В’лково

Од Википедија — слободната енциклопедија
В’лково
Вълково
В’лково is located in Бугарија
В’лково
В’лково
Местоположба во областа
В’лково во рамките на Пиринска Македонија
В’лково
Местоположба на В’лково во Општина Свети Врач и Благоевградската област
Координати: 41°35′N 23°13′E / 41.583° СГШ; 23.217° ИГД / 41.583; 23.217Координати: 41°35′N 23°13′E / 41.583° СГШ; 23.217° ИГД / 41.583; 23.217
ЗемјаБугарија
ОбластБлагоевградска област
ОпштинаСвети Врач
Површина
 • Вкупна3.844 км2 (1,484 ми2)
Надм. вис.&1000000000000008500000085 м
Население (2015)
 • Вкупно396
 • Густина0,10/км2 (0,27/ми2)
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Пошт. бр.2807
Повик. бр.074324

В’лковосело во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото В’лково се наоѓа на 8 километри западно од Свети Врач, во подножјето на Малешевска планина. Селото се наоѓа на надморска висина од 85 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 3.844 км2.

Историја[уреди | уреди извор]

Османлиско Царство[уреди | уреди извор]

Во текот на 19 век, селото било село населено со турско население. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Вексeн (Vëksen) е село со 16 семејства и 39 Турци[1]. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 190 Турци 40 Македонци[2][3].

Бугарија[уреди | уреди извор]

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија, а муслиманското население ги напуштило своите домови. Селото било населено во 1921 година од страна на бегалци и раселени лица од Егејска Македонија и од другите делови на земјата.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 144 – 145..
  2. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  3. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 187.