Исламот во Отоманското Царство
.jpg)
Исламот во Отоманското Царство — официјална религија на Отоманското Царство. Највисоката позиција во исламот, калифат, била официјално признаена од султанот, по поразот на Мамелучкиот Султанат. Султанот требало да биде побожен муслиман и ја имал функцијата калиф. Освен тоа, сунитските свештеници имале огромно влијание врз владата и нивниот авторитет бил од централно значење за регулирање на економијата. Дополнително, имало врховна позиција наречена Шејк-ул ислам. Малцинствата, особено христијаните и евреите биле задолжени да ја платат џизија, данокот наложен од традиционалниот ислам.
Закон[уреди | уреди извор]
Османлискиот закон не ги препознавал поимите како што се етничката припадност или државјанството. На тој начин, муслиман од која било етничка припадност уживал исти права и привилегии. Под такви услови, муслиманските Арапи во царството гледале како на обновена исламска држава. Сепак, дури и ако калифатот играл значајна улога, вистинското постоење на овие чувства е дискутабилно. До 17 век, магребските територии биле само номинално под отоманска контрола и Египет бил речиси независен до почетокот на 19 век.
Во доцниот 18 век, а особено во текот на 19 век, реформите по европски стил го туркале исламот надвор од влијателните позиции и го намалиле влијанието на неговите водачи во владата. Џизијата била укината и ексклузивната моќ на исламските водачи се намалило. И покрај тоа, владата во времето на реформаторските султани сè уште се обидувала да го зацврсти Ханафискиот ислам. Паралелно со реформите започнал да се воведува и концепт кој се обидел да ги интегрира сите отомански граѓани во една општествена класа (муслиманска и немуслиманска) со еднакви даночни и воени обврски. Како резултат на тоа, верските малцинства (кои можеби дури и не ги добиле целосните права според предреформно османлиско владеење) се побуниле.
Сунитски ислам[уреди | уреди извор]
Од основањето на Отоманското Царство, Османлиите го следеле Матуридизмот (училиште за исламска теологија) и Ханафискиот ислам (школа за исламска јуриспруденција)[1][2][3]. Но Ашаритската школа била поприсутна во медресите (исламски училишта).
Кемал Ататурк изјавил: „Нашата религија е рационална, веродостојна религија, и затоа е последната валидна религија.
Редовни верувања[уреди | уреди извор]
5 столбови на верата:
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Gunduz, Sinasi Change And Essence: Dialectical Relations Between Change And Continuity in the Turkish Inrtellectual Traditions Cultural Heritage and Contemporary Change. Series IIA, Islam, V. 18, p.104-105
- ↑ Middle East Institute: "Salafism Infiltrates Turkish Religious Discourse" By Andrew Hammond - Middle East Policy Fellow - European Council on Foreign Relations July 22, 2015
- ↑ The National Interest: "Turkey's 200-Year War against 'ISIS'" by Selim Koru July 24, 2015
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||