
  5. ↑ Stefano Cieri (8 август 2015). „Juventus-Lazio 2-0: Mandzukic-Dybala, Allegri fa festa con i nuovi“. gazzetta.it.
  6. ↑ Mirko Graziano (23 август 2015). „Serie A, Juventus-Udinese 0-1: decide Thereau, i Campioni d'Italia cadono“. gazzetta.it.
  7. ↑ „L'ultima volta che la Juventus perse le prime due giornate di campionato“. ilpost.it. 31 август 2015.
  8. ↑ Enzo Bucchioni. „Sarri umilia Allegri, Juve senza gioco né cuore. E' già addio allo scudetto“. quotidiano.net.
  9. ↑ 9,0 9,1 „Cos'è cambiato nel gioco della Juventus?“. ilpost.it. 5 декември 2015.
  10. ↑ Filippo Grimaldi (20 септември 2015). „Genoa-Juventus 0-2: autogol Lamanna e rigore di Pogba, primi 3 punti per Allegri“. gazzetta.it.
  11. ↑ „Sassuolo-Juventus 1-0: Sansone riapre la crisi bianconera“. repubblica.it. 28 октомври 2015.
  12. ↑ „Juve, ciao scudetto a октомври. Nessun leader e pochi gol. E Mandzukic...“. gazzetta.it. 28 октомври 2015.[мртва врска]
  13. ↑ Giovanni Capuano (28 октомври 2015). „La resa della Juventus: addio scudetto“. panorama.it.
  14. ↑ Simone Eterno (29 октомври 2015). „Dentro la crisi della Juventus: quando la storia di Allegri si ripete“. eurosport.com.
  15. ↑ 15,0 15,1 Fabio Barcellona (24 декември 2015). „La rincorsa della Juventus“. ultimouomo.com.
  16. ↑ Fabio Barcellona (11 мај 2016). „I segreti di Allegri“. ultimouomo.com.
  17. ↑ „La Juventus punta alla storia“. tuttosport.com. 22 декември 2015.
  18. ↑ Antonio Farinola (10 јануари 2016). „Sampdoria-Juventus 1-2: nona vittoria in fila, bianconeri al secondo posto“. repubblica.it.
  19. ↑ Timothy Ormezzano (11 јануари 2016). „Juventus, Allegri: "C'è sempre da soffrire, ma ora ci divertiamo"“. repubblica.it.
  20. ↑ Marco Gaetani (13 февруари 2016). „Juventus-Napoli 1-0: Zaza segna il gol sorpasso, bianconeri in testa“. repubblica.it.
  21. ↑ Fabio Russo (14 февруари 2016). „La Juve e il record: se batte l'Inter la eguaglia“. gazzanet.gazzetta.it. Архивирано од изворникот на 2017-08-02. Посетено на 2016-05-28.
  22. ↑ Ivan Palumbo (13 февруари 2016). „Juve da scudetto: rimonta da sogno, da -11 alla vetta in 3 mesi e mezzo“. gazzetta.it.
  23. ↑ Massimo De Luca (13 февруари 2016). „Juve Stadium, Piazza dei Miracoli“. circomassimo.corriere.it.
  24. ↑ 24,0 24,1 Valerio Clari (25 април 2016). „Juve, scudetto nato in difesa. Buffon, Bonucci & co: non solo numeri“. gazzetta.it.
  25. ↑ „Buffon, Barzagli, Bonucci, Chiellini: i colossi bianconeri che si fanno spazio tra la leggenda“. sports.yahoo.com. 29 февруари 2016.
  26. ↑ „I due quinquenni“. juventus.com. Ieri Rosetta-Caligaris-Monti, oggi Bonucci, Barzagli e Chiellini. Paragone impossibile, ma suggestivo. Giorgio Chiellini, a sinistra, è la versione moderna e meno romantica di Umberto Caligaris, difensore da tempesta e assalto. tutto impeto e forza fisica. [...] Accostare Andrea Barzagli a Virginio 'Viri' Rosetta è rendere omaggiad una leggenda dei nostri tempi: Barzagli viene, si capisce, da un mondo diverso e lontano, ma di Rosetta riproduce, oltre alla grandezza, anche la juventinità. [...] Leonardo Bonucci ha la classe che richiede l'arduo compito di tamponare e subito proporre gioco. Un regista arretrato, giusto il ruolo (fatte tutte le distinzioni del caso) che Luis Monti interpretava negli anni Trenta
  27. ↑ „Record di imbattibilità per Buffon: 974'“. legaseriea.it. 20 март 2016. Архивирано од изворникот на 2017-08-02. Посетено на 2016-05-28.
  28. ↑ Ivan Palumbo (12 март 2016). „Juve, 10 gare consecutive senza subire gol: è record nella storia della Serie A“. gazzetta.it.
  29. ↑ Massimo De Luca (3 април 2016). „La domenica dei verdetti“. circomassimo.corriere.it.
  30. ↑ Lorenzo Vendemiale (4 април 2016). „Serie A, grazie Napoli ma ci eravamo solo illusi: il campionato è finito 7 giornate prima“. ilfattoquotidiano.it.
  31. ↑ Fabiana Della Valle (24 април 2016). „Fiorentina-Juventus 1-2: decide Morata, scudetto già domani?“. gazzetta.it.
  32. ↑ Timothy Ormezzano (25 април 2016). „Juventus campione d'Italia: a Vinovo esplode la festa. Allegri: "Sono ancora più orgoglioso"“. repubblica.it.
  33. ↑ Andrea Tundo (25 април 2016). „Juventus campione d'Italia per la quinta volta consecutiva. Solo due precedenti: sempre la Signora e il Grande Torino“. ilfattoquotidiano.it.
  34. ↑ Gianluca Oddenino (27 ноември 2015). „Barzagli elogia la difesa: "Il 3-5-2 è una certezza della Juve"“. lastampa.it.
  35. ↑ „Champions: girone di ferro per la Juve, la Roma pesca il Barça“. sportmediaset.mediaset.it. 27 август 2015.
  36. ↑ Jacopo Gerna (25 ноември 2015). „Juve-Manchester City 1-0: Mandzukic gol, Allegri agli ottavi di Champions“. gazzetta.it.
  37. ↑ Jacopo Manfredi (8 декември 2015). „Siviglia-Juventus 1-0, Llorente condanna i bianconeri al secondo posto. Ora rischiano una big“. repubblica.it.
  38. ↑ „Champions League, sorteggio durissimo: negli ottavi Roma-Real Madrid e Juventus-Bayern“. repubblica.it. 14 декември 2015.
  39. ↑ Jacopo Manfredi (23 февруари 2016). „Juventus-Bayern 2-2, Dybala e Sturaro firmano la rimonta bianconera“. repubblica.it.
  40. ↑ Jacopo Manfredi (16 март 2016). „Bayern-Juventus 4-2, Coman e Alcantara spengono il sogno bianconero“. repubblica.it.
  41. ↑ Stefano Cantalupi (16 декември 2015). „Coppa Italia, Juve ai quarti: 4-0 al Torino nel derby“. gazzetta.it.
  42. ↑ Nicola Berardino (20 јануари 2016). „Coppa Italia, Lazio-Juventus 0-1: decide Lichtsteiner, ora l'Inter in semifinale“. gazzetta.it.
  43. ↑ Francesco Carci (27 јануари 2016). „Juventus-Inter 3-0: si risveglia Morata, i bianconeri ipotecano la finale“. repubblica.it.
  44. ↑ Jacopo Manfredi (3 март 2016). „Coppa Italia, Inter a un soffio dall'impresa: Juventus in finale solo ai rigori“. repubblica.it.
  45. ↑ Alessandro Dinoia (2 март 2016). „Juventus: tra Coppa Italia e Serie A un record tira l'altro nel segno della famiglia Agnelli“. eurosport.com.
  46. ↑ Matteo De Santis (21 мај 2016). „La Juve si prende anche la Coppa Italia, Milan battuto 1-0 ai supplementari“. lastampa.it.
  47. ↑ „I numeri di un'ennesima impresa“. juventus.com. 22 мај 2016.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 48,4 Се приклучиле на тренинг со првиот тим од Примавера тимот.
  49. ↑ Најдобар асистент во Серија А 2015-2016 со 12 асистенции, заедно со Миралем Пјаниќ од Рома.
Јувентус – сезони
Спортклуб Јувентус
ФК Јувентус

1899 · 1900 · 1901 · 1902 · 1902-03 · 1903-04 · 1904-05 · 1905-06 · 1906-07 · 1907-08 · 1908-09 · 1909-10 · 1910-11 · 1911-12 · 1912-13 · 1913-14 · 1914-15 · 1915-16 · 1916-17 · 1917-18 · 1918-19 · 1919-20 · 1920-21 · 1921-22 · 1922-23 · 1923-24 · 1924-25 · 1925-26 · 1926-27 · 1927-28 · 1928-29 · 1929-30 · 1930-31 · 1931-32 · 1932-33 · 1933-34 · 1934-35 · 1935-36

Јувентус
Јувентус Чиситалија

1942-43 · 1944 · 1944-45

ФК Јувентус

1945-46 · 1946-47 · 1947-48 · 1948-49 · 1949-50 · 1950-51 · 1951-52 · 1952-53 · 1953-54 · 1954-55 · 1955-56 · 1956-57 · 1957-58 · 1958-59 · 1959-60 · 1960-61 · 1961-62 · 1962-63 · 1963-64 · 1964-65 · 1965-66 · 1966-67 · 1967-68 · 1968-69 · 1969-70 · 1970-71 · 1971-72 · 1972-73 · 1973-74 · 1974-75 · 1975-76 · 1976-77 · 1977-78 · 1978-79 · 1979-80 · 1980-81 · 1981-82 · 1982-83 · 1983-84 · 1984-85 · 1985-86 · 1986-87 · 1987-88 · 1988-89 · 1989-90 · 1990-91 · 1991-92 · 1992-93 · 1993-94 · 1994-95 · 1995-96 · 1996-97 · 1997-98 · 1998-99 · 1999-2000 · 2000-01 · 2001-02 · 2002-03 · 2003-04 · 2004-05 · 2005-06 · 2006-07 · 2007-08 · 2008-09 · 2009-10 · 2010-11 · 2011-12 · 2012-13 · 2013-14 · 2014-15 · 2015-16 · 2016-17 · 2017-18 · 2018-19 · 2019-20 · 2020-21 · 2021-22 · 2022-23 · 2023-24

1980-ти
1990-ти
2000-ти
2010-ти
2020-ти
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=ФК_Јувентус_сезона_2015-2016&oldid=5104758“