Караглово

Од Википедија — слободната енциклопедија
Караглово
Καστανάς
Караглово is located in Грција
Караглово
Караглово
Местоположба во областа
Караглово во рамките на Илиџиево (општина)
Караглово
Местоположба на Караглово во Солунскиот округ и областа Централна Македонија
Координати: 40°49.9′N 22°39.32′E / 40.8317° СГШ; 22.65533° ИГД / 40.8317; 22.65533Координати: 40°49.9′N 22°39.32′E / 40.8317° СГШ; 22.65533° ИГД / 40.8317; 22.65533
ЗемјаГрција
ОбластЦентрална Македонија
ОкругСолунски
ОпштинаИлиџиево
Општ. единицаКуфалово
Надм. вис.&1000000000000003500000035 м
Население (2011)[1]
 • Вкупно630
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Пошт. бр.570 11

Караглово или Кара Оглу (грчки: Καστανάς, Кастанас; до 1926 г. Καρά Ογλού, Кара Оглу[2]) — село во Солунско, Егејска Македонија, денес во општината Илиџиево на Солунскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. Населението брои 630 жители (2011).

Географија[уреди | уреди извор]

Караглово е сместено во областа Вардарија на Солунското Поле, на левиот брег на реката Вардар. Лежи 38 км северозападно од Солун и 11 км североисточно од Куфалово.[3]

Историја[уреди | уреди извор]

Во Отоманското Царство[уреди | уреди извор]

На крајот на XIX век Караглово било турско село во Солунската каза. Според Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Кара Оглу (Караглово) живееле 150 Турци и 60 Роми.[4] Во тој период, Боривое Милоевиќ во селото завел 40 турски и 5 ромски куќи.[3]

Во Грција[уреди | уреди извор]

Се смета дека селото настрадало во Балканските војни бидејќи во 1913 г. не се спомнува како населба.[3] Истат година е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. По војните во селото се повратиле само малку жители , а властите доселиле грчки колонисти. Така, според сознанијата на Милоевиќ, за време на Првата светска војна селото имало 65 грчки доселенички и само 5 турски староседелски куќи.[3] Во 1918 г. во Караглово се забележани 300 жители, но во 1920 г. тие опаднале на само 92, бидејќи голем дел од грчките доселеници го напуштиле селото.[3] Во 1922 г. дошле уште доселеници, овојпат од никомедиското село Кестенапар (подрачјето околу Измит, Мала Азија)[5]

Во 1924 г. малубројните преостанати Турци се иселени во Турција согласно Лозанскиот договор, а властите довеле голем број грчки доселеници. Во 1926 г. селото е преименувано во Кастанас. На пописот од 1928 г. Караглово се води како наполно дојденско село со 225 жители (56 семејства).[6] Најголемиот дел од жителите се дојдени од Понд, но има и мал број каракачани и тракиски Грци.[5]

Во 1940 г. селото имало 456 жители, кои во 1951 г. нараснале на 521, а во 1961 г. — 617 лица. Во 1971 г. Караглово се смалило на 537 жители, кои во 1981 г. се накачиле на 618, за повторно да се смалат на 595 во 1991 г.[3] Во следните децении бројот на жителите бележи пораст, со 663 во 2001 и 625 во 2011 г.[5]

Население[уреди | уреди извор]

Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:

Година 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Население 456 521 617 537 618 596 663 625
Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија

Стопанство[уреди | уреди извор]

Селото е прилично богато бидејќи е во рамничарски и плоден предел. Населението произведува големи количества памук, бостан, жито и други земјоделски производи.[3]

Настани[уреди | уреди извор]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
  2. Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Καρά Ογλού -- Καστανάς
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански карактеристики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 325.
  4. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 140. ISBN 954430424X.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 „Καστανάς“. Δήμος Χαλκηδόνας. Посетено на 8 јули 2019.
  6. „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 2012-06-30. Посетено на 2012-06-30.