Обична леска
| Обична леска | |
|---|---|
| |
| Листови и лешници | |
| Научна класификација [ у ] | |
| Царство: | Растенија |
| клад: | Скриеносеменици |
| клад: | Евдикоти |
| клад: | Розиди |
| Ред: | Буковидни |
| Семејство: | Брези |
| Род: | Леска |
| Вид: | Обична леска |
| Научен назив | |
| Corylus avellana L. | |
| |
| Распространетост | |
Обична леска (науч. Corylus avellana) - вид листопадно дрво од родот леска.
Распространетост и морфологија
[уреди | уреди извор]Обичната леска е грмушка којашто може да достигне височина од пет до седум метри, а расте во цела Европа и во Северозападна Африка. Најчесто расте во влажни, осојни места, но се култивира речиси во сите европски земји. Коренот на леската е плиток, кората е мазна и светлокафеава, пупките се јајцевидни со повеќе лушпи, младите гранчиња се црвенкасто-влакнести. Лисјата на леската се сместени на кратки дршки, по форма се тркалезни или елипсовидни, а по рабовите се остро, пилесто назабени. Леската цвета пред пролистувањето, во периодот од февруари до април, а нејзините цветови се во форма на реси. Машките реси се жолти и се формираат во текот на летото претходната година, додека женските реси се покриени со лисни лушпи и се одделени од машките. Плодот на леската е во форма на оревче (лешник) и созрева во септември и во октомври, а потоа брзо паѓа при што семката што се наоѓа во плодот може да се јаде.[2]
Лековити својства
[уреди | уреди извор]Во медицината се користат плодот на леската (Corylus avellana fructus), младите листови (Corylus avellana folium) и кората од стеблото (Corylus avellana cortex). Притоа, плодовите се берат кога се зрели, по што се сушат на сонце; листовите се берат кога се млади, а се сушат под сенка и на проветрени места; кората се бере во рана пролет при што се сече на тенки парчиња (до 10 сантиметри) и потоа се суши. Семките од плодот на леската (лешниците) содржат: 50-60% масла, кои најчесто се состојат од олеинска и линолна киселина, 14-18% белковини, околу 14% скроб и околу 2,5% минерали. Хемискиот состав на кората содржи: катехински танин (5-8%), малку смола, етерични масла, флавониди, деривати на мирицетол итн. Најпосле, листот содржи танини, флавониди, фолна киселина и витамин Ц.[2]
Лисјата и кората на леската се користат за лекување на воспалени вени и хемороиди, бидејќи ги стеснуваат крвните садови, благодарение на танините што ги содржат. Исто така, леската помага и во надворешното лекување на верикозни улцерации во вид на облоги подготвени од кората и лисјето. Младите листови се користат за лекување на чир во желудникот, проливи, хроничен воспалителен процес на дебелото црево и други стомачни заболувања. Во народната медицина, листот и кората се употребуваат за лекување на зголемена простата. Притоа, од листовите и од кората се подготвува чај, а од кората се прави и маст која може да остане стабилна до две години.[2]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Shaw, K.; Roy, S.; Wilson, B. (2014). „Corylus avellana“. Црвен список на загрозени видови. 2014: e.T63521A3125935. doi:10.2305/IUCN.UK.2014-3.RLTS.T63521A3125935.en. Посетено на 19 ноември 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Илчо Захариев, „Леска (Corylus avellana)“, Штипски Мозаик, март-април 2017, стр. 19.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
Обична леска на Ризницата ?- „Обична леска“ — Енциклопедија на живиот свет
|
|