Душко Родев
| Душко Родев | |
|---|---|
| Роден(а) | 17 април 1932 Скопје, Македонија |
| Починал(а) | 30 јуни 2022 Скопје, Македонија |
| Националност | Македонец |
| Познат(а) по | раскази, романи, преводи, сценарија |
Душко Родев (17 април 1932, Скопје - 30 јуни 2022, Скопје)[1] — македонски раскажувач, романописец, драмски писател, преведувач, роден е на 17 април 1932 година во Скопје.
Животопис[уреди | уреди извор]
Душко Родев дипломирал на Филолошки факултет во Скопје, на група за романска книжевност. Работел како уредник во Македонската радио-телевизија и во весникот Нова Македонија. Работел и како новинар, дописник, слободен репортер и како уредник во издаваштво. Член на друштво на писатели на Македонија од 1965 година[2].
Со својата книжевна дејност Родев во периодот на социјализмот во родната Македонија бил занемаруван, премолчуван, па дури и забрануван, случак со неговата книга: „Разговори со Дојрански“ која беше објавена во Србија, а дури две години потоа се појави во Македонија, каде што примериците од Србија се криеа во магацини и беа недостапни за читателите.
Бил наградуван на анонимни конкурси за раскази. За романот „Човекот што ги сакаше калинките“ 2010 ја доби наградата Роман на годината на Утрински весник.
Дела[уреди | уреди извор]
- Беспатици, роман, 1963;
- Враќање кон црвената земја, роман, 1969;
- Еребици во каменестиот пејзаж, томан, 1974;
- Зелена боја по дождот, раскази, 1977;
- На снегот, со Олја, раскази, 1981;
- Разговори со Дојрански, роман,1983 – на српски, 1985 – на македонски јазик;
- Светлата иднина почнува утре, најдоцна задутре, роман, 1988;
- Здраво седма сило, драма, 1991;
- Првиот ешалон, драма, 1991;
- Сценаро на ТВ-филмот „Дивеч за отстрел“,1992;
- Косови, зиме, раскази, 1998;
- Цветот на дивата роза, роман, 2005; „
- Човекот што ги сакаше калинките, роман, 2010;
- Во очекување на Нобеловата награда, роман, 2014.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Почина писателот и сценарист Душко Родев“. Слободен печат. Посетено на 3 јули 2022.
- ↑ Македонски писатели, ДПМ, Скопје, 2004.