Вили Брант

Вили Брант
Вили Брант
	Брант насликан во 1980 година
Канцелар на Германија
	На должноста; 21 октомври 1969 – 7 мај 1974
Претседател	Густав Хајнеман
Заменик	Валтер Шел
Претходник	Курт Георг Кизингер
Наследник	Хелмут Шмит
Заменик канцелар на Германија
	На должноста; 1 декември 1966 – 20 октомври 1969
Канцелар	Курт Георг Кизингер
Претходник	Ханс-Кристоф Зебом
Наследник	Валтер Шел
Министер за надворешни работи
	На должноста; 1 декември 1966 – 20 октомври 1969
Канцелар	Курт Георг Кизингер
Претходник	Герхард Шредер
Наследник	Валтер Шел
Владејачки градоначалник на Берлин
	На должноста; 3 октомври 1957 – 1 декември 1966
Претходник	Ото Зур
Наследник	Хајнрих Алберц
Лични податоци
Роден(а)	Херберт Ернст Карл Фрам; 18 декември 1913; Слободен Град Либек, Германско Царство
Починал(а)	8 октомври 1992 (возр. 78); Ункел, Рајнска област-Пфалц, Германија
Партија	Социјалдемократска партија; (1930–1931, 1948–1992); Социјалистичка работничка партија; 1931–1946
Сопружник	Карлота Торкилдсен; (в. 1941; раз. 1948); Рут Хансен; (в. 1948; раз. 1980); Бригите Зебахер; (в. 1983–92)
Деца	4
Вероисповед	лутеранство

Вили Брант (германски: Willy Brandt; роден како Херберт Ернст Карл Фрам; 18 декември 1913 — 8 октомври 1992) — германски државник и политичар, претседател на Социјалдемократската партија на Германија (SPD) од 1964 до 1987 година и канцелар на Сојузна Република Германија од 1969 до 1974 година. Добитник е на Нобеловата награда за мир во 1971 година за неговите напори за постигнување помирување помеѓу Западна Германија и државите на источниот блок, а како канцелар се поклонил на жртвите на фашизмот во Варшава во 1970 година. Бил првиот социјалдемократски канцелар од 1930 година.

Иако контроверзна во Западна Германија, „источната политика“ на Брант може да биде сметана за негово најзначајно наследство и имала за цел подобрување на односите со Источна Германија, Полска и Советскиот Сојуз. Од слично значење, извештајот „Брант“, пишуван од независни стручњаци, станал признаена мерка за опишување на општата поделеност на светот на Север-Југ.

Брант дал отказ како канцелар во 1974 година, откако Гинтер Гијом, еден од неговите блиски соработници, бил откриен како агент на Штази, источногерманската тајна полиција.

Биографии[уреди | уреди извор]

Lars Brandt, Andenken (ISBN 3-446-20710-4) (германски)
Helga Grebing, Willy Brandt. Der andere Deutsche. (ISBN 978-3-7705-4710-4) (германски) – [Homepage of Prof. Dr. Helga Grebing] (германски)
Peter Merseburger, Willy Brandt (ISBN 3-421-05328-6) (германски)
Barbara Marshall, Willy Brandt, A Political Biography (ISBN 0-312-16438-6)
Nestore di Meola, Willy Brandt raccontato da Klaus Lindenberg (ISBN 88-7284-712-5) (италијански)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Вили Брант на Ризницата ^?
Форум Вили Брант во Ункел
Официјална биографија на Вили Брант Архивирано на 22 март 2012 г.
„Комисија Брант“ Архивирано на 21 јули 2006 г.
Биографија на Вили Брант

Политички функции
Претходник Ото Зур	Претседател на Претставничкиот дом на Берлин 1955–1957	Наследник Курт Ландсберг
Претходник Ото Зур	Владејачки градоначалник на Берлин 1957–1966	Наследник Хајнрих Алберц
Претходник Герхард Шредер	Сојузен министер за надворешни работи 1966–1969	Наследник Валтер Шел
Претходник Курт Георг Кизингер	Канцелар на Германија 1969–1974	Наследник Хелмут Шмит
Претходник Ханс-Кристоф Зебом	Заменик канцелар на Германија 1966–1969	Наследник Валтер Шел
Партиски функции
Претходник Ерих Оленхауер	Претседател на Социјалдемократската партија на Германија 1964–1987	Наследник Ханс-Јохен Фогел
Претходник Бруно Питерман	Претседател на Социјалистичката интернационала 1976–1992	Наследник Пјер Морој