Британецот Герајнт Томас го освоил генералниот пласман. Алберто Контадор бил втор зад него со четири секунди, а бранителот на титулата Ричи Порт завршил трет со 12 секунди.[2]
Трката започнала со пролог (поединечен хронометар) во предградието Конфлан Сент Онорин, 24,2 километри од центарот на Париз, на 6 март 2016. Првата етапа до Вандом, вклучувајќи две земјени патеки во последниот круг близу градот. Од втората до четвртата етапа се возеле во и низ Средишниот Масив од рамен до ридест терен.[3] Петтата етапа ја однела трката во Прованса и завршила во Салон де Прованс, близу брегот на Средоземното Море. Шале Рејнар, со 1.440 метри надморска височина, била највисоката точка на трката и може да биде под снег во почетокот на март.[4]
Потоа, трката се префрлила во Ница за последните две одлучувачки етапи. Шестата етапа започнала во Ница и завршила на искачувањето Ител, со просечен наклон од 5,7% на 15 километри. Седмата и последна етапа била на 13 март, на ридест терен околу Ница, со Кол д’Ез како завршно искачување на трката. Трката завршила на познатото Англиско шеталиште, на крајбрежјето на Азурниот Брег.[4]
Бидејќи Париз-Ница е настан од Светската турнеја на UCI, сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да испратат екипа на трката. На четири професионални континентални екипи им биле доделени специјални покани.[5]
Сите екипи, освен Лото-Судал (кој настапил со седум возачи), започнале со максималните осум дозволени возачи, со што главната група била сочинета од 167 возачи.[6] Тим Лото-Судал ја започнале трката со нов дрес со името Lotto Fix All, производ на нивниот спонзор Судал.[7]
Третата етапа била откажана поради снег. Организаторите ја неутрализирале трката на 70 километри пред крајот и на крајот ја откажале целосно.[15] Не биле земени предвид времињата, ниту бодовите освоени на првиот среден спринт и на искачувањата во ниеден од пласманите на трката.[16]
На првата етапа, Том Димулен, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи првопласираниот Мајкл Метјус ја носел жолтата маичка како предводник на генералниот пласман.[20]
На втората и третата етапа, Арно Демар, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи првопласираниот Мајкл Метјус ја носел жолтата маичка како предводник на генералниот пласман.[20]
На петтата и шестата етапа, Насер Бухани, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи првопласираниот Мајкл Метјус ја носел жолтата маичка како предводник на генералниот пласман.[17]
Франција.svg){kind=small}
Герајнт Томас (Тим Скај) 
Алберто Контадор (Тинкоф) 
Ричи Порт (БМЦ Рејсинг Тим) 
Антоан Дишен (Директ Енержи) 
_pictogram.svg){kind=small}
Алексеј Луценко 
Илнур Закарин .svg){kind=small}
Тим Веленс 
Мајкл Метјус (АВС) 
Том Димулен (ХОЛ)
Патрик Бевин (НЗЛ)
Хосе Ерада (ШПА)
Герајнт Томас (ВБР)
Дрис Девенинс (БЕЛ)
Силвен Шаванел (ФРА)
