Хомондос
| Хомондос Μητρούσι | |
|---|---|
  Хомондос | |
|
Местоположба во областа   Хомондос | |
| Координати: 41°4.13′N 23°27.38′E / 41.06883° СГШ; 23.45633° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Сер |
| Општ. единица | Капетан Митруси |
| Надм. вис. | 15 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 1.479 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Хомондос или Хуманџа (грчки: Μητρούσι, Митруси; до 1927 г. Χομόνδος, Хомондос[2]) — село во Серско, Егејска Македонија, денес во општината Сер на Серскиот округ, Грција.
География[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во средиштето на Серското Поле на запад од градот Сер и источно од Ениќој.
Историја[уреди | уреди извор]
Потекло на името[уреди | уреди извор]
Името на селото потекнува од поимот „хомот“ (старословенски: хомѫтъ, хомонт) со додадена грчка наставка.[3]
Во Отоманското Царство[уреди | уреди извор]
Во XIX век Хомондос бил чифлик во Серската каза на Серскиот санџак. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Хомудос (Homoudos) е село со 114 домаќинства сочинети од 245 Македонци и 90 муслимани.[4][5]
Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:
| „ | Хумондос, чифлик на х. Думба и Ингилиз-бег; на ЈЗ од Сер 1 час. Почва многу плодна, но затоа пак често за време на поплави е совршено јалова. 40 куќи, македонски.[6][7] | “ |
Според Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во селото живееле 200 Македонци христијани, 50 Турци и а20 Черкези.[4][8]
Во Хомондос работеле грчката и бугарската пропаганда. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Хумандос (Houmandos) имало 24 Македонци егзархисти и 496 патријаршисти, 12 Власи и 48 Роми. Во него работело бугарско основно училиште.[9]
Во Грција[уреди | уреди извор]
За време на Првата балканска војна селото е окупирано од бугарска војска, а по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година Хомондос броел 404 жители,н ово 1920 г. тие се намалиле на 333 лица.[10] Во 1924 г. по сила на Лозанскиот договор сите муслимани се иселени во Турција, а на нивно место се доведени грчки колонисти. На пописот од 1928 г. Хомондос било етнички мешано село со 1.252 дојденци (252 семејства).[11]
Во 1927 г. селото е преименувано во Митруси.
| Име | Име | Ново име | Ново име | Описание |
|---|---|---|---|---|
| Баглади[12] | Μπαγλαντί | Демена | Δεμένα[13] | местност на ЈИ од Долно Хомондос[12] |
| Харманка[12] | Χαρμάγκα | Палиалома | Παλιάλωνα[13] | местност на ЈЗ од Долно Хомондос и на ЈЗ од Горна Камила[12] |
| Талдарка | Ταλντάρκα | Кудуния | Κουδούνια[13] | |
| Магданозо[14][12] | Μαϊντανώση | Майданотопос | Μαϊδανότοπος[13] | ниви и градини[14] на С од Хомондос[12] |
Во 1997-2003 г. е изградена црквата „Успение на пресв. Богородица“.[15]
Население[уреди | уреди извор]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1.546 | 1.629 | 1.853 | 1.624 | 1.695 | 1.714 | 1.569 | 1.479 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Личности[уреди | уреди извор]
- Божил Стојанов — доброволец во четата на Иван Атанасов – Инџето за време на Српско-бугарската војна во 1885 г.[16]
- Димитар Гоголаков (? – 1907) — гркомански андартски капетан
- Лазар Атанасов (Танасов) — борец во МОО, I чета на XI Серска дружина[17]
- Христофор — директор на главното грчко училиште во Сер во 1867-1870 г., потоа монах во Серскиот манастир „Св. Јован Претеча“, активист на серскиот грчки Силогос[18]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ Иванов, Йордан Н (1982). Местните имена между долна Струма и долна Места : принос към проучването на българската топонимия в Беломорието. София: Издателство на Българската академия на науките. стр. 213.
- ↑ 4,0 4,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 116–117. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Нарекувајќи ги „бугарски“ под влијание на бугарската пропаганда.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 842.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 176. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 200–201.
- ↑ Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 267–268. ISBN 9989-9819-6-5.. Селото е погрешно наречено „Долно Хомондос“.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 „Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 427. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 146): 1043. 1968. Занемарен непознатиот параметар
|month=(help) - ↑ 14,0 14,1 Иванов, Йордан Н (1982). Местните имена между долна Струма и долна Места : принос към проучването на българската топонимия в Беломорието. София: Издателство на Българската академия на науките. стр. 156.
- ↑ „Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου“. Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης. Посетено на 14 октомври 2019.
- ↑ Македонцитѣ въ културно-политическия животъ на България: Анкета отъ Изпълнителния комитетъ на Македонскитѣ братства (PDF). София: Книгоиздателство Ал. Паскалевъ и С-ие, Държавна печатница. 1918. стр. 47.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 67. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ Райкова, Ана. Стефан Веркович и българите. Доклади до сръбското правителство (1868-1875), София, 1978, с. 167-171.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||