Сместена е во источниот дел на стариот град, близу Гробницата на Галериј („Ротонда“), на раскрсницата на улиците „Јасинуду“ и „Аријану“. Посветена е на Св. Пантелејмон дури по Отоманското владеење во 1912 г. а првичното име сè уште е спорно. Во 1548 г. црквата е претворена во џамија и нарчена „Исакова џамија“, поради што повеќето стручњаци сметаат дека постои непосредна поврзаност доцновизантискиот манастир „Богородица Привлепта“ или „Исаков манастир“[2], наречен по неговиот ктитор — солунскиот митрополит солунски митрополит Јаков (1295-1315), кој се замонашил под името Исак. Другото гледиште е дека оваа врска не постои, туку дека црквата е претворена во џамија околу 1500 г. и наречена по солунскиот кадија Ишак Челеби[3]. Сепак, архитектонските особеини и живописот од XIII и почетокот на XIV век одат во полза на првото толкување.
По градба, четворен крстосводен тип, со припрата (нартекс) и (денес непостоечки) трем меѓу двата параклиса, кои се зачувани. Зачувано е многу малку од некогашниот фрескопис поради варосувањето при пренамената во џамија. Од османлискиот период е зачувана основата на минарето и мермерниот шадрван.
↑Λ. Τσακτσίρα, Κ. Παπανθίμου, Γ. Μάντζιου, Ν. Καλογήρου (2013). Θεσσαλονίκη: η πόλη και τα μνημεία της. Θεσσαλονίκη: Μαλλιάρης Παιδεία. стр. 116–117. ISBN960-239-668-7.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
↑Ε.Κουρκουτίδου-Νικολαϊδου & Α.Τουρτα, Περίπατοι στη Βυζαντινή Θεσσαλονίκη, Καπον, Αθήνα 1997, ISBN 960-7254-46-5 σ.45
.jpg)
