Фабијан Делф

Од Википедија — слободната енциклопедија
Фабијан Делф
Fabian Delph
Лични податоци
Полно име Фабијан Делф[1]
Роден на 21 ноември 1989(1989-11-21) (34 г.)[2]
Роден во Брадфорд, Англија
Висина 5 стапки 9 инчи (1.74 м)[3]
Позиција играч за врска од средниот ред, лев бек
Младинска кариера
2000–2001 Брадфорд сити
2001–2006 Лидс јунајтед
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2006–2009 Лидс јунајтед 44 (6)
2009–2015 Астон вила 112 (3)
2012 → Лидс јунајтед (позајмица) 5 (0)
2015–2019 Манчестер сити 57 (4)
2019–2022 Евертон 35 (0)
Вкупно 253 (13)
Репрезентација
2008 Англија П19 2 (0)
2008–2009 Англија П21 4 (0)
2014–2019 Англија 20 (0)
*Настапи и голови само на првенствени натпревари

Фабијан Делф (роден на 21 ноември 1989 година) — поранешен англиски професионален фудбалер кој играл како централен играч за врска од средниот ред или лев бек.

Тој бил во книгите на Бредфорд Сити како млад додека не се преселил во Лидс Јунајтед на 11-годишна возраст. Откако одиграл 45 натпревари за Лидс на ниво на Лига 1 и еднаш во Чемпионшип, тој преминал во Премиер лигата во клубот Астон Вила во август 2009 година за 6 милиони фунти. Во 2012 година, тој се вратил во Лидс на краток период како позајмица. Делф имал успешен почеток на сезоната 2012-13 во Премиер лигата, поради тоа го довел менаџерот на Вила, Пол Ламберт, да побара негово вклучување во тимот на Англија.[4] Во јули 2015 година, Делф му се приклучил на Манчестер Сити за 8 милион фунти. Во 2019 година, тој се преселил во Евертон, каде што поминал три сезони, пред да го објави своето повлекување од фудбалот кое било во септември 2022 година.

Делф ја претставувал Англија во категорија под 19 години и под 21 година и го имал своето деби за сениорскиот натпревар во пријателскиот натпревар против репрезентацијата на Норвешка на 3 септември 2014 година.

Клупска кариера[уреди | уреди извор]

Лидс јунајтед[уреди | уреди извор]

Делф во дресот на Лидс јунајтед во 2009 година

Роден во Брадфорд, Западен Јоркшир[5] Делф ја започнал својата фудбалска кариера како помлад фудбалер во Брадфорд Сити.[6] Делф го напуштил Сити во септември 2001 година за да се приклучи на Лидс јунајтед откако бил препорачан на тренерот на нивната академија Грег Абот од поранешниот менаџер на Бредфорд, Пол Џевел, чиј син играл со Делф.[7][8] Тој учел во средното училиште Тонг, кое го напуштил во 2006 година за да потпише двегодишна стипендија со Лидс јунајтед, на 16-годишна возраст. Своите студии ги завршил во партнерското училиште во Лидс, Бостон Спа училиште. 

По низата впечатливи настапи во пролетта 2007 година, Делф станал капитен на резервите на Лидс. Тој го добил своето деби во Лидс како замена во последниот натпревар во сезоната 2006-07 против Дарби Каунти на 6 мај 2007 година, натпревар во кој Роберт Бејли исто така имал деби за Лидс. Првиот професионален договор го склучил на 11 јануари 2008 година и забележал два настапи за Лидс во сезоната 2007-08, и двата како замена.

Делф импресионирал во претсезонскиот пријателски натпревар 2008-09 против Барнет, добивајќи пофалби и од менаџерот Гери Мекалистер [9] и од поранешниот играч на Лидс, Еди Греј.[10] Тој го направил својот прв старт во Лига Купот со победата на Лидс со 5–2 на гостувањето кај Честер Сити во првото коло на 13 август 2008 година. Откако стекнал повеќе искуство во првиот тим, на 5 септември 2008 година, Делф потпишал нов четиригодишен договор со Лидс.[11] Тој го прослави својот нов договор постигнувајќи го својот прв сениорски гол следниот ден кога Лидс го победи Кру Александра со 5–2.[12] Тој набрзо се надоврзал на тоа постигнувајќи двапати, двата „прекрасни гола“ од далечина, против Волсал за време на победата од 3–0.[13]

Добрата игра на Делф го привлекла вниманието на менаџерите во Премиер лигата, а Арсен Венгер од Арсенал изјавил дека бара 6-милионска понуда за играчот од средниот ред,[14] и Њукасл Јунајтед имаале понуда која била одбиена од претседателот на Лидс, Кен Бејтс.[15] Неговите настапи, исто така, го поттикнале Стјуарт Пирс да го повика Делф за прв пат во репрезентацијата на Англија до 21 година во ноември 2008 година.[16] Тој бил подоцна замена за Крег Гарднер бидејќи Англија ја поразила Чешка за да го освои својот прв натпревар под 21 година на 18 ноември.[17] За време на преодниот рок во јануари 2009 година, Лидс одбил уште две понуди од Премиер лигата за Делф, при што Бејтс рекол: „Им објаснивме на двата клуба дека не се занимаваме со ситни пари“.[18] Следниот ден тој постигнал „генијален гол“ против Брајтон и Хоув Албион, наоѓајќи го горниот агол од голот со шут следен со долго трчање. Менаџерот Сајмон Грејсон рекол: „Ако тој постигнува такви голови, неговата вредност ќе се зголеми. Сигурно нема да падне.“ [19] И покрај вниманието на менаџерите во Премиер лигата, Делф останал со Лидс додека се затворил јануарскиот преоден рок.[20]

До март 2009 година, настапите на Делф за време на сезоната 2008-09 му донесоа номинација за играч на годината во Лига 1, која ја освоил Мети Фрајат од Лестер Сити и му помогнал да ја освои престижната награда млад играч на годината на крајот од сезоната со име Награди во фудбалската лига.[21] Наградите на Делф за сезоната 2008-09 не завршиле тука, Делф освоил повеќе награди и тоа награда за млад играч на сезоната, гол на сезоната, за неговиот удар против Брајтон и играч на сезоната на клупските награди.[22] Откако Лидс загубил во полуфиналето на плејофот против Милвол,[23] постоеле многу шпекулации за иднината на Делф во Лидс, но сепак тој успеал да игра на натпреварите на Лидс во почетокот на претсезоната, пред на крајот Лидс да ги одбие понудите од други клубови и Делф ја завршил својата преселба во Астон Вила. 

Астон Вила[уреди | уреди извор]

Откако Лидс не успеал да добие промоција од Првата лига, неколку клубови од Премиер лигата, вклучувајќи ги Евертон,[24] Манчестер Сити,[25] Фулам, Сандерленд,[26] Тотенхем Хотспур [27] и Астон Вила биле поврзани со играта на Делф. На 3 август 2009 година, Вила договорил необјавена сума со Лидс за трансфер на Делф во Вила Парк.[28] Трансферот бил склучен следниот ден откако Делф ги завршил медицинските прегледи и ги договорил личните услови.[29]

Рана кариера[уреди | уреди извор]

Целосното деби на Делф во Премиер лигата се слушило на домашен терен против Виган Атлетик на 15 август 2009 година, првиот ден од сезоната 2009-10 во Премиер лигата.[30] Во натпреварот кој Вила го загубила со 2–0, Делф добил жолт картон и бил заменет во 61. минута од Стив Сидвел.[31] На 23 јануари 2010 година, Делф го постигнал својот прв гол за Астон Вила во победата на ФА Купот на домашен терен против Брајтон и Хов Албион.[32]

На 17 април 2010 година, Делф бил изнесен на носилки откако заработил „сериозна“ повреда на коленото на тренинг. Веднаш бил однесен на тестови за повредата.[33] Подоцна било откриено на 19 април 2010 година дека Делф претрпел повреда на вкрстените лигаменти, што морал да биде надвор од терените околу осум месеци.[34]

Делф се вратил во акција на 26 февруари 2011 година, во победата во Премиер лигата над Блекбурн Роверс, кога влгол во игра како импровизиран лев бек откако Нејтан Бејкер се повредил во првото полувреме.[се бара извор]

На 3 март 2011 година, Делф потпишал нов договор со Астон Вила, каде останал во клубот до 2015 година.[35] Тој го постигнал својот втор гол за А.Вила против Транмере Роверс во Лига Купот на 28 август 2012 година.[36]

На 20 јануари 2012 година, Делф повторно потпишал за Лидс Јунајтед на позајмица, првично до 25 февруари 2012 година.[37] Тој го направил своето второ деби за Лидс Јунајтед против Ипсвич Таун на 21 јануари. Делф заработил повреда на глуждот при поразот на Лидс од Ковентри Сити и се вратил во Астон Вила на лекување по повредата.[38] Било откриено дека Делф ќе го пропушти крајот на сезоната, па неговата позајмица во Лидс не била обновена и тој се вратил во својот матичен клуб.[39]

Во текот на сезоната 2012–13 во Премиер лигата, Делф се етаблирал како редовен играч во тимот на Пол Ламберт, завршувајќи ја сезоната со 24 настапи.[се бара извор] Во подоцнежната половина од сезоната, Фабијан имал неколку добри перформанси и почна да покажува добро партнерство со Ешли Вествуд и Јакуба Сила во центарот на средниот ред.[се бара извор]

Сезона 2013-14[уреди | уреди извор]

Делф како играч на Астон Вила во 2013 година

Делф ја започнал сезоната 2013-14 многу блескаво и направил некои од своите најдобри перформанси во дресот на Вила.[се бара извор] Во победата од 3–1 на гости против Арсенал на првиот ден од сезоната, Делф направил голем број успешни зафати и дриблинзи, како и комплетирање на голем број додавања со висок процент на прецизност.[се бара извор] Тој виде дека ударот од далечина, како и низок удар од неговата омилена лева нога удрилаво внатрешноста на левата статива на голманот на Арсенал, Војчех Шчесни, многу блиску до неговиот прв гол во Премиер лигата.[се бара извор] Неговата добра форма продолжила четири дена подоцна во контроверзниот пораз од 2-1 против Челзи, и повторно следниот викенд во поразот од 1-0 против Ливерпул.[се бара извор] Неговиот прв гол во сезоната бил постигнат во победата со 3-0 над Ротерам Јунајтед во третото коло во Лига купот.[се бара извор] Тој одиграл уредно еден-два со Бентеке, го искористи првиот допир за да го контролира со својата омилена лева нога и завршил со десната во голот.[се бара извор] Неговите настапи во првите месеци од сезоната му ја донесоа наградата за играч на месецот на Астон Вила за август, септември и октомври 2013 година.[се бара извор]

Делф го постигнал првиот гол во Премиер лигата со „гол на брутална брилијантност“ за да ја комплетира победата од 3–2 на гостувањето кај Саутемптон на 4 декември.[40] Неговите изведби во текот на сезоната, вклучително и извонредните настапи против Евертон, Ливерпул и Челзи, резултирале поради тоа да биде избран за играч на годината од поддржувачите на Астон Вила.[41]

Сезона 2014-15[уреди | уреди извор]

По осознанијата дека би можел да го напушти клубот на крајот на сезоната поради истекот на неговиот договор, Делф потпишал четири и пол годишен договор на 25 јануари 2015 година, задржувајќи го во Вила до 2019 година [42]

На 7 март, Делф го постигнал првиот гол кога Вила го победил локалниот ривал Вест Бромвич Албион со 2–0 и стигнал до нивното прво полуфинале во ФА Купот од 2010 година. Победата предизвикала инвазија на теренот од навивачите, за кои Делф тврдел дека му ја украл капитенската лента додека го бакнувале и гризеле.[43] Тој го постигна победничкиот гол во полуфиналето на 19 април, кога Вила дојде одзади за да го порази Ливерпул со 2-1 и да стигне до нивното прво финале на ФА Купот од 2000 година.[44] На 30 мај, Делф бил капитен на Астон Вила во финалето на ФА Купот 2015 на стадионот Вембли, каде што билр поразени со 4–0 од Арсенал.[45]

На 10 јули, Делф бил пријавен дека има медицински прегледи пред 8-милионски трансфер во Манчестер Сити.[46][47] Делф никогаш не се појавил на закажаните лекарски прегледи, а потоа објавил изјава на веб-страницата на Астон Вила во која потврди дека ќе остане во клубот и нема да се пресели во Манчестер Сити.[48] Сепак, една недела подоцна се појавиле извештаи дека Делф повторно се предомислил и дека има медицински прегледи во Манчестер Сити пред потенцијалниот трансфер.[49]

Манчестер Сити[уреди | уреди извор]

Делф играјќи за Манчестер Сити во 2017 година

На 17 јули 2015 година, Делф потпишал петгодишен договор со премиерлигашкиот клуб Манчестер Сити за пријавена сума од 8 милиони фунти, само шест дена откако изјавил дека ќе остане во Астон Вила за да биде капитен во следната сезона.[48][50][51] Тој го направил своето деби една недела подоцна против Реал Мадрид во Интернационалниот куп на шампиони во 2015 година на теренот за крикет во Мелбурн, но бил заменет по 18 минути за Хесус Навас поради повреда, а Сити загубил со 1-4.[52] Делф го постигнал својот прв гол за Манчестер Сити на 28 ноември 2015 година против екипата на Саутемптон, втор во евентуалната победа од 3–1.[53] Неговиот трет гол за клубот дојде во победата со 1-0 над Стеауа Букурешт во квалификациите за Лигата на шампионите во август 2016 година.[54]

По повредата на Бенџамин Менди, Делф се етаблирал како стартен лев бек на Манчестер Сити во првата половина од почетокот на соборувањето на рекордот на тимот во сезоната 2017-18.[55] Тој започнал 14 последователни натпревари во Премиер лигата, постигнувајќи еден гол против Кристал Палас, бидејќи Сити поставил нов рекорд од 18 последователни победи во лигата.[56] Тој бил исклучен во поразот од ФА Купот од Виган Атлетик во февруари 2018 година, а потоа имал мускулен проблем, не се вратил во форма до април.[57]

Евертон[уреди | уреди извор]

Делф потпишал за ривалите на Сити во Премиер лигата, за екипата на Евертон на 15 јули 2019 година на тригодишен договор за почетна сума од 8,5 милиони фунти, искачувајќи се на 10 милиони фунти со додатоци.[58] На 10 јуни 2022 година, Би-Би-Си објавил дека тој ќе го напушти клубот на крајот на месецот откако ќе му истече договорот.[59]

На 27 септември 2022 година, Делф го објавил своето повлекување од професионалниот фудбал.[60]

Меѓународна кариера[уреди | уреди извор]

Делф играл за Англија на Светското првенство во ФИФА 2018 година

Во март 2008 година, Делф ја започнал својата меѓународна кариера, правејќи го своето деби како замена за репрезентацијата на Англија до 19 години.[61]

На 28 август 2014 година, Делф бил именуван во сениорскиот тим на Англија за прв пат, пред пријателскиот натпревар против Норвешка и првиот квалификациски натпревар за Евро 2016 против Швајцарија.[62] Тој го направи своето репрезентативно деби на пријателскиот натпревар против Норвешка на 3 септември 2014 година, влегувајќи како замена во 69. минута наместо Алекс Окслејд-Чембрлен додека Англија победи со 1-0.[63] Пет дена подоцна, во првиот натпревар на Англија од квалификациите за УЕФА Евро 2016, Делф го направил својот прв старт и ја одиграл целата победа од 2-0 на гостувањето кај Швајцарија на Сент Јакоб-Парк, Базел.[64] На 16 мај 2016 година, било објавено дека Делф е избран за привремениот тим на Англија на УЕФА Евро 2016.[65] Сепак, на 26 мај тој не настапил на турнирот поради повреда на препоните.[66]

Делф бил именуван во тимот од 23 играчи за Светското првенство во ФИФА 2018 година.[67] Тој го направил своето деби на Светското првенство против Панама, влегувајќи како замена во 63. минута во победата со 6-1.[68][69] Тој ги одиграл сите 90 минути од последниот натпревар во групата, против Белгија.[70]

Пред неговото натпреварувачко деби за Англија, Делф исто така имал право да ја претставува Гвајана преку неговото потекло.[71]

Личен живот[уреди | уреди извор]

На 23 декември 2008 година, Делф бил уапсен од полицијата и обвинет за возење под дејство на алкохол во Ротвел, Лидс, додека се возел кон дома со четворица пријатели.[72] Тој се изјаснил за виновен пред судот во Лидс за обвинение дека возел преку дозволената брзина; бил казнет со 1.400 фунти, одземена возачката дозвола на 18 месеци и да плати трошоци од 60 фунти.[73]

Тој има три ќерки, од кои најмалата е родена за време на Светското првенство во 2018 година.[74]

Статистика за кариера[уреди | уреди извор]

Клуб[уреди | уреди извор]

Настапи и голови по клуб, сезона и натпреварување
Клуб Сезона Лига ФА куп Лига куп Други Вкупно
Division Настапи Голови Настапи Голови Настапи Голови Настапи Голови Настапи Голови
Лидс јунајтед 2006–07 Чемпионшип 1 0 0 0 0 0 — 1 0
2007–08 Лига 1 1 0 0 0 1 0 0 0 2 0
2008–09 League One 42 6 2 0 4 0 3[б 1] 0 51 6
Total 44 6 2 0 5 0 3 0 54 6
Астон вила 2009–10 Премиер лига 8 0 4 1 2 0 1[б 2] 0 15 1
2010–11 Премиер лига 7 0 1 0 0 0 0 0 8 0
2011–12 Премиер лига 11 0 0 0 0 0 — 11 0
2012–13 Премиер лига 24 0 2 0 6 1 — 32 1
2013–14 Премиер лига 34 3 1 0 1 1 — 36 4
2014–15 Премиер лига 28 0 4 2 0 0 — 32 2
Вкупно 112 3 12 3 9 2 1 0 134 8
Лидс јунајтед (позајмица) 2011–12 Чемпионшип 5 0 — — — 5 0
Манчестер сити 2015–16 Премиер лига 17 2 2 0 3 0 5[б 3] 0 27 2
2016–17 Премиер лига 7 1 5 0 0 0 1 1 13 2
2017–18 Премиер лига 22 1 1 0 1 0 5 0 29 1
2018–19 Премиер лига 11 0 1 0 2 0 6 0 20 0
Вкупно 57 4 9 0 6 0 17 1 89 5
Евертон 2019–20 Премиер лига 16 0 1 0 3 0 — 20 0
2020–21 Премиер лига 8 0 0 0 2 0 — 10 0
2021–22 Премиер лига 11 0 0 0 0 0 — 11 0
Вкупно 35 0 1 0 5 0 0 0 41 0
Вкупно во кариерата 253 13 24 3 25 2 21 1 323 19

Меѓународен[уреди | уреди извор]

Настапи и голови по репрезентација и година [75]
Репрезентација година Апликации Цели
Англија 2014 година 3 0
2015 година 6 0
2018 година 9 0
2019 година 2 0
Вкупно 20 0

Достигнувања[уреди | уреди извор]

Астон Вила

Манчестер Сити

Англија

Индивидуален[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Updated squads for 2017/18 Premier League confirmed“. Premier League. 2 February 2018. Посетено на 12 February 2018.
  2. ↑ „Fabian Delph: Overview“. ESPN. Посетено на 23 октомври 2020.
  3. ↑ „F. Delph: Summary“. Soccerway. Perform Group. Посетено на 25 November 2018.
  4. ↑ „Paul Lambert wants Fabian Delph to get called-up by England“. Sky Sports. 6 October 2013.
  5. ↑ „Fabian Delph“. Leeds United F.C. Архивирано од изворникот на 31 March 2014. Посетено на 30 March 2014.
  6. ↑ „Youth team provide conveyor-belt of talent“. Telegraph & Argus. Bradford. 11 February 2008. Посетено на 11 May 2008.
  7. ↑ Parker, Simon (15 September 2008). „City can cash in on Delph progress“. Telegraph & Argus. Bradford. Посетено на 30 March 2014.
  8. ↑ Colman, Jon (7 January 2009). „Fab Leeds wonderkid set to take on Carlisle United“. News and Star. Carlisle. Архивирано од изворникот на 6 September 2012. Посетено на 16 January 2009.
  9. ↑ „Fab's chance“. Leeds United F.C. 31 July 2008. Архивирано од изворникот на 31 March 2014. Посетено на 30 March 2014.
  10. ↑ „Mega News Men! Fab Fabian in Euro 2008 squad!“. The Square Ball. 26 July 2008. Архивирано од изворникот на 31 March 2014. Посетено на 30 March 2014.
  11. ↑ „The future's Fab“. Leeds United F.C. 5 September 2008. Архивирано од изворникот на 31 March 2014. Посетено на 30 March 2014.
  12. ↑ „Leeds 5–2 Crewe“. BBC Sport. 6 September 2008. Посетено на 6 September 2008.
  13. ↑ „Leeds 3–0 Walsall“. BBC Sport. 25 October 2008. Посетено на 25 October 2008.
  14. ↑ „Arsenal weighing up £6m bid for Leeds star Fabian Delph“. Daily Mirror. London. Посетено на 30 March 2014.
  15. ↑ „Manchester United in for Leeds' Fabian Delph“. www.telegraph.co.uk.
  16. ↑ „England call for Blades' Naughton“. BBC Sport. 11 November 2008. Посетено на 11 November 2008.
  17. ↑ „England U21 2–0 Czech Rep U21“. BBC Sport. 18 November 2008. Посетено на 19 November 2008.
  18. ↑ „Leeds reject approaches for Delph“. BBC Sport. 16 January 2009. Посетено на 16 January 2009.
  19. ↑ „Delph strike adds to growing worth“. Telegraph & Argus. Bradford. 18 January 2009. Посетено на 18 January 2009.
  20. ↑ Sutcliffe, Richard (2 February 2009). „Leeds hold on to star and make double signing“. The Yorkshire Post. Leeds. Посетено на 2 February 2009.
  21. ↑ „Ebanks-Blake scoops League honour“. BBC Sport. 30 March 2009. Посетено на 30 March 2009.
  22. ↑ „Beckford and Delph win top awards“. BBC Sport. 15 April 2009. Посетено на 11 July 2015.
  23. ↑ „Leeds United 1 Millwall 1: Match report“. The Daily Telegraph. London. 14 May 2009.
  24. ↑ „Leeds deny Delph link to Everton“. BBC Sport. 10 June 2009. Посетено на 11 July 2015.
  25. ↑ „Man City move for Leeds teenager“. BBC Sport. 1 August 2009. Посетено на 11 July 2015.
  26. ↑ „Grayson – No bids for star duo“. Sky Sports. Посетено на 11 July 2015.
  27. ↑ „Redknapp hails Delph“. Sky Sports. Посетено на 11 July 2015.
  28. ↑ „Fabian Delph: Club statement“. Leeds United F.C. 3 August 2009. Архивирано од изворникот на 31 March 2014. Посетено на 30 March 2014.
  29. ↑ „Webflash: Delph signs“. Aston Villa F.C. Архивирано од изворникот на 13 July 2015. Посетено на 11 July 2015.
  30. ↑ „Aston Villa haunted by stark reality of no Gareth Barry and Martin Laursen“. The Guardian. London. 16 August 2009. Посетено на 9 April 2017.
  31. ↑ „Aston Villa 0–2 Wigan“. BBC Sport. 15 August 2009. Посетено на 2 May 2010.
  32. ↑ Vesty, Marc (23 January 2010). „Aston Villa 3–2 Brighton“. BBC Sport. Посетено на 24 January 2010.
  33. ↑ „Fabian Delph injury blow“. Aston Villa F.C. Архивирано од изворникот на 13 July 2015. Посетено на 11 July 2015.
  34. ↑ „Delph out for eight months“. Sky Sports. 19 April 2010.
  35. ↑ „Delph signs extension with Villa“. BBC Sport. 3 March 2011.
  36. ↑ „Aston Villa 3–0 Tranmere“. BBC Sport. 28 August 2012. Посетено на 28 August 2012.
  37. ↑ „Leeds United re-sign Aston Villa's Fabian Delph on loan“. BBC Sport. 20 January 2012. Посетено на 11 July 2015.
  38. ↑ „Fab to miss Rovers clash“. Leeds United F.C. 16 February 2012. Архивирано од изворникот на 31 March 2014. Посетено на 30 March 2014.
  39. ↑ „A not so Fab ending for Delph“. Leeds United F.C. 22 February 2012. Архивирано од изворникот на 31 March 2014. Посетено на 30 March 2014.
  40. ↑ Fifield, Dominic (4 December 2013). „Fabian Delph's late strike earns Aston Villa thrilling victory at Southampton“. The Guardian. London. Посетено на 28 May 2014.
  41. ↑ „He's fab! Villa fans vote Delph their player of the year“. Aston Villa F.C. Архивирано од изворникот на 11 July 2015. Посетено на 11 July 2015.
  42. ↑ „Fabian Delph: Aston Villa midfielder extends contract“. BBC Sport. 25 January 2015. Посетено на 25 January 2015.
  43. ↑ „FA Cup pitch invasion: Villa Park scenes disgraceful – Tony Pulis“. BBC Sport. 7 March 2015. Посетено на 8 March 2015.
  44. ↑ „Aston Villa 2–1 Liverpool“. BBC Sport. 19 April 2015. Посетено на 19 April 2015.
  45. ↑ 45,0 45,1 McNulty, Phil (30 May 2015). „Arsenal 4–0 Aston Villa“. BBC Sport. Посетено на 25 November 2018.
  46. ↑ „Fabian Delph to have Manchester City medical ahead of £8m move from Aston Villa“. Sky Sports. Посетено на 11 July 2015.
  47. ↑ „Fabian Delph: Man City set to sign Aston Villa captain“. BBC Sport. Посетено на 11 July 2015.
  48. ↑ 48,0 48,1 „Fabian Delph statement“. Aston Villa F.C. 11 July 2015. Архивирано од изворникот на 13 July 2015. Посетено на 17 November 2015.
  49. ↑ „Delph deal back on“. Manchester Evening News. Посетено на 17 July 2015.
  50. ↑ „Fabian Delph: Manchester City sign Aston Villa captain“. BBC Sport. 17 July 2015. Посетено на 17 July 2015.
  51. ↑ „Fabian Delph moves to Manchester City from Aston Villa for £8 million“. ESPN FC. 17 July 2015. Посетено на 17 July 2015.
  52. ↑ „Man City: Fabian Delph injured on debut in defeat by Real Madrid“. BBC Sport. 24 July 2015. Посетено на 24 July 2015.
  53. ↑ „Aston Villa 0–0 Manchester City“. BBC Sport. 8 November 2015. Посетено на 10 November 2015.
  54. ↑ Jackson, Jamie (24 August 2016). „Fabian Delph's header helps Manchester City push past Steaua Bucharest“. The Guardian. London. Посетено на 27 October 2016.
  55. ↑ „How Fabian Delph became Pep Guardiola's born-again full-back“. The Daily Telegraph. London. 21 October 2017.
  56. ↑ „Manchester City have won 18 games in a row: Who can stop them now?“. Sky Sports. 27 December 2017.
  57. ↑ „Liverpool v City: Aguero, Delph injury latest“. Manchester City F.C. 3 April 2018. Посетено на 16 April 2018.
  58. ↑ Hunter, Andy (15 July 2019). „Fabian Delph moves to Everton from Manchester City for £8.5m“. The Guardian. London. Посетено на 15 July 2019.
  59. ↑ „Delph, Tosun & Sigurdsson among Everton departures“. BBC Sport (англиски). Посетено на 10 June 2022.
  60. ↑ „Former England international Delph retires aged 32“. Sky Sports (англиски). 27 September 2022. Посетено на 27 September 2022.
  61. ↑ „Tomkins at the double“. The Football Association. 25 March 2008. Посетено на 30 March 2014.
  62. ↑ „Roy calls up four new faces for Norway and Switzerland“. The Football Association. 28 August 2014. Посетено на 28 August 2014.
  63. ↑ McNulty, Phil (3 September 2014). „England 1–0 Norway“. BBC Sport. Посетено на 3 September 2014.
  64. ↑ „Switzerland 0–2 England“. BBC Sport. 8 September 2014. Посетено на 8 September 2014.
  65. ↑ „Euro 2016: Marcus Rashford makes England provisional squad“. BBC Sport. Посетено на 21 May 2016.
  66. ↑ „Manchester City midfielder Fabian Delph out of Euro 2016 after suffering groin injury“. Metro. London. 26 May 2016. Посетено на 16 April 2018.
  67. ↑ „England World Cup squad: Trent Alexander-Arnold in 23-man squad“. BBC Sport. 16 May 2018. Посетено на 17 May 2018.
  68. ↑ Pollard, Rob (27 June 2018). „World Cup Player Focus #9: Fabian Delph“. Manchester City F.C. Посетено на 5 July 2018.
  69. ↑ McNulty, Phil (24 June 2018). „World Cup 2018: England put six past Panama to reach last 16“. BBC Sport. Посетено на 5 July 2018.
  70. ↑ McNulty, Phil (28 June 2018). „World Cup 2018: England lose 1-0 to Belgium in final group game“. BBC Sport. Посетено на 5 July 2018.
  71. ↑ „Where have the Golden Jaguars been hiding?“. Guyana Times. 19 January 2014. Архивирано од изворникот на 30 May 2014.
  72. ↑ „Footballer in drink drive charge“. BBC News. 29 December 2008. Посетено на 29 December 2008.
  73. ↑ Robinson, Stuart (27 January 2009). „Leeds United star banned for drink driving“. Yorkshire Evening Post. Leeds. Посетено на 28 January 2009.[мртва врска]
  74. ↑ „World Cup 2018: England's Fabian Delph welcomes third daughter“. BBC Sport. 4 July 2018. Посетено на 5 July 2018.
  75. ↑
  76. ↑ McNulty, Phil (28 February 2010). „Aston Villa 1–2 Man Utd“. BBC Sport. Посетено на 25 November 2018.
  77. ↑ „Fabian Delph: Overview“. Premier League. Посетено на 17 May 2019.
  78. ↑ McNulty, Phil (9 June 2019). „Switzerland 0–0 England“. BBC Sport. Посетено на 12 June 2019.
  79. ↑ 79,0 79,1 79,2 79,3 79,4 79,5 „FABIAN DELPH“. leedsunited.com. Leeds United. 15 June 2009.
  80. ↑ „DELPH WINS AGAIN“. leedsunited.com. Leeds United. 3 February 2009.
  81. ↑ McNamara, Paul (16 July 2019). „SEVEN THINGS ABOUT FABIAN DELPH“. evertonfc.com. Everton F.C.
  82. ↑ 82,0 82,1 82,2 „DELPH AND BACUNA THE BIG WINNERS AS AWARDS ANNOUNCED“. astonvilla.com. Aston Villa. 13 May 2014.
  83. ↑ „AWARDS ANNOUNCED: FIND OUT OUR PLAYER/YOUNG PLAYER OF THE SEASON“. astonvilla.com. Aston Villa. 22 May 2015.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

  • Профил на веб-страницата на Евертон ФК
  • Профил на страницата на Фудбалскиот сојуз


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Фабијан_Делф&oldid=5091424“