Братмир
| Братмир | |
|---|---|
  Братмир | |
|
Местоположба во областа  Братмир | |
| Координати: 40°22.49′N 21°13.16′E / 40.37483°N 21.21933°E | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Костур |
| Општина | Горуша |
| Општ. единица | Горуша |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Братмир[1] или Предмир,[2] Предмери,[3] Братомир, Братимир (грчки: Μπρατμιρίου[4]) — поранешно село во Населичко, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Горуша на Кожанскиот округ во Западна Македонија, Грција. Било населено исклучиво со Македонци.
Географија
[уреди | уреди извор]Урнатините од селото се наоѓаат во областа Костенарија, југозападно од Рупишта. Лежат меѓу селата Нестиме на запад, Чрчишта на исток и Бухин на југозапад.[4]
Историја
[уреди | уреди извор]На крајот од XIX век Братмир било маломакедонско село во Населичката каза. Селото било чифлик на Џелал-бег.[4] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Братмиръ имал 60 жители Македонци.[5][1]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Братомир е чисто македонско село во Населичката каза на Серфичкиот санџак со 12 куќи.[6]
На почетокот на XX век целото население на Братмир било под врховенството на Цариградската патријаршија. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Братмир имало 96 Македонци, сите под патријаршијата.[5][7]
Во егзархиската статистика за 1908/09 г. Атанас Шопов го води Братомир во списокот на македонските патријаршистички, полупогрчени села во Населичката каза.[5][8]
Според Георги Константинов Бистрицки Прѣдмиръ пред Балканските војни се состоел од 6 македонски куќи.[5][9] Според Боривое Милоевиќ („Јужна Македонија“) Предмири се растурило уште во 1902 г. поради турски зулуми.[10]
За време на Балканските војни селото е окупирано од грчка војска и во 1913 г. согласно Букурешкиот договор влегло во состав на Грција.
Селото е запустено и од него денес останала само парохиската црква „Св. Никола“. Жителите на Братмир се преселиле во Чрчишта, Нестиме и Рупишта.[4] Жителите од околните места кои потекнуваат од Братмир и денес ја одржуваат црквата и во неа ја чествуваат селската слава.[4]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 272. ISBN 954430424X.
- ↑ Бистрицки (1919). Българско Костурско (PDF). Ксанти: Издава Костурското Благотворително Братство „Надежда“ в гр. Ксанти. Печатница и книжарница „Родопи“. стр. 5.
- ↑ Марков, Георги Христов (2002). Хрупищко (PDF). Хасково: Държавен архив - Хасково, Интерфейс. стр. 9, 10, 22. ISBN 954-90993-1-8.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 „Ιεροί Ναοί του Αγίου Νικολάου στο Βόιο“. Το Βόιον. Архивирано од изворникот на 3 јануари 2015. Посетено на 31 декември 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 77.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 226–227.
- ↑ Георгиев, Величко, Стайко Трифонов (уред.) (1996). История на българите в документи 1878 - 1944. I, част втора: Българите в Македония, Тракия и Добруджа. София: Издателство „Просвета“. стр. 247. ISBN 954-01-0558-7.
- ↑ Бистрицки (1919). Българско Костурско (PDF). Ксанти: Издава Костурското Благотворително Братство „Надежда“ в гр. Ксанти. Печатница и книжарница „Родопи“. стр. 9.
- ↑ Милојевић, Боривоје Ж (1921). Јужна Македонија (PDF). Насеља српских земаља. стр. 101.
| ||||||||||||||||||||||||||