Тур де Франс 2017

Од Википедија — слободната енциклопедија
Тур де Франс 2017
Детали за трката
Издание104. Тур де Франс
НатпреварувањеСветска турнеја на UCI 2017 2.UWT
Етапи21
Датуми1 – 23 јули
Растојание3.540 км
ДржавиFRA Франција
GER Германија
BEL Белгија
LUX Луксембург
ПоаѓалиштеДиселдорф
ОдредиштеПариз
Екипи22
Возачи на почеток198
Возачи на крај167
Просечна брзина40,996 км/ч
Добитници на наградите
ПобедникGBR Крис Фрум (Тим Скај)
ВторопласиранCOL Ригоберто Уран (ЕФ Едукејшн-ИзиПост)
ТретопласиранFRA Ромен Барде (АГ2Р Ла Мондијал)
БодовенAUS Мајкл Метјус (Тим ДСМ)
ПланинскиFRA Варан Баргиј (Тим ДСМ)
МладинскиGBR Сајмон Јејтс (Орика-Скот)
БорбеностFRA Варан Баргиј (Тим ДСМ)
ЕкипенGBR Тим Скај
◀20162018▶
Документација

Тур де Франс 2017 (познато и како: Трка околу Франција 2017) — 104. издание на велосипедската голема трка Тур де Франс, која се одржала помеѓу 1 и 23 јули како дваесетипетти настан во сезоната на Светската турнеја.[1][2]

Започнала со поединечен хронометар во Диселдорф на 1 јули, а завршила на Шанзелизе во Париз на 23 јули 2017 година. Вкупно 198 возачи од 22 екипи ќе настапат на трката. Вкупно 198 возачи од 22 екипи настапиле на трката, која била освоена од Крис Фрум од Тим Скај, негова четврта победа. Ригоберто Уран (Канондејл-Драпак) и Ромен Барде (Аг2р-Ла Мондијал) завршиле втор и трет, соодветно.

Герајнт Томас (Тим Скај) ја освоил воведната етапа и станал првиот возач на Тур кој ја облекол водечката жолта маичка. Фрум, кој бил најдобар на воведниот етапа од фаворитите пред трката, го презел водството на завршницата на петтата етапа. Го држел водството додека не било преземено од Фабио Ару (Астана) на крајот на дванаесеттата етапа, каде Фрум изгубил време на стрмната завршница. Фрум ја презел жолтата маичка повторно на четиринаесеттата етапа и ја чувал до крајот на трката.

Бодовниот пласман бил освоен од Мајкл Метјус од Тим Санвеб, со колегата Варан Баргиј, победник на две планински етапи, освојувајќи го планинскиот пласман, како и наградата за најборбен возач. Возачот на Орика-Скот, Сајмон Јејтс, на седмото место во генералниот пласман, го освоил пласманот за млад возач. Екипниот пласман бил освоен од Тим Скај.

Екипи[уреди | уреди извор]

Главна статија: Список на екипи и велосипедисти на Тур де Франс 2017
Плоштадот Бург во Диселдорф како место за претставување на екипите на 29 јуни.

Изданието во 2017 година на Тур де Франс се состоело од 22 екипи.[3] Бидејќи Тур де Франс е настан од Светската турнеја, сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да учествуваат на трката.[4] Четири професионални континентални екипи биле дополнително поканети, чии покани биле објавени на 26 јануари 2017 година и со тоа главната група била составена од 22 екипи.[5] Од овие екипи, Ванти-Груп Гобер, првпат ќе настапи на трката.[6] Фортунео-Оскаро биле првично поканети на трката како Фортунео - Витал Консепт,[7] пред промената на спонзорот пред воведниот ден на трката.[8] Претставувањето на екипите – претставување на членовите од секоја екипа пред медиумите и локалните власти – се случило пред 15.000 публика на плоштадот Бург во Диселдорф, на два дена пред воведната етапа во градот, на 29 јуни.[9]

Секоја екипа можела да настапи со по девет возачи, што предизвикало на почетокот да има вкупно 198 возачи.[10] OОд нив, 49 возеле на Тур де Франс по првпат.[11] Возачите биле од 32 различни земји; Франција, Шпанија, Холандија, Италија, Белгија и Германија имале 13 или повеќе на трката.[10] Просечната возраст на возачите на трката била 29,39 години,[12] тргнувајќи од 22-годишниот Ели Жесбер (Фортунео-Оскаро) до 40-годишниот Ајмар Зубелдија (Трек-Сегафредо).[13][14] Тим Дименжн Дата го имале најмалиот просек, додека Канондејл-Драпак најголемиот.[15]

Екипи од Светската турнеја на UCI (18)Професионални континентални екипи (4)

Фаворити пред трката[уреди | уреди извор]

Трикратниот победник Крис Фрум од екипата Тим Скај (фотографиран на Тур 2016) бил водечки фаворит пред трката за генералниот пласман.

Пред почетокот на Тур де Франс 2017, Крис Фрум (Тим Скај) бил сметан од многумина за главен фаворит пред трката за генералниот пласман.[16][17][18][19][20] Негови најголеми соперници се претпоставувало да бидат Ричи Порт (Ванти-Груп Гобер), Наиро Кинтана (Мовистар Тим), Алберто Контадор (Трек-Сегафредо), Ромен Барде (Аг2р-Ла Мондијал) и Фабио Ару (Астана).[18][19][20][21][22][23][24] Други возачи сметани за кандидати за генералниот пласман биле Алехандро Валверде (Мовистар Тим), Јакоб Фуглсанг (Астана), Тибо Пино (ФДЖ), Естебан Чавес (Орика-Скот), Герајнт Томас (Тим Скај), Даниел Мартин (Квик-Степ Флорс), Сајмон Јејтс (Орика-Скот) и Луис Мејнчес (ОАЕ Тим Емирати).[19][19][22][23][24]

Фрум, кој ги освоил изданијата во 2013, 2015 и 2016 година на Тур, не освоил ниедна трка во сезоната 2017 пред почетокот на Тур. Негов најдобар резултат било четвртото место на Критериум ди Дофине, трка сметана како подготовка за Тур и трка која ја освоил пред останатите три победи на Тур. И покрај ова, било сметано дека ја имал една од најсилните екипи на трката која ќе вози со целосна поддршка за него.[18][20] 32-годишниот Порт, кој завршил петти на Тур 2016, го освоил генералниот пласман на две етапни трки во 2017 година, Тур Даун Андер и Тур де Романди и завршил втор на Дофине.[20] Кинтана, трет на Тур 2016, завршил втор на Џиро д’Италија, освојувајќи ги Тирено-Адријатико и Волта а ла Комунитат Валенсијана претходно во сезоната.[23] Двократниот победник (2007 и 2009), 34-годишниот Контадор завршил втор на четири етапни трки во 2017 година пред Тур, Париз-Ница, Вуелта а Андалусија, Волта а Каталуња и Трка околу Баскија.[23] Барде завршил шести во генералниот пласман на Дофине, а негов најдобар пласман во сезоната било шестото место на класичната трка Лиеж-Бастоњ-Лиеж.[20] Ару го започнал Тур со поделено водство со победникот од Дофине, Фуглсанг. Ару го освоил националното друмско првенство една недела претходно и завршил петти на Дофине.[23]

Спринтерите сметани за фаворити за бодовниот пласман и победи на рамните или ридестите етапи со масовни завршници биле Петер Саган (Бора-Хансгрое), Марсел Кител (Квик-Степ Флорс), Марк Кевендиш (Тим Дименжн Дата), Андре Грајпел (Лото-Судал), Александер Кристоф (Катјуша-Алпесин). Други спринтери сметани за фаворити биле Мајкл Метјус (Тим Санвеб), Арно Демар (ФДЖ), Дилан Груневеген (Лото-Судал), Џон Дегенколб (Трек-Сегафредо), Сони Колбрели (ОАЕ Абу Даби) и Насер Бухани (Кофидис).[21][25][26][27][28][29] Двократниот моментален светски првак Саган ги освоил петте претходни бодовни пласмани на Тур, една помалку од израмнувачкиот рекорд на шест на Ерик Цабел од 1996 до 2001 година.[21][30] Неговата форма во сезоната 2017 пред Тур ја вклучувала побдата на еднодневната трка Курне-Брисел-Курне и бодовните пласмани на Тирено-Адријатико, Тур де Свис и Трката околу Калифорнија.[31] Кител освоил осум победи во 2017 година, како и генералниот и бодовниот пласман на Трката Дубаи на почетокот на сезоната.[32] Сезоната на Кевендиш пред Тур била попречена од болест, пропуштајќи три месеци;[21] негов единствен успех била етапната победа и бодовниот пласман на Трката Абу Даби.[33] Грајпел освоил четири победи во 2017 година пред Тур, вклучувајќи една на Џиро.[28] Кристоф освоил шест победи во 2017 и бодовните пласмани на Трката околу Оман, Етоал де Бесеж и Три дена Де Пане.[34]

Рута и етапи[уреди | уреди извор]

Германскиот град Диселдорф бил домаќин на „големото тргнување“ (Grand Départ) на трката

Почетокот на Тур де Франс 2017 (познато како „големо тргнување“) било првично предвидено да биде во Лондон; тоа би било третпат Тур да го посети Лондон, по 2007 и 2014 година. Во септември 2015 година, една недела пред да биде објавено, градот се повлекол од кандидатурата.[35] Подоцна, било откриено дека ова било одлука на градоначалникот на Лондон, Борис Џонсон, заснована на трошоците: организирањето на „големото тргнување“ би чинело 35 милиони фунти.[36]

Во декември 2015 година, организаторот на трката објавил дека домаќин на почетокот ќе биде Диселдорф, Германија; ова ќе биде четврти пат Тур да започне во Германија и првпат од 1987 година. Кандидатурата за домаќин на Тур била тесно усвоено од градскиот совет. Враќањето во Германија следело по оживувањето на германскиот велосипедизам, при што возачите бележеле успеси, како Тони Мартин, Марсел Кител, Андре Грајпел и Џон Дегенколб.[37] На 14 јануари 2016 година биле објавени деталите за воведните две етапи. Првата етапа ќе била поединечен хронометар во должина од 13 километри. Втората етапа, исто така, започнувала во Диселдорф,[38] при што ќе се искачат на Графенберг по само 6 километри, повторно ќе се упатат кон градот и ќе продолжат кон Лиеж, Белгија.

ЕтапаДатумТекtypeРастојание (км)ПобедникCевкупен лидер
1 1 јулGER Диселдорф – GER Диселдорф
индивидуален хронометар
индивидуален хронометар
14GBR Герајнт Томас GBR Герајнт Томас
2 2 јулGER Диселдорф – BEL Лиеж
рамна етапа
рамна етапа
203,5GER Марсел Кител GBR Герајнт Томас
3 3 јулBEL Вервје – Лонгви
ридеста етапа
ридеста етапа
212,5SVK Петер Саган GBR Герајнт Томас
4 4 јулLUX Мондорф ле Бен – Вител
рамна етапа
рамна етапа
207,5FRA Арно Демар GBR Герајнт Томас
5 5 јулВител – Ла Планш де Бел Фиј
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
160,5ITA Фабио Ару GBR Крис Фрум
6 6 јулВезул – Троа
рамна етапа
рамна етапа
216GER Марсел Кител GBR Крис Фрум
7 7 јулТроа – Ниј Сен Жорж
рамна етапа
рамна етапа
213,5GER Марсел Кител GBR Крис Фрум
8 8 јулДол – Стасион де Рус
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
187,5FRA Лилијан Калмежан GBR Крис Фрум
9 9 јулНантија – Шамбери
планинска етапа
планинска етапа
181,5COL Ригоберто Уран GBR Крис Фрум
10 11 јулПериге – Бержерак
рамна етапа
рамна етапа
178GER Марсел Кител GBR Крис Фрум
11 12 јулЕме – По
рамна етапа
рамна етапа
203,5GER Марсел Кител GBR Крис Фрум
12 13 јулПо – Пејрагид
планинска етапа
планинска етапа
214,5FRA Ромен Барде ITA Фабио Ару
13 14 јулСен Жирон – Фоа
планинска етапа
планинска етапа
101FRA Варан Баргиј ITA Фабио Ару
14 15 јулБлањак – Родез
ридеста етапа
ридеста етапа
181,5AUS Мајкл Метјус GBR Крис Фрум
15 16 јулЛесак Северак л’Еглис – Ле Пиј ан Веле
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
189,5NED Бауке Молема GBR Крис Фрум
16 18 јулЛе Пиј ан Веле – Роман на Изер
ридеста етапа
ридеста етапа
165AUS Мајкл Метјус GBR Крис Фрум
17 19 јулЛа Мир – Сер Шевалје
планинска етапа
планинска етапа
183SLO Примож Роглич GBR Крис Фрум
18 20 јулБријансон – Кол д’Изоар
планинска етапа
планинска етапа
179,5FRA Варан Баргиј GBR Крис Фрум
19 21 јулАмбрин – Салон де Прованс
ридеста етапа
ридеста етапа
222,5NOR Едвалд Боасон Хаген GBR Крис Фрум
20 22 јулМарсеј – Марсеј
индивидуален хронометар
индивидуален хронометар
22,5POL Маќеј Боднар GBR Крис Фрум
21 23 јулМонжерон – Елисејски полиња
рамна етапа
рамна етапа
103NED Дилан Груневеген GBR Крис Фрум

Преглед на трката[уреди | уреди извор]

Главни статии: Тур де Франс 2017 - етапа 1 до етапа 11 и Тур де Франс 2017 - етапа 12 до етапа 21

Пласмани[уреди | уреди извор]

Постоеле четири главни поединечни пласмани на Тур де Франс 2017, како и екипниот пласман. Најважен бил генералниот пласман, кој бил пресметуван со додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа. Велосипедистот со најмало вкупно време е предводник на трката, на кој му се доделува жолтата маичка; победникот на овој пласман се смета за победник на Тур. На сите етапни завршници, исклучувајќи ги двете хронометарски етапи, првите тројца возачи добивале бонуси од 10, 6 и 4 секунди, соодветно. Ако се случи пад во последните три километри од етапа; ова не ги вклучувало хронометрите и завршниците на нагорнина, вклучените возачи добивале исто време како групата со која биле кога се случил падот.

Бодови за бодовниот пласман за најдобрите 15 места по вид[39]
Вид 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15
рамна етапа 50 30 20 18 16 14 12 10 8 7 6 5 4 3 2
среднопланинска етапа 30 25 22 19 17 15 13 11 9
планинска етапа 20 17 15 13 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
поединечен хронометар
среден спринт

Предводникот на бодовниот пласман ја добивал зелената маичка.[40] Возачите добивале бодови за завршување помеѓу најдобрите на етапата или на средните спринтови во текот на етапите. Бодовниот систем бил исто така променет. Етапна победа вредела 50 бода наместо 45, второто место носело 30 наместо 35, а третото 20 наместо 30. Правилото за спринтерски бодови тежнеело да ја направи етапната победа повредна. Бодовите достапни на секоја етапна завршница биле одредувани од видот на етапата.[39]

Немало промени во планинскиот пласман, каде бодовите биле доделувани на возачите кои први се искачиле на врвот на најтешките искачувања. Искачувањата биле категоризирани како екстра категорија (hors catégorie), прва, втора, трета или четврта категорија, со повеќе бодови достапни на повисоко категоризираните искачувања.[39] Удвоени бодови биле доделувани на завршниците на нагорнини на етапите 9, 12, 17 и 19.[39] Предводникот на пласманот ја носел точкастата маичка.[40]

Пласманот за млад возач, означен со бела маичка, бил пресметуван на истиот начин како генералниот пласман, но пласманот бил ограничен на возачи кои биле родени на или по 1 јануари 1992 година.[41] Екипниот пласман бил пресметувани користејќи ги завршните времиња на тројцата најдобри возачи од екипа по секоја етапа (не на екипниот хронометар); водечката екипа биал екипата со најмало вкупно време. Бројот на етапни победи и пласмани по екипа го одредувале исходот во случај на изедначување. Возачите во екипата која водела во овој пласман биле означувани со жолти броеви на грбот на нивните маички и жолти кациги. Дополнително, постоела награда за борбеност, доделувана по секоја етапа, сметано од страна на жири, дека направил „најголем напор и покажал најдобри квалитети за спортски дух“. Немало награди за борбеност на хронометрите и на завршната етапа. Победникот носел црвен број на следната етапа.

Водство во пласманите по етапа
Етапа Победник Генерален пласман
 Бодовен пласман
 Планински пласман
 Пласман за млад возач
 Екипен пласман
 Награда за борбеност
1 Герајнт Томас Герајнт Томас Герајнт Томас[б 1] недоделена Штефан Кинг[б 1] Тим Скај недоделена
2 Марсел Кител Марсел Кител Тејлор Фини Јоан Офредо
3 Петер Саган Нејтан Браун Пјер Латур Лилијан Калмежан
4 Арно Демар Арно Демар Гијом ван Кејрсбулк
5 Фабио Ару Крис Фрум Фабио Ару Сајмон Јејтс Филип Жилбер
6 Марсел Кител Вегард Стаке Ленген
7 Марсел Кител Марсел Кител Дилан ван Барле
8 Лилијан Калмежан Лилијан Калмежан Лилијан Калмежан
9 Ригоберто Уран Варан Баргиј Варан Баргиј
10 Марсел Кител Ели Жесбер
11 Марсел Кител Маќеј Боднар
12 Ромен Барде Фабио Ару Стив Камингс
13 Варан Баргиј Алберто Контадор
14 Мајкл Метјус Крис Фрум Томас де Гент
15 Бауке Молема Бауке Молема
16 Мајкл Метјус Силвен Шаванел
17 Примож Роглич Мајкл Метјус Алберто Контадор
18 Варан Баргиј Дарвин Атапума
19 Едвалд Боасон Хаген Јенс Кекелејре
20 Маќеј Боднар недоделена
21 Дилан Груневеген
На крај Крис Фрум Мајкл Метјус Варан Баргиј Сајмон Јејтс Тим Скај Варан Баргиј

Белешки[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 На втората етапа, Васил Кириенка, кој бил трет во бодовниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи Герајнт Томас (на првото место) ја носел жолтата маичка како предводник на генералниот пласман. Штефан Кинг, кој бил втор во бодовниот пласмна, ја носел белата маичка како предводник во пласманот за млад возач.[42]

Поредок[уреди | уреди извор]

Легенда
     Го означува предводникот во генералниот пласман[40]      Го означува предводникот во бодовниот пласман[40]
     Го означува предводникот во планинскиот пласман[40]      Го означува предводникот во пласманот за млад возач[40]
     Го означува предводникот во екипниот пласман[40] A white jersey with a red number bib. Го означува предводникот на наградата за најборбен возач[40]

Генерален пласман[уреди | уреди извор]

Генерален пласман
ВозачЕкипаВреме
1. GBR Крис Фрум жолта маичка за предводникот во генералниот пласманТим Скај86ч 20' 55
2. COL Ригоберто Уран ЕФ Едукејшн-ИзиПост+ 54
3. FRA Ромен Барде АГ2Р Ла Мондијал+ 2' 20
4. ESP Микел Ланда Тим Скај+ 2' 21
5. ITA Фабио Ару Астана+ 3' 05
6. IRL Даниел Мартин Квик-Степ Флорс+ 4' 42
7. GBR Сајмон Јејтс бела маичка за предводникот во пласманот за млад возачОрика-Скот+ 6' 14
8. RSA Луис Мејнчес ОАЕ Емирати+ 8' 20
9. ESP Алберто Контадор Трек-Сегафредо+ 8' 49
10. FRA Варан Баргиј точкаста маичка за предводникот во планинскиот пласманцрвен број за борбен возачТим ДСМ+ 9' 25
Извор: ProCyclingStats


Бодовен пласман[уреди | уреди извор]

Завршен бодовен пласман[43]
Место Возач Екипа Бодови
1  Мајкл Метјус (АВС) Тим Санвеб 370
2  Андре Грајпел (ГЕР) Лото-Судал 234
3  Едвалд Боасон Хаген (НОР) Тим Дименжн Дата 220
4  Александер Кристоф (НОР) Катјуша-Алпесин 174
5  Сони Колбрели (ИТА) Бахреин-Мерида 168
6  Томас де Гент (БЕЛ) Лото-Судал 149
7  Дилан Груневеген (ХОЛ) Лото НЛ-Џамбо 144
8  Крис Фрум (ВБР) Тим Скај 133
9  Ригоберто Уран (КОЛ) Канондејл-Драпак 106
10  Даниел Мартин (ИРС) Квик-Степ Флорс 106

Планински пласман[уреди | уреди извор]

Завршен планински пласман[43]
Место Возач Екипа Бодови
1  Варан Баргиј (ФРА) Тим Санвеб 169
2  Примож Роглич (СЛО) Лото НЛ-Џамбо 80
3  Томас де Гент (БЕЛ) Лото-Судал 64
4  Дарвин Атапума (КОЛ) ОАЕ Абу Даби 55
5  Крис Фрум (ВБР) Тим Скај 51
6  Ромен Барде (ФРА) Аг2р-Ла Мондијал 47
7  Микел Ланда (ШПА) Тим Скај 45
8  Бауке Молема (ХОЛ) Трек-Сегафредо 37
9  Алберто Контадор (ШПА) Трек-Сегафредо 36
10  Серж Пауелс (БЕЛ) Тим Дименжн Дата 32

Пласман за млад возач[уреди | уреди извор]

Завршен пласман за млад возач[43]
Место Возач Екипа Време
1  Сајмон Јејтс (ВБР) Орика-Скот 86ч 27' 09"
2  Луис Мејнчес (ЈАР) ОАЕ Абу Даби + 2' 06"
3  Емануел Бухман (ГЕР) Бора-Хансгрое + 27' 07"
4  Тиш Бенот (БЕЛ) Лото-Судал + 35' 50"
5  Гијом Мартен (ФРА) Ванти-Груп Гобер + 47' 38"
6  Пјер Латур (ФРА) Аг2р-Ла Мондијал + 1ч 12' 31"
7  Лилијан Калмежан (ФРА) Директ Енержи + 1ч 29' 02"
8  Михаел Валгрен (ДАН) Астана + 2ч 19' 22"
9  Алексеј Луценко (КАЗ) Астана + 2ч 32' 56"
10  Дилан ван Барле (ХОЛ) Канондејл-Драпак + 2ч 40' 57"

Екипен пласман[уреди | уреди извор]

Завршен екипен пласман[43]
Место Екипа Време
1 Тим Скај 259ч 21' 06"
2 Аг2р-Ла Мондијал + 7' 14"
3 Трек-Сегафредо + 1ч 44' 46"
4 Ванти-Груп Гобер + 1ч 49' 49"
5 Орика-Скот + 1ч 52' 21"
6 Мовистар Тим + 1ч 55' 52"
7 Канондејл-Драпак + 2ч 15' 25"
8 Фортунео-Оскаро + 2ч 18' 18"
9 Лото-Судал + 2ч 28' 18"
10 Астана + 2ч 28' 39"

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „UCI expands WorldTour to 37 events“. Cycling News. Посетено на 2 октомври 2016.
  2. ↑ „The UCI reveals expanded UCI WorldTour calendar for 2017“. UCI. Посетено на 2 октомври 2016.
  3. ↑ „Teams – The riders, videos, photos – Tour de France 2017“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Архивирано од изворникот на 2017-07-04. Посетено на 5 јули 2017.
  4. ↑ „UCI Cycling Regulations: Part 2: Road Races page 110 article 2.15.127“ (PDF). uci.ch. Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот (PDF) на 2 јули 2015. Посетено на 20 август 2015.
  5. ↑ Roadbook 2017, стр. 5.
  6. ↑ Вин, Најџел (26 јануари 2017). „Tour de France 2017 wildcard teams announced“. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Посетено на 17 јуни 2017.
  7. ↑ „Fortuneo-Vital Concept loses sponsorship“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 1 јуни 2017. Посетено на 1 јули 2017.
  8. ↑ „Team Fortuneo-Oscaro reveal new name and kit ahead of 2017 Tour de France“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 1 јули 2017. Посетено на 1 јули 2017.
  9. ↑ Фриш, Михаел (29 јуни 2017). „198 racing cyclists introduced at the team presentation in Düsseldorf“. Landeshauptstadt Düsseldorf. Посетено на 5 јули 2017.
  10. ↑ 10,0 10,1 „Start list – Tour de France 2017“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Архивирано од изворникот на 2017-07-03. Посетено на 5 јули 2017.
  11. ↑ „Tour de France 2017 – Debutants“. ProCyclingStats. Посетено на 5 јули 2017.
  12. ↑ „Tour de France 2017 – Peloton averages“. ProCyclingStats. Посетено на 5 јули 2017.
  13. ↑ „Tour de France 2017 – Youngest competitors“. ProCyclingStats. Посетено на 5 јули 2017.
  14. ↑ „Tour de France 2017 – Oldest competitors“. ProCyclingStats. Посетено на 5 јули 2017.
  15. ↑ „Tour de France 2017 – Average team age“. ProCyclingStats. Посетено на 5 јули 2017.
  16. ↑ Кене, Жан Франсоа (22 јуни 2017). „Tour de France 2017 power rankings: #1 – Chris Froome“. VeloNews. Competitor Group, Inc. Посетено на 7 јули 2017.
  17. ↑ „Chris Froome favourite as unpredictable Tour de France begins in Dusseldorf“. Eurosport. Discovery Communications. Press Association. 1 јули 2017. Посетено на 7 јули 2017.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 „Tour de France 2017 Preview: Who to back and why?“. The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. 29 јуни 2017. Посетено на 7 јули 2017.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 Фотерингем, Вилијам (24 јуни 2017). „Chris Froome's Tour de France rivals? Porte, Quintana, Contador and Bardet“. theguardian.com. Guardian Media Group. Посетено на 7 јули 2017.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 „Tour de France 2017: the contenders“. SBS. Reuters. 29 јуни 2017. Посетено на 7 јули 2017.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 Чарлс, Енди (29 јуни 2017). „Tour de France contenders and sprinters profiled in 10 to watch for 2017 race“. Sky Sports. Sky plc. Посетено на 7 јули 2017.
  22. ↑ 22,0 22,1 Линдзи, Џо (29 јуни 2017). „Race Predictions for the 2017 Tour de France“. Bicycling. Rodale, Inc. Посетено на 7 јули 2017.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 Хенрис, Колин (27 јуни 2017). „Tour de France 2017 preview: yellow jersey contenders – form guide“. Road Cycling UK. Mpora. Посетено на 7 јули 2017.
  24. ↑ 24,0 24,1 Старни, Роб (27 јуни 2017). „2017 Tour de France preview: the contenders“. Canadian Cycling Magazine. Gripped Publishing Inc. Посетено на 7 јули 2017.
  25. ↑ Падикомб, Стивен (27 јуни 2017). „Seven things to look out for at the 2017 Tour de France“. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Посетено на 8 јули 2017.
  26. ↑ Браун, Грегор (19 јуни 2017). „Sagan tops sprinters heading to Tour de France“. VeloNews. Competitor Group, Inc. Посетено на 8 јули 2017.
  27. ↑ Лоу, Феликс (1 јули 2017). „Blazin' Saddles: 2017 Tour de France green jersey guide“. Eurosport. Discovery Communications. Посетено на 8 јули 2017.
  28. ↑ 28,0 28,1 Хенрис, Колин (29 јуни 2017). „Tour de France 2017 preview: can anybody stop Peter Sagan winning the green jersey?“. Road Cycling UK. Mpora. Посетено на 8 јули 2017.
  29. ↑ Старни, Роб (24 June 2017). „2017 Tour de France preview: the sprinters“. Canadian Cycling Magazine. Gripped Publishing Inc. Посетено на 8 јули 2017.
  30. ↑ Augendre 2016, стр. 120.
  31. ↑ „Peter Sagan – 2017“. ProCyclingStats. Посетено на 8 јули 2017.
  32. ↑ „Marcel Kittel – 2017“. ProCyclingStats. Посетено на 8 јули 2017.
  33. ↑ „Mark Cavendish – 2017“. ProCyclingStats. Посетено на 8 јули 2017.
  34. ↑ „Alexander Kristoff – 2017“. ProCyclingStats. Посетено на 8 јули 2017.
  35. ↑ „London says no to hosting 2017 Grand Depart“. VeloNews. Competitor Group, Inc. 28 септември 2015. Архивирано од изворникот на 2016-01-03. Посетено на 14 јануари 2016.
  36. ↑ Кларк, Стјуарт (29 септември 2015). „Boris Johnson reveals he pulled the plug on London's Tour de France bid“. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Посетено на 14 јануари 2016.
  37. ↑ Худ, Ендру (22 декември 2015). „2017 Tour to begin with Dusseldorf time trial“. VeloNews. Competitor Group, Inc. Архивирано од изворникот на 2016-01-17. Посетено на 14 јануари 2016.
  38. ↑ „2017 Tour to begin with Dusseldorf time trial“. VeloNews. Competitor Group, Inc. 14 јануари 2016. Архивирано од изворникот на 2016-01-17. Посетено на 14 јануари 2016.
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 Race regulations 2016, стр. 29.
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 40,4 40,5 40,6 40,7 Race regulations 2016, стр. 23.
  41. ↑ Race regulations 2016, стр. 30.
  42. ↑ „Classifications stage 1 – Düsseldorf > Düsseldorf – Tour de France 2017“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Посетено на 8 јуни 2017.
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 43,3 Грешка во наводот: Погрешна ознака <ref>; нема зададено текст за наводите по име letour-classifications.

Извори[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

По година
Пласмани
(„маички“)
Моментални
Генерален
(maillot jaune)
Бодовен
(maillot vert)
Екипен пласман
(classement d'équipes)
Поранешни
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Тур_де_Франс_2017&oldid=4855308“