Жан-Пјер Соваж

Жан-Пјер Соваж
*Jean-Pierre Sauvage*
Жан-Пјер Соваж; Jean-Pierre Sauvage
	Кристална структура на катенани изложена од Соваж и соработниците
Роден(а)	21 октомври 1944 (80 г.); Париз, Франција
Живеалиште	Франција
Националност	француска
Полиња	координациони соединенија; супрамолекуларна хемија
Установи	Стразбуршки универзитет
Образование	Универзитет Луј Пастер;
Докторски ментор	Жан-Мари Лен
Поважни награди	Француска академија на науките(1990); Нобелова награда за хемија (2016);

Жан-Пјер Соваж (француски: Jean-Pierre Sauvage); (Париз, 21 октомври 1944) – француски хемичар кој работи на полето на координациони соединенија на Стразбуршкиот универзитет. Неговиот придонес е особено битен во развојот на молекуларните машини. Во 2016 година ја добил Нобеловата награда за хемија заедно со Фрејзер Стодарт и Бернард Феринга за „дизајн и синтеза на молекуларни машини“^[1].

Животопис

Соваж е роден во Париз на 21 октомври 1944 година.

Образование

Докторат добил на Универзитетот Луј Пастер под менторство на Жан-Мари Лен (добитник на Нобеловата награда хемија во 1987 година). За време на подготовката на докторската дисертација, дал свој придонес на првите синтези на криптандски лиганди.^[2]

Кариера

После постдокторските истражувања со Малколм Грин, тој се вратил во Стразбур каде сега е професор емеритус.

Тој е креативен научник кој работел на повеќе полиња како електрохемиска редукција на јаглеродниот диоксид и модели на реактивни центри за фотосинтеза ^[3]. Голем дел од неговата работа се однесува на молекуларната топологија, особено механичко сврзани молекулски архитектури. Тој ги опишал синтезите на катенаните и молекуларните јазли врз основа на координационите соединенија ^[4].

Награди и почести

За дописен член на Француската академија на науките е избран на 26 март 1990 година, а за член на 24 ноември 1997 година. Во 2016 година ја добил Нобеловата награда за хемија.

Наводи

↑ The Nobel Prize in Chemistry 2016 на официјалното мрежно место на Нобеловата награда
↑ Dietrich, B.; Lehn, J. M.; Sauvage, J. P. (1969). „Les Cryptates“. Tetrahedron Letters. 10 (34): 2889–2892. doi:10.1016/S0040-4039(01)88300-3.
↑ Collin, J. P.; Sauvage, J.-P. (1989). „Electrochemical reduction of carbon dioxide mediated by molecular catalysts“. Coord. Chem. Rev. 93: 245–268. doi:10.1016/0010-8545(89)80018-9.
↑ Dietrich-Buchecker, C.; Jimenez-Molero, M. C.; Sartor, V.; Sauvage, J.-P. (2003). „Rotaxanes and catenanes as prototypes of molecular machines and motors“. Pure and Applied Chemistry. 75: 1383–1393. doi:10.1351/pac200375101383.

[1] The Nobel Prize in Chemistry 2016 на официјалното мрежно место на Нобеловата награда

[2] Dietrich, B.; Lehn, J. M.; Sauvage, J. P. (1969). „Les Cryptates“. Tetrahedron Letters. 10 (34): 2889–2892. doi:10.1016/S0040-4039(01)88300-3.

[3] Collin, J. P.; Sauvage, J.-P. (1989). „Electrochemical reduction of carbon dioxide mediated by molecular catalysts“. Coord. Chem. Rev. 93: 245–268. doi:10.1016/0010-8545(89)80018-9.

[4] Dietrich-Buchecker, C.; Jimenez-Molero, M. C.; Sartor, V.; Sauvage, J.-P. (2003). „Rotaxanes and catenanes as prototypes of molecular machines and motors“. Pure and Applied Chemistry. 75: 1383–1393. doi:10.1351/pac200375101383.

[1]

[2]

[3]

[4]