Опел Инсигнија

Од Википедија — слободната енциклопедија
(Пренасочено од Воксхал Инсигнија)
Опел Инсигнија
ПроизведувачОпел (Група ПСА)
лиценца на Џенерал моторс
Познат и како
Производство2008–денес
Претходник
Класа
КонструкторМарк Адамс
Малком Вард

Опел Инсигнија (германски: Opel Insignia) — среден/голем семеен автомобил дизајниран и произведен од германскиот производител на автомобили Опел. Производството на Инсигнија започнало во август 2008 година, како замена за Вектра и Сигнум[1]. Возилото се продава под марката Воксхал во Велика Британија, во Австралија како Холден Комодоре, а во Северна Америка и Кина како Буик Регал[2][3].

Во Чиле, возилото првично требало да се продава како Шевролет Вектра[4], но денес се продадава како Опел Инсигнија[5]. Инсигнија за првпат била претставена во Австралија во август 2012 година под Опел[6], но била отфрлена една година подоцна откако марката била повлечена од пазарот[7]. Повторно била лансирена во Австралија (и Нов Зеланд за првпат) под марката Холден во 2015 година.

Инсиње се произведува во фабриката на Опел во Риселсхајм, Германија.

Инсигнија Концепт 2003[уреди | уреди извор]

Инсигнија Концепт 2003
ПроизведувачОпел
Производство2003 (Концепт автомобил)
НаследникБуик Авенир
КласаГолем автомобил Луксузен автомобил (Сегмент F)
Вид каросерија5-врати хечбек
ПлатформаПлатформа GM/Fiat Premium
Мотор5.7 л LS1 V8 двигател
Пренос7-брзини (автоматско)
Меѓуоскино раст.2,915 mм (114.8 ин)
Должина4,803 mм (189.1 ин)
Ширина1,914 mм (75.4 ин)
Висина1,414 mм (55.7 ин)
Конструктор
  • Марк Адамс
  • Малком Вард

Опел Инсигнија Концепт е луксузен автомобил со целосна големина (Ф-сегмент во Европа) претставен од германскиот производител на автомобили „Опел“ на Саемот за автомобили во Франкфурт во 2003 година во Германија[8][9]. Автомобилот има V8 мотор од Corvette со 344 КС. Инсигнија Концепт има хидропневматски систем за суспензија, механизам како пантограф за задните лизгачки врати и технологија за осветлување LED.

Во почетокот на 2005 година, од Опел било објавено дека овој автомобил нема да биде произведуван, затоа што би бил премногу тежок и премногу скап. Сепак, овој автомобил дал инспирација за Буик Авенир од 2015 година.

  • Опел Инсигнија Концепт од 2003 година
    Опел Инсигнија Концепт од 2003 година
  • Страничен поглед со отворена врата
    Страничен поглед со отворена врата
  • Поглед од задната врата
    Поглед од задната врата

Производство[уреди | уреди извор]

Во декември 2006 година, What Car? објавил дека Опел треба да го искористи името Вектра за својот нов модел. Тогашниот претседател на „Џенерал моторс Европа“, Карл-Питер Форстер, ја открил веста на „Бизнис Кар“, објаснувајќи дека целиот нов автомобил ќе биде „радикално разминување“ од сегашниот модел и дека името „Вектра“ ќе се промени за да ја одрази оваа промена.

Во март 2007 година, What Car? објавиле дека автомобилот премиерно ќе биде претставен на британскиот меѓународен автомобилски саем во 2008 година. Претходно, се сметало дека премиерата ќе се случи на Саемот за автомобили во Женева во 2008 годинаref>„London launch for Vectra replacement?“. whatcar.com. 8 March 2007. Посетено на 11 June 2015.</ref>. Во октомври 2005 година, Auto Express направил компјутерски генерирани слики, кои го покажале дизајнот на моделот.

Во септември 2007 година, What Car? направил слики генерирани од компјутер, кои покажуваат како би изгледала замената[10]. Истиот месец, What Car? објавил дополнителни ажурирани слики, потврдувајќи дека премиерата на автомобилот ќе се одржи во Лондон, благодарение на успехот на Корса C[11]. Во ноември 2007 година, каков What Car? објавил дека Воксхал потврдил дека името на наследникот на Вектра ќе биде Инсигнија[12].

Прва генерација (2008–2017)[уреди | уреди извор]

Опел Инсигнија A / Mk I
Познат и како
Производство2008–2017
Склопување
Класа
Вид каросерија4-door седан / фастбек
5-врати караван
5-врати кросовер
ПлатформаПлатформа GM Epsilon II
Мотор
  • Бензин:
  • 1.4 L A14NET - I4- турбо
  • 1.6 L A16XER I4
  • 1.6 L A16LET I4-T
  • 1.6 L A16XHT I4-T
  • 1.8 L A18XER I4
  • 2.0 L LDKI4-T
  • 2.0 L LTGI4-T
  • 2.8 L LP9 V6
  • Дизел:
  • 1.6 L CDTI ЕкотекI4-T
  • 2.0 L Multijet III4-T
Пренос6-брзини (рачно)
6-брзини (автоматско)
Меѓуоскино раст.2,737 mм (107.8 ин)
Должина4,830 mм (190.2 ин)
4,908 mм (193.2 ин) (караван)
Ширина1,856 mм (73.1 ин)
Висина1,498 mм (59.0 ин)
Нетоварена тежина1,470–1,610 kg (3,240–3,550 lb)
СродниШевролет Малибу
Сааб 9-5
Конструктор
  • Марк Адамс
  • Малком Вард
[13][14]

Инсигнија дебитирала на Британскиот меѓународен автомобилски саем во 2008 година во Лондон на 23 јули како Воксхал Инсигнија. бидејќи Воксхал е единственото име кое се користи од Опел за пазарот на Велика Британија[15]. Потоа, моделот излегол во продажба во европските пазари во октомври 2008 година како фастбек/седан со четири врати и караван од пет врати, наречен Спорт Турер. Ова е прво име користено за Опел бидејќи претходно била користена ознаката караван.

Инсигнија претставувал првиот производствен автомобил кој се заснова на платформата Epsilon II, и истата била искористена и кај други модели како што се Сааб 9-5 во 2010 година и Шевролет Малибу.

Инсигнија бил првиот Опел модел кој дебитирал со многу нови и подобрени безбедносни одлики, вклучувајќи:

  • Адаптивно напредно осветлување - би-ксенон, напреден систем на предно осветлување (AFS), статичко аголно светло, надополнето со дневни светла со LED диоди. Сензорите и софтверот ја следат околината, сообраќајот и временските услови, така што системот може да ја активира соодветната функција за осветлување.
  • Опелово око - овој систем користи камера на горниот дел од шофершајбната за да ја следи областа пред возилото. Информациите од камерата се континуирано анализирани за да се идентификуваат патоказите и сообраќајните знаци.

Со брзина над 60 км на час, „Опелово око“ го предупредува возачот дали автомобилот ненамерно излегува надвор од лентата во која се движи. Системот може да открие и ознаки на патиштата доколку тие се доволно различни или необележани на патот. Инсигнија станал првиот производствен автомобил кој има предна камера со двојна функција со препознавање на сообраќаен знак.

И покрај глобалното присуство, Опел Инсигнија никогаш не била продавана во Јапонија, бидејќи Опел веќе бил повлечен од пазарот во Јапонија пред да го претстави овој модел.

Опел Инсигнија нуди 30 мм повеќе простор за колената отколку моделот на Вектра. Варијантите за седан и фастбек имаат иста должина од 4,83 метри и меѓуоскино растојание од 2,73 метри. Верзијата на караванот е малку подолга од 4,91 метри со истото меѓуоскино растојание.

  • Опел Инсигнија седан (2008–2013)
    Опел Инсигнија седан (2008–2013)
  • Опел Инсигнија фастбек (2008–2013)
    Опел Инсигнија фастбек (2008–2013)
  • Опел Инсигнија Спорт Турер (2008–2013)
    Опел Инсигнија Спорт Турер (2008–2013)
  • Воксхал Инсигнија (Велика Британија)
    Воксхал Инсигнија (Велика Британија)
  • Холден Инсигнија VXR (Австралија)
    Холден Инсигнија VXR (Австралија)
  • Шевролет Вектра
    Шевролет Вектра
  • Буик Регал (Северна Америка)
    Буик Регал (Северна Америка)
  • Внатрешност
    Внатрешност

ОПЦ[уреди | уреди извор]

Во почетокот на 2009 година, Опел ја претставил Инсигнија OPC, варијанта со високи перформанси на Инсигнија[16]. Како и претходниот модел Вектра OPC, тој се напојува со 2,8 литарски турбополнач V6 (произведен во Мелбурн, Австралија)[16][17].

Ажурираниот мотор е 239 kW (325 КС) и 435 N⋅m (321 lb⋅ft). Од овие 435, 400 N⋅m (295 lb⋅ft) се достапни со 2.000 вртежи во минута[18]. Опремен е со шестстепен автоматски менувач и активен систем на сите тркала на Сааб моделот. Инсигнија OPC има изменета предна суспензија, наречена HiPerStrut, со што се намалува управувачот на вртежниот момент.

Во април 2011 година, Опел го лансирал модеолт Инсигнија OPC Unlimited, без ограничувач на брзината[19]

  • Опел Инсигнија OPC
    Опел Инсигнија OPC
  • Опел Инсигнија OPC
    Опел Инсигнија OPC
  • Опел Инсигнија OPC Sports Tourer
    Опел Инсигнија OPC Sports Tourer
  • Опел Инсигнија OPC
    Опел Инсигнија OPC

Кантри Турер[уреди | уреди извор]

Опел Инсигнија Кантри Турер ја остварил својата светска премиера на Саемот за автомобили во Франкфурт во септември 2013 година: Главните конкуренти на Кантри Турер биле Фолксваген Пасат Alltrack, Ауди A4 Allroad и Шкода Октавија Scout.

  • Опел Инсигнија Кантри Турер
    Опел Инсигнија Кантри Турер
  • Опел Инсигнија Кантри Турер
    Опел Инсигнија Кантри Турер

Фејслифт[уреди | уреди извор]

Во јуни 2013 година бил воведен фејслифт на моделот, со нов стил во надворешноста и внатрешноста, нови мотори и нови безбедносни одлики. Автомобилот официјално бил претставен премиерно на Саемот за автомобили во Франкфурт во септември 2013 година, пред да се појави во продажба подоцна во 2013 година.

Новиот дизајн вклучува ново дизајнирана кабина со поедноставен контролен панел и два осум-инчни дисплеи во боја, систем со инфозабава од четири страни преку нов допир во средишната конзола, осум-инчен екран на допир, контроли на воланот, гласовна команда, радар и камера, контрола на патувањето со целосна брзина и привремено сопирање на судирот, задна камера, помош при промена на лента, тревога за слепи точки и предупредување за заден вкрстен сообраќај.

Втората генерација Инсигнија била откриена во декември 2016 година, а било соопштено дека е преименувана во Инсигнија Гранд Спорт.

  • Опел Инсигнија 2.0 турбо (Чиле)
    Опел Инсигнија 2.0 турбо (Чиле)
  • Опел Инсигнија
    Опел Инсигнија
  • Воксхал Инсигнија
    Воксхал Инсигнија

Мотори[уреди | уреди извор]

Од претставувањето, Инсигнија како модел бил понуден со четири бензински мотори - 1.6 L 115 PS (85 kW; 113 КС), 1,8 L 140 PS (103 kW; 138 ks), 2.0 L Turbo 220 PS (162 kW; 217 ks), и 2,8 L V6 со 260 КС (191 kW; 256 КС) - и три дизел мотори (сите добиени од моторот на Фиат/GM JTD) - сите 2.0 литри со 110 КС (81 kW; 108 КС), 130 КС (96 kW; 128 КС) и 160 КС (118 kW; 158 КС). Во 2009 година, воведени биле и 1,6 Л турбо бензинец 180 КС (132 kW; 178 КС), дизел ecoFLEX и OPC верзии.

Од септември 2010 година, 2.0 CDTi дизел моторот се здобил со Adaptive 4x4 како опција. CDTI со '2.0 BiTurbo', со 195 КС (143 kW; 192 КС), во развој со Сааб, се очекувало да започне со производство во 2010 година, но поради продажбата на Сааб, производството било одложено и започнало со производство во 2012 година, како 2WD (FWD) и 4WD. Сите мотори имаат рачен менувач со шест брзини како стандард, при што некои мотори имаат автоматски менувач како опција.

Од лансирањето, сите дизели ги подобриле своите емисии. Во 2011 година, некои мотори се здобиле со опцијата Start/Stop, сите дизел мотори ја имаат оваа опција, при што повеќе бензински мотори се очекува да ја добијат технологијата во иднина. Достапен е 1.4 Турбо 140 КС (103 kW; 138 КС), со S/S како стандард, заменувајќи го 1.8, а 2.0 Turbo бил надграден на 250 КС (184 kW; 247 КС) само со погон на четири тркала. 2,0 турбо со 220 КС (162 kW; 217 КС) останал само FWD.

Во 2009 година, нов асортиман на дизел мотор ecoFLEX понудил иста количина моќ, но помалку емисија на CO2 (g/km) и потрошувачка на гориво. 2.0 CDTI ecoFLEX со 130 КС (96 kW; 128 КС) и 160 КС (118 kW; 158 КС) имаат емисија од само 114 CO2-емисија (g / km), како и верзија со 2,0 CDTI 4x4. 195 КС (143 kW; 192 КС) Би-турбо дизел мотор има 129 емисија на CO2 (g / km).

2008–2013[уреди | уреди извор]

Бензин
Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Забелешка Година
1.4 Turbo S/S I4 1,364 cc 140 PS (103 kW; 138 hp) @4,900–6000 врт/мин 200 N•m (148 lb•ft) @1850-4,900 врт/мин 2011–13
1.6 VVT I4 1,598 cc 115 PS (85 kW; 113 hp) @6,000 врт/мин 155 N•m (114 lb•ft) @4,000 врт/мин 2008–12
1.6 Турбо I4 1,598 cc 180 PS (132 kW; 178 hp) @5,500 врт/мин 230 N•m (170 lb•ft) @2,200–5,500 врт/мин
1.8 VVT I4 1,796 cc 140 PS (103 kW; 138 hp) @6,300 врт/мин 175 N•m (129 lb•ft) @3,800 врт/мин
2.0 Турбо I4 1,998 cc 220 PS (162 kW; 217 hp) @5,300 врт/мин 350 N•m (258 lb•ft) @2,000-4000 врт/мин 2008–13
2.0 Турбо 4x4 I4 1,998 cc 220 PS (162 kW; 217 hp) @5,300 врт/мин 350 N•m (258 lb•ft) @2,000-4000 врт/мин 2008–11
2.0 Турбо 4x4 I4 1,998 cc 250 PS (184 kW; 247 hp) @5,300 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @2,400–3,600 врт/мин 2011–13
2.8T 4x4’ V6 2,792 cc 260 PS (191 kW; 256 hp) @5,500 врт/мин 350 N•m (258 lb•ft) @1,900–4500 врт/мин 2008–13
2.8T 4x4’ V6 2,792 cc 325 PS (239 kW; 321 hp) @5,500 врт/мин 435 N•m (321 lb•ft) @5,500 врт/мин OPC / VXR 2009–13
Дизел
Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Забелешка Година
2.0 CDTI I4 1,956 cc 110 PS (81 kW; 108 hp) @4,000 врт/мин 260 N•m (192 lb•ft) @1,750–2500 врт/мин N/A in UK
2.0 CDTI I4 1,956 cc 130 PS (96 kW; 128 hp) @4,000 врт/мин 300 N•m (221 lb•ft) @1,750–2500 врт/мин
2.0 CDTI I4 1,956 cc 160 PS (118 kW; 158 hp) @4,000 врт/мин 350 N•m (258 lb•ft) @1,750–2500 врт/мин
2.0 CDTI 4x4 I4 1,956 cc 160 PS (118 kW; 158 hp) @4,000 врт/мин 350 N•m (258 lb•ft) @1,750–2500 врт/мин 2010–13
2.0 CDTI Би-турбо I4 1,956 cc 195 PS (143 kW; 192 hp)@4,000 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @1,750–2500 врт/мин 2012–13
2.0 CDTI Би-турбо 4x4 I4 1,956 cc 195 PS (143 kW; 192 hp)@4,000 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @1,750–2500 врт/мин 2012–13

2013–2017[уреди | уреди извор]

Покрај фејслифтот од 2013 година, се појавил и нов асортиман на мотори - некои постојни а некои сосема нови. Дизел моторите достапни при лансирањето вклучуваат 2.0 CDTI ecoFLEX (исто така со опцијата Start/Stop), со 120 КС, 140 КС и 163 КС и постојни BiTurbo од 195 КС. Исто така, има и неекофекс мотор со 130 КС кој е достапен само со автоматски менувач.

Бензинските мотори ги вклучуваат постојните 1.4 Турбо и 1,8 (само на некои пазари), а сите нови 1.6 SIDI Турбо мотори претставени во Каскада, и новиот 2.0 SIDI Turbo.

Сите мотори доаѓаат со шестстепен рачен менувач како стандарден, со автоматски шест брзини достапни како опција на 1.6 и 2.0 SIDI турбо бензински мотори, и 2.0 CDTI 163 PS и 195 PS дизел мотори. Сите бензински и дизел мотори имаат систем Start/Stop освен 2.0 CDTI со 130 КС.

Во септември 2014 година, Опел ја претставил својата нова генерација на мотори - голем дизел мотор, почнувајќи со 2.0 CDTI мотор со 170 КС и 400 Nm, што е дел од новата стратегија во која Опел требало да воведе 17 нови мотори во периодот од 2014 до 2018. Новиот мотор станал достапен од крајот на 2014 година и почетокот на 2015 година[20].

Бензин
Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Забелешка CO2 (g/km) Година
1.4 Turbo S/S I4 1,362 cc 140 PS (103 kW; 138 hp) @4,900–6000 врт/мин 200 N•m (148 lb•ft) @1850-4,900 врт/мин 123
1.6 SIDI Турбо S/S I4 1,598 cc 170 PS (125 kW; 168 hp) @4,250 врт/мин 260 N•m (192 lb•ft) (280 N•m (207 lb•ft)) @1,650–4,250 врт/мин 139
1.8 VVT I4 1,796 cc 140 PS (103 kW; 138 hp) @6,300 врт/мин 175 N•m (129 lb•ft) @3,800 врт/мин 164
2.0 SIDI Турбо S/S I4 1,998 cc 250 PS (184 kW; 247 hp) @4,500 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @2,000–4,500 врт/мин 169
Дизел
Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Забелешка CO2 (g/km) Година
1.6 CDTI I4 1,598 cc 120 PS (88 kW; 118 hp) @4,000 врт/мин 320 N•m (236 lb•ft) @2,000 врт/мин 109-104 2015–17
1.6 CDTI I4 1,598 cc 136 PS (100 kW; 134 hp) @4,000 врт/мин 320 N•m (236 lb•ft) @2,000 врт/мин 104-99 2015–17
2.0 CDTI ecoFLEX S/S I4 1,956 cc 120 PS (88 kW; 118 hp) @4,000 врт/мин 300 N•m (221 lb•ft) (320 N•m (236 lb•ft)) @1,750–2,500 врт/мин 99 2013–15
2.0 CDTI I4 1,956 cc 130 PS (96 kW; 128 hp) @4,000 врт/мин 300 N•m (221 lb•ft) (320 N•m (236 lb•ft)) @1,750–2,500 врт/мин Само автоматско 119 2013–15
2.0 CDTI ecoFLEX S/S I4 1,956 cc 140 PS (103 kW; 138 hp) @4,000 врт/мин 350 N•m (258 lb•ft) (370 N•m (273 lb•ft)) @1,750–2,500 врт/мин 99 2013–15
2.0 CDTI ecoFLEX S/S I4 1,956 cc 163 PS (120 kW; 161 hp) @4,000 врт/мин 350 N•m (258 lb•ft) (380 N•m (280 lb•ft)) @1,750–2,500 врт/мин 114 2013–15
2.0 CDTI ecoFLEX S/S I4 1,956 cc 170 PS (125 kW; 168 hp) @4,000 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @1,750–2,500 врт/мин 114 2014–17
2.0 CDTI Би-турбо ecoFLEX S/S I4 1,956 cc 195 PS (143 kW; 192 hp)@4,000 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @1,750–2,500 врт/мин 125 2013–15

Награди[уреди | уреди извор]

Од своето дебитирање, Опел Инсигнија има освоено повеќе од педесет национални и меѓународни награди, вклучувајќи ги и „Најдобри ексклузивни автомобили“ во Велика Британија и Словенија, „Најдобар семеен автомобил“ во Ирска двапати, и најдобар автомобил за клиентите во Велика Британија, Австрија, Данска и Португалија[21].

  • Опел Инсигнија бил изгласен за Европски автомобил на годината 2009 година[22][23].
  • Опел Инсигнија постигна рејтинг со пет ѕвезди во EuroNCAP.
  • Во 2011 г., германскиот институт ДЕКРА му ја додели наградата на Опел за Инсигнија како автомобил со најмали недостатоци во својата класа[24].
  • Во 2012 година, Gesellschaft für Technische Überwachung mbH/Здружение за технички надзор ја оцени Опел Инсигнија како број еден во однос на користениот квалитет на автомобилот[25].

Производство и продажба[уреди | уреди извор]

Производството започнало на крајот на 2008 година на сите најголеми пазари во Европа. При лансирањето, верзиите на Опел биле произведени во нивоа на спецификација на Exclusiv, S, SE, SRi, Elite, и VXR. Моделот претставувал популарен избор кај британските купувачи, како деветти најпродаван автомобил на нацијата во 2009 година, победувајќи го својот директен конкурент „Форд Мондео“, но едноставно моделот не успеал да ја заврши продажбата остварена од повисоката BMW 3 серија[26].

До август 2011 година, биле продадени над 400,000 модели на Инсигнија, а на 26 април 2012 година била произведена 500.000-та Инсигнија[27]. Последното возило кое било произведено од овој модел се случило во април 2017 година, по кое бил воведен новиот модел Инсигнија 2.

Втора генерација (2017–денес)[уреди | уреди извор]

Опел Инсигнија (B / MkII)
Познат и какоВоксхал Инсигнија (Обединето Кралство)
Буик Регал (Северна Америка)
Буик Регал (Кина)
Холден Комодоре (Австралија & Нов Зеланд)
Производство2017–денес
СклопувањеГерманија: Риселсхајм
КласаГолем автомобил (Седан, фастбек седан и караван )
Компакт кросовер
Вид каросерија5-врати фастбек
5-врати караван
5-врати кросовер
ПлатформаПлатформа GM Epsilon II
МоторБензин
1.5 L ECOTEC I4- турбо
1.5 L LFV I4-T
2.0 L LTG I4- турбо
3.6 L LGX V6
Дизел
1.6 L CDTI EcotecI4-T
2.0 L Multijet II I4-T
Пренос
  • 6-брзини (рачно)
  • 6-брзини (автоматско)
  • 8 брзини (автоматско)
  • 9 брзини (автоматско)
Меѓуоскино раст.2,829 mм (111.4 ин)
Должина4,897 mм (192.8 ин)
4,986 mм (196.3 ин) (караван)
Ширина1,863 mм (73.3 ин)
Висина1,455 mм (57.3 ин)
Нетоварена тежина1,440–1,649 kg (3,175–3,635 lb)
СродниШевролет Малибу
Кадилак XT4
КонструкторМарк Адамс
Малком Вард[13][14]

Оваа верзија на Инсигнија е насловена како Комодоре ЗБ Холден во Австралија, и како шеста генерација на Буик Регал во Америка и Азија. Своето прво претставување моделот го имал на Меѓународниот саем за мотори во Белград во март 2017 година. Дизајнот билзаснован на концептот „Опел Монца“ во 2013 година. Од овој модел, официјално била отстранета традиционалната верзија на седан со четири врати. Возилото било официјално откриено на 26 јуни 2017 година. Опел ја испуштил ознаката OPC за своите перформанси на Инсигнија, наместо да се врати на нивната постара GSi, последен пат видена на третата генерација на Опел Вектра. Името на GSi, исто така, го заменува VXR на верзијата на Воксхал.

Мотори[уреди | уреди извор]

Бензин
Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Забелешка CO2 (g/km) Година
1.5 SIDI Turbo S/S I4 1.490 cc 140 PS (103 kW; 138 hp) @ 5,600 врт/мин 250 N•m (184 lb•ft) @ 2,000-4,500 врт/мин 133 2017–
1.5 SIDI Turbo S/S I4 1.490 cc 165 PS (121 kW; 163 hp) @ 5,600 врт/мин 250 N•m (184 lb•ft) @ 2,000–4,500 врт/мин 136 2017–
2.0 SIDI Турбо S/S I4 1,998 cc 260 PS (191 kW; 256 hp) @ 5,300 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @ 2,500–4,000 врт/мин Холден Комодореs only boast 350Nm, in order to ensure V6 remains flagship engine 197 2017–
3.6 SIDI LGX V6 3,564 cc 320 PS (235 kW; 316 hp) @ 6,800 врт/мин 381 N•m (281 lb•ft) @ 5,200 врт/мин Will be available only on Холден Комодоре (all versions) и Буик Регал GS 215 2018–
Дизел
Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Забелешка CO2 (g/km) Година
1.6 CDTI S/S I4 1,598 cc 110 PS (81 kW; 108 hp) @ 3,500 врт/мин 300 N•m (221 lb•ft) @ 1,750-2,000 врт/мин 105 2017–
1.6 CDTI S/S I4 1.598 cc 136 PS (100 kW; 134 hp) @ 3,500-4,000 врт/мин 320 N•m (236 lb•ft) @ 2,000-2,250 врт/мин 114 2017–
2.0 CDTI S/S I4 1,956 cc 170 PS (125 kW; 168 hp) @ 3,750 врт/мин 400 N•m (295 lb•ft) @ 1,750–2,500 врт/мин 136 2017–
2.0 CDTI BiTurbo S/S 4x4 I4 1,956 cc 210 PS (154 kW; 206 КС) @ 4,000 врт/мин 480 N•m (354 lb•ft) @ TBC 190 2017–

Холден Комодоре (ZB)[уреди | уреди извор]

Холден Комодоре (ZB)
ПроизведувачОпел (Група ПСА)
Познат и како
  • Буик Регал (Кина, Северна Америка)
  • Опел Инсигнија (Европа)
  • Воксхал Инсигнија (Обединето Кралство)
Производство2018–денес
СклопувањеРиселсхајм, Германија
ПретходникХолден Комодоре (VF)
Шевролет Малибу
Холден Инсигнија (прва генерација)
Holden Caprice
Холден Адвентра
КласаГолем автомобил
Вид каросерија5-врати хечбек
5-врати караван
РаспоредFF/F4/FR
ПлатформаПлатформа GM Epsilon
МоторLTG 2.0L I4 Бензин
2.0L I4 Дизел
LGX 3.6L V6 Бензин
Пренос8 брзини (автоматско)
9 брзини (автоматско)
СродниОпел Инсигнија
КонструкторМарк Адамс

Холден Комодоре (ЗБ) е автомобил произведен од поранешната подружница на ГМ, Опел (во моментов е во сопственост на Група ПСА) во Риселхајм, Германија, и претставен во 2018 година. Тоа е прва итерација на петтата генерација платформи на „Холден Комодоре“, која се заснова на втората генерација Опел Инсигнија. Опсегот вклучува седан со пет врати (лифтбек) и стилови на каросерија од пет врати.

Холден претходно ја продавал првата генерација Инсигнија под брендот на Опел во 2012 и 2013 година[28], како и под брендот Холден од 2015 до 2017 година. Тоа е првиот модел на Холден Комодоре кој се произведува надвор на Австралија, по затворањето на австралиските капацитети за производство на автомобили на 20 октомври 2017 година.

Тоа е првиот Комодоре модел во триесет години што доаѓа со четирицилиндричен мотор како стандарден, и контроверзно, прв во својата четириесетгодишна продукција кој нема опција за напојување V8. Корпорацијата Холден донела одлука да престане со австралиското производство на Холден заради паѓање на продажбата и загубите.

Сепак, Комодоре (ЗБ) тогаш резултирала со најниска продажба (февруари 2018 година) од 1948 година, со продадени само 647 возила[29][30].

Развој[уреди | уреди извор]

Развојот за Холден Комодоре започнал во 2012 година, со тоа што Холден му помогнал на Опел да дизајнира и да ја развива следната генерација Инсигнија.

Безбедност[уреди | уреди извор]

ANCAP - тест резултати
Рејтинг:
Тест [N 1] Бодови Out of %
Возрасна заштита: 35.34 38 93%
Детска заштита: 41.96 49 85%
Пешачка заштита: 32.83 42 78%
Safety Assist: 9.35 12 77%

Модели[уреди | уреди извор]

Комодоре LT

Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Трансмисија Цена (Хечбек) Цена (Караван)
Бензин I4 2.0L (1998cc) 191 kW (256 hp; 260 PS) 350 N•m (258 lb•ft) 9 брзини $33,690 $35,890
Дизел I4 2.0L (1956cc) 125 kW (168 hp; 170 PS) 400 N•m (295 lb•ft) 8 брзини $36,690 $38,690

Комодоре RS

Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Трансмисија Цена (Хечбек) Цена (Караван)
Бензин I4 2.0L (1998cc) 191 kW (256 hp; 260 PS) 350 N•m (258 lb•ft) 9 брзини $37,290 $39,490
Бензин V6 3.6L (3564cc) 235 kW (315 hp; 320 PS) 381 N•m (281 lb•ft) 9 брзини $42,490 N/A

Комодоре RS-V

Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Трансмисија Цена (Хечбек) Цена (Караван)
Бензин V6 3.6L (3564cc) 235 kW (315 hp; 320 PS) 381 N•m (281 lb•ft) 9 брзини $46,990 $49,190

Комодоре VXR

Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Трансмисија Цена (Хечбек) Цена (Караван)
Бензин V6 3.6L (3564 cc) 235 kW (315 hp; 320 PS) 381 N•m (281 lb•ft) 9 брзини $55,990 N/A

Комодоре Calais

Holden Calais V6 AWD Tourer
Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Трансмисија Цена (Хечбек) Цена (Tourer)
Бензин I4 2.0L (1998 cc) 191 kW (256 hp; 260 PS) 350 N•m (258 lb•ft) 9 брзини $40,990 N/A
Дизел I4 2.0L (1956 cc) 125 kW (168 hp; 170 PS) 400 N•m (295 lb•ft) 8 брзини $43,990 N/A
Бензин V6 3.6L (3564 cc) 235 kW (315 hp; 320 PS) 381 N•m (281 lb•ft) 9 брзини N/A $45,990

Комодоре Calais-V

Модел Мотор Зафатнина Сила Вртежи Трансмисија Цена (Хечбек) Цена (Tourer)
Бензин V6 3.6L (3564 cc) 235 kW (315 hp; 320 PS) 381 N•m (281 lb•ft) 9 брзини $51,990 $53,990

Спортски модел[уреди | уреди извор]

Продажби[уреди | уреди извор]

Јан Фев Март Апр Мај Јуни Јули Авг Сеп Окт Ное Дек Вкупно
2018 Н/П 363 516 473 885 946 516 635 672 663 701 381 6,751
2019 393 569 406 629 670 550 460 3,667

Иден развој[уреди | уреди извор]

Кога била донесена одлука да се запре производството на возила во Австралија, Опел сè уште бил подружница на GM. Тоа престанало на 1 август 2017 година, кога Опел биле продадени на групата ПСА.

Овие нови сопственици на најавиле дека ќе ја пренесат платформата Опел Инсигнија во платформите ПСА уште во 2021 година, што значи дека сегашниот модел би бил прекинат[31][32].

На 17 октомври 2018 година, Холден го запрел производството на „Комодоре“ како резултат на бавната продажба и непродадениот инвентар на неговите дилери[33].

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „New Opel Insignia: New Name for a New Era“. General Motors. 29 November 2007. Архивирано од изворникот на 30 March 2008. Посетено на 2 April 2008.
  2. ↑ Aziz, Nick (5 November 2008). „2010 Buick Regal: Insignia-based luxury sedan for China revealed“. Leftlane. Архивирано од изворникот на 2018-10-15. Посетено на 21 August 2009.
  3. ↑ Aziz, Nick (20 July 2009). „Confirmed: Buick Regal coming to America in late 2010“. Leftlane. Архивирано од изворникот на 2011-11-05. Посетено на 21 August 2009.
  4. ↑ „Multiplicación de novedades“. El Mercurio (шпански). 18 October 2008. Посетено на 4 November 2008.
  5. ↑ „Opel Insignia“ (шпански). Opel Chile. 12 January 2012. Посетено на 12 January 2012.
  6. ↑ Flynn, Malcolm (1 August 2012). „2013 Opel Insignia On Sale In Australia“. Themotorreport.com.au. Посетено на 14 December 2013.
  7. ↑ Dowling, Joshua (2 August 2013). „Opel abandons Australian arm after less than a year after poor sales“. News.com.au. Архивирано од изворникот на 2013-11-05. Посетено на 14 December 2013.
  8. ↑ „Opel Insignia : Concept Cars“. Diseno-art.com. Посетено на 14 December 2013.
  9. ↑ „Opel Insignia Concept“. Supercars.net. 1 March 2004. Посетено на 27 January 2012.
  10. ↑ „First look at Vectra replacement“. whatcar.com. 4 September 2007. Посетено на 11 June 2015.
  11. ↑ „New Vectra launch update“. whatcar.com. 12 September 2007. Посетено на 11 June 2015.
  12. ↑ „Goodbye Vauxhall Vectra, hello Insignia“. whatcar.com. 29 November 2007. Посетено на 11 June 2015.
  13. ↑ 13,0 13,1 „Malcolm Ward Appointed Director of Exterior Design“. Theautochannel.com. 22 April 2009. Посетено на 14 December 2013.
  14. ↑ 14,0 14,1 „Media“. www.vauxhall.co.uk. Посетено на 5 March 2013.[мртва врска]
  15. ↑ „London show: Vauxhall Insignia“. Autocar. 22 July 2008. Посетено на 2 August 2008.
  16. ↑ 16,0 16,1 Pettendy, Marton (16 April 2009). „First look: HSV's turbocharged Insignia mid-sizer“. GoAuto. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 8 October 2009.
  17. ↑ Torr, Feann (9 August 2005). „Opel Vectra OPC: First Look“. WebWombat. Посетено на 8 October 2009.
  18. ↑ Miercuri, Publicat (15 July 2009). „Cireasa de pe tort“. AutoMarket (романски). Посетено на 8 October 2009.
  19. ↑ „New Opel Insignia OPC Unlimited Edition Ditches Speed Limiter topping out at 270км/ч“. Carscoops. 15 April 2011. Посетено на 14 December 2013.
  20. ↑ „All-new Opel 2.0 CDTI: New Generation Large Diesel Debuts in Paris“. Media Opel. 10 September 2014. Посетено на 14 November 2014.
  21. ↑ „Happy Birthday Opel Insignia – Europe's Shooting Star in 2009“. bloggersbase.com. Архивирано од изворникот на 15 November 2009. Посетено на 1 May 2010.
  22. ↑ „Rewind to 2009: Vauxhall Insignia“. Quicks. Архивирано од изворникот на 4 February 2014. Посетено на 25 February 2014.
  23. ↑ Tan, Paul (17 November 2008). „Vauxhall Insignia wins 2009 Car of the Year award“. Посетено на 17 November 2008.
  24. ↑ „DEKRA Faults Report 2011: Opel Insignia Gets Top Marks for Quality“. Посетено на 15 December 2010.
  25. ↑ „GTÜ Used Car Report – Opel Insignia is Again Number One“. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 17 September 2012.
  26. ↑ „Ford Fiesta is top in 09“. Car Dealer Magazine. 8 January 2010. Архивирано од изворникот на 21 May 2010. Посетено на 16 January 2010.
  27. ↑ „The 500.000th Opel Insignia Leaves The Rüsselsheim Plant“. scoopcar.com. Архивирано од изворникот на 14 декември 2013. Посетено на 26 април 2012.
  28. ↑ „Used Opel Insignia review: 2012-2013“. CarsGuide. Посетено на 2019-01-16.
  29. ↑ Dowling, Joshua. „Holden and Ford lose $820m“. News.Com.Au. News Corp Australia. Посетено на 19 March 2018.
  30. ↑ Dowling, Joshua. „Holden $152.8 million in the red“. News.Com.Au. News Corp Australia. Посетено на 19 March 2018.
  31. ↑ https://practicalmotoring.com.au/car-news/insignia-based-all-new-commodore-gone-2021-holden/
  32. ↑ Pettendy, Marton (17 November 2017). „Where to for Holden and Commodore? (17 Nov 2017)“. motoring.com.au. Посетено на 9 April 2018.
  33. ↑ "Holden Stops Commodore, Equinox Production" from GM Authority (October 17, 2018)
  1. ↑ For an outline of ANCAP Тест s, ing visit the ANCAP website.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

 
   Ризницата има содржини поврзани со:
« пред 1980 — Хронологија на моделите на „Опел“ по 1980 година
Тип 198х 199х 200х 201х
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Мини (A) Агила A Агила B Карл
Адам
Мал (B) Корса A Корса B Корса C Корса D Корса E
Шевет
Ампера-е
Среден (C) Кадет D Кадет E Астра F Астра G Астра H Астра J Астра K
Ампера
Голем (D) Аскона B Аскона C Вектра A Вектра B Вектра C Инсигнија A Инсигнија B
Сигнум
Бизнис (E) Рекорд E Омега A Омега B
Комодоре C
Монца
Луксузен (F) Сенатор A Сенатор B
Спортски (S) Тигра A Тигра ТвинТоп B
Каскада
Манта B Калибра
Спидстер GT
MPV (M) Мерива A Мерива B
Зафира A Зафира B Зафира C
Синтра
SUV (J) Кросленд X
Мока
Фронтера A Фронтера B Антара Грандланд X
Монтереј
LAV Кадет Комбо Комбо B Комбо C Комбо D Комбо E
Пикап Кампо
Микробус Опел Бедфорд Блиц Арена Виваро A Виваро B Виваро C
Мовано A Мовано B
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Опел_Инсигнија&oldid=5066512“