Кучичино

**Кучичино**
	Кучичино
	Воздушен поглед на Кучичино;
	Кучичино Местоположба на Кучичино во Македонија Кучичино на карта
	Координати 41°50′42″N 22°19′2″E / 41.84500°N 22.31722°E
Регион	Источен
Општина	Чешиново-Облешево
Област	Кочанско Поле
Население	319 жит.; (поп. 2021)
Пошт. бр.	2333
Повик. бр.	033
Шифра на КО	13019
Надм. вис.	320 м
Слава	Ѓурѓовден
	Кучичино на општинската карта ; Атарот на Кучичино во рамките на општината
	Кучичино на Ризницата

Кучичино — село во Општина Чешиново-Облешево, во областа Кочанско Поле, во околината на градот Кочани.

Географија и местоположба

Селото се наоѓа во Кочанското Поле, во јужниот дел на територијата на Општина Чешиново-Облешево, од левата страна на реката Брегалница, а чиј атар се допира со подрачјето на Општина Карбинци.^[2] Селото е ридско, сместено на надморска височина од 320 метри. Од градот Кочани, селото е оддалечено 16 километри.^[2]

Низ селото поминува регионалниот пат 2334, кој е поврзан со регионалниот пат Кочани-Штип.^[2]

Кучичино е изразено потпланинско село, сместено во подножјето на планината Плачковица, помеѓу Бурилчево на запад и Теранци на исток. Мештаните на Кучичино го користат пониското земјите на север за земјоделство и падините на Плачковица на југ за сточарство. Сепак, во селото има оскудност за питка вода, која во минатото се добивала само од една пумпа. Нема извори ни на планинските падини.^[3]

Месностите во атарот ги носат следниве имиња: Средни Пат, Чивлачки Пат, Пороиште, Синор, Лака, Долно Поле, Под Ридинки, Стари Лозја, Богуновец, Манастир, Средни Рид, Волџаница, Голема Чука, Влаишта, Ролова Нива, Црногор, Мало Осоје, Говедарица, Граиште, Големо Осоје и Јованковец.^[3]

Селото има збиен тип, издолжено во насока југ-север и е поделено на три маала: Горно, Средно и Долно. Во секое маало има родовски групи на куќи.^[3]

Историја

Кучичино се смета за старо село во Кочанското Поле. Во него постојат и поголем број на староседелски родови. Меѓутоа, во тоа село во 1780-тите години владеела чума и од болеста преживеале само 4 домаќинства. Од нив потекнуваат денешните родови.^[3]

Околу 1900 година, во селото имало 40 македонски домаќинства. Сите денешни жители потекнуваат од нив.^[3]

На месноста Манастир над селото нема никакви остатоци од старини. Селото до 1960-тите години немало сопствена црква и за празници ја поседувале црквата „Св. Богородица“ во соседното Бурилчево.^[3]

Стопанство

Атарот на селото зафаќа простор од 10,2 километри квадратни. На него преовладуваат пасиштата на површина од 509 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 422 хектари, додека на шумите само 5 хектари.^[2]

Селото, во основа, има полјоделско-сточарска функција. Во него имало фабрички погон, земјоделска задруга и други услужни објекти.^[2]

Пред крајот на отоманскиот период, во селото имало мал чифлиг со 20 хектари земја. Негов сопственик бил некој Турчин од Скопје. Останатата земја на атарот отсекогаш била на мештаните.^[3]

Население

Население во минатото

Година	Нас.	±%
1948	567	—
1953	670	+18.2%
1961	759	+13.3%
1971	848	+11.7%
1981	801	−5.5%

Година	Нас.	±%
1991	628	−21.6%
1994	610	−2.9%
2002	546	−10.5%
2021	319	−41.6%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Кучичино живееле 350 жители, сите Македонци.^[4]

Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Кучичино имало 400 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.^[5]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 350 Македонци.^[6]

Кучичино е средно по големина село, коешто во 1961 година броело 759 жители, а во 1994 година 610 жители, македонско население.^[2]

Според пописот од 2002 година, селото имало 546 жители, од кои 544 Македонци и 2 останати.^[7]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 319 жители, од кои 311 Македонци и 8 лица без податоци.^[8]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година	1900	1905	1948	1953	1961	1971	1981	1991	1994	2002	2021
Население	350	400	567	670	759	848	801	628	610	546	319

Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.^[9]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.^[10]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[11]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[12]

Родови

Кучичино е македонско православно село.^[3]

Според истражувањата од 1960 година, родови во селото се:

Староседелски родови: Барбутци (15 к.), Молчевци (7 к.), Дочови (7 к.), Мрзанци или Смиљанци (16 к.), Балтовци (10 к.), Перковци (7 к.), Уткарци (11 к.), Богданови (14 к.) и Карапаиџовци (6 к.), сите овие родови во селото се староседелски.
Доселеници: Бојаџиеви (12 к.), доселени се во турско време од селото Бурилчево.

Иселеништво

Се знае за следниве иселени родови: родот Кучичанци (1 к.) се иселил во соседното Чешиново, а родот Каменарци (5 к.), се иселиле во соседното Бурилчево. Во периодот пред 1960 година се иселиле шест домаќинства: во Теранци (1 к.), во Штип (1 к., од родот Мрзанци) и во штипските села Доброшани (3 к., од родот Перкови) и Радање (1 к., од родот Дочеви).^[3]

Во поново време е забележано значителен пад на населението во селото.

Општествени установи

Подрачното основно училиште „Климент Охридски“, петгодишно основно училиште во состав на ОУ „Климент Охридски“ - Облешево
Поранешна пошта
Дом на културата

Самоуправа и политика

На крајот од XIX век, Кучичино било село во Кочанската Каза на Отоманското Царство.

Селото влегува во рамките на Општина Чешиново-Облешево, која била создадена при новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Облешево.

Во периодот 1962-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Кочани. Во периодот од 1955 до 1962 година, селото влегувало во рамките на тогашната општина Облешево.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Карбинци, во која покрај селото Кучичино, се наоѓале и селата Аргулица, Бурилчево, Караорман, Карбинци, Козјак, Припечани, Руљак, Таринци и Црвулево. Селото било дел од некогашната Општина Аргулица во периодот 1950-1952, во која влегувале селата Аргулица, Бурилчево, Карбинци, Козјак, Кучичино, Припечани, Руљак и Црвулево.

Избирачко место

Во селото постои избирачкото место бр. 0881 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште.^[13]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 360 гласачи.^[14] На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 361 гласач.^[15]

Културни и природни знаменитости

Археолошки наоѓалишта^[16]

Градиште — градиште од доцноантичко време; и
Пресечник — населба од доцноантичко време.

Цркви

Црква „Св. Архангел Михаил“ — главна селска и манастирска црква; и
Црква „Св. Трифун“ — нова црква започната со изградба.

Манастири

Кучичински манастир — нов манастир

Главната селска и манастирска црква „Св. Архангел Михаил“
Црквата „Св. Трифун“ (во изградба)

Редовни настани

Слави^[3]

Ѓурѓовден — главна селска слава.

Поврзано

Наводи

↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 171. Посетено на 4 јануари 2025.
↑ ^3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 Трифуноски, Јован (1970). Кочанска котлина : сеоска насеља и становништво. Скопје: Универзитетска печатница. стр. 130. OCLC 16745284.
↑ Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 226.
↑ Brancoff, D.M. "La Macedoine et sa Population Chretienne". Paris, 1905, р. 132-133.
↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
↑ „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 4 јануари 2025.
↑ „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
↑ „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
↑ „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
↑ „Резултати“. Државна изборна комисија. Посетено на 4 јануари 2025.
↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 176. ISBN 9989-649-28-6.

Надворешни врски

Кучичино на Ризницата ^?

[Попис2021-1] „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.

[енциклопедија-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 171. Посетено на 4 јануари 2025.

[:0-3] 3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 Трифуноски, Јован (1970). Кочанска котлина : сеоска насеља и становништво. Скопје: Универзитетска печатница. стр. 130. OCLC 16745284.

[:2-4] Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 226.

[:3-5] Brancoff, D.M. "La Macedoine et sa Population Chretienne". Paris, 1905, р. 132-133.

[6] „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.

[попис-7] „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 4 јануари 2025.

[8] „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“

[К’нчов-9] К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900

[Бранков-10] Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.

[макстат-11] „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.

[макстат2-12] „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.

[13] „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.

[14] „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.

[15] „Резултати“. Државна изборна комисија. Посетено на 4 јануари 2025.

[АрхеоКарта-16] Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 176. ISBN 9989-649-28-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]