Список на држави со ограничено признавање

Ова е список на земји кои имаат оспорување на суверенитетот.

Земји-членки на ООН непризнати од најмалку една земја-членка на ООН

Име	Декларирана	Статус	Други баратели
Ерменија	1991 год.	Ерменија не е призната од една членка на ООН, Пакистан, кој има позиција да го поддржува Азербејџан уште од Првата Нагорно-Карабашка војна.	нема
Кина	1949 год.	Народна Република Кина (НРК) е пошироко признатата од двете влади на Кина кои ја тврдат територијата на Кина, а другата е Тајван (Република Кина). ООН ја признаваше РК како единствен претставник на Кина до 1971 год, кога одлучија да и го доделат ова признание на НРК. НРК и РК не ја признаваат меѓусебната државност и секоја спроведува своја верзија на политиката „Една Кина“, што значи дека ниту една држава не може да ги признае и двете во исто време.  Државите кои ја признаваат РК (11 членки на ООН и Ватикан) ја сметаат за единствена легитимна влада на Кина и затоа не ја признаваат НРК.	Тајван (Република Кина)
Кипар	1960 год.	Република Кипар не е призната од една членка на ООН (Турција) и една не-членка на ООН (Северен Кипар), поради тековниот граѓански спор околу островот. Турција не го прифаќа владеењето на Републиката над целиот остров и го нарекува „Грчката управа на Јужен Кипар“.	Северен Кипар
Израел	1948 год.	Израел не е признат од 28 членки на ООН.  Палестинската ослободителна организација (ПОО), која ужива мнозинско меѓународно признание како „единствен претставник на палестинскиот народ“, го призна Израел во 1993 год. Во јануари 2018 и октомври 2018 год, Палестинскиот Централен Совет гласаше за суспендирање на признавањето на Израел, но оваа позиција допрва треба да биде преземена од страна на палестинскиот претседател Махмуд Абас.	Палестина, Сирија
Северна Кореја	1948 год.	Северна Кореја (официјално Демократска Народна Република Кореја) не е призната од една членка на ООН, Јужна Кореја.	Јужна Кореја
Јужна Кореја	1948 год.	Јужна Кореја (официјално Република Кореја) не е призната од една членка на ООН, Северна Кореја.	Северна Кореја

Земји-набљудувачи на Генералното собрание на ООН кои не се признати од најмалку една земја-членка на ООН

Име	Декларирана	Статус	Други баратели
Палестина	1988 год.	Израел ја доби контролата врз палестинските територии како резултат на Шестдневната војна во 1967 год, но никогаш формално не ги анектираше. Државата Палестина (попозната како Палестина) беше прогласена во 1988 год. од страна на Палестинската ослободителна организација (ПОО), која е призната од мнозинството земји-членки на ООН и самиот ООН како единствен претставник на палестинскиот народ. Од крајот на првата палестинска интифада против Израел, израелската влада постепено ги премести своите вооружени сили и доселениците од одредени делови на територијата на Палестина за која се тврди, додека сè уште одржува различни степени на контрола врз поголемиот дел од неа. ​Палестинската национална управа (ПНУ), која врши ограничени внатрешни владини функции над одредени области на Палестина, е основана во 1994 год. Поделбата во 2007 год. помеѓу политичките партии Фатах и ​​Хамас резултираше со конкурентски влади кои тврдеа дека ги претставуваат ПНУ и Палестина. со тоа што Фатах врши овластување исклучиво над Западниот Брег и ужива мнозинско признавање од земјите-членки на ООН, и посебно раководство на Хамас кое врши авторитет исклучиво во областа Газа (освен краток период од 2014 до 2016 година). Палестина во моментов е официјално призната како држава од 139 земји-членки на ООН, Ватикан и Западна Сахара. Преостанатите земји-членки на ООН, вклучувајќи го и Израел, не ја признаваат државата Палестина. ООН ги означуваат палестинските територии за кои се тврди дека се „окупирани“ од Израел,  и ѝ доделија на Палестина статус на држава-набљудувач во 2012 год. Палестина има членство и во Арапската лига, Организацијата за исламска соработка и УНЕСКО.	Израел

Специјализирани земји-членки на ООН кои не се признати од најмалку една земја-членка на ООН

Име	Декларирана	Статус	Други баратели
Косово	2008 год.	Косово е признато од 114 земји-членки на ООН.​​​​ 10 други членки на ООН го признаа Косово и последователно го повлекоа признавањето. ООН (како што е наведено во Резолуцијата 1244 на Советот за безбедност) ја администрираа територијата од 1999 год. преку Мисијата на привремената администрација на Обединетите нации во Косово,  со соработка со Европската унија од 2008 год. Косово е членка на две специјализирани агенции на ООН (Меѓународниот монетарен фонд и Групацијата на Светска банка), како и Венецијанската комисија, Европската банка за обнова и развој и Меѓународниот олимписки комитет.	Србија

Земји кои не се членки на ООН признати од најмалку една земја-членка на ООН

Име	Декларирана	Статус	Други баратели
Абхазија	1999 год.	Абхазија во моментов е призната од 5 земји-членки на ООН (Русија, Венецуела, Никарагва, Науру и Сирија) и две земји кои не се членки на ООН (Јужна Осетија и Приднестровие).  Две дополнителни земји-членки на ООН (Тувалу и Вануату) ја признаваа Абхазија, но подоцна го повлекоа своето признавање.	Грузија
Западна Сахара	1976 год.	Мароко изврши инвазија и анексија на поголемиот дел од Западна Сахара, принудувајќи ја Шпанија да се повлече од територијата во 1975 год. САДР во голема мера е влада во егзил сместена во Алжир, која има претензии за целата територија на Западна Сахара, но контролира само мал дел од неа. САДР е призната од 46 земји-членки на ООН и Јужна Осетија. 38 други земји-членки на ООН го признаа САДР, но последователно го повлекоа или суспендираа признавањето, во очекување на исходот од референдумот за самоопределување. Преостанатите земји-членки на ООН, вклучително и Мароко, никогаш не го признале САДР. САДР е членка на Африканската унија. Резолуцијата 34/37 на Генералното собрание на Обединетите нации ги призна правото на народот на Западна Сахара на самоопределување и Фронтот Полисарио како претставник на народот на Западна Сахара.  Западна Сахара е наведена на списокот на ООН на несамоуправни територии. Освен Мароко и Соединетите Американски Држави,  ниту една држава официјално не ја признава анексијата на Западна Сахара од Мароко, но некои држави го поддржуваат мароканскиот план за автономија. Арапската лига го поддржува тврдењето на Мароко врз целата територија на Западна Сахара.	Мароко
Јужна Осетија	1992 год.	Јужна Осетија во моментов е призната од 5 земји-членки на ООН (Русија, Венецуела, Никарагва, Науру и Сирија) и три земји кои не се членки на ООН (Абхазија, Приднестровие и Западна Сахара).  Една дополнителна земја-членка на ООН (Тувалу) ја признаваше Јужна Осетија, но последователно го повлече нејзиното признавање.	Грузија
Северен Кипар	1983 год.	Турската Република Северен Кипар (ТРСК), попозната како Северен Кипар, мометално е признаена од една членка на ООН, Турција. Организацијата за исламска соработка и Организацијата за економска соработка му доделија на Северен Кипар статус на набљудувач под името „Кипарска турска држава“. Резолуцијата 541 на Советот за безбедност на ООН го дефинира прогласувањето независност на Северен Кипар како правно неважечко. Меѓународниот суд на правдата во своето советодавно мислење за прогласувањето на независноста на Косово во 2008 год. наведе дека „Советот за безбедност во исклучителен карактер приложи незаконитост на ДОИ на ТРСК бидејќи тоа беше, или би било поврзано со незаконска употреба на сила“.	Кипар
Тајван (Република Кина)	1912 / 1949 год.	Тајван (формално познат како Република Кина), уживаше мнозинско признавање како единствена влада на Кина до приближно доцните 1950-ти/1960-ти, кога мнозинството земји-членки на ООН почнаа постепено да го префрлаат признавањето на Народна Република Кина (НРК). Самиот ООН ја признаа РК како единствен претставник на Кина до 1971 год, кога одлучија да и го доделат ова признание на НРК. РК и НРК не ја признаваат меѓусебната државност и секоја спроведува своја верзија на политиката „Една Кина“, што значи дека ниту една држава не може да ги признае и двете во исто време. РК во моментов е призната од 11 членки на ООН и Ватикан. Сите преостанати земји-членки на ООН ја признаваат НРК наместо РК и или го прифаќаат територијалното претензии на НРК над Тајван или заземаат необврзувачка позиција за статусот на Тајван. Значителен број земји-членки и нечленки на ООН што ги признаваат НРК, како Сомалиленд, сепак водат официјални недипломатски односи со РК, означувајќи ја како „Тајпеј“ или „Тајван“. Од раните 1990-ти, РК бара посебно членство во ООН под различни имиња, вклучувајќи го и „Тајван“.	Кина

Земји кои не се членки на ООН признаени само од други земји кои не се членки на ООН

Име	Декларирана	Статус	Други баратели
Приднестровие	1990 год.	Приднестровие (официјално Приднестровска Молдавска Република) е признато од две држави кои не се членки на ООН: Абхазија и Јужна Осетија.	Молдавија
Сомалиленд	1991 год.	Сомалиленд тврди дека е правен наследник на државата Сомалиленд, краткотрајна суверена држава која постоела од 26 јуни 1960 година (кога Британскиот протекторат на Сомалиленд стекна целосна независност од Обединетото Кралство) до 1 јули 1960 година (кога државата Сомалиленд се обедини со Сомалија за да ја формира Сомалиската Република).  Тој е признаен од делумно Тајван (Република Кина), чие Министерство за надворешни работи се однесува кон Сомалиленд како земја од 2023 год. Сомалиленд има и односи со други земји кои не го признаваат.  Сомалиленд не е официјално признаен од ниту една земја-членка на ООН, иако одржува неофицијални односи со ограничен број од нив. На 1 јануари 2024 год, Етиопија и Сомалиленд потпишаа меморандум за разбирање и ѝ овозможуваат на Етиопија пристап до Црвеното Море преку пристаништето Бербера во замена за потенцијално признавање.	Сомалија

Политички субјекти признати како суверени од најмалку една земја-членка на ООН

Име	Декларирана	Статус	Други баратели
Суверен Воен Ред на Малта	1113 год.	Суверениот Воен Ред на Малта (СВРМ) се смета за суверен недржавен ентитет, бидејќи не бара ниту државност ниту територија. Прво признаен како суверен од папата Пасхал II во 1113 год. Суверениот Воен Ред на Малта воспостави целосни дипломатски односи со 113 земји-членки на ООН како суверен субјект на меѓународното право,  и исто така одржува дипломатски односи со Европската унија, Ватикан и Палестина. Дополнително, таа учествува во ООН како ентитет набљудувач. Некои држави, како што е Сан Марино, го признаваат СВРМ како суверена држава, наместо суверен субјект на меѓународното право.  Врховниот касациски суд на Италија на 6 јуни 1974 год. донесе одлука дека СВРМ „претставува суверен меѓународен субјект, во сите услови еднаков, дури и ако е без територија, на странска држава со која Италија има нормални дипломатски односи...“. Како што Италија признава, покрај екстериторијалноста , суверенитетот на СВРМ во рамките на нејзиното седиште во Италија, италијанскиот и суверенитетот на СВРМ единствено коегзистираат без преклопување.	нема