Влатадон
| Влатадон | |
|---|---|
| Μονή Βλατάδων | |
 Поглед на црквата | |
 | |
| 40°38′30.59″N 22°57′16.09″E / 40.6418306° СГШ; 22.9544694° ИГД | |
| Место | Солун |
| Земја | Егејска Македонија, Грција |
| Вероисповед | Цариградска патријаршија |
| Архитектура | |
| Архит. тип | крстокуполен храм |
| Завршена | XIV век |
| Управа | |
| Епархија | ставропигија |
Влатадон (грчки: Μονή Βλατάδων) или Чауш-манастир[1] — средновековна црква во градот Солун, Егејска Македонија. Денес е единствената преостаната градба на истоимениот манастир кој постоел во византиско и османлиско време. Денес манастирот е ставропигијален.[2] Во 1988 г. е прогласена за светско наследство на УНЕСКО како дел од Ранохристијанските и византиски споменици во Солун.[3][4][5]
Историја[уреди | уреди извор]
Црквата се наоѓа о Горниот Град, на стрмен терен на улицата „Ептапиргио“. Манастирот е основан малку по средината на XIV век. Ктитори биле браќата монаси Доротеј и Марко Влатис (Δωρόθεος, Μάρκος Βλατής), ученици и следбеници на Григориј Палама. Посветен е на Христос Седржител и денес храмот го слави Преображението Христово на 6 август како свој празник. По османлиското освојување на Солун во 1430 г. манастирот е претворен во џамија. Ова траело кратко, и повторно станал црква, за во 1446 г. манастирот да добие султански ферман со посебни привилегии. Со време манастирот се стекнал со разни имоти го градот и вон него, како што се црквите „Пресв. Богородица Лагудјани“, „Св. Никола Сирак“ и „Св. Атанасиј“.[2]
Архитектура[уреди | уреди извор]
Црквата е крстокуполен храм со осумаголна тулена купола во средиштето и затворен трем на западната, северната и јужната страна, завршувајќи со два параклиса на исток. Северниот параклис, северниот, западниот и нешто од јужниот дел на тремот се подоцнежни додавки, веројатно од 1801 г. Во 1907 г. е додаден отворен трем на југ имал портик на западната страна.[2]
Внатре има зачувани вредни фрески од 1360 – 1380 г., чиј стил се одликува со тржество, воздржани емоции и елегантни движења. Има бројни икони од XII до XIX век, мошти и голема збирка ракописи и документи, вклучувајќи царски хрисовули, патријаршиски сигилии и османлиски фермани.[2]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Papagiannopoulos, Apostolos. Monuments of Thessaloniki, Rekos ltd., 2015, p.92
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 „Μονή Βλατάδων“. Thessaloniki 4 all. Архивирано од изворникот на 2022-06-29. Посетено на 11 јули 2016. Text "Your Thessaloniki" ignored (help)
- ↑ „Paleochristian and Byzantine Monuments of Thessalonika“. UNESCO. Посетено на 11 юли 2016. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help) - ↑ „ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ UNESCO: Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία Θεσσαλονίκης“. Hellenic National Commission for UNESCO. Архивирано од изворникот на 2012-06-27. Посетено на 11 јули 2016.
- ↑ https://www.pemptousia.gr/2011/11/ta-patriarchika-monastiria-tis-makedo/. Занемарен непознатиот параметар
|достъп_дата=(help); Занемарен непознатиот параметар|първо_име=(help); Занемарен непознатиот параметар|фамилно_име=(help); Занемарен непознатиот параметар|издател=(help); Занемарен непознатиот параметар|заглавие=(help); Занемарен непознатиот параметар|дата=(help); Отсутно или празно|title=(help)
