Саладин
| Саладин | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Султан на Египет и Сирија | |||||
 Монета од дирхам на која е прикажан Саладин, околу 1189 година | |||||
| На престол | 1174 – 4 март 1193 | ||||
| Крунисување | 1174 | ||||
| Претходник | Нур ад-Дин | ||||
| Наследник | Ал-Азиз | ||||
| Почивалиште | (Датум на погребање) Д месец, ГГГГ | ||||
| |||||
| Династија | Ајубиди | ||||
| Татко | Наџм аб-Дин Ајуб | ||||
Салах ад-Дин Јусуф ибн Ејуб, познат уште и како Саладин или Салахудин (арапски صلاح الدين يوسف ابن ايوب; 1138 – 4 март 1193) — курдски државник и воен водач од XII век, подоцна султан на Египет и Сирија.
Детство и младост[уреди | уреди извор]
Саладин е роден во 1138 г. Тикрит, Месопотамија. Уште како многу мал бил пратен во Дамаск сè со цел да го заврши веќе започнатото образование. Неговиот татко, Најм ад-Дин Ајуб бил гувернер на градот Балбек. Десет години, Саладин живеел во Дамаск и учел теологија на исламот. По завршување на неговото образование, тој станал под команда на неговиот чичко Нур Ад-Дин. Иако како млад човек повеќе ги сакал религиозните наместо воените студии, својата воената кариера ја започнал под водство на чичко му, воен командант од династијата Зангид. По смртта на чичко му, Саладин станал везир на династијата Фатмид од Египет.[1]
Борба против крстоносците[уреди | уреди извор]
Во два случаи, во текот на 1170 и 1172 година, Саладин отстапил од инвазијата врз кралството во Ерусалим. Овие биле пуштени од Нур Ад-Дин и Саладин се надевал дека противникот од кралството би можел да остане недопирлив при што Саладин би ја изгубил својата доверба кај својот народ со оглед на тоа што веќе врз Сирија и Египет започнал да ја губи својата контрола. Наследникот на Нур Ад-Дин бил некое момче кое умрело во 1181.
._Part_of_a_water_clock_(detail).jpg)
Веднаш по смртта на Нур Ад-Дин, Саладин се вратил во Дамаск каде бил пречекан како добродојден. Тој ја подигнал на големо ниво својата легитимност во последен момент при што се оженил за вдовицата на Нур Ад-Дин. Алеп и Мосул, во кои Нур Ад-Дин бил управител, никогаш не успеал да ги заземе. Сепак својата власт Саладин успеал да ја наметне особено во текот на 1176 година. Додека Саладин бил обземен со мислите како да го заземе градот Алеп, одредена група имала обид да го убие. Такви атентати имало двапати во неговиот живот. Додека Саладин ја зголемувал својата сила во Сирија, неговата војска ги победувала крстоносците во секоја своја битка. Постои само еден исклучок. Тоа било на 25 ноември 1177 година. Тој бил победен од страна на сојузничките сили на Балдуин IV (кралот на Ерусалим), Рајналд и темпларите. Само една десетина од неговата армија успеела да се врати во Египет.
Примирје меѓу Саладин и противниците било објавено во 1178 година. Последната година, Саладин ја поминал во правање на нови планови за освојувања со цел одмазда од нанесениот пораз кој му бил зададен во последната борба.[2] Така, борбите биле обновени во 1179 година, а Саладин сепак на крај излегол како победник и успеал да ги победи своите противници во битката Џејк Форд. Противнападите од страна на своите противници го провоцирале уште повеќе Саладин, посебно оние напади на Рајналд, кој ги вознемирувал муслиманските трговци и оние кои патувале до Црвеното Море. Со тоа, Саладин бил свесен дека поморскиот пат мора да биде освоен. Како негов одговор тој изградил 30 флоти со кои во 1182 година го нападнал Рајналд. Тој пак од своја страна го заплашил дека е подготвен да ги нападне двата најголеми муслимански свети града - Мека и Медина.
Како негова одмазда, Саладин ја опседнал тврдината во Керак во текот на 1183 и 1184 година. На тоа, неговиот непријател пак одговорил со грабеж на поклоненици кои оделе на аџилак во Мека. Уште повеќе, Рајналд ја заробил и сестрата на Саладин во еден од своите напади, но за ова сè уште нема цврсти докази. Но сепак кралот на Ерусалим ветил дека сестрата на Саладин ќе биде безбедна. Во јули 1187 година, Саладин повторно ја презел контролата на поголемиот дел од кралството на Ерусалим. На 4 јули 1187 година во битката Рога Хатина тој се судрил со комбинираните сили кои се состојат од народот на Лусигн, кралскиот сопруг во Ерусалим и Рајмонд III во Триполи. Армијата на противникот до голем стрепен била уништена од страна на мотивираната армија на Саладин при што катастрофалниот пораз на противниците бил како еден почеток за нови крстоносни војни. Саладин го заробил Рајналд и бил лично одговорен за неговото погубување.[3] Два дена по завршувањето на битката Рога Хатина, Саладин заповедел на сите уапсени христијани да им бидат отсечени главите. За самoto погубување и нејзиното исполнување сведочи и слугата на Саладин, Имад Ад, кој вели: „тој (се мисли на Саладин) заповеда дека тие треба да бидат обезглавени, избирајќи да не бидат подложени на мачења или затворени. Во тој момент со него беа еден голем број на учени луѓе и голем број на искрени луѓе. За секој од нив беше даван знак за нивната пресуда, и со сабја беше извршувана таа пресуда, а Саладин радосно ја прифаќаше целото тоа погубување на своите неверници.“ Ова погобување на Саладин не му било првпат. Тој на 29 август 1179 година го зазел замокот на Ал-Ахазон каде блиску 700 затвореници биле фатени и убиени.
Речиси секој христијански град бил опседнат од страна на Саладин. Тој повторно го освојува Ерусалим на 2 октомври 1187 година по 88 години кога за последен пат на власт беше муслимански човек на чело на градот. Саладин, не се однесувал како крстоносците кои за време на нивното заземање на градот ги убиле или ги прогониле речиси сите муслимани. Беха Ад-Дин ја опишал страшната сцена со двајца фатени заробеници, кој Саладин ги однел и ги обезглавил пред кралот на Англија Ричард I, наречен „Лавовско Срце“. Тоа било еден вид одмазда за поразот кој Саладин го доживеал во Битката кај Арсуф на 7 септември.
Врската на Саладин со Ричард I била со почит како кон рицарската војска од страна на Саладин така и кон Сарацените од страна на Ричард. Така на пример, кога во Битката кај Арсуф кралот Ричард го загубил својот коњ, Саладин му пратил два коња како еден вид надоместок. Со тоа Саладин му испратил и свежо овошје со лед сè со цел да биде коктелот зачуван ладен. Ричард му предложил на Саладин дека би можело неговата сестра да се омажи за неговиот брат во заедничкиот Ерусалим.
Саладин починал во Дамаск на 4 март 1193 година, по смртта на Ричард I. Кога бил отворен записот на Саладин кој го напишал пред неговата смрт, дури не оставил доволно пари ни за неговиот погреб, туку парите повеќе сакал да бидат дарувани на сиромашните.[4]
Неговиот гроб се наоѓа во Дамаск и претставува популарна туристичка атракција.
Значење[уреди | уреди извор]
Саладин е турски султан на Египет, Сирија и на Палестина и основач на династијата Ајубиди, односно Саладин е султан на Сарацените во текот на втората половина на XII век. Во 1174 год. како султан на Египет и на Сирија, успевал да ги обедини Египет, Сирија, северна Месопотамија и Палестина. Неговиот глас како дарежлив и доблесен, но строг водач повторно го поттикнала отпорот на муслиманите против крстоносците. Во 1187 год. насочувајќи ја сета своја сила кон латинските крстоносни држави, тој го освоил Ерусалим, кој бил во христијански раце 88 години. Неговата победа длабоко го шокирала западот и тоа довело до повик на Третата крстоносна војна (1189-1192) во која тој се судрил со англискиот крал Ричард I „Лавовско Срце“ и францускиот крал Филип ІІ „Август“ при градот Акра, каде накрај нивниот судир резултирал со примирје со кое крстоносците добиле мало парче земја од Тире до Јафа.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
 |
„Саладин“ на Ризницата ? |
- ↑ Lyons & Jackson 1982, стр. 3
- ↑ Lane-Poole 1906, стр. 156
- ↑ Saladin Or What Befell Sultan Yusuf by Beha Ed-din, Baha' Al-Din Yusuf Ib Ibn Shaddad, Kessinger Publishing, 2004, p.42, p.114
- ↑ Bahā' al-Dīn (2002) стр. 25 и 244.
|