Унгарска дијаспора

Од Википедија — слободната енциклопедија

Предлошка:Унгарска дијаспора Унгарска дијаспора ( унгарски: magyar diaszpóra ) е терминот кој ги опфаќа целата етничка унгарска популација која се наоѓа надвор од денешна Унгарија.

Катарина Арпадовиќ
Виктор Вазарели
Чарлс Симоњи
Податотека:Датотека:Имре Варади.jpg
Имре Варади
Податотека:Датотека:K007 ida sabo.jpg
Ида Сабо
Едвард Телер
Податотека:Датотека:Palfi-Bela.jpg
Бела Палфи
Бела Барток
Марија Телкеш
Рихард Жигмонди
Моника Селеш
Жа Жа Габор
Ервин Катона
Ејдриен Броди
Хари Худини

Постојат две главни групи на дијаспора. Првата група е оние кои се домородци на својата татковина и живеат надвор од Унгарија од промената на границите на Трианскиот договор од 1920 година. година. Победничките сили ги промениле тогашните граници на Унгарија, и како резултат на тоа, 3.300.000 Унгарци се пронашле надвор од новите граници. Втората главна група се емигранти, кои неколкупати ја напуштиле Унгарија, особено за време на Унгарската револуција од 1956 година. Откако Унгарија пристапила во Европската Унија, имало неколку миграции на унгарското население, особено во Германија.[1]

Унгарците по земјите[уреди | уреди извор]

Држави Унгарска популација Статус
Соседни држави на Унгарија
 Романија 1,227,623 (2011)[2] (не сметајќи ги Чангосите[3]) Домороди во Трансилванија,[4] Чанго во покраината Молдавија
 Словачка 458,467 (2011)[5] Домороди
 Србија 253,899 (2011)[6] Домороди во Војводина
 Украина 156,600 (2001) Домороди во Закарпатска област
 Австрија 55,038 (2014)[7] Домородни во Градиште
 Хрватска 14,048 (2011)[8] Домороди во Хрватска, освен во Истра и Далмација.
 Словенија 6,243 (2001) Домороди во источна Словенија
Останати земји
 САД 1,563,081 (2006)[9] Имигранти
 Канада 315,510 (2006)[10] Имигранти
 Израел 200,000 до 250,000 (2000) Повеќето имигранати се унгарски Евреи
 Германија 120,000 (2004)[11] Имигранти
 Франција 100,000 до 200,000 (2000)[12] Имигранти
 Бразил 80,000 (2002)[13] Имигранти
 Русија 76,500 (2002) Имигранти
 Австралија Австралија 67,616(2006)[14] Имигранти
 Обединето Кралство 52,250 (2011) [15][16][17] Имигранти
 Чиле 50,000 (2012)[18] Имигранти
 Аргентина 40,000 до 50,000 (2000) Имигранти
 Швајцарија 20,000 до 25,000 (2000) Имигранти
 Шведска 16,193 (2014)[19] Имигранти
 Чешка 14,672 (2001) Имигранти
 Турција 6,800 (2001) Имигранти
 Мексико 3,500 (2006) Имигранти
 Ирска 3,328 (2006)[20] Имигранти
 Полска 1,728 (2011)[21] Имигранти
 Нов Зеланд 1,476 (2006) Имигранти
 Унгарија Вкупно 4.9 - 5.1 милиони

Имиграциите на Унгарците во Западна Европа се зголемија во текот на деведесеттите години од дваесеттиот век, а особено од 2004 година по влегувањето на Унгарија во Европската унија. Илјадници Унгарци од Унгарија барале работа и имигрирале во Германија, Велика Британија, Ирска, Финска, Шведска, Шпанија и Португалија.[22]

Унгарско државјанство[уреди | уреди извор]

Предлогот поддржан од Демократската алијанса на Унгарци во Романија за доделбата на унгарското државјанство на Унгарците коишто живеат во Романија, но без исполнување на условот за престој, не пројде референдум во Унгарија во 2004 година.[23] Референдумот бил неважечки поради недоволниот број на учесници. По неуспехот на референдумот во 2004 година, водачите на унгарските етнички партии во соседните земји го формираа Форумот на унгарските организации во странство во јануари 2005 година, како инструмент за лобирање за преференцијален третман при одобрување на унгарско државјанство.[24]

Во 2010 година некои промени беа усвоени во унгарскиот закон, олеснувајќи го забрзаниот процес на натурализација за етничките Унгарци што живеат во странство.[25] Во периодот од 2011 година до 2012 година, 200.000 луѓе го искористија новиот процес за забрзување на процесот на натурализација [26], а во 2012 година имаше уште 100.000. година.[27] Од февруари 2013 година во пресрет на годината, унгарската влада одобри речиси 400.000 унгарски државјанства на Унгарците „надвор од границите".[28] Во јуни 2013 година Вицепремиерот Золт Семен објави дека очекува оваа бројка да достигне околу половина милион до крајот на годината.[29]

Новиот закон за државјанство, кој стапи на сила на 1 јануари 2011 година не им овозможи на Унгарците надвор од унгарското гласање, дури и на националните избори.[30] Сепак, 2014 година Унгарските државјани од странство добија можност да учествуваат на парламентарните избори без унгарското живеалиште, меѓутоа, не можеа да гласаат за кандидатите кои се кандидираат за изборна единица, туку само за партиска листа.

Извори[уреди | уреди извор]

  1. ↑
    Миграција. стр. 21 Архивирано на 25 октомври 2017 г.
  2. ↑ „2011 Romanian census“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-07-17. Посетено на 2019-02-05.
  3. ↑ 1,370 persons [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}. declared themselves Csángós at the 2002 Romanian census. Some estimates of the Csángó population run higher. For instance, the Council of Europe [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}. suggests a figure as high as 260,000.
  4. ↑ Patrick Heenan, Monique Lamontagne (1999). The Central and Eastern Europe Handbook. Taylor & Francis. стр. 70. ISBN 978-1-57958-089-6.
  5. ↑ Slovak census 2011 [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}.
  6. ↑ Serbian Census 2011
  7. ↑ Bevölkerung nach Staatsangehörigkeit und Geburtsland
  8. ↑ „World Directory of Minorities and Indigenous Peoples - Croatia : Overview (2001 census data)“. United Nations High Commissioner for Refugees. 1 јули 2008. Архивирано од изворникот на 2012-03-06. Посетено на 16 март 2009.
  9. ↑ „2006 Community Survey“. Архивирано од изворникот на 2020-02-12. Посетено на 2019-02-05.
  10. ↑ „Canadian Census 2006“. Архивирано од изворникот на 2009-06-25. Посетено на 2019-02-05.
  11. ↑ Hungarians in Germany [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}.
  12. ↑ Hungarians in France [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}.
  13. ↑ Hungarians in Brazil [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}.
  14. ↑ Estimation 2002 Архивски примерок на Семрежниот архив (англиски) Hungarian-Australians according to national census 2006, Australia.
  15. ↑ „Census 2011 - Country of birth (expanded)“. Office for National Statistics. 26 март 2013. Посетено на 29 април 2014.
  16. ↑ „Scotland's Census 2011 - National Records of Scotland - Country of Birth (detailed)“ (PDF). National Records of Scotland. Посетено на 29 април 2014.
  17. ↑ „Census 2011 - Country of Birth - Full Detail_QS206NI“. Northern Ireland Statistics and Research Agency. Архивирано од изворникот на 4 март 2016. Посетено на 29 април 2014.
  18. ↑ Hungarian Immigration in Latin America
  19. ↑ Statistics Sweden[мртва врска]
  20. ↑ Irish census 2006 [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}.
  21. ↑ Ludność. Stan i struktura demograficzno-społeczna. Narodowy Spis Ludności i Mieszkań 2011 (National Census of Population and Housing 2011). Central Statistical Office (Poland). (2013). стр. 264.
  22. ↑
  23. ↑ Brubaker, Rogers (2006). Nationalist Politics and Everyday Ethnicity in a Transylvanian Town. Princeton University Press. стр. 328. ISBN 978-0-691-12834-4.
  24. ↑ Tristan James Mabry; McGarry, John; Moore, Margaret; Brendan O'Leary. Divided Nations and European Integration. University of Pennsylvania Press. стр. 112. ISBN 978-0-8122-4497-7.
  25. ↑
    Марија М. Ковач, Јудит Тот, Извештај за земјата: Унгарија Архивирано на 30 август 2018 г. , Ревидиран и ажуриран во април 2013 година, ЕУДО државјанство опсерваторија. стр. 1 и 7
  26. ↑
    Марија М. Ковач, Јудит Тот, Извештај за земјата: Унгарија Архивирано на 30 август 2018 г. , Ревидиран и ажуриран во април 2013 година, ЕУДО државјанство опсерваторија. стр. 11
  27. ↑
    Марија М. Ковач, Јудит Тот, Извештај за земјата: Унгарија Архивирано на 30 август 2018 г. , Ревидиран и ажуриран во април 2013 година, ЕУДО државјанство опсерваторија. стр. 18
  28. ↑
  29. ↑ Open wound. Trianon remembered 93 years on Архивирано на 14 јуни 2013 г., Budapest Times, 12 June 2013
  30. ↑

Литература[уреди | уреди извор]

Галерија[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Унгарска_дијаспора&oldid=4828560“