Бета блокатор
| Бета блокатори β-блокатори | |
|---|---|
| Класа на лек | |
 Скелетна формула на пропранололот, првиот клинички користен бета блокатор | |
| Употреба | Хипертензија, аритмија, и др. |
| Биолошки таргет | бета рецептори |
| ATC код | C07 |
| Надворешни врски | |
| MeSH | D000319 |
| AHFS/Drugs.com | Drug Classes |
| Consumer Reports | Best Buy Drugs |
| WebMD | medicinenet rxlist |
Бета блокатори се класа на лекови кои воглавно се користат во третман на кардијална аритмија, и да го заштитат срцето од следен срцев удар (миокарден инфаркт) после првиот срцев удар (секундарна превенција).[1] Тие исто така се користат во третманот на хипертензија, иако според сегашните водичи (од 2016) не претставуваат прв избор за првичен третман за повеќето пациенти.[2][3]
Бета блокаторите се компетитивни антагонисти кои ги блокираат рецепторните места за ендогените катехоламини адреналин (епинефрин) и норадреналин (норепинефрин) на бета адренергичните рецептори.
Примери[уреди | уреди извор]
Неселективни агенси[уреди | уреди извор]
Неселективните бета блокатори покажуваат антагонизам и кон β1 и кон β2 рецепторите.[4]
- Пропранолол[4]
- Буциндолол (дополнително има и α1-блокирачка активност)[5]
- Картеолол[6]
- Карведилол (дополнително има и α1-блокирачка активност)[4]
- Лабеталол (дополнително има и α1-блокирачка активност)[4]
- Надолол[4]
- Окспренолол (има интринзична симпатомиметичка активност)[7]
- Пенбутолол (има интринзична симпатомиметичка активност)[4]
- Пиндолол (има интринзична симпатомиметичка активност)[4]
- Соталол (не се смета за „типичен бета блокатор“)[4]
- Тимолол[4]
β1-селективни агенси[уреди | уреди извор]
β1-селективните бета блокатори се исто така познати како кардиоселективни бета блокатори.[4]
- Ацебутолол (има интринзична симпатомиметичка активност, ISA)[4]
- Атенолол[4]
- Бетаксолол[4]
- Бисопролол[4]
- Целипролол (има интринзична симпатомиметичка активност)[8]
- Метопролол[4]
- Небиволол[4]
- Есмолол[9]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Freemantle N, Cleland J, Young P, Mason J, Harrison J (June 1999). „beta Blockade after myocardial infarction: systematic review and meta regression analysis“. BMJ. 318 (7200): 1730–7. doi:10.1136/bmj.318.7200.1730. PMC 31101. PMID 10381708.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ Cruickshank JM (August 2010). „Beta blockers in hypertension“. Lancet. 376 (9739): 415, author reply 415–6. doi:10.1016/S0140-6736(10)61217-2. PMID 20692524.
- ↑ Kaplan, Norman M. (October 2010). „Choice of therapy in primary (essential) hypertension: Clinical trials“. UpToDate.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 „Comparison of Oral Beta-Blockers“. pharmacist.therapeuticresearch.com. Therapeutic Research Center. Архивирано од изворникот октомври 18, 2017. Посетено на април 30, 2017.
- ↑ Rosendorff C (June 1993). „Beta-blocking agents with vasodilator activity“. Journal of Hypertension Supplement. 11 (4): S37–40. doi:10.1097/00004872-199306003-00009. PMID 8104240.
- ↑ „CARTEOLOL“. pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (англиски). U.S. National Library of Medicine. Архивирано од изворникот октомври 18, 2017. Посетено на октомври 18, 2017.
- ↑ „oxprenolol“. pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (англиски). U.S. National Library of Medicine. Архивирано од изворникот октомври 18, 2017. Посетено на октомври 18, 2017.
- ↑ „Celiprolol“. pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (англиски). U.S. National Library of Medicine. Архивирано од изворникот октомври 18, 2017. Посетено на октомври 18, 2017.
- ↑ Volz-Zang C, Eckrich B, Jahn P, Schneidrowski B, Schulte B, Palm D (1994). „Esmolol, an ultrashort-acting, selective beta 1-adrenoceptor antagonist: pharmacodynamic and pharmacokinetic properties“. European Journal of Clinical Pharmacology. 46 (5): 399–404. doi:10.1007/BF00191900. PMID 7957532. S2CID 12809602.
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||