Диња
| Диња | |
|---|---|
 |
|
| Научна класификација | |
| Царство: | Plantae |
| Нерангирано: | Angiosperms |
| Нерангирано: | Eudicots |
| Нерангирано: | Rosids |
| Ред: | Cucurbitales |
| Семејство: | Cucurbitaceae |
| Род: | Cucumis |
| Вид: | C. melo |
| Подвид: | C. melo subsp. melo |
| Сорта: | C. melo var. cantalupensis |
| Триномен назив | |
| Cucumis melo var. cantalupensis[1] Naudin |
|
| Синоними | |
|
Cucumis melo var. reticulatus Naudin[1] |
|
Дињата е едногодишна билка. Припаѓа на фамилијата Cucurbitacae, каде припаѓаат и лубеницата, тиквата и краставицата.
Содржина
Потекло[уреди | уреди извор]
Дињата по потекло е од Азија и Африка. Се култивира и користи како храна повеќе од 4000 години.
Плод[уреди | уреди извор]
Плодот на дињата е жолтопортокалов, сочен, со благ вкус и карактеристична арома. За јадење е добра потполно зрела диња. Дињата се јаде свежа, исечена на парчиња и е одлично освежување во летните месеци. Но, од дињата се прават и овошни салати, компоти, џемови, сокови. Се користи плодот, коренот и семето.
Нутритивна вредност[уреди | уреди извор]
and its cross-section |
|
| Хранлива вредност по 100 г. | |
|---|---|
| Енергетска вредност | 141 кЏ (33.699.808.795.411 ккал) |
| Јаглехидрати | 8.16 g |
| - Шеќери | 7.86 g |
| - Влакна | 0.9 g |
| Масти | 0.19 g |
| Белковини | 0.84 g |
| Витамин А (еквив.) | 169 μг (21%) |
| - бета-каротен | 2020 μг (19%) |
| - лутеин и зеаксантин | 26 μг |
| Тиамин (Вит. Б1) | 0.041 мг (4%) |
| Рибофлавин (Вит. Б2) | 0.019 мг (2%) |
| Ниацин (Вит. Б3) | 0.734 мг (5%) |
| Пантотенат (Вит. Б5) | 0.105 мг (2%) |
| Витамин Б6 | 0.072 мг (6%) |
| Фолат (Вит. Б9) | 21 μг (5%) |
| Холин | 7.6 мг (2%) |
| Витамин Ц | 36.7 мг (44%) |
| Витамин К | 2.5 μг (2%) |
| Калциум | 9 мг (1%) |
| Железо | 0.21 мг (2%) |
| Магнезиум | 12 мг (3%) |
| Манган | 0.41 мг (20%) |
| Фосфор | 15 мг (2%) |
| Калиум | 267 мг (6%) |
| Натриум | 16 мг (1%) |
| Цинк | 0.18 мг (2%) |
| Link to USDA Database entry Постотоците се според препораките за возрасни во САД Извор: База за хранливост — USDA |
|
Плодот на дињата содржи 95% вода, 1% белковини, 5,5% шеќери, 1 грам растителни влакна, лимонска киселина, етерични масла. Од витамини содржи многу каротин (2000 милиграми), витамини од групата Б и витамин Ц. Од минерали, дињата е богата со
- калиум (320 милиграми),
- фосфор,
- магнезиум,
- калциум,
- железо,
- цинк
- бакар.
Дињата содржи висок процент вода и многу малку калории. Како и другото овошје, дињата не содржи масти и холестерол. Енергетската вредност во 100 gr диња изнесува '24 kcal.' Во семето на дињата има вода, водородни соединенија, фитини и масни киселини.
Употреба[уреди | уреди извор]
Ниту едно друго овошје не е покарактеристично за летниот период повеќе од лубеницата. Таа е одличен извор на калиум, но дињата содржи скоро три пати повеќе калиум од лубеницата. Својата портокалово-жолтеникава боја, дињата ја добива од бета-каротенот, кој е моќен антиоксидант. Бета каротинот помага во борбата против ракот, а според некои последни истражувања се користи и во лечење на други типови на малигни болести.Затоа, дињата се смета дека е и антиканцерогено овошје.
- Дињата помага при лекување на разни болести, но и при заштита на кожата од изгореници.
- Во народната медицина дињата се користи за смирување и освежување. Водата и калиумот од ова овошје ја подобруваат работата на бубрезите и помагаат во отстранувањето на штетните материи од организмот.
- Дињата е природен лек за детоксикација на организмот.
- Дињата во народната медицина се користи и против камен во бубрег, при убод од инсекти и изгореници, при заболувања на желудникот и цревата. Помага при воспаление на жолчните и мочните патишта, при пореметено варење на храната.
- Сокот од диња, поради големата количина на антиоксиданси, му помага на организмот да се бори против штетните слободни радикали, кои ја оштетуваат кожата. Дињата и сокот од дињата штитат и од сончеви изгореници.
- Облози од сок од диња се користат за намалување на болката. На болното место се ставаат облоги од исцеден сок од диња или од изрендана диња.
 |
Оваа статија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
- ↑ 1,0 1,1 „Taxon: Cucumis melo L. subsp. melo var. cantalupensis Naudin“. Germplasm Resources Information Network (GRIN). United States Department of Agriculture, Agricultural Research Service, Beltsville Area. http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?12566. конс. 9 декември 2010 г.
