Викар

Стар Рим

Политика на и управување во Стариот Рим

Римско Кралство 753 п.н.е. – 510 п.н.е. Римска Република 510 п.н.е. – 27 п.н.е. Римско Царство 27 п.н.е. – 476 Принципат Западно царство Доминат Источно царство

Редовни магистрати

Конзул Претор Квестор Промагистрат Едил Трибун Цензор Управник

Вонредни магистрати

Диктатор Магистер еквитум Конзуларен трибун Рекс Триумвири Децемвири

Титули и почести

Цар Легат Дукс Официус Префект Викариј Вигинтисексвири Ликтор Магистер милитум Император Принцепс сенатус Понтифекс максимус Август Цезар Тетрарх

Политика и право

Сенат Курсус хонорум Римски собранија Колегијалност Римско право Римско граѓанство Аукторитас Курсус хонорум

Викар (латински: vicarius — заменик, намесник), — назив за човек кој има право на префект (diecesis). Истото важи и во Римокатоличката црква, при што папата е наречен викар на Исус Христос.

Во православието немало ваква институција, но во 1698 г. рускиот цар Петар Велики му дозволил на киевскиот митрополит Варлаам, поради слабото здравје, да си избере заменик — викар. Во последно време основани се многу катедри на викарни архијереи, потврдени од Светиот Синод.