Голем Цалим
| Голем Цалим | |
|---|---|
  Голем Цалим | |
|
Местоположба во областа   Голем Цалим | |
| Координати: 41°26′N 23°24′E / 41.433°N 23.400°E | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Свети Врач |
| Површина | |
| • Вкупна | 7.848 км2 (3,030 ми2) |
| Надм. вис. | 659 м |
| Население (2015) | |
| • Вкупно | 10 |
| • Густина | 0,0.013/км2 (0,0.033/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2800 |
| Повик. бр. | 0746 |
Голем Цалим — село во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото Голем Цалим се наоѓа на 14 километри североисточно од Свети Врач. Селото се наоѓа на надморска висина од 659 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 7848 км2.
Историја
[уреди | уреди извор]Османлиско Царство
[уреди | уреди извор]Црквата „Свети Илија“ била изградена во 1865 година.[1]
В 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
Голем Цалим, село на С од Дебрене, 1⁄2 час пат. Планински реон; главен занает - одгледување добиток. Црква, во која се чите на грчки. Бројот на куќите е 45, само Бугари.[2][3]
Во текот на 19 век, селото било чисто македонско. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Тимар Цалип (Timar tsalipe) е село со 30 семејства и 110 Македонци[2][4]. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 210 жители, сите Македонци[2][5].
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, седум лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети[6].
Бугарија
[уреди | уреди извор]По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
Население[2][7]
[уреди | уреди извор]| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 163 | 203 | 170 | 83 | 36 | 32 | 33 | 26 | 14 |
 |
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Енциклопедия Пирински край. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1995. стр. 213. ISBN 954-90006-1-3.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 28.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 142-143.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 189.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 837
- ↑ 7,0 7,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Голем Цалим, общ. Сандански, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=(help) - ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.
| ||||||||||||||||||