Меѓународен конзорциум за геном на рак

Од Википедија — слободната енциклопедија

Меѓународен конзорциум за геном на рак ― доброволна научна организација која обезбедува форум за соработка меѓу водечките светски истражувачи за рак и геном. Конзорциумот бил лансиран во 2008 година за да ги координира големите студии за геномот на ракот кај тумори од 50 видови рак и/или подвидови кои се од главна важност низ целиот свет.

Систематските студии на повеќе од 25.000 геноми на рак на геномско, епигеномско и транскриптомско ниво ќе го откријат репертоарот на онкогени мутации, ќе откријат траги од мутагени влијанија, ќе дефинираат клинички релевантни подвидови за прогноза и терапевтско управување и ќе овозможат развој на нови терапии против рак.[1]

Конзорциумот вклучува податоци од Атласот за геномот на ракот и Проектот за геномот на ракот при Сангеровиот институт.

Вонредниот професор Ендрју Бјанкин кој е кралскиот професор и директор на Истражувачкиот центар за рак „Волфсон Вол“ при Универзитетот во Глазгов, е извршен директор и претседател на Конзорциумот од 2018 година.[2]

Цели[уреди | уреди извор]

Конзорциумот е еден од најамбициозните биомедицински истражувачки напори после Проектот за човечкиот геном. Конзорциумот ќе помогне да бидат координирани сегашните и идните големи проекти за да бидат разбрани геномските промени вклучени во ракот од општ интерес. Каталозите произведени од членовите на Конзорциумот ќе бидат брзо и слободно достапни на квалификувани истражувачи, што ќе им овозможи на научниците од целиот свет да ги користат новите информации за да развијат подобри начини за дијагностицирање, лекување и спречување на многу видови рак.[се бара извор]

Целта на Конзорциумот е да обезбеди сеопфатен опис на соматските (ненаследни) геномски абнормалности присутни во широк опсег на човечки тумори. Со оглед на нашето сегашно знаење за хетерогеноста на видовите и подвидовите тумори, Конзорциумот постави цел да координира приближно 50 проекти, од кои секој ќе создава геномски анализи на приближно 500 примероци на рак од секоја класа. Сепак, добро е познато дека ракот е многу хетероген и може да бидат дефинирани стотици видови/подвидови. Затоа, наведената цел од 50 проекти на Конзорциумот не е наменета, и не може, исцрпно да го покрие целиот спектар на видови рак.[се бара извор]

Членовите кои предлагаат проект во одделението за финансирање и истражување во Конзорциумот, мора да се согласат со политиките на Конзорциумот, кои вклучуваат барања за брзо објавување податоци, за ригорозни стандарди за квалитет и за заштита на учесниците во студијата.[се бара извор]

Структура и финансирање[уреди | уреди извор]

Конзорциумот е финансиран од земјите-учеснички, од кои секоја е насочена на една или повеќе облици рак, со цел да бидат картирани геномите на најмалку 50 видови рак.[3] Секретаријатот на конзорциумот е во Онтарио Институтот за истражување на рак во Торонто, Канада,[4] кој исто така ќе управува со центарот за координација на податоци. Покраинската влада на Онтарио обезбедила финансирање од 40 милиони долари, а секој учеснички член на финансирање е очекувано да придонесе со 20 милиони долари за секој проект. Во 2009 година , Германската помош против ракот поддржала еден проект на Конзорциумот со 7,9 милиони евра. Ова била највисоката сума што една приватна организација ја дала. Парите биле дарувани од Германци.

Членството на Конзорциумот е отворено за сите лица кои се согласуваат да ги следат неговите начела и упатства. Конзорциумот добил обврски од организации за финансирање во Азија, Австралија, Европа и Северна Америка за 47 проектни групи во 15 јурисдикции за проучување на над 21.000 геноми на тумори. Проектите кои моментално се финансирани, се испитувани тумори кои влијаат на мочниот меур, крвта, коските, мозокот, градите, грлото на матката, дебелото црево, главата и вратот, бубрезите, црниот дроб, белите дробови, усната шуплина, јајниците, панкреасот, простатата, ректумот, кожата, меките ткива, стомакот, тироидната жлезда и општо матката. Со текот на времето, се очекува дополнителни нации и организации да се приклучат на Конзорциумот. Геномските анализи на тумори спроведени од членовите на Конзорциумот во Австралија и Канада (рак на панкреасот), Кина (рак на желудникот), Франција (рак на црниот дроб), Германија (рак на мозокот), Јапонија (рак на црниот дроб), Шпанија (рак на крв), Обединетото Кралство (рак на крв, дојка, бели дробови и кожа) и Соединетите Држави (крв, мозок, дојка, дебело црево, бубрег, бели дробови, јајници, ректален, желудник и рак на матка) сега се достапни преку Центарот за координација на податоци сместен на мрежната страница на Конзорциумот.

Членови на извршниот комитет[уреди | уреди извор]

  • Австралија: Ворвик Андерсон, Национален совет за здравство и медицински истражувања
  • Канада: Томас Хадсон, Институт за истражување на рак во Онтарио, Сузан Ланглоис, установа „Рак на простата Канада“ и Синди Бел, установа „Геном Канада“
  • НР Кина: Хенри Јанг и Јујонг Лу, Кинески конзорциум за геном на рак
  • Европска комисија: Жак Ремакл, Патрик Колар и Ииро Ерола
  • Франција: Фабиен Калво, Национален институт за рак
  • Германија: Аксел Арец и Франк Лаплас, Сојузно министерство за образование и истражување. Герд Нетековен, Германска помош против рак, основана од Милдред Шел, Бон и Берлин.
  • Индија: М.К. Бан и Т.С. Рао, Министерство за наука и технологија, Оддел за биотехнологија
  • Италија: Марија Кристина Фалвела Министерство за образование на Италија, универзитет и истражување и Универзитет „Џампаоло Тортора“ во Верона
  • Јапонија: Соноко Ватанабе, установа Рикен; Тацухиро Шибата, Национален центар за рак; Сачико Суемацу, Ри Цучида и Хидео Ино, Националени институт за биомедицински иновации
  • Мексико: Институт „Мигел Бетанкур Карлос Слим де ла Салуд“
  • Саудиска Арабија: Специјалистичка болница и истражувачки центар „Султан бин Турки Ал Седаири Крал Фајсал“
  • Јужна Кореја: Национален центар за геномика на ракот „Хјунг-Ле Ким“, Национален проект за персонализирана геномска медицина, Министерство за здравство и благосостојба на Јужна Кореја
  • Шпанија: Елиас Кампо и Роза Родригез Бернабе, Министерство за наука и иновации на Шпанија
  • Обединето Кралство: Мајкл Дан и Мајкл Стратон, Сенгеров институт
  • Обединетото Кралство: Дејвид Скот и Ник Џонс, установа „Истражување за рак Обединето Кралство
  • Соединетите Држави: Жан Клод Зенклусен и Луис Стауд, Национален институт за рак Ерик Грин и Каролин Хатер, Национален институт за истражување на човечкиот геном
  • Обединетото Кралство: Розалинд Илс, Институт за истражување на ракот
  • Соединети Држави: Оливер Елементо, Институт за прецизна медицина „Енгландер“ во установата Медицина „Вејл Корнел“
  • Јужна Кореја: Кју-Сунг Ли, Истражување на медицинскиот центар „Самсунг“, Медицински факултет на Универзитетот Сунгкјункван
  • Јужна Кореја: Еун Сук Ли, Национален центар за рак
  • НР Кина: Хуанминг Јанг, BGI Genomics (поранешен Пекиншки геномички институт)
  • Јужна Кореја: Национална универзитетска болница „Сунг-Су Јун“ Сеул, Национален универзитетски колеџ за медицина во Сеул
  • Јапонија: Такајуки Јошино, Национален центар за рак на болницата „Исток“
  • НР Кина: Здравствен научен центар при Универзитетот „Кимин Џан“ Пекинг


Претставници со статус на набљудувач:

  • Хонгконг: Џозеф Ли, Универзитетот за наука и технологија во Хонг Конг

Тековни истражувачки проекти[уреди | уреди извор]

Секоја земја-учесничка има одреден вид на туморско истражување како нејзина примарна цел на истражување:[5]

  • Австралија: рак на панкреасот - аденокарцином на каналот и рак на јајниците - серозен цистаденокарцином[6]
  • Канада: рак на панкреас - дуктален аденокарцином и рак на простата - аденокарцином
  • НР Кина: рак на желудник – цревен и дифузен вид
  • Европска Унија /Франција: рак на бубрег – рак на бубрежни клетки (насочувајќи се, но не ограничувајќи се на подвид на јасни клетки)
  • Европска унија/Обединето Кралство: рак на дојка – ER+ve, HER2-ve
  • Франција: Рак на дојка – подвид дефиниран со засилување на генот HER2
  • Франција: Рак на црн дроб – рак на хепатоцелуларен рак (секундарен за алкохол и маснотија)
  • Германија: педијатриски тумори на мозокот - медулобластом и педијатриски пилоцитен астроцитом и малигнен лимфом и рак на простата[7]
  • Индија: рак на усна празнина – гингивобукален
  • Италија: ретки тумори на панкреасот - ентеропанкреатични ендокрини тумори и ретки егзокрини тумори на панкреасот
  • Јапонија: рак на црниот дроб - хепатоцелуларен карцином (поврзан со вирус)
  • Шпанија: Хронична лимфоцитна леукемија - со мутирана и немутирана IgVH
  • Обединетото Кралство: рак на дојка – тројно негативен/лобуларен/друго
  • Соединетите Држави: сквамозен карцином на белите дробови, папиларен карцином на бубрезите, карцином на чисто клеточен бубрег, дуктален карцином на дојка, карцином на бубрежни клетки , рак на грлото на матката (сквамозен), аденокарцином на дебелото црево, аденокарцином на желудникот, рак на дебелото црево, хепатоцелуларен рак (хепатоцелуларен, хепатоцелуларен рак) клеточен рак, рак на штитната жлезда, уротелен рак на мочниот меур - непапиларен, корпус на матката (ендометријален рак), дуктален рак на панкреасот, акутна миелоидна леукемија, аденокарцином на простата, аденокарцином на белите дробови, рак на дојка и рак на јајниците, белодробен сквамозен рак, рак на надбубрежните жлезди, дифузен голем Б-клеточен лимфом, параганглиом и феохромоцитом, холангиокарцином, карциносарком на матката, увеален меланом, тимома, саркома, мезотелиома и рак на тестиси.

Идна работа[уреди | уреди извор]

Меѓународени конзорциум за медицина на геномот на ракот[уреди | уреди извор]

Во контекст на огромните меѓународни напори за секвенционирање, и во пресрет на новото време на прецизна медицина, Меѓународниот конзорциум за медицина на геномот на ракот ќе го поврзе богатството на веќе собрани геномски податоци, како и новите геномски податоци што се создавани, со клинички и здравствени информации, вклучувајќи начин на живот, историја на пациентот, дијагностички податоци за рак и одговор и преживување по терапии, низ спектарот на рак. Користејќи ги овие големи интегрирани податоци, истражувачите, научниците, творците на политики и лекарите ќе можат да работат со пациенти, даватели на здравствени услуги и други за да развијат спречувачки стратегии, маркери за рано откривање на болеста, поспецифични критериуми и методи за дијагнози и прогнози, и интервенции засновани на усогласување на молекуларниот подвид на болеста на пациентот со најефективните комбинации на терапии.

Ова ќе доведе до откривање на нови терапевтски цели, попрецизни дефиниции за болеста и подобрени стратегии за спречување на отпорност кон лекови.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „International network of cancer genome projects“. Nature. 464 (7291): 993–8. април 2010. Bibcode:2010Natur.464..993T. doi:10.1038/nature08987. PMC 2902243. PMID 20393554.
  2. „ICGC Homepage announcement 16 May 2018“. Посетено на 20 февруари 2024.
  3. „Scientists Form International Cancer Genome Consortium“. National Institutes of Health. 2008-04-29. Посетено на 21 февруари 2024.
  4. Ogilvie, Megan (2008-04-29). „Toronto-based consortium to seek cancer's genetic origins“. Toronto Star. Архивирано од изворникот на 2008-05-02. Посетено на 21 февруари 2024.
  5. „The International Cancer Genome Consortium announces the launch of 8 Cancer Genome Projects“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-07-26. Посетено на 21 февруари 2024.
  6. Australia National Health and Medical Research Council announcement Архивирано на 23 март 2009 г.
  7. ICGC Project Website

Надворешни врски[уреди | уреди извор]