Прејди на содржината

Јуџин Хуц

Од Википедија — слободната енциклопедија
Јуџин Хуц

Јуџин Хуц (роден како Евген Олександрович Николаев-Симонов, роден на 6 септември 1972 година) е пејач, композитор, диск џокеј и глумец роден во Украина, најзабележителен како фронтмен на Џипси панк бендот Гогољ Бордело.

Ран живот

[уреди | уреди извор]

Хуц е роден во Бојарка. Неговиот татко бил Русин, по професија месар, а мајка му била Украинка која што имала половина од ромското потекло од Сервитка.[1][2] Неговиот татко, исто така, свирел гитара во еден од првите рок бендови во Украина, Меридијан. Кога Јуџин имал 14 години, тој и неговиот татко ја направиле својата прва гитара од иверица, педали за дисторзија од радио делови и сет тапани од големи метални конзерви за риби, обложени со слоеви шкотска лента.[3] Хуц го научил англискиот јазик преку неговите музички „ментори“, бидејќи, како што изјавил, „рускиот рок отсекогаш имаше текстови коишто беа врвни и понапредни од оригиналниот западен рокенрол, мислам. Се разбира, западниот рок е многу посилен кога станува збор за изведбата и продукцијата, но руските текстописци беа шампиони во пишувањето текстови. Така природно, избрав ментори што ме научија како да раскажувам приказна, како Џони Кеш или Ник Кејв или Леонард Коен или Шејн МекГован од The Pogues. Научив англиски преку моите ментори. Чувствувам дека тие се мои чичковци во таа смисла.“[4]

Транзицијата на Хуц во американски пејач била долго патување низ Полска, Унгарија, Австрија и Италија. Потомците на Ромите наречени Серво Роми (племе познато по своите ковачи, трговци со коњи и музичари), Хуц и неговото семејство, го напуштиле родниот град откако слушнале за распаѓањето на Чернобил. Поминале седум години пешачејќи низ источноевропските бегалски кампови, пред да се населат во САД. Додека живееле во Киев, родителите на Хуц го криеле своето ромско потекло. Хуц бил запознаен со своите корени за време нивната бегалска голгота. Го посетиле селото од коешто потекнува неговото семејство и неговите роднини го запознале со есенцијалната храна и музиката на нивната култура.[5]

Ромското/украинското потекло на Хуц ја дава неговата централна инспирација, влијаејќи на неговиот животен стил и музиката на неговиот бенд Гогољ Бордело. Поврзаноста на Хуц со неговите културни корени, сепак, не е без контроверзии и тој се смета за поларизирачка фигура меѓу меѓународните активисти за правата на Ромите, токму поради стереотипните прикази на ромската култура.[6]

Хуц пристигнал во американската сојузна држава Вермонт во 1992 година како политички бегалец преку програма за преселување, заедно со неговата мајка, татко и братучедот Јосеф.[7]

Гогољ Бордело

[уреди | уреди извор]

Хуц ја започнал својата музичка кариера во Украина со бендот Уксусник (Капаче за оцет). Додека бил во Вермонт, Хут го формирал панк бендот The Fags.[7] Подоцна се преселил во Њујорк и го зел германското моминско презиме на мајка му, Хуц. Во Њујорк, тој се запознал со идните членови на Гогољ Бордело, вклучувајќи ги виолинистот Сергеј Рјабцев, хармоникашот Јуриј Лемешев, гитаристот Орен Каплан, тапанарот Елиот Фергусон и танчерите Пем Рацин и Елизабет Сан. Тој најпрво го нарекол бендот „Hutz and the Bela Bartoks“, но го променил откако сфатил дека „никој во САД не знае кој е, по ѓаволите, Бела Барток.“

Хуц настапува со Гогољ Бордело во 2005 година

Во 1999 година, Гогољ Бордело го издале своето деби во целосна должина на Voi-La Intruder, продуцирано од Ник Кејв и тапанарот на Bad Seeds, Џим Склавунос. Во септември 2002 година, бендот го издал својот втор албум Multi Kontra Culti vs. Иронија . Во 2005 година, бендот го издал EP East Infection, по што подоцна истата година било дебито на SideOneDummy Gypsy Punks: Underdog World Strike, снимен од Стив Албини. Следната понуда на Гогољ Бордело, Супер Таранта! (во продукција на Виктор Ван Вугт) станало едно од нивните најприфатени изданија од страна на критичарите со музичкиот критичар Роберт Кристгау кој го нарекол Гогољ Бордело „највизионерскиот бенд на светот“. Нивниот следен албум, Trans-Continental Hustle, бил издаден на 27 април 2010 година, а ЛП на 11 мај 2010 година.[8] Шестиот студиски албум на бендот, Pura Vida Conspiracy, бил објавен во 2013 година, следен од нивниот седми, Seekers and Finders, во 2017 година.

Емисиите во живо на Гогољ Бордело и сценското присуство на Хуц им овозможиле пристигнување покани за места како што се Музејот Витни во Њујорк, Тејт Модерн во Лондон и Биеналето во Венеција во Италија. Гогољ Бордело има свирено на настани како што се Riot Fest, Coachella Valley Music and Arts Festival, Bonnaroo, Lollapalooza, Glastonbury, Roskilde Festival, Reading, Virgin Mobile Fest, Leeds, Bumbershoot, Austin City Limits Music Festival, Byron Bay Bluesfest и A Campingflight to Lowlands Paradise.

Други проекти

[уреди | уреди извор]
Јуџин Хуц како диџеј во Тропикалија во градот Вашингтон, на 28 декември 2013 година

Во Њујорк, Hütz се прославил како диџеј со стил најдобро претставен на неговиот експериментален спореден проект JUF (Jüdisch-Ukrainische Freundschaft) и поновата инкарнација, MITITIKA. Има настапувано и снимено со триото Колпаков.

Хуц го имал своето филмско деби во 2005 година Се е осветлено, играјќи го ликот Алекс. Покрај неговата филмска улога, Хуц напишал и извел (како дел од Гогољ Бордело) дел од музиката за саундтракот на филмот. Неколку членови на Гогољ Бордело имале кратко појавување во различни улоги во филмот.

Хуц е тема на документарниот филм од 2006 година, The Pied Piper of Hützovina. Во режија на Павла Флејшер, филмот го прикажува годишното патување на Хуц низ Украина и Источна Европа, истражувајќи ги неговите музички и културни корени.[9]

Хуц го играл главниот лик во Валканица и мудрост, филм од 2008 година којшто го одбележа режисерското деби на Мадона. Филмот беше премиерно прикажан на Берлинскиот меѓународен филмски фестивал на 13 февруари 2008 година.

Хуц го напишал воведот за едицијата Тарас Булба на Subculture Books, објавена во декември 2008 година.[10]

Хуц работел со Les Claypool на различни проекти, вклучувајќи го и неговиот настап на албумот на Claypool Of Fungi and Foe (на песната „Bite Out of Life").

Тој се наоѓа на насловната страница на мајското издание на украинското Vogue, од 2013 година, заедно со естонскиот модел Кетлин Аас.[11]

Влијание

[уреди | уреди извор]

Во филмот Wristcutters: A Love Story од 2006 година, ликот на Јуџин (го игра Шеа Вигам) е заснован на Хуц. Неколку од песните на Хуц се вклучени во филмот. Хуц бил инспирација и за ликот Евгени (го игра Оскар Исак) во филмот на Мадона НИЕ[12]

На саемот за машка облека на Гучи во јануари 2008 година во Милано, Хуц бил наведен како клучна инспирација за колекцијата.[13]

Личен живот

[уреди | уреди извор]

Во октомври 2008 година, Хуц изјавил за LA Weekly дека се преселил во Рио де Жанеиро, Бразил.[14] Во ноември 2009 година, за Página/12 изјавил дека се преселил во Саун Пауло.[15]

Филмографија

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Interview: Eugene Hütz, the moustachioed-gypsy-rocker“. The Independent. London. 13 July 2007. Архивирано од изворникот на November 4, 2012. Посетено на 2 May 2010.
  2. ↑ „Euro clash“. The Sydney Morning Herald. 10 December 2005.
  3. ↑ „Eugene Hütz of Gogol Bordello: An interview and a spiritual experience“. Jankysmooth.com. 28 October 2014. Посетено на 25 August 2015.
  4. ↑ Kravtsova, Yekaterina (16 November 2011). „Gogol Bordello unplugged: The kings of gypsy punk return to the city for an acoustic gig at Glavclub next week“. The St. Petersburg Times. Архивирано од изворникот на 22 November 2011. Посетено на 27 November 2011.
  5. ↑ Christgau, Reviewer Robert. „Eugene Hutz, Gogol Bordello's Gypsy Punk Hero“. NPR.org (англиски). Посетено на 2021-07-30.
  6. ↑ Silverman, Carol (2012). Romani Routes: Cultural Politics and Balkan Music in Diaspora. Oxford University Press. стр. 287. ISBN 9780199358847.
  7. ↑ 7,0 7,1 „Interview:Hutz-pah“. Seven Days. Burlington VT. 27 July 2005. Архивирано од изворникот на 2012-02-24. Посетено на 28 February 2011.
  8. ↑ „Gogol Bordello | Shop the Gogol Bordello Official Store“. Gogolbordello.shop.musictoday.com. Посетено на 17 September 2020.
  9. ↑ Perry, Kevin (30 January 2007). „Eugene Hütz interview about The Pied Piper of Hützovina“. London: The Beaver.
  10. ↑ Gogolʹ, Nikolaĭ Vasilʹevich (17 September 2008). Taras Bulba. Subculture Books Classics. OCLC 298858570. Посетено на 17 September 2020 – преку Open WorldCat.
  11. ↑ „Ukraina Vogue'i esikaanel poseerib Eesti kaunitar“ (естонски). Elu24/Postimees. 23 April 2013. Посетено на 15 January 2019.
  12. ↑ Van Sant, Gus (May 2010). „Madonna: An Interview“. Interview. Посетено на February 20, 2018.
  13. ↑ Freeman, Hadley (17 January 2008). „How a Gypsy punk inspired a whole new catwalk look“. The Guardian. London. Посетено на 19 January 2008.
  14. ↑ „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 2008-10-04. Посетено на 2008-10-03.
  15. ↑ „Página/12 :: no“. Pagina12.com.ar. Посетено на 17 September 2020.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
  • Eugene Hütz
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Јуџин_Хуц&oldid=5233439“