Спиково: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
сНема опис на уредувањето |
Ознака: Изворно уредување 2017 |
||
| Ред 31: | Ред 31: | ||
;Археолошки наоѓалишта<ref>[[Димче Коцо|Коцо, Димче]] (1996). ''Археолошка карта на Република Македонија''. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069</ref> |
;Археолошки наоѓалишта<ref>[[Димче Коцо|Коцо, Димче]] (1996). ''Археолошка карта на Република Македонија''. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069</ref> |
||
*[[Манастир ( |
*[[Манастир (Пехчево)|Манастир]] — црква од старохристијанско време; |
||
== Личности == |
== Личности == |
||
Преработка од 18:33, 20 јануари 2018
| Спиково | |
  Спиково Местоположба на Спиково во Македонија
Спиково на карта
| |
| Координати 41°44′22″N 22°55′01″E / 41.73944° СГШ; 22.91694° ИГД | |
| Општина | Пехчево |
| Шифра на КО | |
| Надм. вис. | 1.129 м |
|
Спиково на општинската карта  Атарот на Спиково во рамките на општината | |
 Спиково на Ризницата
| |
Спиково — во Општина Пехчево, во подрачјето на Малешевијата. Се наоѓа на 6-7 км југоисточно од градчето Пехчево во подножјето на истоимениот врв Спиково и на 10-тина километри од границата со Бугарија. Селото е напуштено околу 1967 година.[1] Од 2001 година во селото се одржува традиционалниот собир, наречен „Спикијада“.[2][3]
Селото било отпишано половина век, но од 2014 г. е повторно заживено и во него се вратило постојано население.[4]
Историја
Во XIX Спиково било мал чифлик (единствен во Пехчевско заедно со Чифлик) во Пехчевската каза со околу 40 куќи.[5] Во 1894-1896 г. имало 20 куќи, христијани.[6] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Спиково имало 136 жители, сите Македонци христијани.[7][8]
Целото население на селото потпаднало под врховенството на Бугарската егзархија. По податоците на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Спиково (Spikovo) живееле 80 жители, сите Македонци.Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.[9]
Селото е напушено околу 1967 г.[10] но веќе во XXI век почнало да добива повратни жители и веќе во 2014 г. повторно станало постојано населено место.
Културно-историска оставнина
- Цркви[11]
- Црква „Св. Илија“ — црква чиј камен-темелник бил осветен на 2 август 2014 г.;[12]
- Археолошки наоѓалишта[13]
- Манастир — црква од старохристијанско време;
Личности
- Никола Спиковчето — деец на ВМРО[14]
Поврзано
Наводи
- ↑ Негрево изумре, Спиково сака да воскресне, Дневник, 17.09.2007
- ↑ Община Пехчево
- ↑ Malesh.mk
- ↑ Седум села се изборија за свое „граѓанство“, Глобус
- ↑ Гоцев, Славе. Национално-революционни борби в Малешево и Пиянец 1860–1912, Издателство на Отечествения фронт София, 1988, стр. 11.
- ↑ Кънчов, Васил. Избрани произведения. Том I. Издателство “Наука и изкуство”, София 1970, стр. 351.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 228.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pр. 140-141.
- ↑ Негрево изумре, Спиково сака да воскресне, Дневник, 17 септември 2007
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Во село Спиково достојно прославен денот на Републиката „Илинден“ и верскиот празник „Св. Пророк Илија“
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
- ↑ Михайлов, Иван. Спомени II. Освободителна борба 1919 - 1924, Льовен, 1965, стр. 715.
Надворешни врски
| ||||||||||||
