Народна Република Кина (НРК) е пошироко признатата од двете влади на Кина кои ја тврдат територијата на Кина, а другата е Тајван (Република Кина). ООН ја признаваше РК како единствен претставник на Кина до 1971 год, кога одлучија да и го доделат ова признание на НРК. НРК и РК не ја признаваат меѓусебната државност и секоја спроведува своја верзија на политиката „Една Кина“, што значи дека ниту една држава не може да ги признае и двете во исто време. Државите кои ја признаваат РК (11 членки на ООН и Ватикан) ја сметаат за единствена легитимна влада на Кина и затоа не ја признаваат НРК.
Тајван (формално познат како Република Кина), уживаше мнозинско признавање како единствена влада на Кина до приближно доцните 1950-ти/1960-ти, кога мнозинството земји-членки на ООН почнаа постепено да го префрлаат признавањето на Народна Република Кина (НРК). Самиот ООН ја признаа РК како единствен претставник на Кина до 1971 год, кога одлучија да и го доделат ова признание на НРК. РК и НРК не ја признаваат меѓусебната државност и секоја спроведува своја верзија на политиката „Една Кина“, што значи дека ниту една држава не може да ги признае и двете во исто време. РК во моментов е призната од 11 членки на ООН и Ватикан. Сите преостанати земји-членки на ООН ја признаваат НРК наместо РК и или го прифаќаат територијалното претензии на НРК над Тајван или заземаат необврзувачка позиција за статусот на Тајван. Значителен број земји-членки и нечленки на ООН што ги признаваат НРК, како Сомалиленд, сепак водат официјални недипломатски односи со РК, означувајќи ја како „Тајпеј“ или „Тајван“. Од раните 1990-ти, РК бара посебно членство во ООН под различни имиња, вклучувајќи го и „Тајван“.
Политички субјекти признати како суверени од најмалку една земја-членка на ООН[уреди | уреди извор]
Име
Декларирана
Статус
Други баратели
Суверен Воен Ред на Малта
1113 год.
Суверениот Воен Ред на Малта (СВРМ) се смета за суверен недржавен ентитет, бидејќи не бара ниту државност ниту територија. Прво признаен како суверен од папата Пасхал II во 1113 год. Суверениот Воен Ред на Малта воспостави целосни дипломатски односи со 113 земји-членки на ООН како суверен субјект на меѓународното право, и исто така одржува дипломатски односи со Европската унија, Ватикан и Палестина. Дополнително, таа учествува во ООН како ентитет набљудувач. Некои држави, како што е Сан Марино, го признаваат СВРМ како суверена држава, наместо суверен субјект на меѓународното право. Врховниот касациски суд на Италија на 6 јуни 1974 год. донесе одлука дека СВРМ „претставува суверен меѓународен субјект, во сите услови еднаков, дури и ако е без територија, на странска држава со која Италија има нормални дипломатски односи...“. Како што Италија признава, покрај екстериторијалноста , суверенитетот на СВРМ во рамките на нејзиното седиште во Италија, италијанскиот и суверенитетот на СВРМ единствено коегзистираат без преклопување.