Диња
| Диња | |
|---|---|
| |
| Научна класификација | |
| Царство: | Plantae |
| Нерангирано: | Angiosperms |
| Нерангирано: | Eudicots |
| Нерангирано: | Rosids |
| Ред: | Cucurbitales |
| Семејство: | Cucurbitaceae |
| Род: | Cucumis |
| Вид: | C. melo |
| Подвид: | C. melo subsp. melo |
| Сорта: | C. melo var. cantalupensis |
| Триномен назив | |
| Cucumis melo var. cantalupensis[1] Naudin | |
| Синоними | |
|
Cucumis melo var. reticulatus Naudin[1] | |
Дињата е едногодишна билка. Припаѓа на фамилијата Cucurbitacae, каде припаѓаат и лубеницата, тиквата и краставицата.
Потекло[уреди | уреди извор]
Дињата по потекло е од Азија и Африка. Се култивира и користи како храна повеќе од 4000 години.
Плод[уреди | уреди извор]
Плодот на дињата е жолтопортокалов, сочен, со благ вкус и карактеристична арома. За јадење е добра потполно зрела диња. Дињата се јаде свежа, исечена на парчиња и е одлично освежување во летните месеци. Но, од дињата се прават и овошни салати, компоти, џемови, сокови. Се користи плодот, коренот и семето.
Нутритивна вредност[уреди | уреди извор]
 and its cross-section | |
| Хранлива вредност по 100 г | |
|---|---|
| Енергија | 141 kJ (34 kcal) |
8,16 г | |
| Шеќери | 7,86 г |
| Влакна | 0,9 г |
0.19 г | |
0,84 г | |
| Витамини | |
| Витамин А (екв.) | (21 %) 169 μг(19 %) 2.020 μг26 μг |
| Тиамин (Б1) | (4 %) 0,041 мг |
| Рибофлавин (Б2) | (2 %) 0,019 мг |
| Ниацин (Б3) | (5 %) 0,734 мг |
| Пантот. кис. (Б5) | (2 %) 0,105 мг |
| Витамин Б6 | (6 %) 0,072 мг |
| Фолна кис. (Б9) | (5 %) 21 μг |
| Холин | (2 %) 7,6 мг |
| Витамин Ц | (44 %) 36,7 мг |
| Витамин К | (2 %) 2,5 мг |
| Минерали | |
| Калциум | (1 %) 9 мг |
| Железо | (2 %) 0,21 мг |
| Магнезиум | (3 %) 12 мг |
| Манган | (20 %) 0,41 мг |
| Фосфор | (2 %) 15 мг |
| Калиум | (6 %) 267 мг |
| Натриум | (1 %) 16 мг |
| Цинк | (2 %) 0,18 мг |
| |
| Постотоците се приближно пресметани според препораките за возрасни лица во САД. Извор: База за хранливост — USDA | |
Плодот на дињата содржи 95% вода, 1% белковини, 5,5% шеќери, 1 грам растителни влакна, лимонска киселина, етерични масла. Од витамини содржи многу каротин (2000 милиграми), витамини од групата Б и витамин Ц. Од минерали, дињата е богата со
- калиум (320 милиграми),
- фосфор,
- магнезиум,
- калциум,
- железо,
- цинк
- бакар.
Дињата содржи висок процент вода и многу малку калории. Како и другото овошје, дињата не содржи масти и холестерол. Енергетската вредност во 100 gr диња изнесува '24 kcal.' Во семето на дињата има вода, водородни соединенија, фитини и масни киселини.
Употреба[уреди | уреди извор]
Ниту едно друго овошје не е покарактеристично за летниот период повеќе од лубеницата. Таа е одличен извор на калиум, но дињата содржи скоро трипати повеќе калиум од лубеницата. Својата портокалово-жолтеникава боја, дињата ја добива од бета-каротенот, кој е моќен антиоксидант. Бета каротинот помага во борбата против ракот, а според некои последни истражувања се користи и во лечење на други типови на малигни болести.Затоа, дињата се смета дека е и антиканцерогено овошје.
- Дињата помага при лекување на разни болести, но и при заштита на кожата од изгореници.
- Во народната медицина дињата се користи за смирување и освежување. Водата и калиумот од ова овошје ја подобруваат работата на бубрезите и помагаат во отстранувањето на штетните материи од организмот.
- Дињата е природен лек за детоксикација на организмот.
- Дињата во народната медицина се користи и против камен во бубрег, при убод од инсекти и изгореници, при заболувања на желудникот и цревата. Помага при воспаление на жолчните и мочните патишта, при пореметено варење на храната.
- Сокот од диња, поради големата количина на антиоксиданси, му помага на организмот да се бори против штетните слободни радикали, кои ја оштетуваат кожата. Дињата и сокот од дињата штитат и од сончеви изгореници.
- Облози од сок од диња се користат за намалување на болката. На болното место се ставаат облоги од исцеден сок од диња или од изрендана диња.
 |
Оваа статија за е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
- ↑ 1,0 1,1 „Taxon: Cucumis melo L. subsp. melo var. cantalupensis Naudin“. Germplasm Resources Information Network (GRIN). United States Department of Agriculture, Agricultural Research Service, Beltsville Area. Посетено на 2010-12-09.