Фарски јазик

Фарски јазик
	føroyskt mál
Изговор	/ˈføːɹɪst mɔaːl/
Застапен во	Фарски Острови, Данска, Гренланд
Народ	Фарчани
Говорници	72.000 (2007)
Јазично семејство	индоевропско германски северногермански островски фарски јазик; ; ; ;
Претходни облици:	старонордиски јазик стар западнордиски старонорвешки јазик старофарски фарски јазик; ; ; ;
Писмо	фарска азбука; латиница
Статус
Службен во	Фарски Острови
Признаен како малцински во	Гренланд
Регулативен орган	Комитет за фарски јазик Føroyska málnevndin
Јазични кодови
ISO 639-1	fo
ISO 639-2	fao
ISO 639-3	fao
Linguasphere	52-AAA-ab
Белешка: Оваа статија содржи МФА-фонетски знаци во Уникод.

Фарски (føroyskt) е северен германски јазик од германската група на јазици. Јазикот е зборуван од околу 48,000 на Фарските Острови и околу 12,000 луѓе во Данска. Тој е еден од трите островски јазици во Северна Европа, произлезени од стариот норвешки јазик што се зборувал во Скандинавија за време на Викинзите. Другите два јазици се исландски јазик и норнски јазик (изумрен).

Писмо[уреди | уреди извор]

Фарската азбука е составена од 29 букви:

големи букви
A	Á	B	D	Ð	E	F	G	H	I	Í	J	K	L	M	N	O	Ó	P	R	S	T	U	Ú	V	Y	Ý	Æ	Ø
мали букви
a	á	b	d	ð	e	f	g	h	i	í	j	k	l	m	n	o	ó	p	r	s	t	u	ú	v	y	ý	æ	ø

Фонологија[уреди | уреди извор]

Самогласки
	предни				средни		задни
	незаоблени		заоблени		средни		задни
	кратки	долги	кратки	долги	кратки	долги	кратки	долги
затворени	ɪ	iː	ʏ	yː			ʊ	uː
средни	ɛ	eː	œ	øː			ɔ	oː
отворени					a	aː

Како и кај останатите германски јазици, така и фарскиот има голем број на самогласки. Вкупниот број на самогласки е 26. Употребата на самогласките исто така е слична, каде кратките самогласкки се појавуваат кај затворени слогови (тие што завршуваат на согласка), а долгите самогласки се појавуваат кај отворени слогови.

Согласки
		уснен и	алвеоларни	рефлексивни	преднонепчени	заднонепчени	гласнени
носни		m̥ m	n̥ n	(ɳ̊ ɳ)	ɲ̊ ɲ	ŋ̊ ŋ
експлозивни	plain	p	t	(ʈ)	tʃ	k
експлозивни	придишни	pʰ	tʰ		tʃʰ	kʰ
струјни	централни	f	s	ʂ	ʃ		h
струјни	странични		ɬ
апроксимантни	централни	v	ɹ	(ɻ̊ ɻ)	j	w
апроксимантни	странични		l	(ɭ̊ ɭ)

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Sandøy, H., Frå tre dialektar til tre språk. In: Gunnstein Akselberg og Edit Bugge (red.), Vestnordisk språkkontakt gjennom 1200 år. Tórshavn, Fróðskapur, 2011, pp. 19-38. [1]