Коста Кондов

Од Википедија — слободната енциклопедија
Коста Кондов
Роден 22 ноември, 1866
Прилеп, Македонија
Починал 21 мај, 1929
Софија, Бугарија

Константин Николов Кондов, познат како Коста, — македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, деец на Македонскиот комитет.

Животопис[уреди | уреди извор]

Војводи на советување: седнати од лево кон десно: Панајот Бајчев, Питу Гули, Коста Мазнејков, Христо Чернопеев, Андреј Христов, Тодор Христов. Прави од лево кон десно: Никола Жекова, Константин Кондов, Сотир Атанасов, Тимо Ангелов, Никола Дечев и Курирот Никола Сарафов.

Роден е 1874 година во градот Прилеп, тогаш е во Отоманското Царство. По Ослободувањето на Кнежевството Бугарија неговото семејство во 1881 година се преселило во Софија. Кондов завршил Военото училиште во Софија во 1894 година и една година (1894 - 1895) бил учител во Дупница. Се вклучил во активноста на Македонскиот комитет. Во 1895 година е меѓу основачите и на Македонското друштво "Единство" во Дупница и е негов раководител [1]. Учествувал во Мелничкото востание организирано од Трајко Китанчев и Македонскиот комитет во 1895 година.

Истата година заминал за Одеса, тогаш во Русија, каде што до 1898 година студирал право. Се вратил во Бугарија и бил учител во Габрово (1899-1900) и Јамбол (1900-1901).

Во 1901 година предводел чета на Македонскиот комитет, ги обиколувал Западните Родопи и Рила. Во 1902 година влегол во Кочанско. Учествувал во Горноџумајското востание во 1902 година, а на следната година со четата ги обиколувал во Велешко и Скопско. Фатен е од властите, но по интервенцијата на рускиот конзул во Скопје е ослободен. До 1908 година повторно е учител во Габрово. Во 1904 година го издава "Борбата на Македонецот". По 1908 година работи во Министерството за внатрешни работи [2][3]

Свидетелство за учество во Македонско-одринското оплчение на Константин Кондов

При избувнување на Првата балканска војна во 1912 година е доброволец во Македонско-одринското ополчение и служи како командант на 4 чета при 9 Велешка дружина [4]. Во 1913 година е награден со орден "За храброст" IV степен.

Извори[уреди | уреди извор]

  1. Георгиев, Георги. „Македоно-одринското движение в Кюстендилски окръг (1895-1903)", Македонски научен институт, София, 2008, стр. 19.
  2. Енциклопедия Пирински край. Том 1, Благоевград, 1995, стр. 451.
  3. Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 80 - 81.
  4. Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 358.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]