Прејди на содржината

Рибарци (Тиквешко)

Координати: 41°30′35″N 21°57′41″E / 41.50972° СГШ; 21.96139° ИГД / 41.50972; 21.96139
Од Википедија — слободната енциклопедија
(Пренасочено од Рибарци (Неготинско))
Рибарци
Рибарци во рамките на Македонија
Рибарци
Местоположба на Рибарци во Македонија
Рибарци на карта

Карта

Координати 41°30′35″N 21°57′41″E / 41.50972° СГШ; 21.96139° ИГД / 41.50972; 21.96139
Регион  Вардарски
Општина Росоман
Население 29 жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО 11037
Надм. вис. 378 м
Рибарци на општинската карта

Атарот на Рибарци во рамките на општината
Рибарци на Ризницата

Рибарци — село во Општина Росоман, во областа Тиквеш, во околината на градот Кавадарци.

Географија и местоположба

[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓа во Тиквешијата, оддалечено 10 километри северозападно од Кавадарци и 3 километр источно од општинскиот центар Росоман.

Историја

[уреди | уреди извор]

Во XIX век селото било дел од Тиквешката каза на Отоманското Царство.

Население

[уреди | уреди извор]
Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948225—    
1953207−8.0%
1961189−8.7%
1971142−24.9%
198167−52.8%
ГодинаНас.±%
199151−23.9%
199439−23.5%
200241+5.1%
202129−29.3%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Рибарци живееле 165 жители, сите Македонци.[2] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Рибарци имало 136 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[3]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 100 Македонци.[4]

Според пописот од 2002 година селото имало околу 41 жител, сите Македонци.[5]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 29 жители, од кои 27 Македонци, 1 Србин и 1 останат.

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 165 136 225 207 189 142 67 51 39 41 29
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[6]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[7]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[8]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]

Според истражувањата од периодот 1914-1924 година, родови во селото

  • Македонски родови:
    • Доселеници: Кочовци-Гоговци (3 к.) доселени се на почетокот од XIX век од старото село Демир-Попадија; Туневци (1 к.) доселени се во исто време кога и претходниот род од селото Градско; Иловци (1 к.) доселени се во 1840 година од селото Сопот; Грозановци (1 к.) доселени се во 1850 година од селото Паликура; Пауновци (2 к.) доселени се во 1850 година од селото Сопот; Ѓувалевци (1 к.) доселени се од селото Бизевиќ во 1875 година; Мановци (1 к.) доселени се во 1880 година од селото Рисјанска Курија; Митревци (1 к.) доселени се во 1894 година од селото Паликура.[10]

Самоуправа и политика

[уреди | уреди извор]

Избирачко место

[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 714 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на продавница.[11]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 31 гласач.[12]

Културни и природни знаменитости

[уреди | уреди извор]
Верски градби
  • „Св. Ѓорѓи“ - камен темелник осветен и поставен на 1 декември 2015 година;[13]
Археолошки наоѓалишта[14]
  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900. стр.154
  3. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 104 – 105.
  4. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  5. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  6. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  7. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  8. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  9. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  10. Радовановиќ, Воислав. Тиквеш и Раец.
  11. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  12. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  13. Литургија и освет на камен темелник
  14. Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. II. Скопје: Македонска академија на науките и уметностите. стр. 158. ISBN 9989649286.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]