Цинк јодид
.png)
| |
Назив според МСЧПХ Цинк јодид | |
Други називи Цинк(II) јодид | |
| Назнаки | |
|---|---|
10139-47-6 
| |
| ChemSpider | 59657
|
| |
| 3Д-модел (Jmol) | Слика |
| PubChem | 66278 |
| |
| UNII | 762R7A0O0B 
|
| Својства | |
| Хемиска формула | |
| Моларна маса | 0 g mol−1 |
| Изглед | wбела цврста супстанца |
| Густина | 4,74 g/cm3 |
| Точка на топење | |
| Точка на вриење | |
| 450 g/100mL (20 °C) | |
| −98,0·10−6 cm3/mol | |
| Структура | |
| Кристална структура | Тетрагонална, tI96 |
| I41/acd, No. 142 | |
| Опасност | |
| Температура на запалување | {{{value}}} |
| Безбедносен лист | External MSDS |
| Слични супстанци | |
| Други анјони | Цинк флуорид Цинк хлорид Цинк бромид |
| Други катјони | Кадмиум јодид Жива(I) јодид |
| Дополнителни податоци | |
| (што е ова?) (провери) Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa) | |
| Наводи | |
Цинк јодид е неорганско соединение со формулата ZnI2. Постои и во безводна форма и како дихидрат. И двете се бели супстанци кои и лесно ја апсорбираат водата од атмосферата. ZnI2 нема голема примена.
Подготовка[уреди | уреди извор]
Може да се подготви со директна реакција на цинк и јод во вода[1] or in refluxing ether.[2] или со третирање на цинкот со јод во воден раствор:[3]
- Zn + I2 → ZnI2
Структура на цврста, гасна фрма и во раствор[уреди | уреди извор]
Структурата на цврстиот ZnI2 е невообичаена во однос на дихлоридот. Додека центрите на цинк се тетраедрално координирани, како во ZnCl2, групите од четири од овие тетраедри споделуваат три темиња за да формираат „супер-тетраедри“ со состав {Zn4 I10}, кои се поврзани со нивните темиња за да формираат тродимензионална структура.[4] Овие „супер-тетраедри“ се слични на структурата P4O10.[4][5]
Молекуларниот ZnI2 е линеарен како што е предвидено со VSEPR теоријата со должина на врската Zn-I од 238 pm.[4]
Во воден раствор е откриено следново: Zn(H2O)Zn(H2O)62+, [ZnI(H2O)5]+, тетраедар ZnI2(H2O)2, ZnI3(H2O)− и ZnI42−.[6]
Апликација[уреди | уреди извор]
- Цинк јодидот често се користи како х-зраци непроѕирен пенетрант во индустриска радиографија за да се подобри контрастот помеѓу оштетениот и недопрениот композит.[7][8]
- Соединетите Американски Држави патент 4,109,065 [9] опишува водена цинк-халогена келија што може да се полни што вклучува воден електролитски раствор кој содржи сол на цинк избрана од класата на цинк бромид, цинк јодид и нивни мешавини, и во позитивната и во негативната преграда на електродата.
- Во комбинација со осмиум тетрооксид, ZnI2 се користи како дамка во електронската микроскопија.[10]
- Како Луисова киселина, цинк јодидот е катализатор во реакцијата на конверзија на метанол во триптан и хексаметилбензен.[11]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ F. Wagenknecht; R. Juza (1963). „Zinc iodide“. Во G. Brauer (уред.). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. 1. NY, NY: Academic Press. стр. 1073.
- ↑ Eagleson, M. (1994). Concise Encyclopedia Chemistry. Walter de Gruyter. ISBN 3-11-011451-8.
- ↑ DeMeo, S. (1995). „Synthesis and Decomposition of Zinc Iodide: Model Reactions for Investigating Chemical Change in the Introductory Laboratory“. Journal of Chemical Education. 72 (9): 836. Bibcode:1995JChEd..72..836D. doi:10.1021/ed072p836.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Wells, A. F. (1984). Structural Inorganic Chemistry (5. изд.). Oxford Science Publications. ISBN 0-19-855370-6.
- ↑ Fourcroy, P. H.; Carré, D.; Rivet, J. (1978). „Structure Cristalline de l'Iodure de Zinc ZnI2“. Acta Crystallographica Section B: Structural Crystallography and Crystal Chemistry. 34 (11): 3160–3162. doi:10.1107/S0567740878010390.
- ↑ Wakita, H.; Johansson, G.; Sandström, M.; Goggin, P. L.; Ohtaki, H. (1991). „Structure determination of zinc iodide complexes formed in aqueous solution“. Journal of Solution Chemistry. 20 (7): 643–668. doi:10.1007/BF00650714. S2CID 97496242.
- ↑ Baker, A.; Dutton, S.; Kelly, D., уред. (2004). Composite Materials for Aircraft Structures (2. изд.). AIAA (American Institute of Aeronautics & Astronautics). ISBN 1-56347-540-5.
- ↑ Ezrin, M. (1996). Plastics Failure Guide. Hanser Gardner Publications. ISBN 1-56990-184-8.
- ↑ US patent 4109065, Will, F. G.; Secor, F. W., "Rechargeable aqueous zinc-halogen cell", issued 1978-08-22, assigned to General Electric
- ↑ Hayat, M. A. (2000). Principles and Techniques of Electron Microscopy: Biological Applications (4. изд.). Cambridge University Press. ISBN 0-521-63287-0.
- ↑ Bercaw, John E.; Diaconescu, Paula L.; Grubbs, Robert H.; Kay, Richard D.; Kitching, Sarah; Labinger, Jay A.; Li, Xingwei; Mehrkhodavandi, Parisa; Morris, George E. (2006-11-01). „On the Mechanism of the Conversion of Methanol to 2,2,3-Trimethylbutane (Triptane) over Zinc Iodide“. The Journal of Organic Chemistry. 71 (23): 8907–8917. doi:10.1021/jo0617823. ISSN 0022-3263. PMID 17081022.
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||