Клиски Санџак
| Клиски Санџак Kilis Sancağı | |||||
| санџак на Османлиското Царство | |||||
| |||||
|
Грб | |||||
| Главен град | Клис (1537-1648), Ливно (1648-1699) | ||||
| Историја | |||||
| - | Опсада на Клис | 12 март 1537 | |||
| - | Укината | 1699 | |||
| Денес во |  Хрватска Босна и Херцеговина
| ||||
.svg)
Клискиот Санџак (турски: Kilis Sancağı; изговорено Килис Санџа) бил санџак на Османлиското Царство чие седиште било во Клиската тврдина во Клис (денешна Хрватска) до заземањето од страна на Венецијанската Република во 1648 година, подоцна во Ливно меѓу 1648-1699 година.
Позадина[уреди | уреди извор]
Клискиот Санџак бил основан на 12 март 1537 година, по османлиската победа во Опсадата на Клис. Клис бил упориште на Ускоците и трн и на венецијанската и на османманската страна.[1] Тврдината била заземена од османлиските сили командувани од Мурат Бег Тардиќ во име на Гази Хусрев-бег кој бил санџакбег на Босанскиот Санџак.
Административна поделба[уреди | уреди извор]
Територијата на Клискиот Санџак била составена од ново заземените територии на западна Босна, Далмација (со реките Цетина, Крка и Зрмања),[2] Лика и Крбава.[3] Хрватскиот Вилает бил прекинат кога бил припоен од новосоздадениот Клиски Санџак во 1537 година.[4][5]
Првиот попис на земјата во Клискиот Санџак бил направено во 1540 година во рамките на пописот на Босанскиот Санџак. Дефтерот од 1550 година е најстариот сочуван дефтер на Клискиот Санџак.[6] Овие рани дефтери на почетокот на 15 век покажуваат дека територијата на овој санџак била однаселена.[7][8] Османлиите населиле неплодни земји со нов бран на овчари и козари.
Клискиот Санџак бил дел од Босанскиот Ејалет уште од основањето во 1580 година, како што го опишал познатиот османлиски патник Евлија Челебија.[9]
Управници[уреди | уреди извор]
Мурат-бег Тардиќ бил назначен за прв санџакбег на Клискиот Санџак.[10] Тардиќ останал на таа позиција сè до 1544 година кога бил назначен на местото санџакбег од Пожешкиот Санџак.[11] Малкоч-бег починал во 1545 година како санџакбег на Клис.[12] Синан, син на сопругата на султанот и санџакбег на Клискиот Санџак, починал во 1593 година во битка.[13] Во 1596 година, санџакбег бил Мустафа-паша Пијаде-пашиќ.[14] Во периодот 1609 - 1615 санџакбег бил Зулфикар-паша Атлагиќ чиј наследник Пири-паша го убил во 1616 година.[15] Во 1645 година, санџакбег бил Миралем, кој беше Албанец.[16] Во 1648 година, санџакбег бил Мехмед Мустајбеговиќ кој го загубил Клис од Венецијанците.[17]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Samardžić, Radovan (1981). Istorija srpskog naroda. Srpska knjiiževna zadruga. стр. 163.
- ↑ Бабић, Владимир (1960). Историја народа Југославије. Просвета. стр. 122.
- ↑ Prilozi. Institut. 1978. стр. 124.
- ↑ Mogućnosti. Matica hrvatska, Split. 2000. стр. 75.
- ↑ Conference, International Research Project "Triplex Confinium." International (2007). Tolerance and Intolerance on the Triplex Confinium: Approaching the "other" on the Borderlands Eastern Adriatic and Beyond, 1500-1800. CLEUP. стр. 187. ISBN 978-88-6129-300-7.
Concerning the bordering Croat vilayet (in the Klis sandzak from 1537) ...
- ↑ Michael, Michalis N.; Kappler, Matthias; Gavriel, Eftihios (2009). Archivum Ottomanicum. Mouton. стр. 276.
- ↑ Sarajevo, Drustvo Istoricara Bosne i Hercegovine (1962). Godisnjak. стр. 237.
- ↑ Cirkovic, Sima M. (15 април 2008). The Serbs. John Wiley & Sons. стр. 117. ISBN 978-1-4051-4291-5.
- ↑ Челебија, Евлија; Šabanović, Hazim (1996). Putopisi: odlomci o jugoslovenskim zemljama. Sarajevo-Publishing. стр. 138.
- ↑ Hercegovine, Društvo istoričara Bosne i (1952). Godišnjak: Annuaire. стр. 163.
- ↑ Na izvorima historije. Školska knjiga. 1962. стр. 211.
- ↑ Glasnik Zemaljskog muzeja u Sarajevu. 1952. стр. 302.
- ↑ umetnosti, Srpska akademija nauka i (1932). Posebna izdanja. стр. 123.
... и Синан, клишки санџак, иначе син једне султанице.
- ↑ Tomić, Jovan N. (1908). Grad Klis u 1596 godini. Srpska kraljevska akademija. стр. 106.
- ↑ umjetnosti, Jugoslavenska akademija znanosti i (1962). Starine. стр. 374.
- ↑ Jačov, Marko (1990). Srbi u mletačko-turskim ratovima u XVII veku. Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve. стр. 14, 105.
- ↑ Samardžić, Radovan (1981). Istorija srpskog naroda. Srpska knjiiževna zadruga. стр. 353.