Прејди на содржината

Дискриминација кон бездомниците

Од Википедија — слободната енциклопедија
Архитектура против бездомниците.[1]

Дискриминација кон бездомниците ― чин на неповолно постапување со бездомниците или со луѓето за кои се сметани дека се бездомници. Како и кај повеќето видови дискриминација, таа може да биде манифестирана во многу облици.

Дискриминаторско законодавство во однос на бездомништвото

[уреди | уреди извор]
Главна статија: Законодавство против бездомништвото

Употребата на законот за дискриминација на бездомниците добива различни облици: ограничување на јавните површини во кои е дозволено седење или спиење, уредби за ограничување на агресивното просење,[2] дејствија наменети за пренасочување на бездомниците од одредени области, казнување на бегање, неопштествено или противопштествено однесување,[3] или нееднакво спроведување на законите за бездомниците, а не за оние кои не се бездомници.[4] Во извештајот на Американскиот сојуз за граѓански слободи, тврдено е дека владата на Лос Анџелес ги дискриминирала жителите бездомници. Извештајот ги прикажува начините како што се „малтретирање, сегрегација, издавање цитати“, со кои владата ги дискриминира бездомниците и ги задржува основните услуги што би можеле да им ги спасат животите.[5]

Исто така, постои потенцијал за лицата кои се соочуваат со бездомништво да се соочат со дискриминација при вработување. Многу работодавци бараат од пријавените да ги наведат домашните адреси на пријавувањата за работа, што создава потенцијал за работодавачот да ја препознае адресата на пријавениот како прифатилиште за бездомници. Сара Голабек-Голдман пишула за „Забранете ја адресата“ („Ban the Address“), кампања која предлага работодавците да го одложат барањето за адресата на пријавениот сè додека на пријавениот не му е дадена понуда за работа. Кампањата има за цел да ги заштити лицата кои се соочуваат со бездомништво од дискриминација при постапката на вработување преку обид да биде елиминиран еден извор на потенцијална дискриминација при вработување.[6]

Има најмалку пет сојузни држави кои ги сметаат злосторствата против бездомниците, а причината е нивното бездомништво за злосторство од омраза: Флорида, Мејн, Вашингтон и Род Ајленд. Тоа е, исто така, закон за злосторство од омраза во градот Вашингтон.

Историја на дискриминацијата

[уреди | уреди извор]

Во Соединетите Држави, бездомниците се соочуваат со дискриминаторско дејство со децении. Тамошните колонисти во 17-тиот век верувале дека необезбедените поединци се бездомници поради нивната морална несоодветност. Раните погледи на бездомниците се вртеле околу дехуманизирачки поглед и дека тие не се во добра религиозна положба.

Поимот „бездомник“ (homeless) првпат бил забележан во Соединетите Држави во 1870-тите. Ова првпат било искористено за поединци кои патувале низ целата земја во потрага по работа. Овој поим бил создаден и користен за оние кои биле сметани за закана за традиционалниот живот во домот. Стигмата и предрасудите кон овие лица потекнуваат од идејата дека тие се оддалечиле од домашниот начин на живот.

Во 1820-тите помалку од 7% од жителите на Соединетите Држави живееле во градови. Брзиот раст на индустријализацијата брзо ја зголемила големината на населението во овие градови. Населението во Бостон, Масачусетс помеѓу 1820 и 1860 година пораснало за 134.551 жители.

Во 1870-тите, прашањето за бездомништвото станало национално прашање. Во тоа време почнало да бидат користени зборови како „скитник“ и „клошар“. Ветераните од Граѓанската војна, раселените лица од Граѓанската војна и семејствата на доселениците сочинувале голем дел од бездомното население во ова време. Во 1874 година, населението бездомници или „скитници“ во Бостон било пријавено дека изнесува 98.263 лица.

Законите против скитници постоеле во Соединетите Држави во различни облици од 17 век. Овие закони честопати ги целеле Архивирано на 10 јули 2024 г. невдомените жени и црнците. Сè до 1970-тите, законите против скитници казнувале безброј жители. Во 1972 година, Врховниот суд ги поништил и го поткопал овој чин против скитништвото. Движењето за деинституционализација од 1960-тите и 1970-тите ослободило илјадници лица од душевните болници и установи. Многу од овие лица станале бездомници поради ова ослободување. Овие лица кои страдале од душевна болест се бореле да преживеат без дом.

Современото прашање на бездомништвото во Соединетите Држави пораснало експоненцијално во последниве години делумно поради станбените кризи, пандемијата на КОВИД-19 и зголемените трошоци за живот.

Законодавство и политика против логорување

[уреди | уреди извор]

Францускиот романописец Анатол Франс го забележал овој феномен уште во 1894 година, славно забележувајќи дека „законот, во својата величествена еднаквост, им забранува на богатите и на сиромашните да спијат под мостови“.[7]

Во јули 2022 година, Градскиот совет на Лос Анџелес гласал 10-1 за проширување на Општинскиот законик 41.18,[8] законот против логорување со кој е забранувано седење, спиење и складирање имот на 500 метри од неколку паркови, рекреативни центри и други места.[9] По гласањето на советот, советникот Уго-Мартинез, кој се спротивставил на 41.18, напишал во објава на Твитер: „Општинскиот законик 41.18 на ЛА ги криминализира недомнетите луѓе, спречувајќи ги да постојат во големи делови од градот, иако немаме речиси доволно станови или засолништа за да се сместат сите принудени да живеат на нашите улици“.[10]

Злосторничко правење жртви

[уреди | уреди извор]

Прецизни фактори поврзани со правењето жртви и повредување врз бездомниците не се јасно разбрани. Скоро половина од бездомниците се жртви на насилство.[11] Имало многу насилни злосторства извршени врз бездомници поради тоа што се бездомници.[12] Една студија од 2007 година покажала дека оваа бројка се зголемува.[13] Ова може дополнително да биде разбрано зошто тоа се случува, а поддржано од друга студија која покажала дека луѓето дури и не ги гледаат бездомниците како целосно луѓе, ниту способни или топли.

[14]

Недостаток на пристап до јавни тоалети

[уреди | уреди извор]

Според Националниот сојуз за ставање крај на бездомништвото,[15] во јануари 2017 година, имало вкупно 553.742 бездомници низ Соединетите Држави, вклучувајќи ги и териториите. Од нив, 192.875 од нив биле без засолниште и „живееле на место кое не е наменето за човечко живеење, како на пример улица или напуштена зграда“. Многу незаштитени логори за бездомници се сместени во индустриски области и покрај автопатиштата, далеку од градбите на јавните паркови каде се наоѓаат традиционалните јавни бањи. Доколку месните општини не овозможуваат пристап до бањите, бездомниците се оставени да уринираат и да вршат нужда на улиците и водотеците во близина на нивните логори.

Робинсон и Сикелс со Универзитетот во Колорадо Денвер[16] објавиле извештај во кој е истакнувана криминализацијата на бездомништвото низ државата Колорадо. За време на нивното истражување, тие откриле дека 83% од луѓето што ги интервјуирале рекле дека им бил забранет пристапот во бањата затоа што биле бездомници. Без пристап до бањи, незаштитените бездомници низ целата земја живеат во услови на Третиот свет. Ова, пак, води до загриженост за јавното здравје, како што е појавата на хепатитис А забележан во Калифорнија. Како што е соопштено од страна на Кушел преку „The New England Journal of Medicine“,[17] само во 2017 година 649 луѓе во Калифорнија биле заразени со хепатитис А; оваа појава започнала кај бездомното население.

Архитектура против бездомниците

[уреди | уреди извор]
„Шилци против бездомници“ пред прозорец.

Плановите на градот може да вградат т.н. непријателска архитектура, позната и како архитектура против бездомниците или одбранбена архитектура, за да ги одврати бездомниците од логорувањеили спиење во проблематични области.[18] Истражувањето спроведено од добротворната организација „Криза“ (Crisis; со седиште во Обединетото Кралство), забележало дека 35% рекле дека не можат да најдат слободно место за спиење како резултат на дизајните. Именуваните непријателски архитектури се шилци против бездомници, одвоени клупи и затворени врати.[19]

Поради политизирањето на проблемот со бездомниците, средствата за помош на лицата со душевна болест се пренасочени во други области оставајќи ги душевно болните без никаква помош. Душевното здравје е сметано за еден од најзначајните фактори кои придонесуваат за бездомништвото.[20]

Ресурси за помош

[уреди | уреди извор]

Луѓето кои се бездомници се борат со општествената вклученост. Некои се плашат да посегнат затоа што се плашат од дискриминацијата што може да дојде со тоа. Реконструкцијата на минатите односи во нешто позитивно може да ја направи сета разлика.

Друг суштински фактор е вработеноста. Вработувањето може да им помогне на овие луѓе да се чувствуваат посакувано, како и да им помогне да застанат на нозе. Има некои места кои нудат засолниште и вработување, од кои еден е во Лос Анџелес. „Скид Роу“ (Skid Row), спровеле студија за да види какво влијание има оваа помош. Бездомниците на кои им било одобрено засолништето, најверојатно ќе сакаат да работат.[21]

Има многу активности што треба да бидат преземени кога станува збор за помош на бездомниците. Некои едноставни се дарување облека, предмети за домаќинството, книги и други материјали. Други мерки што може да бидат преземани се програми за собирање средства, поддршка на прифатилиште за бездомници или дури и помагање за подигање на свеста.[22]

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Andreou, Alex (2015-02-18). „Anti-homeless spikes: 'Sleeping rough opened my eyes to the city's barbed cruelty'“. The Guardian (англиски). ISSN 0261-3077. Посетено на 8 јуни 2024.
  2. ↑ (Report). Отсутно или празно |title= (help); |access-date= бара |url= (help)
  3. ↑ „Britain: Where have all the homeless gone?“. The Economist. 372 (8388). стр. 21–49.
  4. ↑ Out of Sight - Out of Mind?. National Law Center on Homelessness & Poverty. 1999. стр. 90. ISBN 978-0-7881-8276-1.
  5. ↑ „The ACLU Says There's A War Against Unhoused People In Los Angeles“. LAist. 2021-10-26. Посетено на 8 јуни 2024.
  6. ↑ GOLABEK-GOLDMAN, SARAH (2017). „Ban the Address: Combating Employment Discrimination Against the Homeless“. The Yale Law Journal. 126 (6): 1788–1868. ISSN 0044-0094. JSTOR 44867953.
  7. ↑ Франс, Анатол (1894). „VII“. Le lys rouge (француски). Ils y doivent travailler devant la majestueuse égalité des lois, qui interdit au riche comme au pauvre de coucher sous les ponts
  8. ↑ Cagle, Kate (31 јули 2022). „"LA poised to expand anti-camping law as vital shelter program ends"“. Spectrum News 1. Посетено на 8 јуни 2024.
  9. ↑ „LA City Council votes to impose anti-camping law in Westside“. Fox 11 Los Angeles. 15 февруари 2023. Посетено на 8 јуни 2024.
  10. ↑ „LA council orders review of effectiveness and financial cost of city's anti-camping law“. ABC 7. 13 април 2023. Посетено на 8 јуни 2024.
  11. ↑ Meinbresse, M; Brinkley-Rubinstein, L; Grassette, A; Benson, J; Hamilton, R; Malott, M; Jenkins, D (2014). „Exploring the Experiences of Violence Among Individuals Who Are Homeless Using a Consumer-Led Approach“. Violence & Victims. 29 (1): 122–136. doi:10.1891/0886-6708.vv-d-12-00069. PMID 24672998.
  12. ↑ Fantz, Ashley (20 февруари 2007). „Teen 'sport killings' of homeless on the rise“. CNN.
  13. ↑ Lewan, Todd (8 април 2007). „Unprovoked Beatings of Homeless Soaring“. USA Today. Associated Press.
  14. ↑ Johnstone, Melissa; Jetten, Jolanda; Dingle, Genevieve A.; Parsell, Cameron; Walter, Zoe C. (2015). „Discrimination and well-being amongst the homeless: the role of multiple group membership“. Frontiers in Psychology. 6: 739. doi:10.3389/fpsyg.2015.00739. ISSN 1664-1078. PMC 4450171. PMID 26082741.
  15. ↑ National Alliance to End Homelessness. (2018). State of homelessness. National Alliance to End Homelessness, retrieved from https://endhomelessness.org/homelessness-in-america/homelessness-statistics/state-of-homelessness-report/
  16. ↑ Robinson and Sickels (2015). No right to rest criminalizing homelessness in Colorado. University of Colorado Denver and Denver Homeless Outloud, retrieved from http://www.cpr.org/sites/default/files/homelessness-study.pdf Архивирано на 2 април 2019 г.
  17. ↑ Dr. Kushel, M. (2018). Hepatitis A outbreaks in California – addressing the root cause. The New England Journal of Medicine, retrieved from https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMp1714134
  18. ↑ McFadden, Christopher (2020-11-22). „15 Examples of 'Anti-Homeless' Hostile Architecture That You Probably Never Noticed Before“. Interesting Engineering (англиски). Архивирано од изворникот на 2020-11-22. Посетено на 8 јуни 2024.
  19. ↑ „New research from Crisis uncovers dehumanising effects of defensive architecture“. Crisis.
  20. ↑ Gorfido, Ashley. „Homeless and Helpless: How the United States has Failed those With Severe and Persistent Mental Illness“. Journal of Law and Health. 34: 108–129 – преку Gale OneFile.
  21. ↑ Delphin-Rittmon, M. (2022). Homelessness resources: Self-care for Providers. SAMHSA. Посетено на 8 јуни 2024, from https://www.samhsa.gov/homelessness-programs-resources/hpr-resources/self-care
  22. ↑ Davis, B. (17 август 2017). Get involved. National Coalition for the Homeless. Посетено на 8 јуни 2024, from https://nationalhomeless.org/taking-action/get-involved/
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Дискриминација_кон_бездомниците&oldid=5278225“