Хајашиева патека

Tрaвездени патеки за еволуција (сини линии) за претходната главна низа. Речиси вертикалните кривини се траки Хајаши.
Ѕвездите со мала маса имаат скоро вертикални траги на еволуција сè додека не пристигнат во главната низа. За помасивните sвезди, патеката Хајаши се наведнува лево во патеката Хениј. Дури и помасивни sвезди се раѓаат директно на патеката Хениј.
Крајот (левата точка) на секоја патека е означена со масата на ѕвездата во сончеви маси (M_☉), и ја претставува нејзината позиција на главната низа. Црвените криви означени со години се изохрони во дадени возрасти. Со други зборови, ѕвезди$10^{5}$ стари години лежат по должината на кривата со ознака$10^{5}$, и слично за другите 3 изохрони.

Хајашиевата патека е патот на протоѕвездата во Херцшпрунг-Раселов дијаграм откако протоѕвездениот облак ќе достигне хидростатичен еквилибриум. Во 1961 година Куширо Хајаши покажал дека постои минимална делотворна температура која е пониска од онаа што е потребна за да не се достигне хидростатичниот еквилибрум; ова ограничување се однесува на околу 4000 K. Протоѕвездениот облак кој е постуден од оваа температура ќе се собере и ќе се затопли сè додека да постигне Хајашиево ограничување. Кога ќе стигне до тоа, протоѕвездата ќе продолжи да се собира, но нејзината делотворна температура нема повеќе да се зголемува. Оваа Хајашиева патека е блиску до вертикалната линија на Х-Р дијаграмот.

Поврзано

• Хајашиево ограничување

Наводи

• Hayashi, C. (1961). „Stellar evolution in early phases of gravitational contraction“. Publ. Astron. Soc. Jap. 13: 450–452.
• Hayashi, C. (1966). „Evolution of Protostars“. Annual Reviews in Astronomy and Astrophysics. 4 (1): 171–192.